ZZ
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) με οδύνη συνειδητοποιεί ότι ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ υπέκυψε την παραμονή της συνόδου κορυφής των Βρυξελλών στις αφόρητες πιέσεις Μέρκελ και Σαρκοζί, αποδεχόμενος -ως εξαίρεση- την τεχνική χρεοκοπία της Ελλάδας, ενεργώντας ως «Πόντιος Πιλάτος». Προτίμησε να ξεφορτωθεί το μείζον πρόβλημα της σύγκρουσης με τους οίκους αξιολόγησης για τη «χρεοκοπία» της Ελλάδας και την υπεράσπιση των κρατικών ομολόγων, παραδίδοντας τους χειρισμούς της κρίσης στη Μέρκελ.
Οντως, ο πρόεδρος της ΕΚΤ είχε κλιμακώσει την αντιπαράθεση για το δεύτερο πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα και την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους με τη συμμετοχή των ιδιωτών πιστωτών, μεταθέτοντας την ευθύνη αποκλειστικά στις κυβερνήσεις των χωρών της Ευρωζώνης. Σήμερα, θα περάσει το δικό του «τεστ της αλήθειας» για το μέλλον της πολιτικής -που μας αφορά ιδιαίτερα- στη συνέντευξη Τύπου που ακολουθεί πάντα μετά τη μηνιαία συνεδρίαση του συμβουλίου της ΕΚΤ.
Συγκεκριμένα ο κ. Τρισέ υπαναχώρησε πλήρως από την απειλή πως σε περίπτωση οποιαδήποτε συμφωνίας για το ελληνικό χρέος που υποκρύπτει το ενδεχόμενο «πιστωτικού επεισοδίου» ή χρεοκοπίας είτε «επιλεκτικής χρεοκοπίας», η ΕΚΤ δεν θα αποδέχεται ελληνικά ομόλογα ως ενέχυρο για τη χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών, με ένα τρικ. Εάν οι αγορές και οι οίκοι αξιολόγησης «αντιδράσουν», η Ευρωζώνη εγγυάται ότι θα αμυνθεί και θα βοηθήσει την Ελλάδα παρέχοντας εγγυήσεις και ειδικές χρηματοδοτήσεις προκειμένου να αντιμετωπίσει τις συνέπειες από την υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας σε καθεστώς «επιλεκτικής χρεοκοπίας». Αλλά...
Προφανώς η ΕΚΤ ήθελε να αποφύγει να βρεθεί εκ νέου στην κατάσταση στην οποία είχε βρεθεί μετά τις αποφάσεις που ελήφθησαν τον Μάιο του 2010 για το πρώτο πακέτο διάσωσης της Ελλάδας. Τότε η τράπεζα άρχισε να διοχετεύει χρήματα στις τράπεζες αποδεχόμενη ως ενέχυρο κρατικά ομόλογα, αλλά «τα χρήματα που έριχνε στο τραπέζι βοηθούσαν τις κυβερνήσεις να επαναπαύονται». Ετσι, η συμφωνία που επετεύχθη στις Βρυξέλλες στο μείζον αυτό θέμα με την εμπλοκή του προσωρινού μηχανισμού στήριξης, του EFSF, που θα αναλάβει την κεφαλαιακή ενίσχυση όσων τραπεζών τη χρειαστούν, θεωρήθηκε ως διέξοδος για τον κ. Τρισέ.
Η πολιτική συμφωνία που προέκυψε στις Βρυξέλλες δίδει τη δυνατότητα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να ξεπεράσει τα δικά της καταστατικά κωλύματα κι έτσι ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) θα μπορεί να παρεμβαίνει τόσο στην πρωτογενή όσο και στη δευτερογενή αγορά των ομολόγων με την άδειά της! Με αυτό τον τρόπο οι Βρυξέλλες επιχειρούν να περάσουν το μήνυμα στις αγορές ότι υπάρχει πλέον φύλακας της Ευρωζώνης ο οποίος διαθέτει πυρομαχικά και ελευθερία στη δράση.
Ομως, λογάριασαν χωρίς τον ξενοδόχο... Επειδή, η Σύνοδος δεν αποφάσισε να αυξήσει τα ενεργά κεφάλαια του EFSF. Τώρα οι οδυνηρές εξελίξεις σε Ιταλία και Ισπανία το επιβάλλουν, αλλά ελάχιστοι πιστεύουν ότι τα σημερινά 440 δισ. ευρώ θα αυξηθούν σε 2 ή 3 τρισ. ευρώ.
Να επισημανθεί ότι οι ηγέτες της Ε.Ε. στην προηγούμενη σύνοδο κορυφής του Μαρτίου δημιούργησαν μια νέα δομή που επιτρέπει στον EFSF να αποδεσμεύει ολόκληρο το ποσό των 440 δισ. ευρώ αν χρειαστεί, και να αγοράζει ομόλογα κατευθείαν από τα κράτη, δηλαδή από την πρωτογενή αγορά. Ωστόσο, όπως συμβαίνει συχνά με τα σπουδαία ευρωπαϊκά σχέδια διάσωσης, σημειώθηκαν σπουδαίες παραλείψεις. Και ενώ ο EFSF μπορούσε να αγοράζει ομόλογα στην πρωτογενή αγορά, δεν μπορούσε να τα αγοράζει στη δευτερογενή. Αυτό ενίσχυσε τις πιέσεις στην απρόθυμη ΕΚΤ να παραμείνει στη θέση της ως ύστατος αγοραστής ομολόγων της περιφερειακής Ευρώπης.
Επιπλέον, η συμφωνία του περασμένου Μαρτίου που παρείχε τη δυνατότητα στον EFSF να αγοράζει ομόλογα μόνο από κράτη που έχουν δεχθεί κεφάλαια διάσωσης, δηλαδή Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, επεκτείνεται σε όποιο κράτος έχει ανάγκη. Με συνέπεια η έλλειψη κάποιου μεγάλου αγοραστή διατηρούσε τις αποδόσεις των ομολόγων υψηλά και συνέχιζε να τροφοδοτεί την αβεβαιότητα των αγορών. Κι αυτό συντηρούσε την κρίση χρέους της Ευρώπης.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) με οδύνη συνειδητοποιεί ότι ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ υπέκυψε την παραμονή της συνόδου κορυφής των Βρυξελλών στις αφόρητες πιέσεις Μέρκελ και Σαρκοζί, αποδεχόμενος -ως εξαίρεση- την τεχνική χρεοκοπία της Ελλάδας, ενεργώντας ως «Πόντιος Πιλάτος». Προτίμησε να ξεφορτωθεί το μείζον πρόβλημα της σύγκρουσης με τους οίκους αξιολόγησης για τη «χρεοκοπία» της Ελλάδας και την υπεράσπιση των κρατικών ομολόγων, παραδίδοντας τους χειρισμούς της κρίσης στη Μέρκελ.
Οντως, ο πρόεδρος της ΕΚΤ είχε κλιμακώσει την αντιπαράθεση για το δεύτερο πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα και την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους με τη συμμετοχή των ιδιωτών πιστωτών, μεταθέτοντας την ευθύνη αποκλειστικά στις κυβερνήσεις των χωρών της Ευρωζώνης. Σήμερα, θα περάσει το δικό του «τεστ της αλήθειας» για το μέλλον της πολιτικής -που μας αφορά ιδιαίτερα- στη συνέντευξη Τύπου που ακολουθεί πάντα μετά τη μηνιαία συνεδρίαση του συμβουλίου της ΕΚΤ.
Συγκεκριμένα ο κ. Τρισέ υπαναχώρησε πλήρως από την απειλή πως σε περίπτωση οποιαδήποτε συμφωνίας για το ελληνικό χρέος που υποκρύπτει το ενδεχόμενο «πιστωτικού επεισοδίου» ή χρεοκοπίας είτε «επιλεκτικής χρεοκοπίας», η ΕΚΤ δεν θα αποδέχεται ελληνικά ομόλογα ως ενέχυρο για τη χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών, με ένα τρικ. Εάν οι αγορές και οι οίκοι αξιολόγησης «αντιδράσουν», η Ευρωζώνη εγγυάται ότι θα αμυνθεί και θα βοηθήσει την Ελλάδα παρέχοντας εγγυήσεις και ειδικές χρηματοδοτήσεις προκειμένου να αντιμετωπίσει τις συνέπειες από την υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας σε καθεστώς «επιλεκτικής χρεοκοπίας». Αλλά...
Προφανώς η ΕΚΤ ήθελε να αποφύγει να βρεθεί εκ νέου στην κατάσταση στην οποία είχε βρεθεί μετά τις αποφάσεις που ελήφθησαν τον Μάιο του 2010 για το πρώτο πακέτο διάσωσης της Ελλάδας. Τότε η τράπεζα άρχισε να διοχετεύει χρήματα στις τράπεζες αποδεχόμενη ως ενέχυρο κρατικά ομόλογα, αλλά «τα χρήματα που έριχνε στο τραπέζι βοηθούσαν τις κυβερνήσεις να επαναπαύονται». Ετσι, η συμφωνία που επετεύχθη στις Βρυξέλλες στο μείζον αυτό θέμα με την εμπλοκή του προσωρινού μηχανισμού στήριξης, του EFSF, που θα αναλάβει την κεφαλαιακή ενίσχυση όσων τραπεζών τη χρειαστούν, θεωρήθηκε ως διέξοδος για τον κ. Τρισέ.
Η πολιτική συμφωνία που προέκυψε στις Βρυξέλλες δίδει τη δυνατότητα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να ξεπεράσει τα δικά της καταστατικά κωλύματα κι έτσι ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) θα μπορεί να παρεμβαίνει τόσο στην πρωτογενή όσο και στη δευτερογενή αγορά των ομολόγων με την άδειά της! Με αυτό τον τρόπο οι Βρυξέλλες επιχειρούν να περάσουν το μήνυμα στις αγορές ότι υπάρχει πλέον φύλακας της Ευρωζώνης ο οποίος διαθέτει πυρομαχικά και ελευθερία στη δράση.
Ομως, λογάριασαν χωρίς τον ξενοδόχο... Επειδή, η Σύνοδος δεν αποφάσισε να αυξήσει τα ενεργά κεφάλαια του EFSF. Τώρα οι οδυνηρές εξελίξεις σε Ιταλία και Ισπανία το επιβάλλουν, αλλά ελάχιστοι πιστεύουν ότι τα σημερινά 440 δισ. ευρώ θα αυξηθούν σε 2 ή 3 τρισ. ευρώ.
Να επισημανθεί ότι οι ηγέτες της Ε.Ε. στην προηγούμενη σύνοδο κορυφής του Μαρτίου δημιούργησαν μια νέα δομή που επιτρέπει στον EFSF να αποδεσμεύει ολόκληρο το ποσό των 440 δισ. ευρώ αν χρειαστεί, και να αγοράζει ομόλογα κατευθείαν από τα κράτη, δηλαδή από την πρωτογενή αγορά. Ωστόσο, όπως συμβαίνει συχνά με τα σπουδαία ευρωπαϊκά σχέδια διάσωσης, σημειώθηκαν σπουδαίες παραλείψεις. Και ενώ ο EFSF μπορούσε να αγοράζει ομόλογα στην πρωτογενή αγορά, δεν μπορούσε να τα αγοράζει στη δευτερογενή. Αυτό ενίσχυσε τις πιέσεις στην απρόθυμη ΕΚΤ να παραμείνει στη θέση της ως ύστατος αγοραστής ομολόγων της περιφερειακής Ευρώπης.
Επιπλέον, η συμφωνία του περασμένου Μαρτίου που παρείχε τη δυνατότητα στον EFSF να αγοράζει ομόλογα μόνο από κράτη που έχουν δεχθεί κεφάλαια διάσωσης, δηλαδή Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, επεκτείνεται σε όποιο κράτος έχει ανάγκη. Με συνέπεια η έλλειψη κάποιου μεγάλου αγοραστή διατηρούσε τις αποδόσεις των ομολόγων υψηλά και συνέχιζε να τροφοδοτεί την αβεβαιότητα των αγορών. Κι αυτό συντηρούσε την κρίση χρέους της Ευρώπης.
No comments:
Post a Comment