The New York Times
Oπως φαίνεται, ζούμε μια εποχή λαϊκισμού. Οι Αμερικανοί οργανώνουν «πάρτι-τσαγιού». Οι Ελληνες εξεγείρονται. Αξιωματούχοι απολύονται, η Fed αντιμετωπίζει λογιστικό και εποπτικό έλεγχο, η Goldman Sachs παραπέμπεται στη Δικαιοσύνη. Στο Κεντάκι, ο γιος του Ρον Πoλ ενδέχεται να προκριθεί από το Ρεπουμπλικανό Κόμμα ως υποψήφιος για μια θέση στη Γερουσία.
Εάν κοιτάξουμε όμως πέρα από αυτούς τους θεατρινισμούς εναντίον του κατεστημένου, βαθιά στην καρδιά της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, θα δούμε ότι το ξέσπασμα του λαϊκισμού είναι τόσο σαφές και μανιώδες που επισκιάζει την πραγματική εικόνα της εποχής μας.
Από την Ουάσιγκτον μέχρι την Αθήνα, η οικονομική κρίση παράγει μάλλον σύμπτυξη παρά επανάσταση, την περιχαράκωση της εξουσίας παρά την εξασθένησή της, και τη συγκέντρωσή της στα χέρια της ίδιας «ελίτ» που κρατούσε τα ηνία όταν ξέσπασαν οι κρίσεις.
Αναλογισθείτε την κατάσταση στην Ευρώπη. Επί μία εβδομάδα μετά την έναρξη της δημοσιονομικής κρίσης στην Ελλάδα, όλες οι συζητήσεις εστίαζαν στην αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στη τρέλα της ταχύτατης επέκτασής της και στην αδυναμία των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να προβλέψουν την κρίση.
Στη συνέχεια, η Ευρωπαϊκή Ενωση ενήργησε για τη στήριξη της Ευρωζώνης με ένα πρόγραμμα σχεδόν ενός τρισ. δολαρίων, υπαγορεύοντας στην κυβέρνηση της Αθήνας οικονομικούς όρους που μοιάζουν «με αυτό που θα υπέγραφε ένας στρατάρχης που υποχωρεί από το πεδίο της μάχης σε ένα βαγόνι μέσα στο δάσος, με τη λήξη του πολέμου». Αυτή είναι η έκφραση που χρησιμοποίησε η αρθρογράφος της Washington Post, Aν Απλμπάουμ.
Εάν το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδος τελικά πετύχει, τότε η ισχύς της Ευρωπαϊκής Ενωσης στα κράτη–μέλη θα ενισχυθεί δραστικά και η κρίση που προκλήθηκε από μια βιαστική ευρωπαϊκή ολοκλήρωση υπό μίαν ελίτ, θα οδηγήσει, αναμφισβήτητα, σε διεύρυνση της ολοκλήρωσης και στη δημιουργία μιας ελίτ με περισσότερη ισχύ.
Η εξέλιξη των γεγονότων είναι ήδη γνωστή στους Αμερικανούς, από τον πανικό που προκλήθηκε το 2008.
Από το πρόγραμμα ΤΑRP για την ενίσχυση του χρηματοπιστωτικού τομέα μέχρι το νομοσχέδιο για την ενίσχυση της αμερικανικής οικονομίας, από τη διάσωση της αυτοκινητοβιομηχανίας μέχρι τη μεταρρύθμιση του κρατικού συστήματος ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, έχουμε δημιουργήσει μία νέα τάξη «κρατικο-ιδιωτικών» συμμαχιών, ενδυναμώνοντας όσους είναι εντός εις βάρος αυτών που είναι εκτός, ενδυναμώνοντας τους ισχυρότερους θεσμούς εις βάρος των μικρών και την κεντρική εξουσία στην Ουάσιγκτον, εις βάρος του κράτους και των πολιτειών.
Δεκαοκτώ μήνες μετά την χρηματοπιστωτική κρίση, τραπεζικοί, διευθύνοντες σύμβουλοι, γραφειοκράτες και πολιτικοί είναι σήμερα τόσο ενωμένοι όσο ποτέ άλλοτε.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_20/05/2010_401575
No comments:
Post a Comment