Σύμφωνα με το Economist Intelligence Unit, υπάρχει πολύ μικρή πιθανότητα η αξιολόγηση του χρέους της χώρας να υποχωρήσει κάτω από το ΒΒΒ κι έτσι ο κίνδυνος να μη γίνονται δεκτά ελληνικά ομόλογα ως εγγύηση στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, είναι μειωμένος.
Αν όμως συμβεί κάτι τέτοιο το Intelligence Unit του Economist βλέπει περαιτέρω άνοδο του spread μεταξύ του γερμανικού Bund και των ελληνικών ομλόγων, δυσχεραίνοντας την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους της χώρας. Επιπλέον, σύμφωνα με το EIU, οι ελληνικές τράπεζες που έχουν αγοράσει ελληνικό χρέος θα πρέπει να το αποτιμήσουν στα υφιστάμενα χαμηλότερα επίπεδα στους ισολογισμούς τους και θα δεχθούν κι αυτές περαιτέρω υποβαθμίσεις.
Στην περίπτωση αυτή η Ελλάδα μπορεί να χρειαστεί να στραφεί στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για ένα πρόγραμμα βοήθειας διάρκειας 12-24 μηνών, το οποίο θα αποπληρωθεί σε βάθος 3-5 ετών. Σύμφωνα με το EIU, «ένα τέτοιο δάνειο θα συνοδεύεται από πολύ χειρότερους όρους από αυτούς που απαιτεί η Κομισιόν. Εάν η κυβέρνηση προχωρήσει σε επαρκείς περικοπές στον προϋπολογισμό, τότε η υποβάθμιση καθίσταται μη αναγκαία και απομακρύνεται το ενδεχόμενο προσφυγής στο ΔΝΤ».
Goldman Sachs:
Σύμφωνα με την Goldman Sachs, υπάρχουν δύο σενάρια για το μέλλον της Ελλάδας: Αν η δημοσιονομική εικόνα της χώρας βελτιωθεί τους επόμενους μήνες, τότε η υποβαθμιση από τη Moody’s μπορεί να αποφευχθεί και το outlook της χώρας να βελτιωθεί, κι έτσι η χώρα να αποφύγει τα χειρότερα. Αυτό είναι το «καλό» σενάριο.
Το αρνητικό σενάριο, προβλέπει την στήριξη της χώρας μέσω ενός πακέτου οικονομικής βοήθειας της Ε.Ε. Μάλιστα ο οίκος θεωρεί ότι πρέπει να συσταθεί ένα ανάλογο «ταμείο» στην Ε.Ε. για παν ενδεχόμενο. Το άλλο ενδεχόμενο είναι η προσφυγή στο ΔΝΤ, με τη βοήθεια του θα μπορούσε να επιτευχθεί το ίδιο αποτέλεσμα, δηλαδή η εξισορρόπηση των δημοσίων οικονομικών. Οι αναλυτές της Goldman Sachs κλίνουν περισσότερο προς το σενάριο της βοήθειας από την Ε.Ε. Πάντως, η GS φαίνεται – από τα συμφραζόμενα- να απορρίπτει κάθε σενάριο χρεοκοπίας.
Η GS εντούτοις προσθέτει ότι η ΕΚΤ θα πρέπει να αλλάξει τον κανονισμό που απαιτεί αξιολογήσεις κάτω από Α- και από τις τρεις εταιρίες αξιολόγησης για να μη γίνει δεκτό ως collateral να υιοθετήσει το πιο «κοινό» σύστημα της πλειοψηφίας. Όταν δηλαδή δυο από τις τρεις εταιρίες προχωρήσουν σε μια αξιολόγηση, αυτή να υιοθετείται από την ΕΚΤ, χωρίς να περιμένει το «βετο» της τρίτης.
Δεύτερον, η ΕΚΤ θα πρέπει να θέσει μια ενδιάμεση απειλή, πέρα από το άκρο της πλήρους απαλοιφής από το σύστημα των ρεπος, η οποία λόγω της αυστηρότητάς της δεν είναι πάντοτε αξιόπιστη.
Τρίτον, η ΕΚΤ θα πρέπει να καταστήσει πιο εμφανείς τους υφιστάμενους κανόνες της αλλά και τις μελλοντικές της αναθεωρήσεις των κανόνων, ώστε η διαφάνεια να είναι μεγαλύτερη.
Ο οίκος επισημαίνει ακόμη ότι καθώς δεν προβλέπει η ΕΚΤ να αλλάζει τους κανόνες της για την αποδοχή ομολόγων ανάλογα με την πιθανή υποβάθμιση ή όχι από τη Moody’s, θα πρέπει να είναι σίγουρη ότι δεν θα υπάρξουν νέες υποβαθμίσεις. Αν η τράπεζα δεν είναι αρκετά σίγουρη θα πρέπει να αλλάξουν τα κριτήρια αξιολόγησής τους μέσα στους επόμενους μήνες. Και σε αυτή την περίπτωση η ΕΚΤ έχει- σύμφωνα με την GS- δύο επιλογές: Είτε να επεκτείνει χρονικά το παρόν καθεστώς αποδοχής ομολόγων πέραν του 2010 ή να επιβάλει μια ενδιάμεση απειλή όπως αυτή περιγράφεται παραπάνω.
No comments:
Post a Comment