Προβλέψεις

του Β.Βιλιάρδου

Πολλές φορές, τις περισσότερες ίσως, τρομάζει κανείς με τον παραλογισμό, εάν όχι με την απίστευτη ανοησία που επικρατεί διεθνώς.

Ο κεντρικός τραπεζίτης ανακοίνωσε με μεγαλοπρέπεια ότι, η ΕΚΤ δεν θα επιτρέψει την κατάρρευση του ευρώ - θα κάνει ότι μπορεί λοιπόν για να αποτρέψει το μοιραίο και, όπως τόνισε, μπορεί να κάνει πάρα πολλά.

Αν και είναι γνωστό όμως σε όλους το ότι, όταν πραγματικά μπορείς να κάνεις κάτι το κάνεις, παραμένοντας σιωπηλός και χωρίς να αναλώνεσαι σε ανόητες δηλώσεις, οι αγορές τον πίστεψαν - με αποτέλεσμα να αντιδράσουν με πολύ μεγαλύτερη επιθετικότητα, όταν καταλάβουν αργότερα ότι, παραπλανήθηκαν ακόμη μία φορά.

Από την άλλη πλευρά τώρα, όπως έγραψαν τα ΜΜΕ διεθνώς, η Ισπανία υπέβαλλε αίτημα διάσωσης ύψους 300 δις €, επί πλέον των 100 δις € που θα χρειαστούν οι τράπεζες της - με τους επενδυτές να είναι σίγουροι ότι, η Ισπανία θα μπει στο μηχανισμό στήριξης.

Όμως, κάτι τέτοιο δεν είναι τόσο απλό, όσο ίσως φαίνεται, αφού εάν τυχόν "πέσει" η Ισπανία, θα ακολουθήσει η Ιταλία, το Βέλγιο, η Γαλλία κοκ. - γεγονός που σημαίνει ότι, η Ευρωζώνη θα διαλυθεί, αφού δεν υπάρχει εκείνη η επιταγή, με την οποία θα μπορούσαν να πληρωθούν τα χρέη της (η συνάντηση των διοικητών της ΕΚΤ και της Bundesbank αυτή την εβδομάδα μάλλον επιβεβαιώνει την αδυναμία συνολικής στήριξης της Ισπανίας - ενώ ευνοεί τις αποφάσεις μίας εντονότερης παρέμβασης της ΕΚΤ στη δευτερογενή αγορά ομολόγων)

Επομένως, δεν πρέπει να είναι κανείς καθόλου σίγουρος για την υπαγωγή της Ισπανίας στο μηχανισμό - το αντίθετο ενδεχομένως.

Κατά την άποψη μας τώρα, φθάνει σύντομα η ώρα μηδέν για τη Γερμανία, η οποία θα πληρώσει όσο καμία άλλη χώρα την κρίση, την οποία η ίδια δημιούργησε στην Ευρωζώνη - μεταξύ άλλων με την πολιτική λιτότητας που επέβαλλε, καθώς επίσης με την απώλεια της εμπιστοσύνης στο κοινό νόμισμα, την οποία προκάλεσε η απίστευτα συμπλεγματική και μη αλληλέγγυα στάση της απέναντι στην Ελλάδα.

Οι αγορές πάντως ήδη αναρωτούνται εάν είναι αξιόχρεη η Γερμανία, το δημόσιο χρέος της οποίας ξεπερνάει κατά πολύ, σε απόλυτα μεγέθη, αυτό της Ισπανίας, τα ομοσπονδιακά κρατίδια της είναι υπερχρεωμένα, οι ιδιωτικές και δημόσιες επισφάλειες της από τις πιστώσεις στο Νότο τεράστιες (υψηλότερες από το ΑΕΠ της, ύψους 2,5 τρις €), ενώ ο τραπεζικός της τομέας έχει πολύ λιγότερα κεφάλαια από αυτά που απαιτούνται, χαρακτηριζόμενος ως εξόχως προβληματικός (ιδιαίτερα η Deutsche Bank).

Ολοκληρώνοντας, εάν υπάρχει κάτι που μπορεί κανείς να προβλέψει με σχετική ασφάλεια για το μέλλον, αυτό δεν είναι άλλο από τον πληθωρισμό - αφού δεν φαίνεται να υφίσταται πλέον άλλος τρόπος επίλυσης της δυτικής κρίσης.

Η αγορά ομολόγων δημοσίου των χωρών του Νότου από τη δευτερογενή αγορά, έτσι ώστε να συγκρατηθούν κάτω από το 7% τα κρατικά επιτόκια δανεισμού, είναι η μοναδική λύση για την Ισπανία και την Ιταλία - όπως θα ήταν και για την Ελλάδα, πριν την "ενδοτική" υπαγωγή της στο ΔΝΤ.

Ένα τέτοιο όμως γεγονός θα διογκώσει ακόμη περισσότερο τον Ισολογισμό της ΕΚΤ, ο οποίος έχει ήδη ξεπεράσει τον αντίστοιχο της Fed - με όλα όσα κάτι τέτοιο συνεπάγεται.

Βασίλης Βιλιάρδος

πηγή - αναδημοσίευση μέρους του άρθρου