ο γερμανικό υπουργείο Οικονομικών επισκέφτηκαν στη Φραγκφούρτη στελέχη των μεγάλων χρηματοοικονομικών ομίλων της Γερμανίας, εγκαινιάζοντας τις διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση για την εξεύρεση τρόπου «ελάφρυνσης» του ελληνικού δημοσίου χρέους. Η Wall Street Journal αναφέρει ότι στη συνάντηση συμμετείχαν εκπρόσωποι από την Deutsche Bank, την Commerzbank, από μεγάλες περιφερειακές δημόσιες τράπεζες (Landesbanks), καθώς και από ασφαλιστικούς ομίλους όπως η Allianz. Στη Γαλλία ο επικεφαλής της ένωσης ασφαλιστικών εταιρειών (FFSA), Μπερνάρντ Σπιτς, συναντήθηκε με ανώτερο στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών.
Στην Ολλανδία προσκεκλημένοι στο υπουργείο Οικονομικών ήταν -πλην των εκπροσώπων τραπεζών και ασφαλιστικών ομίλων- μέλη των διοικήσεων συνταξιοδοτικών ταμείων. Οι διαπραγματεύσεις έχουν ως αντικείμενο τη διευκόλυνση του ελληνικού δημοσίου στην προσπάθεια να αποπληρώσει τα χρέη του. Κάτι που θα μπορούσε να γίνει είτε μέσω της μη πώλησης των ελληνικών ομολόγων και της επαναγοράς όσων τίτλων φθάνουν στη λήξη τους είτε μέσω ανταλλαγής των υφισταμένων ομολόγων με νέα μεγαλύτερης διάρκειας.
Περισσότερες πιθανότητες δείχνει να έχει η πρώτη λύση, καθώς η δεύτερη είναι περισσότερο δεσμευτική. Οι τράπεζες επιθυμούν η όλη διαδικασία να περιοριστεί σε μία «συμφωνία κυρίων», αντίστοιχη εκείνης που προέκυψε από την Πρωτοβουλία της Βιέννης. Στο πλευρό τους έχουν τους οίκους αξιολόγησης, που παρακολουθούν στενά τη διαδικασία και έχουν προειδοποιήσει ότι θα θεωρήσουν «πιστωτικό επεισόδιο» οποιαδήποτε προσπάθεια επιβολής κάποιας λύσης στις τράπεζες.
Κίνητρα
Οι τραπεζίτες φέρονται να ζητούν από τις κυβερνήσεις «πρόσθετα κίνητρα» -αίτημα που υποστήριξε χθες και ο επικεφαλής των Φιλελεύθερων Δημοκρατών. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, τα κίνητρα αυτά θα μπορούσαν να έχουν τη μορφή κρατικών εγγυήσεων. Όπως, όμως, σημείωνε προχθές η γερμανική έκδοση των Financial Times, εάν συμβεί αυτό θα ακυρώνεται η λογική όλου του σχεδίου, καθώς σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής των ομολόγων, το κόστος θα καταλήξει στις κυβερνήσεις και δεν θα το επιμεριστούν ιδιώτες.
Ένα δεύτερο σημείο τριβής αφορά την ιεράρχηση των δανειστών ως προς την προτεραιότητα αποπληρωμής, σε περίπτωση που το ελληνικό δημόσιο αδυνατεί να εξυπηρετήσει το σύνολο των υποχρεώσεών του. Σε όλες τις περιπτώσεις τα δάνεια που χορηγεί το ΔΝΤ έχουν απόλυτη προτεραιότητα έναντι όλων των πιστωτών. Αν, για παράδειγμα, κάποιο κράτος χρωστά 1 δισ. δολ. στο ΔΝΤ, 9 δισ. δολ. σε άλλους δανειστές και μπορεί να αποπληρώσει μόνο 500 εκατ. δολ., τότε με τα κεφάλαια αυτά θα καλυφθεί το μισό χρέος προς το ΔΝΤ και καθόλου από το υπόλοιπο χρέος.
Μια τέτοια προοπτική προφανώς και ανησυχεί τους ιδιώτες δανειστές της Ελλάδας, ειδικά στο βαθμό που εκτός από το ΔΝΤ αποκτήσουν προτεραιότητα και οι υπόλοιποι δημόσιοι οργανισμοί (κυβερνήσεις, Ε.Ε.) που δανείζουν την Ελλάδα. Επί του παρόντος τα διμερή δάνεια που έχει λάβει το ελληνικό δημόσιο δεν χαίρουν προτεραιότητας.
Αντιθέτως, κάτι τέτοιο έχει συμφωνηθεί να ισχύσει για τα δάνεια που θα χορηγεί ο μόνιμος μηχανισμός στήριξης (ESM). Τη Δευτέρα, όμως, ο πρόεδρος του Eurogroup, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο η προτεραιότητα να μην ισχύσει για τα δάνεια από τον προσωρινό μηχανισμό (EFSF). Οι τράπεζες πιέζουν προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά συναντούν ισχυρές αντιδράσεις από κυβερνήσεις της Ε.Ε. Εναλλακτικά έχει προταθεί να μην υπάρξει καμιάς μορφής προτεραιότητα, με αποτέλεσμα να υποστεί ζημίες και το ΔΝΤ.
Η κατάσταση περιπλέκεται περαιτέρω στην περίπτωση σημαντικής επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής των δανείων από δημόσιους φορείς. Αν για παράδειγμα αυτά αποκτήσουν εικοσαετή διάρκεια, τότε οι ιδιώτες θα γνωρίζουν για τις επόμενες δύο δεκαετίες ότι σε περίπτωση αδυναμίας πληρωμής άλλοι θα έχουν προτεραιότητα. Γεγονός που προφανώς και δυσχεραίνει την επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές ομολόγων τα επόμενα χρόνια.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&pubid=111447248
Στην Ολλανδία προσκεκλημένοι στο υπουργείο Οικονομικών ήταν -πλην των εκπροσώπων τραπεζών και ασφαλιστικών ομίλων- μέλη των διοικήσεων συνταξιοδοτικών ταμείων. Οι διαπραγματεύσεις έχουν ως αντικείμενο τη διευκόλυνση του ελληνικού δημοσίου στην προσπάθεια να αποπληρώσει τα χρέη του. Κάτι που θα μπορούσε να γίνει είτε μέσω της μη πώλησης των ελληνικών ομολόγων και της επαναγοράς όσων τίτλων φθάνουν στη λήξη τους είτε μέσω ανταλλαγής των υφισταμένων ομολόγων με νέα μεγαλύτερης διάρκειας.
Περισσότερες πιθανότητες δείχνει να έχει η πρώτη λύση, καθώς η δεύτερη είναι περισσότερο δεσμευτική. Οι τράπεζες επιθυμούν η όλη διαδικασία να περιοριστεί σε μία «συμφωνία κυρίων», αντίστοιχη εκείνης που προέκυψε από την Πρωτοβουλία της Βιέννης. Στο πλευρό τους έχουν τους οίκους αξιολόγησης, που παρακολουθούν στενά τη διαδικασία και έχουν προειδοποιήσει ότι θα θεωρήσουν «πιστωτικό επεισόδιο» οποιαδήποτε προσπάθεια επιβολής κάποιας λύσης στις τράπεζες.
Κίνητρα
Οι τραπεζίτες φέρονται να ζητούν από τις κυβερνήσεις «πρόσθετα κίνητρα» -αίτημα που υποστήριξε χθες και ο επικεφαλής των Φιλελεύθερων Δημοκρατών. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, τα κίνητρα αυτά θα μπορούσαν να έχουν τη μορφή κρατικών εγγυήσεων. Όπως, όμως, σημείωνε προχθές η γερμανική έκδοση των Financial Times, εάν συμβεί αυτό θα ακυρώνεται η λογική όλου του σχεδίου, καθώς σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής των ομολόγων, το κόστος θα καταλήξει στις κυβερνήσεις και δεν θα το επιμεριστούν ιδιώτες.
Ένα δεύτερο σημείο τριβής αφορά την ιεράρχηση των δανειστών ως προς την προτεραιότητα αποπληρωμής, σε περίπτωση που το ελληνικό δημόσιο αδυνατεί να εξυπηρετήσει το σύνολο των υποχρεώσεών του. Σε όλες τις περιπτώσεις τα δάνεια που χορηγεί το ΔΝΤ έχουν απόλυτη προτεραιότητα έναντι όλων των πιστωτών. Αν, για παράδειγμα, κάποιο κράτος χρωστά 1 δισ. δολ. στο ΔΝΤ, 9 δισ. δολ. σε άλλους δανειστές και μπορεί να αποπληρώσει μόνο 500 εκατ. δολ., τότε με τα κεφάλαια αυτά θα καλυφθεί το μισό χρέος προς το ΔΝΤ και καθόλου από το υπόλοιπο χρέος.
Μια τέτοια προοπτική προφανώς και ανησυχεί τους ιδιώτες δανειστές της Ελλάδας, ειδικά στο βαθμό που εκτός από το ΔΝΤ αποκτήσουν προτεραιότητα και οι υπόλοιποι δημόσιοι οργανισμοί (κυβερνήσεις, Ε.Ε.) που δανείζουν την Ελλάδα. Επί του παρόντος τα διμερή δάνεια που έχει λάβει το ελληνικό δημόσιο δεν χαίρουν προτεραιότητας.
Αντιθέτως, κάτι τέτοιο έχει συμφωνηθεί να ισχύσει για τα δάνεια που θα χορηγεί ο μόνιμος μηχανισμός στήριξης (ESM). Τη Δευτέρα, όμως, ο πρόεδρος του Eurogroup, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο η προτεραιότητα να μην ισχύσει για τα δάνεια από τον προσωρινό μηχανισμό (EFSF). Οι τράπεζες πιέζουν προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά συναντούν ισχυρές αντιδράσεις από κυβερνήσεις της Ε.Ε. Εναλλακτικά έχει προταθεί να μην υπάρξει καμιάς μορφής προτεραιότητα, με αποτέλεσμα να υποστεί ζημίες και το ΔΝΤ.
Η κατάσταση περιπλέκεται περαιτέρω στην περίπτωση σημαντικής επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής των δανείων από δημόσιους φορείς. Αν για παράδειγμα αυτά αποκτήσουν εικοσαετή διάρκεια, τότε οι ιδιώτες θα γνωρίζουν για τις επόμενες δύο δεκαετίες ότι σε περίπτωση αδυναμίας πληρωμής άλλοι θα έχουν προτεραιότητα. Γεγονός που προφανώς και δυσχεραίνει την επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές ομολόγων τα επόμενα χρόνια.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&pubid=111447248
No comments:
Post a Comment