Του Paul Krugman / The New York Times
Εχει δρομολογηθεί η συμφωνία για την αύξηση του ορίου δανεισμού. Αν προχωρήσει, πολλοί αρθρογράφοι θα πουν πως αποφύγαμε την καταστροφή. Αλλά θα κάνουν λάθος.
Η συμφωνία δεν αποτελεί καταστροφή μόνον για τον πρόεδρο Ομπάμα και το κόμμα του. Θα πλήξει την ήδη αποδυναμωμένη οικονομία, πιθανόν να επιδεινώσει το μακροχρόνιο έλλειμμα της Αμερικής και -το χειρότερο- θα αποδείξει πως ο ωμός εκβιασμός αποδίδει, με αποτέλεσμα να υποβιβασθεί η Αμερική σε Δημοκρατία της Μπανανίας.
Εχουμε ήδη μια οικονομία σε επιβράδυνση και είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα παραμείνει έτσι σχεδόν όλο το επόμενο έτος. Και μάλλον θα έχουμε μια αδύναμη οικονομία όλο το 2013, αν όχι και μετά. Το χειρότερο που μπορεί να κάνει κανείς σε τέτοιες περιστάσεις είναι να περικόψει τις δημόσιες δαπάνες, γιατί έτσι αποδυναμώνει περαιτέρω την οικονομία. Μην ακούτε το ψευδο-επιχείρημα περί εμπιστοσύνης, πως η δημοσιονομική αυστηρότητα θα καθησυχάσει επιχειρήσεις και καταναλωτές πείθοντάς τους να προχωρήσουν σε δαπάνες. Πολλές μελέτες για αντίστοιχες περιπτώσεις στο παρελθόν αποδεικνύουν πως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Η μείωση των δαπανών όταν η οικονομία είναι αποδυναμωμένη δεν θα βελτιώσει τη δημοσιονομική μας κατάσταση και ίσως να την επιδεινώσει. Η αποδυνάμωση της οικονομίας θα πλήξει τις μακροπρόθεσμες προοπτικές της, με αποτέλεσμα να μειωθούν τα μελλοντικά έσοδα. Οσοι ζητούν περικοπές δαπανών είναι σαν τους γιατρούς του μεσαίωνα που έκαναν αφαίμαξη στον ασθενή αποδυναμώνοντάς τον περισσότερο. Σε ό, τι αφορά τους όρους της συμφωνίας, αυτοί αποτελούν άτακτη υποχώρηση του προέδρου. Οι Ρεπουμπλικανοί υποτίθεται ότι θα κάνουν υποχωρήσεις στον επόμενο γύρο. Εδειξαν, όμως, πως είναι πρόθυμοι να διακινδυνεύσουν μια οικονομική καταστροφή για να αποσπάσουν όσα θέλουν τα ακραία μέλη τους. Σίγουρα θα αποθρασυνθούν βλέποντας πως ο κ. Ομπάμα υποκύπτει στις απειλές. Υποχώρησε τον Δεκέμβριο παρατείνοντας τις φοροαπαλλαγές του Μπους, όπως υποχώρησε τώρα στους ωμούς εκβιασμούς για το όριο του χρέους. Είχε εναλλακτική; Ναι, είχε. Μπορούσε και έπρεπε να ζητήσει αύξηση του ορίου δανεισμού τον Δεκέμβριο. Οταν ρωτήθηκε γιατί δεν το έκανε, απάντησε πως πίστευε ότι οι Ρεπουμπλικανοί θα επεδείκνυαν υπευθυνότητα. Ακόμη και τώρα, η κυβέρνηση Ομπάμα θα μπορούσε να καταφύγει σε νομικούς ελιγμούς για να υπερβεί το όριο του δανεισμού. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, θα ήταν ακραίο. Οταν, όμως, εκβιάζει ένα κόμμα που ελέγχει μόνον το ένα σώμα του Κογκρέσου, είναι πλήρως δικαιολογημένο. Μήπως, όμως, θα είχε ανησυχήσει τις αγορές; Αν ήμουν επενδυτής θα με καθησύχαζε να δω πως ο πρόεδρος μπορεί να αντισταθεί σε εκβιασμούς ακροδεξιών.
Αυτό που βλέπουμε είναι μια πολυεπίπεδη καταστροφή. Είναι πολιτική καταστροφή για τους Δημοκρατικούς, που αφήνουν τους Ρεπουμπλικανούς να διαλύσουν το πρόγραμμα Medicare. Και θα υπάρξουν και άλλα κρίσιμα ζητήματα στα οποία θα μπορούν να εκβιάσουν οι Ρεπουμπλικανοί. Και τώρα θα ξέρουν πως ο πρόεδρος θα υποχωρήσει. Μακροπρόθεσμα, πάντως, δεν θα είναι μόνον οι Δημοκρατικοί αυτοί που θα χάσουν.
Οι Ρεπουμπλικανοί έχουν θέσει υπό αίρεσιν όλο το σύστημά μας. Μπορεί να υπάρξει δημοκρατία στην Αμερική, αν υπαγορεύει την πολιτική όποιο κόμμα είναι τόσο αδίστακτο ώστε να απειλεί την οικονομική μας ασφάλεια;
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_02/08/2011_451218
Εχει δρομολογηθεί η συμφωνία για την αύξηση του ορίου δανεισμού. Αν προχωρήσει, πολλοί αρθρογράφοι θα πουν πως αποφύγαμε την καταστροφή. Αλλά θα κάνουν λάθος.
Η συμφωνία δεν αποτελεί καταστροφή μόνον για τον πρόεδρο Ομπάμα και το κόμμα του. Θα πλήξει την ήδη αποδυναμωμένη οικονομία, πιθανόν να επιδεινώσει το μακροχρόνιο έλλειμμα της Αμερικής και -το χειρότερο- θα αποδείξει πως ο ωμός εκβιασμός αποδίδει, με αποτέλεσμα να υποβιβασθεί η Αμερική σε Δημοκρατία της Μπανανίας.
Εχουμε ήδη μια οικονομία σε επιβράδυνση και είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα παραμείνει έτσι σχεδόν όλο το επόμενο έτος. Και μάλλον θα έχουμε μια αδύναμη οικονομία όλο το 2013, αν όχι και μετά. Το χειρότερο που μπορεί να κάνει κανείς σε τέτοιες περιστάσεις είναι να περικόψει τις δημόσιες δαπάνες, γιατί έτσι αποδυναμώνει περαιτέρω την οικονομία. Μην ακούτε το ψευδο-επιχείρημα περί εμπιστοσύνης, πως η δημοσιονομική αυστηρότητα θα καθησυχάσει επιχειρήσεις και καταναλωτές πείθοντάς τους να προχωρήσουν σε δαπάνες. Πολλές μελέτες για αντίστοιχες περιπτώσεις στο παρελθόν αποδεικνύουν πως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Η μείωση των δαπανών όταν η οικονομία είναι αποδυναμωμένη δεν θα βελτιώσει τη δημοσιονομική μας κατάσταση και ίσως να την επιδεινώσει. Η αποδυνάμωση της οικονομίας θα πλήξει τις μακροπρόθεσμες προοπτικές της, με αποτέλεσμα να μειωθούν τα μελλοντικά έσοδα. Οσοι ζητούν περικοπές δαπανών είναι σαν τους γιατρούς του μεσαίωνα που έκαναν αφαίμαξη στον ασθενή αποδυναμώνοντάς τον περισσότερο. Σε ό, τι αφορά τους όρους της συμφωνίας, αυτοί αποτελούν άτακτη υποχώρηση του προέδρου. Οι Ρεπουμπλικανοί υποτίθεται ότι θα κάνουν υποχωρήσεις στον επόμενο γύρο. Εδειξαν, όμως, πως είναι πρόθυμοι να διακινδυνεύσουν μια οικονομική καταστροφή για να αποσπάσουν όσα θέλουν τα ακραία μέλη τους. Σίγουρα θα αποθρασυνθούν βλέποντας πως ο κ. Ομπάμα υποκύπτει στις απειλές. Υποχώρησε τον Δεκέμβριο παρατείνοντας τις φοροαπαλλαγές του Μπους, όπως υποχώρησε τώρα στους ωμούς εκβιασμούς για το όριο του χρέους. Είχε εναλλακτική; Ναι, είχε. Μπορούσε και έπρεπε να ζητήσει αύξηση του ορίου δανεισμού τον Δεκέμβριο. Οταν ρωτήθηκε γιατί δεν το έκανε, απάντησε πως πίστευε ότι οι Ρεπουμπλικανοί θα επεδείκνυαν υπευθυνότητα. Ακόμη και τώρα, η κυβέρνηση Ομπάμα θα μπορούσε να καταφύγει σε νομικούς ελιγμούς για να υπερβεί το όριο του δανεισμού. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, θα ήταν ακραίο. Οταν, όμως, εκβιάζει ένα κόμμα που ελέγχει μόνον το ένα σώμα του Κογκρέσου, είναι πλήρως δικαιολογημένο. Μήπως, όμως, θα είχε ανησυχήσει τις αγορές; Αν ήμουν επενδυτής θα με καθησύχαζε να δω πως ο πρόεδρος μπορεί να αντισταθεί σε εκβιασμούς ακροδεξιών.
Αυτό που βλέπουμε είναι μια πολυεπίπεδη καταστροφή. Είναι πολιτική καταστροφή για τους Δημοκρατικούς, που αφήνουν τους Ρεπουμπλικανούς να διαλύσουν το πρόγραμμα Medicare. Και θα υπάρξουν και άλλα κρίσιμα ζητήματα στα οποία θα μπορούν να εκβιάσουν οι Ρεπουμπλικανοί. Και τώρα θα ξέρουν πως ο πρόεδρος θα υποχωρήσει. Μακροπρόθεσμα, πάντως, δεν θα είναι μόνον οι Δημοκρατικοί αυτοί που θα χάσουν.
Οι Ρεπουμπλικανοί έχουν θέσει υπό αίρεσιν όλο το σύστημά μας. Μπορεί να υπάρξει δημοκρατία στην Αμερική, αν υπαγορεύει την πολιτική όποιο κόμμα είναι τόσο αδίστακτο ώστε να απειλεί την οικονομική μας ασφάλεια;
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_02/08/2011_451218
No comments:
Post a Comment