The New York Times
Λένε πως ο πραγματικός Κανόνας του Χρυσού είναι: όποιος έχει τον Χρυσό, ορίζει τους κανόνες. Αυτό επιχειρούν να κάνουν τώρα στην Ευρώπη. Η Γερμανία έχει τον χρυσό και δεν βλέπει τον λόγο να μην κάνουν οι άλλες χώρες αυτό που λένε οι Γερμανοί. Η συνταγή για τις λεγόμενες περιφερειακές οικονομίες της Ευρωζώνης είναι απλή: εφαρμόστε τις αλλαγές που θεωρεί απαραίτητες η Γερμανία. Μειώστε τις δαπάνες. Μειώστε μισθούς και κοινωνικές παροχές. Αναδιαρθρώστε το φορολογικό σας σύστημα έτσι ώστε να παράγει περισσότερα έσοδα, κάτι που ίσως προϋποθέτει την αύξηση των φορολογικών συντελεστών ή απλώς τη συμμόρφωση του κόσμου με τους υφιστάμενους νόμους. Αναγκάστε τους ανθρώπους να δουλεύουν περισσότερα χρόνια και να συνταξιοδοτούνται αργότερα. Εφαρμόστε λιτότητα στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Κάντε τα όλα αυτά και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι θα σας παρέχουν βοήθεια. Για κάποιους από αυτούς που διαθέτουν τον χρυσό, πρόκειται απλώς για παιχνίδι: «Κάνανε την πλάκα τους» μου είπε προσφάτως στέλεχος κεντρικής ευρωπαϊκής τράπεζας αναφερόμενος στις περιφερειακές οικονομίες. Κάποιος άλλος αξιωματούχος χρησιμοποίησε την ίδια διατύπωση προ ημερών. Στις δύο αυτές συζητήσεις μου υπενθύμισαν ότι η δημιουργία του ευρώ οδήγησε σε ραγδαία μείωση των επιτοκίων και ραγδαία ανάπτυξη στις χώρες της περιφέρειας. Αυτές οι χώρες είδαν να χάνεται η ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών τους επειδή άφησαν τον πληθωρισμό να αυξηθεί και δεν διατήρησαν υπό έλεγχο τους μισθούς. Τώρα, εκείνοι που διασκέδασαν πρέπει να πληρώσουν το τίμημα. Είναι πιθανόν να ακολουθήσουν πράγματι τη συνταγή της Γερμανίας. Τι γίνεται, όμως, με το θέμα της δημοκρατίας; Θα συμβιβαστούν οι πολίτες τους; Υπάρχουν ενδείξεις περί του αντιθέτου.
Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως θα μπορούσε να διαλυθεί η Ευρωζώνη, αλλά είναι ακόμη πιο δύσκολο να φανταστεί πως μπορεί να ευημερεί στο μέλλον. Οι αλλαγές που προωθούνται στις χώρες της περιφέρειας τις οδηγούν στην καλύτερη περίπτωση σε χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δυστυχώς οι «κακές» οικονομίες δεν παρουσιάζουν τα επιπλέον φορολογικά έσοδα που απαιτούνται για τη βελτίωση της δημοσιονομικής τους κατάστασης. Ισως υποχρεώνοντάς τες να λιμοκτονήσουν, οι οικονομίες αυτές να γίνουν σταδιακά πιο ευέλικτες. Ισως καταστραφούν προτού φθάσουν ώς εκεί. Αν αναπτυχθούν με κάποιο τρόπο, ίσως όλα αυτά να μην έχουν τόση σημασία. Αν, όμως, δεν τα καταφέρουν, η οργή των ψηφοφόρων ενδέχεται να ενταθεί και να εκφραστεί σε ένα αίτημα για αλλαγή. Ισως οι Γερμανοί θελήσουν να αποκοπούν από τους άσωτους εταίρους τους. Ισως οι εταίροι αυτοί αποφασίσουν πως θα είναι σε καλύτερη κατάσταση με ένα νέο νόμισμα και χωρίς την υποχρέωση για λιτότητα που αποτρέπει την ανάκαμψη. Σε οποιαδήποτε από αυτές τις περιπτώσεις, μπορεί να αναδειχθούν νικητές των εκλογών οι λαϊκιστές που ζητούν την έξοδο από το ευρώ. Το γεγονός ότι το κοινοτικό δίκαιο δεν προβλέπει αυτή τη δυνατότητα θα καταστήσει την κατάσταση δυσχερέστερη αλλά τελικά οι ψηφοφόροι θα επιλέξουν αυτό που πιστέυουν. Θα ήταν καλό να επικεντρωθεί η διαμάχη λιγότερο σε θέματα της δικαιοσύνης (όπως κατά πόσον είναι θεμιτό να ζητά κανείς από τους Γερμανούς να επιδοτήσουν τους άσωτους Ελληνες) και περισσότερο στο πώς θα αναπτυχθούν ξανά και σύντομα οι καθημαγμένες οικονομίες.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_22/04/2011_439829
Λένε πως ο πραγματικός Κανόνας του Χρυσού είναι: όποιος έχει τον Χρυσό, ορίζει τους κανόνες. Αυτό επιχειρούν να κάνουν τώρα στην Ευρώπη. Η Γερμανία έχει τον χρυσό και δεν βλέπει τον λόγο να μην κάνουν οι άλλες χώρες αυτό που λένε οι Γερμανοί. Η συνταγή για τις λεγόμενες περιφερειακές οικονομίες της Ευρωζώνης είναι απλή: εφαρμόστε τις αλλαγές που θεωρεί απαραίτητες η Γερμανία. Μειώστε τις δαπάνες. Μειώστε μισθούς και κοινωνικές παροχές. Αναδιαρθρώστε το φορολογικό σας σύστημα έτσι ώστε να παράγει περισσότερα έσοδα, κάτι που ίσως προϋποθέτει την αύξηση των φορολογικών συντελεστών ή απλώς τη συμμόρφωση του κόσμου με τους υφιστάμενους νόμους. Αναγκάστε τους ανθρώπους να δουλεύουν περισσότερα χρόνια και να συνταξιοδοτούνται αργότερα. Εφαρμόστε λιτότητα στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Κάντε τα όλα αυτά και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι θα σας παρέχουν βοήθεια. Για κάποιους από αυτούς που διαθέτουν τον χρυσό, πρόκειται απλώς για παιχνίδι: «Κάνανε την πλάκα τους» μου είπε προσφάτως στέλεχος κεντρικής ευρωπαϊκής τράπεζας αναφερόμενος στις περιφερειακές οικονομίες. Κάποιος άλλος αξιωματούχος χρησιμοποίησε την ίδια διατύπωση προ ημερών. Στις δύο αυτές συζητήσεις μου υπενθύμισαν ότι η δημιουργία του ευρώ οδήγησε σε ραγδαία μείωση των επιτοκίων και ραγδαία ανάπτυξη στις χώρες της περιφέρειας. Αυτές οι χώρες είδαν να χάνεται η ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών τους επειδή άφησαν τον πληθωρισμό να αυξηθεί και δεν διατήρησαν υπό έλεγχο τους μισθούς. Τώρα, εκείνοι που διασκέδασαν πρέπει να πληρώσουν το τίμημα. Είναι πιθανόν να ακολουθήσουν πράγματι τη συνταγή της Γερμανίας. Τι γίνεται, όμως, με το θέμα της δημοκρατίας; Θα συμβιβαστούν οι πολίτες τους; Υπάρχουν ενδείξεις περί του αντιθέτου.
Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως θα μπορούσε να διαλυθεί η Ευρωζώνη, αλλά είναι ακόμη πιο δύσκολο να φανταστεί πως μπορεί να ευημερεί στο μέλλον. Οι αλλαγές που προωθούνται στις χώρες της περιφέρειας τις οδηγούν στην καλύτερη περίπτωση σε χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δυστυχώς οι «κακές» οικονομίες δεν παρουσιάζουν τα επιπλέον φορολογικά έσοδα που απαιτούνται για τη βελτίωση της δημοσιονομικής τους κατάστασης. Ισως υποχρεώνοντάς τες να λιμοκτονήσουν, οι οικονομίες αυτές να γίνουν σταδιακά πιο ευέλικτες. Ισως καταστραφούν προτού φθάσουν ώς εκεί. Αν αναπτυχθούν με κάποιο τρόπο, ίσως όλα αυτά να μην έχουν τόση σημασία. Αν, όμως, δεν τα καταφέρουν, η οργή των ψηφοφόρων ενδέχεται να ενταθεί και να εκφραστεί σε ένα αίτημα για αλλαγή. Ισως οι Γερμανοί θελήσουν να αποκοπούν από τους άσωτους εταίρους τους. Ισως οι εταίροι αυτοί αποφασίσουν πως θα είναι σε καλύτερη κατάσταση με ένα νέο νόμισμα και χωρίς την υποχρέωση για λιτότητα που αποτρέπει την ανάκαμψη. Σε οποιαδήποτε από αυτές τις περιπτώσεις, μπορεί να αναδειχθούν νικητές των εκλογών οι λαϊκιστές που ζητούν την έξοδο από το ευρώ. Το γεγονός ότι το κοινοτικό δίκαιο δεν προβλέπει αυτή τη δυνατότητα θα καταστήσει την κατάσταση δυσχερέστερη αλλά τελικά οι ψηφοφόροι θα επιλέξουν αυτό που πιστέυουν. Θα ήταν καλό να επικεντρωθεί η διαμάχη λιγότερο σε θέματα της δικαιοσύνης (όπως κατά πόσον είναι θεμιτό να ζητά κανείς από τους Γερμανούς να επιδοτήσουν τους άσωτους Ελληνες) και περισσότερο στο πώς θα αναπτυχθούν ξανά και σύντομα οι καθημαγμένες οικονομίες.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_22/04/2011_439829
No comments:
Post a Comment