Ενισχυμένο από ένα μεγάλο νέο ισολογισμό και την υπέρμετρη φιλοδοξία του γενικού διευθυντή του, Ντομινίκ Στρος-Καν, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εμφανίζεται σήμερα ως αναντικατάστατος θεσμός στην κρίση χρέους των χωρών. Επιχειρώντας να αποτινάξει την παλιά εικόνα του αρτηριοσκληρωτικού δασκάλου πολιτικής, το Ταμείο αναπλάθεται ως επενδυτική τράπεζα πολυμερών θεσμών, που κάνει ό,τι χρειάζεται για να προχωρήσει η συμφωνία.
Τις τελευταίες εβδομάδες, έπαιξε τον ρόλο του καλού στην Ελλάδα, πείθοντας την Ευρωπαϊκή Ενωση να εγκρίνει μεγαλύτερο ποσό, δίνοντας στη χρεοκοπημένη χώρα περισσότερο χρόνο για να προωθήσει περικοπές δαπανών και βοηθώντας στην εξασφάλιση πακέτου σωτηρίας σχεδόν 1 τρισ. δολαρίων για την Ευρώπη.
Με ολοφάνερη απόλαυση, ο κ. Στρος-Καν, o 62χρονος Γάλλος οικονομολόγος που έγινε το δημόσιο πρόσωπο του ανέκαθεν πλέον απρόσωπου θεσμού, περιέγραψε τα όσα διημείφθησαν με τους πανικόβλητους ηγέτες την Κυριακή. Ο μόνος τρόπος να ανακτηθεί η επενδυτική εμπιστοσύνη, υποστήριξε, ήταν να δημιουργηθεί ένα σχέδιο, ισχυρό, όχι μόνο σε χρήματα αλλά και σε δημοσιονομική πειθαρχία. Και νωρίς το πρωί της Δευτέρας, επιτέλους το απέκτησε. «Μας άκουσαν», δήλωσε χαρακτηριστικά την Τρίτη. Στο πλαίσιο της συμφωνίας με την Ε.Ε., ο κ. Στρος-Καν εξασφάλισε με κάποιο θράσος εξέχοντα ρόλο ίσως σε μια από τις δυσκολότερες προκλήσεις πολιτικής της ερχόμενης δεκαετίας: να πείσει τις ευρωπαϊκές χώρες, ίσως ακόμα και τη γενέτειρά του, να στηρίξουν τα χρεωμένα κράτη αν θέλουν να συνεχισθεί η δανειοδότησή τους από τις αγορές με ελκυστικά επιτόκια. Και παρότι κάποιοι διερωτώνται πώς η ανάληψη μεγαλύτερου χρέους θα βοηθήσει την Ευρώπη να αντιμετωπίσει την κρίση χρέους, ο κ. Στρος-Καν ελπίζει πως το παράδειγμα της Ελλάδας, με το επαχθές μείγμα δραστικών περικοπών δαπανών και αυξήσεων φόρων, θα πείσει χώρες όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία να προχωρήσουν σε σκληρές αλλαγές.
Κάποια πρώην μέλη του προσωπικού του ΔΝΤ υποστηρίζουν ότι στη λαχτάρα του να μονοπωλήσει τα πρωτοσέλιδα της πατρίδας του, ο κ. Στρος-Καν ίσως εμφανίσθηκε υπερβολικά πρόθυμος να διευκολύνει τους Ευρωπαίους εταίρους του. Στην Ελλάδα, π.χ., το Ταμείο δέχθηκε να μη συζητήσει καν την επιλογή αναδιάρθρωσης του χρέους, κάτι που θα μετατόπιζε εν μέρει το βάρος από τους πολίτες στις τράπεζες. Είναι σοβαρή η κατηγορία ότι το Ταμείο ίσως θυσιάζει τη ρεαλιστική, αντικειμενική ανάλυση για πολιτικές σκοπιμότητες.
_____________________________
Που φτάσαμε... Να κατηγορούν το ΔΝΤ για πολιτικές σκοπιμότητες...
No comments:
Post a Comment