The Economist
Oι θετικές εντυπώσεις από την «Πρωτοβουλία της Βιέννης» μπορεί να ξεχάστηκαν με την πάροδο του χρόνου, αλλά η ιδέα αυτή συζητείται τελευταία στους κύκλους της Ε.Ε. Η «Πρωτοβουλία της Βιέννης» ήταν μια «συμφωνία κυρίων» του ΔΝΤ και των ξένων τραπεζών στις χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης που τέθηκε σε εφαρμογή το 2009 για να αποτραπεί μια επιδείνωση της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Οι ξένοι τραπεζίτες δεσμεύτηκαν να μην περιορίσουν την έκθεσή τους στην περιοχή. Σήμερα εξετάζεται ως μια πιθανή λύση για την επίλυση της δημοσιονομικής κρίσης στην Ελλάδα.
Οι πιέσεις χάραξης ενός νέου σχεδίου για την Ελλάδα εντείνονται από τη μια ημέρα στην άλλη. Στις 20 Μαΐου, ο οίκος Fitch υποβάθμισε την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας κατά τρεις βαθμίδες. Αυτή την εβδομάδα, οι αποδόσεις των 10ετών κρατικών ομολόγων έφθασαν το 16,8%, δηλαδή είναι υπερδιπλάσιες από πέρυσι. Υπό τις τρέχουσες συνθήκες, η χώρα δεν θα καταφέρει να αντλήσει νέα κεφάλαια το 2012 από τις αγορές. Η ελληνική κυβέρνηση παίζει με τα λίγα χαρτιά που απέμειναν στην τράπουλα. Στις 23 Μαΐου δημοσιοποίησε πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων «υψηλών ταχυτήτων» για την άμεση άντληση 50 δισ. ευρώ. Είναι προτιμότερη λύση από την πρόσθετη επιβάρυνση της ζήτησης. Αιωρούνται, ωστόσο, σοβαρές αμφιβολίες για το εάν η Ελλάδα μπορεί να υλοποιήσει αυτό το φιλόδοξο σχέδιο, διότι εν μέρει δεν έχει κατοχυρώσει το δικαίωμα κρατικής ιδιοκτησίας σε κάποια από τα περιουσιακά στοιχεία, ενώ δεν είναι βέβαιο το ύψος των κεφαλαίων που μπορεί να διασφαλίσει. Επίσης, η ιδιωτικοποίηση προκαλεί αντιδράσεις στον πολιτικό κόσμο της χώρας.
Εν πάση περιπτώσει, η εκποίηση κρατικών περιουσιακών στοιχείων δεν μπορεί να αποπερατωθεί με συνοπτικές διαδικασίες. Από την άλλη πλευρά, κανένας αξιωματούχος της Ε.Ε. δεν είναι πρόθυμος να συζητήσει «κούρεμα» στο ελληνικό χρέος, λόγω φόβων για μια κλιμάκωση της κρίσης σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης. Κανένας πολιτικός στην Ευρώπη, παράλληλα, δεν θέλει να θυσιάσει χρήματα των φορολογουμένων για τους Ελληνες δίχως αντάλλαγμα.
Μια ακόμη επιλογή είναι το «reprofiling», δηλαδή παράταση της ωρίμανσης ομολόγων με τη συναίνεση των επενδυτών. Ομως, αυτή δεν είναι η λύση στο δημοσιονομικό πρόβλημα της Ελλάδας. Μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της αξίας του καθαρού χρέους κατά 20% με 25%, αλλά η χώρα θα παρέμενε εκτός αγοράς για ένα αξιόλογο χρονικό διάστημα. Οι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης, όμως, έχουν πει ότι μια τέτοια ήπια αναδιάρθρωση θα θεωρούνταν χρεοκοπία, οδηγώντας σε περαιτέρω υποβάθμιση της πιστοληπτικής αξιολόγησης της χώρας. Ως εκ τούτου, μια νέα εκδοχή της «Πρωτοβουλίας της Βιέννης» αρχίζει να έχει απήχηση, καθώς οι πιστωτές της Ελλάδας θα ανανέωναν την έκθεσή τους στα ομόλογα της χώρας κατά την ωρίμανσή τους. Η Ελλάδα, με αυτό τον τρόπο, θα είχε περισσότερο χρόνο για να διορθώσει την οικονομική της κατάσταση, ικανοποιώντας, ίσως, και την ΕΚΤ. Ωστόσο, η κατάσταση του χρέους θα ήταν απαράλλακτη. Δύσκολος θα ήταν, επίσης, ο συντονισμός των πιστωτών. Η Ευρώπη, τέλος, δεν μπορεί να μεταφέρει ένα ξεκάθαρο μήνυμα. «Σε κάθε συνάντηση αποφασίζουμε σε μια κοινή επικοινωνιακή γραμμή», δηλώνει Ευρωπαίος αξιωματούχος, προσθέτοντας «και αμέσως μετά κάποιος προχωρά σε δικές του δηλώσεις».
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_27/05/2011_443542
Oι θετικές εντυπώσεις από την «Πρωτοβουλία της Βιέννης» μπορεί να ξεχάστηκαν με την πάροδο του χρόνου, αλλά η ιδέα αυτή συζητείται τελευταία στους κύκλους της Ε.Ε. Η «Πρωτοβουλία της Βιέννης» ήταν μια «συμφωνία κυρίων» του ΔΝΤ και των ξένων τραπεζών στις χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης που τέθηκε σε εφαρμογή το 2009 για να αποτραπεί μια επιδείνωση της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Οι ξένοι τραπεζίτες δεσμεύτηκαν να μην περιορίσουν την έκθεσή τους στην περιοχή. Σήμερα εξετάζεται ως μια πιθανή λύση για την επίλυση της δημοσιονομικής κρίσης στην Ελλάδα.
Οι πιέσεις χάραξης ενός νέου σχεδίου για την Ελλάδα εντείνονται από τη μια ημέρα στην άλλη. Στις 20 Μαΐου, ο οίκος Fitch υποβάθμισε την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας κατά τρεις βαθμίδες. Αυτή την εβδομάδα, οι αποδόσεις των 10ετών κρατικών ομολόγων έφθασαν το 16,8%, δηλαδή είναι υπερδιπλάσιες από πέρυσι. Υπό τις τρέχουσες συνθήκες, η χώρα δεν θα καταφέρει να αντλήσει νέα κεφάλαια το 2012 από τις αγορές. Η ελληνική κυβέρνηση παίζει με τα λίγα χαρτιά που απέμειναν στην τράπουλα. Στις 23 Μαΐου δημοσιοποίησε πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων «υψηλών ταχυτήτων» για την άμεση άντληση 50 δισ. ευρώ. Είναι προτιμότερη λύση από την πρόσθετη επιβάρυνση της ζήτησης. Αιωρούνται, ωστόσο, σοβαρές αμφιβολίες για το εάν η Ελλάδα μπορεί να υλοποιήσει αυτό το φιλόδοξο σχέδιο, διότι εν μέρει δεν έχει κατοχυρώσει το δικαίωμα κρατικής ιδιοκτησίας σε κάποια από τα περιουσιακά στοιχεία, ενώ δεν είναι βέβαιο το ύψος των κεφαλαίων που μπορεί να διασφαλίσει. Επίσης, η ιδιωτικοποίηση προκαλεί αντιδράσεις στον πολιτικό κόσμο της χώρας.
Εν πάση περιπτώσει, η εκποίηση κρατικών περιουσιακών στοιχείων δεν μπορεί να αποπερατωθεί με συνοπτικές διαδικασίες. Από την άλλη πλευρά, κανένας αξιωματούχος της Ε.Ε. δεν είναι πρόθυμος να συζητήσει «κούρεμα» στο ελληνικό χρέος, λόγω φόβων για μια κλιμάκωση της κρίσης σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης. Κανένας πολιτικός στην Ευρώπη, παράλληλα, δεν θέλει να θυσιάσει χρήματα των φορολογουμένων για τους Ελληνες δίχως αντάλλαγμα.
Μια ακόμη επιλογή είναι το «reprofiling», δηλαδή παράταση της ωρίμανσης ομολόγων με τη συναίνεση των επενδυτών. Ομως, αυτή δεν είναι η λύση στο δημοσιονομικό πρόβλημα της Ελλάδας. Μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της αξίας του καθαρού χρέους κατά 20% με 25%, αλλά η χώρα θα παρέμενε εκτός αγοράς για ένα αξιόλογο χρονικό διάστημα. Οι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης, όμως, έχουν πει ότι μια τέτοια ήπια αναδιάρθρωση θα θεωρούνταν χρεοκοπία, οδηγώντας σε περαιτέρω υποβάθμιση της πιστοληπτικής αξιολόγησης της χώρας. Ως εκ τούτου, μια νέα εκδοχή της «Πρωτοβουλίας της Βιέννης» αρχίζει να έχει απήχηση, καθώς οι πιστωτές της Ελλάδας θα ανανέωναν την έκθεσή τους στα ομόλογα της χώρας κατά την ωρίμανσή τους. Η Ελλάδα, με αυτό τον τρόπο, θα είχε περισσότερο χρόνο για να διορθώσει την οικονομική της κατάσταση, ικανοποιώντας, ίσως, και την ΕΚΤ. Ωστόσο, η κατάσταση του χρέους θα ήταν απαράλλακτη. Δύσκολος θα ήταν, επίσης, ο συντονισμός των πιστωτών. Η Ευρώπη, τέλος, δεν μπορεί να μεταφέρει ένα ξεκάθαρο μήνυμα. «Σε κάθε συνάντηση αποφασίζουμε σε μια κοινή επικοινωνιακή γραμμή», δηλώνει Ευρωπαίος αξιωματούχος, προσθέτοντας «και αμέσως μετά κάποιος προχωρά σε δικές του δηλώσεις».
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_27/05/2011_443542
No comments:
Post a Comment