The New York Times
Οταν η Γερμανία εμφανίζει ταχύτερη ανάπτυξη από τις ΗΠΑ, όσοι διαφωνούν με τα μέτρα τόνωσης της οικονομίας την επικαλούνται για να αποδείξουν ότι η λιτότητα αποδίδει. Οταν αναπτύσσεται λιγότερο, οι οπαδοί των μέτρων τόνωσης της αμερικανικής οικονομίας τα επαινούν. Δεδομένου ότι η οικονομία μας αποδυναμώνεται εκ νέου και με αφορμή την επίσκεψη της Γερμανίδας καγκελαρίου στον Λευκό Οίκο, είναι ευκαιρία να εξετάσουμε τα πράγματα λίγο καλύτερα.
Μετά χρόνια χαμηλότερης ανάπτυξης, η Γερμανία αναπτύσσεται με ταχύτερους ρυθμούς από τα μέσα της περασμένης δεκαετίας. Οι περισσότεροι Γερμανοί ζουν καλύτερα από τους περισσότερους Αμερικανούς, καθώς δεν έχει συγκεντρωθεί το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου στα χέρια μιας μειονότητας πλουσίων.
Στη Γερμανία ο μέσος όρος ωριαίας αμοιβής έχει αυξηθεί κατά σχεδόν 30% από το 1985, κάτι που έχει να συμβεί στην Αμερική από τις δεκαετίες του 1950 και του 1960. Στην Αμερική η ωριαία αμοιβή έχει αυξηθεί μόλις κατά 6% από το 1985. Το μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό έλλειμμα της Γερμανίας είναι μικρότερο. Η ανεργία είναι μόλις 6,1%, πολύ μικρότερη δηλαδή από εκείνην που είχαμε εμείς πριν τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2007. Στις ΗΠΑ η ανεργία έφθασε στο 9,1%. Οι Αμερικανοί, βέβαια, παραμένουμε σαφώς πλουσιότεροι, διαθέτουμε καινοτόμες εταιρείες όπως η Google, και η χώρα μας παραμένει η Μέκκα της μετανάστευσης. Και όμως σχεδόν κανείς δεν ισχυρίζεται πως η οικονομία μας είναι σε ιδιαίτερα καλή κατάσταση. Οπως και μεγάλο μέρος της Δυτικής Ευρώπης, η Γερμανία είχε ένα σύστημα επιδομάτων ανεργίας που αποθάρρυνε την εργασία. Εδώ και σχεδόν μια δεκαετία, όμως, άρχισε να το αλλάζει.
Μείωσε τα επιδόματα σε διάρκεια και σε ύψος, και περιόρισε τα κίνητρα για την πρόωρη συνταξιοδότηση. Αρχισε επίσης να πιέζει τους μακροχρόνια άνεργους να ενταχθούν στο εργατικό δυναμικό. Στις ΗΠΑ τα επιδόματα ανεργίας δεν είναι αρκετά γενναιόδωρα για να αποτελέσουν πρόβλημα. Αλλά το πρόγραμμα για τους ανίκανους για εργασία, ένας από τους λόγους που δεν απασχολείται περίπου το 20% των Αμερικανών ανδρών, θα έπρεπε να μεταρρυθμιστεί με μια γερμανική λογική. Το ίδιο και όσες συντάξεις του Δημοσίου ενθαρρύνουν τη συνταξιοδότηση στα 55 ή στα 60. Το παράδειγμα της Γερμανίας, όμως, δεν καταδεικνύει μόνον πώς μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική η κυβέρνηση. Σκιαγραφεί, επίσης, τον μοναδικό ρόλο της κυβέρνησης σε μια οικονομία της αγοράς. Κι αυτός αρχίζει με τις αυστηρές ρυθμίσεις.
Η Γερμανία έχει μικρότερο δημοσιονομικό έλλειμμα όχι επειδή δαπανά λιγότερα, αλλά επειδή δεν διστάζει να επιβάλει τους αναγκαίους φόρους. Κι εμείς; Ορισμένοι Δημοκρατικοί επιμένουν πως πρέπει να παραμείνουν αναλλοίωτα τα προγράμματα κοινωνικών ασφαλίσεων. Οι περισσότεροι Ρεπουμπλικανοί αρνούνται να εξετάσουν την επιστροφή των φορολογικών συντελεστών στα επίπεδα της δεκαετίας του 1990. Οι ηγέτες των Ρεπουμπλικανών θέλουν να περικόψουν δραστικά προγράμματα κατά της φτώχειας σαν εκείνα που βοήθησαν της Γερμανία να αντέξει την ύφεση. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι οικονομικές κρίσεις προκαλούν μεγάλη ζημιά. Είναι πολύ αργά να την αποτρέψουμε, αλλά δεν είναι αργά να διδαχθούμε από τα λάθη μας.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_09/06/2011_445102
Οταν η Γερμανία εμφανίζει ταχύτερη ανάπτυξη από τις ΗΠΑ, όσοι διαφωνούν με τα μέτρα τόνωσης της οικονομίας την επικαλούνται για να αποδείξουν ότι η λιτότητα αποδίδει. Οταν αναπτύσσεται λιγότερο, οι οπαδοί των μέτρων τόνωσης της αμερικανικής οικονομίας τα επαινούν. Δεδομένου ότι η οικονομία μας αποδυναμώνεται εκ νέου και με αφορμή την επίσκεψη της Γερμανίδας καγκελαρίου στον Λευκό Οίκο, είναι ευκαιρία να εξετάσουμε τα πράγματα λίγο καλύτερα.
Μετά χρόνια χαμηλότερης ανάπτυξης, η Γερμανία αναπτύσσεται με ταχύτερους ρυθμούς από τα μέσα της περασμένης δεκαετίας. Οι περισσότεροι Γερμανοί ζουν καλύτερα από τους περισσότερους Αμερικανούς, καθώς δεν έχει συγκεντρωθεί το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου στα χέρια μιας μειονότητας πλουσίων.
Στη Γερμανία ο μέσος όρος ωριαίας αμοιβής έχει αυξηθεί κατά σχεδόν 30% από το 1985, κάτι που έχει να συμβεί στην Αμερική από τις δεκαετίες του 1950 και του 1960. Στην Αμερική η ωριαία αμοιβή έχει αυξηθεί μόλις κατά 6% από το 1985. Το μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό έλλειμμα της Γερμανίας είναι μικρότερο. Η ανεργία είναι μόλις 6,1%, πολύ μικρότερη δηλαδή από εκείνην που είχαμε εμείς πριν τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2007. Στις ΗΠΑ η ανεργία έφθασε στο 9,1%. Οι Αμερικανοί, βέβαια, παραμένουμε σαφώς πλουσιότεροι, διαθέτουμε καινοτόμες εταιρείες όπως η Google, και η χώρα μας παραμένει η Μέκκα της μετανάστευσης. Και όμως σχεδόν κανείς δεν ισχυρίζεται πως η οικονομία μας είναι σε ιδιαίτερα καλή κατάσταση. Οπως και μεγάλο μέρος της Δυτικής Ευρώπης, η Γερμανία είχε ένα σύστημα επιδομάτων ανεργίας που αποθάρρυνε την εργασία. Εδώ και σχεδόν μια δεκαετία, όμως, άρχισε να το αλλάζει.
Μείωσε τα επιδόματα σε διάρκεια και σε ύψος, και περιόρισε τα κίνητρα για την πρόωρη συνταξιοδότηση. Αρχισε επίσης να πιέζει τους μακροχρόνια άνεργους να ενταχθούν στο εργατικό δυναμικό. Στις ΗΠΑ τα επιδόματα ανεργίας δεν είναι αρκετά γενναιόδωρα για να αποτελέσουν πρόβλημα. Αλλά το πρόγραμμα για τους ανίκανους για εργασία, ένας από τους λόγους που δεν απασχολείται περίπου το 20% των Αμερικανών ανδρών, θα έπρεπε να μεταρρυθμιστεί με μια γερμανική λογική. Το ίδιο και όσες συντάξεις του Δημοσίου ενθαρρύνουν τη συνταξιοδότηση στα 55 ή στα 60. Το παράδειγμα της Γερμανίας, όμως, δεν καταδεικνύει μόνον πώς μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική η κυβέρνηση. Σκιαγραφεί, επίσης, τον μοναδικό ρόλο της κυβέρνησης σε μια οικονομία της αγοράς. Κι αυτός αρχίζει με τις αυστηρές ρυθμίσεις.
Η Γερμανία έχει μικρότερο δημοσιονομικό έλλειμμα όχι επειδή δαπανά λιγότερα, αλλά επειδή δεν διστάζει να επιβάλει τους αναγκαίους φόρους. Κι εμείς; Ορισμένοι Δημοκρατικοί επιμένουν πως πρέπει να παραμείνουν αναλλοίωτα τα προγράμματα κοινωνικών ασφαλίσεων. Οι περισσότεροι Ρεπουμπλικανοί αρνούνται να εξετάσουν την επιστροφή των φορολογικών συντελεστών στα επίπεδα της δεκαετίας του 1990. Οι ηγέτες των Ρεπουμπλικανών θέλουν να περικόψουν δραστικά προγράμματα κατά της φτώχειας σαν εκείνα που βοήθησαν της Γερμανία να αντέξει την ύφεση. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι οικονομικές κρίσεις προκαλούν μεγάλη ζημιά. Είναι πολύ αργά να την αποτρέψουμε, αλλά δεν είναι αργά να διδαχθούμε από τα λάθη μας.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_09/06/2011_445102
No comments:
Post a Comment