Bloomberg
Ελλάδα; Ιρλανδία; Πορτογαλία; Η μία μετά την άλλη, οι χώρες του ευρώ πτωχεύουν τον τελευταίο χρόνο. Ποια έπεται, λοιπόν; Οι περισσότεροι θα δείξουν την Ισπανία. Κάποιοι την Ιταλία. Ορισμένοι απομονώνουν το Βέλγιο, χώρα με υψηλά χρέη και καθόλου κυβέρνηση. Ομως, θα πρέπει να κοιτάξουμε αλλού: στη Γαλλία.
Η χώρα είναι όλο και πιο ασταθής πολιτικά, το χρέος της επιδεινώνεται διαρκώς, χάνει σε ανταγωνιστικότητα έναντι της Γερμανίας και δείχνει ελάχιστη προθυμία ν’ αλλάξει. Ολοι αυτοί είναι καλοί λόγοι για να γίνει η Γαλλία το επόμενο πεδίο μάχης στις αγορές ομολόγων. Ωστόσο, η απόδοση του 10ετούς ομολόγου της παραμένει περίπου στο 3,6%. Δεν υπάρχει, βεβαίως, έλλειψη υποψηφίων για το επόμενο σκέλος της ευρωπαϊκής κρίσης εμπιστοσύνης. Η Ισπανία βίωσε μια φούσκα ακινήτων εξίσου διογκωμένη όσο της Ιρλανδίας και έχει από τα μεγαλύτερα δημοσιονομικά ελλείμματα στην Ευρωζώνη. Η Ιταλία έχει ένα δημόσιο χρέος σχεδόν εξίσου υψηλό με της Ελλάδας και μάχεται να αναπτυχθεί από γενέσεως ευρώ. Το ίδιο και η Πορτογαλία. Το Βέλγιο έκλεισε χρόνο χωρίς κυβέρνηση, παγκόσμιο ρεκόρ σε καιρό ειρήνης. Πώς να χαλιναγωγήσει το έλλειμμα όταν δεν μπορεί να συμφωνήσει ποιος κυβερνά;
Η δεύτερη οικονομίαΕν μέσω αυτών, η Γαλλία κατόρθωσε να ξεφύγει από το ραντάρ. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης και παραμένει εύπορη, έστω και αν το ΑΕΠ της αυξήθηκε μόλις κατά 1,6% κατά μέσον όρο την τελευταία 20ετία.
Τέσσερις λόγοι υπάρχουν που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι η Γαλλία είναι ο επόμενος κρίκος.
Πρώτον, εισέρχεται σε πολιτικά επικίνδυνο έδαφος. Οι προεδρικές εκλογές του ερχόμενου έτους προδιαγράφονται δραματικές. Οι σφυγμομετρήσεις δείχνουν ότι ο πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί, θα αγωνιστεί για να προχωρήσει στον δεύτερο γύρο, ενώ μπορεί να έλθει τρίτος προς όφελος του Εθνικού Μετώπου της Μαρίν Λεπέν, η οποία είναι σφοδρή πολέμιος του ευρώ. Ακόμα και αν η τελευταία δεν κερδίσει –που είναι το πιθανότερο– η άνοδός της θα είναι αρκετή για να φοβίσει τις αγορές ομολόγων.
Δεύτερον, το γαλλικό χρέος επιδεινώνεται διαρκώς. Το 2010, η χώρα είχε το πέμπτο μεγαλύτερο έλλειμμα στην Ευρωζώνη, στο 7% του ΑΕΠ, με τις τέσσερις χώρες υψηλότερα στην κατάταξη να είναι η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Ισπανία. Το χρέος της έφθασε πέρυσι το 81% του ΑΕΠ και προβλέπεται να ανέλθει φέτος στο 90% και το 2012 στο 95%, σύμφωνα με τη βρετανική εταιρεία συμβούλων Capital Economics. Η Ιταλία έχει μεγαλύτερο χρέος –στο 119% του ΑΕΠ το 2010–, αλλά δεν το συσσωρεύει με τους γαλλικούς ρυθμούς.
Τρίτον, η Γαλλία έχει απώλειες σε ανταγωνιστικότητα. Το πρόβλημα όλων των χωρών της Ευρωζώνης είναι ότι δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τη Γερμανία. Εκεί, το εργατικό κόστος μειώθηκε κατά 0,7% το τέταρτο τρίμηνο, ενώ στη Γαλλία αυξήθηκε κατά 1,1%.
Τέταρτον, η χώρα ανθίσταται στις αλλαγές. Ο κ. Σαρκοζί ανήλθε στην εξουσία υποσχόμενος μεταρρυθμίσεις στην οικονομία. Ελάχιστα έπραξε. Στις επόμενες εκλογές θα βρεθεί αντιμέτωπος με την άκρα, αντιευρωπαϊκή δεξιά, την ώρα που ο πιθανότερος υποψήφιος του Σοσιαλιστικού Κόμματος, ο γενικός διευθυντής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος-Καν, θα συλλέγει ψήφους από το κέντρο. Στο πλαίσιο αυτό, κανείς δεν θα δεσμευθεί σε δραστικές λύσεις για το έλλειμμα, τη συγκράτηση των μισθών και την απελευθέρωση της οικονομίας. Εν ολίγοις, η Γαλλία έχει ό, τι χρειάζεται για να γίνει ο επόμενος «αδύναμος κρίκος».
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_72_15/05/2011_442107
Ελλάδα; Ιρλανδία; Πορτογαλία; Η μία μετά την άλλη, οι χώρες του ευρώ πτωχεύουν τον τελευταίο χρόνο. Ποια έπεται, λοιπόν; Οι περισσότεροι θα δείξουν την Ισπανία. Κάποιοι την Ιταλία. Ορισμένοι απομονώνουν το Βέλγιο, χώρα με υψηλά χρέη και καθόλου κυβέρνηση. Ομως, θα πρέπει να κοιτάξουμε αλλού: στη Γαλλία.
Η χώρα είναι όλο και πιο ασταθής πολιτικά, το χρέος της επιδεινώνεται διαρκώς, χάνει σε ανταγωνιστικότητα έναντι της Γερμανίας και δείχνει ελάχιστη προθυμία ν’ αλλάξει. Ολοι αυτοί είναι καλοί λόγοι για να γίνει η Γαλλία το επόμενο πεδίο μάχης στις αγορές ομολόγων. Ωστόσο, η απόδοση του 10ετούς ομολόγου της παραμένει περίπου στο 3,6%. Δεν υπάρχει, βεβαίως, έλλειψη υποψηφίων για το επόμενο σκέλος της ευρωπαϊκής κρίσης εμπιστοσύνης. Η Ισπανία βίωσε μια φούσκα ακινήτων εξίσου διογκωμένη όσο της Ιρλανδίας και έχει από τα μεγαλύτερα δημοσιονομικά ελλείμματα στην Ευρωζώνη. Η Ιταλία έχει ένα δημόσιο χρέος σχεδόν εξίσου υψηλό με της Ελλάδας και μάχεται να αναπτυχθεί από γενέσεως ευρώ. Το ίδιο και η Πορτογαλία. Το Βέλγιο έκλεισε χρόνο χωρίς κυβέρνηση, παγκόσμιο ρεκόρ σε καιρό ειρήνης. Πώς να χαλιναγωγήσει το έλλειμμα όταν δεν μπορεί να συμφωνήσει ποιος κυβερνά;
Η δεύτερη οικονομίαΕν μέσω αυτών, η Γαλλία κατόρθωσε να ξεφύγει από το ραντάρ. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης και παραμένει εύπορη, έστω και αν το ΑΕΠ της αυξήθηκε μόλις κατά 1,6% κατά μέσον όρο την τελευταία 20ετία.
Τέσσερις λόγοι υπάρχουν που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι η Γαλλία είναι ο επόμενος κρίκος.
Πρώτον, εισέρχεται σε πολιτικά επικίνδυνο έδαφος. Οι προεδρικές εκλογές του ερχόμενου έτους προδιαγράφονται δραματικές. Οι σφυγμομετρήσεις δείχνουν ότι ο πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί, θα αγωνιστεί για να προχωρήσει στον δεύτερο γύρο, ενώ μπορεί να έλθει τρίτος προς όφελος του Εθνικού Μετώπου της Μαρίν Λεπέν, η οποία είναι σφοδρή πολέμιος του ευρώ. Ακόμα και αν η τελευταία δεν κερδίσει –που είναι το πιθανότερο– η άνοδός της θα είναι αρκετή για να φοβίσει τις αγορές ομολόγων.
Δεύτερον, το γαλλικό χρέος επιδεινώνεται διαρκώς. Το 2010, η χώρα είχε το πέμπτο μεγαλύτερο έλλειμμα στην Ευρωζώνη, στο 7% του ΑΕΠ, με τις τέσσερις χώρες υψηλότερα στην κατάταξη να είναι η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Ισπανία. Το χρέος της έφθασε πέρυσι το 81% του ΑΕΠ και προβλέπεται να ανέλθει φέτος στο 90% και το 2012 στο 95%, σύμφωνα με τη βρετανική εταιρεία συμβούλων Capital Economics. Η Ιταλία έχει μεγαλύτερο χρέος –στο 119% του ΑΕΠ το 2010–, αλλά δεν το συσσωρεύει με τους γαλλικούς ρυθμούς.
Τρίτον, η Γαλλία έχει απώλειες σε ανταγωνιστικότητα. Το πρόβλημα όλων των χωρών της Ευρωζώνης είναι ότι δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τη Γερμανία. Εκεί, το εργατικό κόστος μειώθηκε κατά 0,7% το τέταρτο τρίμηνο, ενώ στη Γαλλία αυξήθηκε κατά 1,1%.
Τέταρτον, η χώρα ανθίσταται στις αλλαγές. Ο κ. Σαρκοζί ανήλθε στην εξουσία υποσχόμενος μεταρρυθμίσεις στην οικονομία. Ελάχιστα έπραξε. Στις επόμενες εκλογές θα βρεθεί αντιμέτωπος με την άκρα, αντιευρωπαϊκή δεξιά, την ώρα που ο πιθανότερος υποψήφιος του Σοσιαλιστικού Κόμματος, ο γενικός διευθυντής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος-Καν, θα συλλέγει ψήφους από το κέντρο. Στο πλαίσιο αυτό, κανείς δεν θα δεσμευθεί σε δραστικές λύσεις για το έλλειμμα, τη συγκράτηση των μισθών και την απελευθέρωση της οικονομίας. Εν ολίγοις, η Γαλλία έχει ό, τι χρειάζεται για να γίνει ο επόμενος «αδύναμος κρίκος».
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_72_15/05/2011_442107
No comments:
Post a Comment