The New York Times
Οι Ελβετοί πρότειναν νέους κανόνες για τη ρύθμιση των τραπεζών, που θα δυσχεράνουν την απόκρυψη χρημάτων από τις φορολογικές αρχές της χώρας των πελατών τους. Κι ενώ η πρότασή τους θα έπρεπε να διασφαλίσει το πολύτιμο για την Ελβετία τραπεζικό απόρρητο, μάλλον θα επισπεύσει την απεξάρτηση των τραπεζών από τα μη δηλωμένα περιουσιακά στοιχεία. Αναλυτές του κλάδου εκτιμούν πως η εξέλιξη θα οδηγήσει σε περισσότερες συγκεντρώσεις των ιδιωτικών τραπεζών και μείωση του μεγέθους τους.
Ο Αντριου Ορλερ, συνεργάτης και εμπειρογνώμονας φορολογικών θεμάτων στη νομική εταιρεία Tavernier Tschanz της Γενεύης, ερμηνεύει την πρόταση της Ελβετίας ως «απόπειρα να διατηρήσει το τραπεζικό απόρρητο εναρμονιζόμενη με τις διεθνείς προδιαγραφές και τις πιέσεις της Δύσης». Η Ελβετία σκοπεύει σύντομα να υπογράψει νέες συνθήκες με τη Γερμανία και τη Βρετανία, που θα υπερβαίνουν εκείνη με την Ευρωπαϊκή Ενωση που τέθηκε σε εφαρμογή τον Ιούλιο του 2005. Στόχος της συμφωνίας εκείνης ήταν να διευθετήσει το αιώνιο ζήτημα των Ευρωπαίων που τοποθετούσαν τα χρήματά τους στην Ελβετία για να αποφύγουν τους φόρους. Είχε, όμως, πολλά «παραθυράκια». Στην Ελβετία εκτιμάται πως το Βερολίνο ενδέχεται να αντλήσει μέσα στο πρώτο έτος περίπου 50 δισ. ευρώ. Το αντίστοιχο ποσό για το Λονδίνο ενδέχεται να είναι χαμηλότερο. Οι Ελβετοί προσπαθούν να αποφύγουν μια νέα αγωγή σαν εκείνη που οδήγησε τη μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας, την UBS, να καταβάλει πρόστιμο ύψους 780 εκατ. δολαρίων το 2009, επειδή είχε διευκολύνει Αμερικανούς πελάτες της να φοροδιαφύγουν.
Σύμφωνα με την ελβετική πρόταση, Γερμανοί και Βρετανοί που δεν είναι κάτοικοι Ελβετίας, αλλά διατηρούν λογαριασμούς σε ελβετικές τράπεζες, θα καταβάλουν έναν εφάπαξ φόρο, της τάξης του 20%, επί των εσόδων τους από το μέρισμα, τους τόκους και τις αποδόσεις κεφαλαίου από περιουσιακά στοιχεία που διατηρούν στην Ελβετία. Στη συνέχεια θα παρακρατείται φόρος, επίσης βάσει των αποδόσεων κεφαλαίου και εισοδήματος, σε ετήσια βάση. Θα παρακρατείται από την τράπεζα, θα μεταβιβάζεται στις ελβετικές φορολογικές αρχές και μια φορά τον χρόνο θα περνά στις φορολογικές αρχές της χώρας του πελάτη. Από τη στιγμή που έχει ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία, ο πελάτης θα έχει εκπληρώσει τις φορολογικές του υποχρεώσεις προς τη χώρα του και θα διατηρείται η ανωνυμία του.
Η νέα κατάσταση αναμένεται να επιφέρει αλλαγές στις μικρότερες ιδιωτικές τράπεζες, που παραδοσιακά λειτουργούν ως διαχειριστές κεφαλαίων για τις διεθνείς ελίτ, ικανοποιώντας την επιθυμία τους να διατηρήσουν μυστικές τις οικονομικές τους υποθέσεις. Ετσι οι τράπεζες αυτές θα αναγκασθούν να δώσουν μάχη στη σκληρή αγορά της διαχείρισης κεφαλαίων τηρώντας παράλληλα διαφάνεια.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_22/04/2011_439804
Οι Ελβετοί πρότειναν νέους κανόνες για τη ρύθμιση των τραπεζών, που θα δυσχεράνουν την απόκρυψη χρημάτων από τις φορολογικές αρχές της χώρας των πελατών τους. Κι ενώ η πρότασή τους θα έπρεπε να διασφαλίσει το πολύτιμο για την Ελβετία τραπεζικό απόρρητο, μάλλον θα επισπεύσει την απεξάρτηση των τραπεζών από τα μη δηλωμένα περιουσιακά στοιχεία. Αναλυτές του κλάδου εκτιμούν πως η εξέλιξη θα οδηγήσει σε περισσότερες συγκεντρώσεις των ιδιωτικών τραπεζών και μείωση του μεγέθους τους.
Ο Αντριου Ορλερ, συνεργάτης και εμπειρογνώμονας φορολογικών θεμάτων στη νομική εταιρεία Tavernier Tschanz της Γενεύης, ερμηνεύει την πρόταση της Ελβετίας ως «απόπειρα να διατηρήσει το τραπεζικό απόρρητο εναρμονιζόμενη με τις διεθνείς προδιαγραφές και τις πιέσεις της Δύσης». Η Ελβετία σκοπεύει σύντομα να υπογράψει νέες συνθήκες με τη Γερμανία και τη Βρετανία, που θα υπερβαίνουν εκείνη με την Ευρωπαϊκή Ενωση που τέθηκε σε εφαρμογή τον Ιούλιο του 2005. Στόχος της συμφωνίας εκείνης ήταν να διευθετήσει το αιώνιο ζήτημα των Ευρωπαίων που τοποθετούσαν τα χρήματά τους στην Ελβετία για να αποφύγουν τους φόρους. Είχε, όμως, πολλά «παραθυράκια». Στην Ελβετία εκτιμάται πως το Βερολίνο ενδέχεται να αντλήσει μέσα στο πρώτο έτος περίπου 50 δισ. ευρώ. Το αντίστοιχο ποσό για το Λονδίνο ενδέχεται να είναι χαμηλότερο. Οι Ελβετοί προσπαθούν να αποφύγουν μια νέα αγωγή σαν εκείνη που οδήγησε τη μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας, την UBS, να καταβάλει πρόστιμο ύψους 780 εκατ. δολαρίων το 2009, επειδή είχε διευκολύνει Αμερικανούς πελάτες της να φοροδιαφύγουν.
Σύμφωνα με την ελβετική πρόταση, Γερμανοί και Βρετανοί που δεν είναι κάτοικοι Ελβετίας, αλλά διατηρούν λογαριασμούς σε ελβετικές τράπεζες, θα καταβάλουν έναν εφάπαξ φόρο, της τάξης του 20%, επί των εσόδων τους από το μέρισμα, τους τόκους και τις αποδόσεις κεφαλαίου από περιουσιακά στοιχεία που διατηρούν στην Ελβετία. Στη συνέχεια θα παρακρατείται φόρος, επίσης βάσει των αποδόσεων κεφαλαίου και εισοδήματος, σε ετήσια βάση. Θα παρακρατείται από την τράπεζα, θα μεταβιβάζεται στις ελβετικές φορολογικές αρχές και μια φορά τον χρόνο θα περνά στις φορολογικές αρχές της χώρας του πελάτη. Από τη στιγμή που έχει ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία, ο πελάτης θα έχει εκπληρώσει τις φορολογικές του υποχρεώσεις προς τη χώρα του και θα διατηρείται η ανωνυμία του.
Η νέα κατάσταση αναμένεται να επιφέρει αλλαγές στις μικρότερες ιδιωτικές τράπεζες, που παραδοσιακά λειτουργούν ως διαχειριστές κεφαλαίων για τις διεθνείς ελίτ, ικανοποιώντας την επιθυμία τους να διατηρήσουν μυστικές τις οικονομικές τους υποθέσεις. Ετσι οι τράπεζες αυτές θα αναγκασθούν να δώσουν μάχη στη σκληρή αγορά της διαχείρισης κεφαλαίων τηρώντας παράλληλα διαφάνεια.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_22/04/2011_439804
No comments:
Post a Comment