Οσα λέει και όσα κρύβει ο κ. Σόιμπλε

Απ' όλες τις δηλώσεις των τελευταίων ημερών η πιο ενδιαφέρουσα και η πλέον αδιερεύνητη ήταν αυτή του γερμανού υπουργού Οικονομικών κ. Βόλγκφανγκ Σόιμπλε.

Ο οποίος χωρίς να ερωτηθεί έσπευσε να διευκρινίσει ότι στην περίπτωση που το ελληνικό Κοινοβούλιο δεν ψηφίσει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα «έχουμε επεξεργασθεί εναλλακτικά σχέδια». Για να προσθέσει ότι «είμαστε έτοιμοι για όλα τα ενδεχόμενα».

Το ενδιαφέρον και το μυστηριώδες των δηλώσεων του γερμανού υπουργού Οικονομικών έγκειται στο γεγονός ότι αποδέχεται ότι υπάρχουν επεξεργασίες για εναλλακτικές λύσεις και επιλογές, η περιγραφή και παρουσίαση των οποίων ωστόσο αποφεύγεται συστηματικά.

Ούτε εκείνος, ούτε κανένας άλλος, από όσους θα μπορούσαν να γνωρίζουν, δεν αναφέρουν κάποια στοιχεία αυτών των εναλλακτικών σχεδίων.

Και ευθέως τίθεται το ερώτημα: Για ποια εναλλακτικά σχέδια μιλάει κ. Σόιμπλε; Ποια είναι τα πιθανά εναλλακτικά μέτρα που θα προστάτευαν την ευρωζώνη από την εκδήλωση μιας μείζονος ελληνικής κρίσης; Τα σενάρια αυτά αφορούν αποκλειστικά τη θωράκιση της Ευρώπης και αφήνουν την Ελλάδα εκτός; 'Η είναι συνδυασμένα και καλύπτουν τόσο την αποτροπή διάχυσης της κρίσης χρέους, όσο και τη διάσωση της χώρας μας;

Από το ύφος των δηλώσεων φαίνεται ότι ο γερμανός υπουργός Οικονομικών θέλει να βεβαιώσει τους πάντες ότι οι ευρωπαϊκές αρχές παρακολουθούν από κοντά την ελληνική κρίση, ότι γνωρίζουν τις συνέπειες μιας πιθανής στάσης πληρωμών της Ελλάδας και ότι είναι έτοιμες να επέμβουν ανά πάσα στιγμή.

Ουσιαστικά θέλει να καθησυχάσει κυρίως τις αγορές ότι η Ευρώπη διαθέτει τα εργαλεία και τις δυνάμεις να χειρισθεί την κατάσταση, όσο δύσκολη κι αν είναι αυτή.

Αυτό μπορεί να πει κανείς ότι είναι κατανοητό. Από εκεί και πέρα τα πράγματα αρχίζουν και δυσκολεύουν. Και γίνονται δυσκολότερα όταν επιχειρήσει κανείς να προσεγγίσει πώς οι Ευρωπαίοι θα θελήσουν να χειρισθούν τις συνέπειες μιας ελληνικής άρνησης υπερψήφισης του μεσοπρόθεσμου. Μιας άρνησης, δηλαδή, ανάληψης της ευθύνης για την κάλυψη του επερχόμενου χρηματοδοτικού κενού.

Κατά μια εκδοχή, θα θελήσουν να απομονώσουν την Ελλάδα ως άλλη υγειονομική ζώνη για να προστατεύσουν την υπόλοιπη ευρωζώνη.

Μια πιθανή εξήγηση των δηλώσεων Σόιμπλε λέει ότι οι Ευρωπαίοι θα θελήσουν να καλύψουν μόνο το κομμάτι της αποπληρωμής των χρεών, δηλαδή να καλύψουν μόνο τις εξωτερικές πληρωμές και να αφήσουν να εξελιχθεί εσωτερικά στην Ελλάδα ένα είδος ντε φάκτο στάσης πληρωμών.

Ωστε να αναγκασθεί το ελληνικό κράτος να επιλέξει ποιους δεν θα πληρώσει και ποιες δαπάνες θα κόψει προκειμένου να συνεχίσει υποτυπωδώς να λειτουργεί.

Μια τέτοιου τύπου εσωτερική χρεοκοπία προφανώς θα φέρει την ελληνική πολιτική, όσο και την ελληνική κοινωνία, ευθέως αντιμέτωπη με το πρόβλημα, που σήμερα είτε δεν αναγνωρίζεται, είτε θεωρείται αντιμετωπίσιμο.

Οταν θα λείψει η συνεισφορά των ξένων θα φανεί πόσο το παρόν σύστημα συνεχίζει να παράγει ελλείμματα και χρέη και θα συνειδητοποιηθεί γιατί το ευρωπαικό και το διεθνές πιστωτικό σύστημα δεν αναλαμβάνει τον ελληνικό πιστωτικό κίνδυνο και δεν χρηματοδοτεί τη χώρα μας.

Αν αυτό συμβαίνει, αν αυτή είναι μια δραστική μέθοδος λύσης του σύγχρονου ελληνικού Γόρδιου δεσμού, τότε όλα είναι πιθανά να συμβούν εδώ. Από το να συγκροτηθεί αυτόματα οικουμενική κυβέρνηση εκτάκτου ανάγκης, μέχρι να επικρατήσουν επαναστατικές συνθήκες και να δούμε να εξελίσσεται η λιβανοποίηση της Ελλάδας. Διαλέγετε και παίρνετε.

akarakousis@dolnet.gr

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=408395&h1=true