30-Nov-2009, Morgan Stanley: "A developed country government would almost always be able to raise sufficient funds to pay bondholders - through taxation, levies, etc. - provided that it is politically willing and able to do so."
Η Ελλάδα αδυνατεί να χρηματοδοτηθεί, η Ευρώπη με το ΔΝΤ αναλαμβάνουν να χρηματοδοτήσουν ένα τριετές πρόγραμμα σταθεροποίησης, μεταρρυθμίσεων και αναδιάρθρωσης της χώρας.
Η κυβέρνηση συμφωνεί στην αναγκαιότητα λήψης μέτρων και μεταρρύθμισης των δομών καθώς η άλλη λύση λέγεται στάση πληρωμών και αδυναμία δανεισμού για 10-20 χρόνια.
Συνεπώς, έχουμε μια περίπτωση όπου και η Ελλάδα και η Ευρώπη (και το ΔΝΤ) κερδίζουν ("win-win situation" - τι κερδίζει η Ευρώπη, τι κερδίζει το ΔΝΤ, άλλη συζήτηση),
το οποίο σημαίνει ότι "όφελος - κόστος > 0".
[όπου όφελος: "χρηματοδότηση"+"μεταρρυθμίσεις", όπου κόστος: "κόστος χρηματοδότησης"+"κόστος μεταρρυθμίσεων"]
Επίσης, σημαίνει ότι και τα δύο μέρη έχουν όφελος να τηρήσουν τη συμφωνία καθώς σε αντίθετη περίπτωση και τα δύο θα χάσουν.
Εν όσω ξετυλίγεται το "βάθος" των μέτρων [5ετής έκτακτη εισφορά ("levy")], το μέρος "Ελλάδα" συνειδητοποιεί ότι το κόστος των χρηματοδοτούμενων μεταρρυθμίσεων υπερβαίνει το επιδιωκόμενο όφελος, υπερβαίνει τις αντοχές της κοινωνίας. Δηλαδή, το "όφελος - κόστος > 0" μοιάζει να γυρνάει σε αρνητικό, το οποίο σημαίνει ότι η κοινωνία αποθαρρύνεται να συμμετάσχει στη διαδικασία καθώς θεωρεί ότι θα προσγειωθεί σε πολύ χειρότερη κατάσταση από ότι είχε εκτιμήσει αρχικά.
Η απογοήτευση και η αποθάρρυνση καταγράφονται σε άνοδο απόψεων που είχαν προηγουμένως απορριφθεί ("ΟΧΙ στο μεσοπρόθεσμο, καταγραφή πρωτοπορείας ΝΔ στα γκάλοπ, εσωτερικά σενάρια για επιστροφή στη "δραχμή") από τη κοινωνία, εν μέσω γενικευμένων κοινωνικών συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας.
Συνεπώς, φτάνουμε στο σημείο όπου το μέρος "Ελλάδα", καθώς αμφιταλαντεύεται μεταξύ του να τηρήσει ή όχι την αρχική συμφωνία, είναι σε θέση να δηλώσει "τι μου δίνεις προκειμένου να τηρήσω τη συμφωνία;" ή "ποια θα είναι τα αντισταθμιστικά οφέλη της κοινωνίας μου από τη τήρηση της συμφωνίας;"
Οι προηγούμενες μέρες έφεραν ειδήσεις για μείωση στο 15% της εγχώριας συμμετοχής στις επενδύσεις του ΕΣΠΑ (υπόλοιπο €20δισ. ευρωπαϊκής συμμετοχής), άμεση εκταμίευση κοινοτικής ενίσχυσης δράσεων κατά της ανεργίας και άλλα που αναμένονται, τα οποία όμως δεν καλύπτουν τα επιζητούμενα αντισταθμιστικά οφέλη. Είναι δηλαδή "ψίχουλα" μπροστά σε ότι θα προσέφερε ένα ενδεχόμενο κούρεμα κατά 60% του δημοσίου χρέους.
Επισημαίνω ότι όσο περνάει ο καιρός από την υπογραφή της αρχικής συμφωνίας, τόσο τα ενδεχόμενα αρνητικά μη-τηρησης της συμφωνίας μειώνονται για την Ευρώπη και αυξάνονται για την Ελλάδα.
Τέλος, το παραπάνω γράφτηκε με όρους κοινωνίας, όπως ρηπορτάρουν ότι εκφράζεται ο νέος αντιπρόεδρος και υπουργός οικονομικών.
Can Greece be kicked out of the euro? No. There is no such provision in the Maastricht treaty. A country can, however, leave voluntarily.
Η Ελλάδα αδυνατεί να χρηματοδοτηθεί, η Ευρώπη με το ΔΝΤ αναλαμβάνουν να χρηματοδοτήσουν ένα τριετές πρόγραμμα σταθεροποίησης, μεταρρυθμίσεων και αναδιάρθρωσης της χώρας.
Η κυβέρνηση συμφωνεί στην αναγκαιότητα λήψης μέτρων και μεταρρύθμισης των δομών καθώς η άλλη λύση λέγεται στάση πληρωμών και αδυναμία δανεισμού για 10-20 χρόνια.
Συνεπώς, έχουμε μια περίπτωση όπου και η Ελλάδα και η Ευρώπη (και το ΔΝΤ) κερδίζουν ("win-win situation" - τι κερδίζει η Ευρώπη, τι κερδίζει το ΔΝΤ, άλλη συζήτηση),
το οποίο σημαίνει ότι "όφελος - κόστος > 0".
[όπου όφελος: "χρηματοδότηση"+"μεταρρυθμίσεις", όπου κόστος: "κόστος χρηματοδότησης"+"κόστος μεταρρυθμίσεων"]
Επίσης, σημαίνει ότι και τα δύο μέρη έχουν όφελος να τηρήσουν τη συμφωνία καθώς σε αντίθετη περίπτωση και τα δύο θα χάσουν.
Εν όσω ξετυλίγεται το "βάθος" των μέτρων [5ετής έκτακτη εισφορά ("levy")], το μέρος "Ελλάδα" συνειδητοποιεί ότι το κόστος των χρηματοδοτούμενων μεταρρυθμίσεων υπερβαίνει το επιδιωκόμενο όφελος, υπερβαίνει τις αντοχές της κοινωνίας. Δηλαδή, το "όφελος - κόστος > 0" μοιάζει να γυρνάει σε αρνητικό, το οποίο σημαίνει ότι η κοινωνία αποθαρρύνεται να συμμετάσχει στη διαδικασία καθώς θεωρεί ότι θα προσγειωθεί σε πολύ χειρότερη κατάσταση από ότι είχε εκτιμήσει αρχικά.
Η απογοήτευση και η αποθάρρυνση καταγράφονται σε άνοδο απόψεων που είχαν προηγουμένως απορριφθεί ("ΟΧΙ στο μεσοπρόθεσμο, καταγραφή πρωτοπορείας ΝΔ στα γκάλοπ, εσωτερικά σενάρια για επιστροφή στη "δραχμή") από τη κοινωνία, εν μέσω γενικευμένων κοινωνικών συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας.
Συνεπώς, φτάνουμε στο σημείο όπου το μέρος "Ελλάδα", καθώς αμφιταλαντεύεται μεταξύ του να τηρήσει ή όχι την αρχική συμφωνία, είναι σε θέση να δηλώσει "τι μου δίνεις προκειμένου να τηρήσω τη συμφωνία;" ή "ποια θα είναι τα αντισταθμιστικά οφέλη της κοινωνίας μου από τη τήρηση της συμφωνίας;"
Οι προηγούμενες μέρες έφεραν ειδήσεις για μείωση στο 15% της εγχώριας συμμετοχής στις επενδύσεις του ΕΣΠΑ (υπόλοιπο €20δισ. ευρωπαϊκής συμμετοχής), άμεση εκταμίευση κοινοτικής ενίσχυσης δράσεων κατά της ανεργίας και άλλα που αναμένονται, τα οποία όμως δεν καλύπτουν τα επιζητούμενα αντισταθμιστικά οφέλη. Είναι δηλαδή "ψίχουλα" μπροστά σε ότι θα προσέφερε ένα ενδεχόμενο κούρεμα κατά 60% του δημοσίου χρέους.
Επισημαίνω ότι όσο περνάει ο καιρός από την υπογραφή της αρχικής συμφωνίας, τόσο τα ενδεχόμενα αρνητικά μη-τηρησης της συμφωνίας μειώνονται για την Ευρώπη και αυξάνονται για την Ελλάδα.
Τέλος, το παραπάνω γράφτηκε με όρους κοινωνίας, όπως ρηπορτάρουν ότι εκφράζεται ο νέος αντιπρόεδρος και υπουργός οικονομικών.
Can Greece be kicked out of the euro? No. There is no such provision in the Maastricht treaty. A country can, however, leave voluntarily.
No comments:
Post a Comment