Πολυβόλο στο Τραπέζι

[bold δικά μου] 

του Swear

O Πάγκαλος φεύγει. Αντίο Βουλή. Οι αποχωρούντες από την πολιτική ζωή, είναι σαν τους ετοιμοθάνατους : -Στην πόρτα για τον άλλο κόσμο, λένε και καμιά αλήθεια, υπό τύπον εξομολόγησης, ευχής ή κατάρας, αναλόγως συνθηκών.

  

Το Μαμούθ, πληθωρικό ως συνήθως, είπε δύο αλήθειες, όχι μία : -Πρώτον, ότι όποιο κόμμα αναδειχθεί πρώτο δεν θα έχει αυτοδυναμία. Αλλά, αυτό το γνωρίζαμε ήδη. Είπε όμως και κάτι ακόμη, πολύ πιο σημαντικό : «-Τα δύο μεγάλα κόμματα αποδεικνύουν ότι δεν μπορούν να κυβερνήσουν από κοινού, ακόμη κι αν ένα μεγάλο μέρος των αποφάσεων που πρέπει να ληφθούν είναι προδιαγεγραμμένο».

Και έχει δίκιο. Το θέμα δεν είναι εάν μπορεί, μετεκλογικά, ν’ αναδειχτεί κάποια κυβέρνηση, με πρόσθεση ορισμένων δυνάμεων. Aσφαλώς και μπορεί. Αλλά το κυρίως ζητούμενο είναι η βιωσιμότητα μιας τέτοιας κυβέρνησης. Ο Πάγκαλος, σαράντα χρόνια πολιτικός, ξέρει από τώρα ότι ο κύκλος ζωής μιας τέτοιας κυβέρνησης μετά βίας θα υπερβαίνει αυτόν μιας οικιακής μύγας, του είδους Musca domestica, της οικογένειας Muscidae.

Ο Πάγκαλος, παλιά καραβάνα, αντιλαμβάνεται αμέσως το προφανές, ότι είναι αδύνατον να διοικηθεί οποιαδήποτε χώρα, πόσο μάλλον μία με τα τρομακτικά προβλήματα της Ελλάδας, από ένα συνονθύλευμα κατ’ επίφαση κυβερνητικό, δυνάμεις αντίρροπες, ταγμένες εκ φύσεως και θέσεως στην υπηρεσία διαφορετικών μικροκομματικών συμφερόντων, συγκρουόμενων μεταξύ τους.

Ακόμη κι αν η πολιτική που θα πρέπει ν’ ακολουθήσει ένας τέτοιος αχταρμάς, είναι κατά γράμμα προκαθορισμένη έξωθεν –αυτό ακριβώς λέει ο Πάγκαλος, με τον γνωστό κυνισμό του- και πάλι, η συγκυβέρνηση είναι αδύνατη, στην πράξη.

Κάποιοι πιστεύουν ότι η (ήδη δεδομένη) μετεκλογική συνεργασία των δύο πρώτων κομμάτων, εξασφαλίζει ένα κυβερνητικό σχήμα τόσο ισχυρό, ώστε να είναι δυνατή η εφαρμογή της πολιτικής των δανειστών. Κάποιοι πιστεύουν ότι το πολιτικό πρόβλημα της Ελλάδας θα λυθεί με μαγικό τρόπο, τη στιγμή της ορκωμοσίας μιας κυβέρνησης, που ακόμη και αυτή η αρχική διαπραγμάτευση για την τελική επιλογή των μελών της, θα έχει ήδη δημιουργήσει τις πρώτες τριβές.

Το πρόβλημα είναι ότι οι δανειστές δεν έχουν την ίδια αντίληψη. Γνωρίζουν από τώρα αυτό που διαβλέπει και προεξοφλεί ο Πάγκαλος, ότι δηλαδή η κατάρρευση μιας τέτοιας κυβέρνησης είναι απλώς θέμα κάποιων μηνών ή μάλλον εβδομάδων, το πιθανότερο. Στην πρώτη κρίσιμη στιγμή, στην πρώτη δυσμενή ρύθμιση που θα εισαχθεί προς ψήφιση (και θα υπάρξουν κάμποσες τέτοιες) οι εθνοπατέρες, ένθεν και ένθεν, θα απεκδύονται πάσης ευθύνης, προσπαθώντας να πετάξουν το μπαλάκι στην «άλλη» πλευρά, η οποία όμως τώρα θα βρίσκεται μέσα στην ίδια κυβέρνηση.

Ο δικομματισμός, όσο κι αν προσπαθεί σήμερα να μασκαρευτεί σε μονοκομματισμό, δεν γίνεται ξαφνικά να λησμονήσει την πραγματική φύση του. Οι αντιθέσεις και τα χάσματα δεν γεφυρώνονται μονομιάς, με μια απλή πρόσθεση ψήφων. Κυβέρνηση πραγματικής εθνικής ενότητας και ομοψυχίας, θα προϋπέθετε, πάνω απ’ όλα γνήσια ανιδιοτέλεια και πλήρη αδιαφορία για το πολιτικό κόστος των (κοινών) επιλογών. Εδώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο : -Η σύμπλευση είναι υποχρεωτική, υπαγορευόμενη από το ένστικτο αυτοσυντήρησης των δύο συγκεκριμένων κομματικών μηχανισμών, που διέλυσαν τη χώρα. Το πρώτο -και ίσως το μόνο- ζητούμενο, από πλευράς τους είναι η πολιτική τους επιβίωση, στο κατεστραμμένο τοπίο που οι ίδιοι δημιούργησαν.

Ο εκβιασμός του εκλογικού σώματος μέσω της ξεκάθαρης απειλής «ή εμείς οι δυό ή το χάος», είναι στην πραγματικότητα απρόσφορος. Επειδή το χάος έχει ήδη επέλθει, ακριβώς εξαιτίας τους. Τυχόν περαιτέρω σύμπραξή τους, είναι ήδη καταδικασμένη σε αποτυχία. Έτσι, το σκιάχτρο που ορθώνουν σήμερα, δεν γίνεται κι δεν πρέπει να τρομάξει κανέναν, τουλάχιστον στο βαθμό που η μοίρα της χώρας βρίσκεται στο έλεος των δανειστών της. Και οι τελευταίοι, ασφαλώς, δεν πρόκειται, ούτως ή άλλως, να εμπιστευτούν την υλοποίηση των σχεδίων τους σε μια ανομοιογενή και ετερόκλητη κομπανία συντιθέμενη από πολιτικά ναυάγια. Ούτε να βασίσουν τους σύνθετους σχεδιασμούς τους πάνω στους μπακαλίστικους υπολογισμούς μιας κάστας αποτυχημένων πολιτικάντηδων, που ήδη έχουν τη ρηχή σκέψη τους προσηλωμένη στα αποτελέσματα απανωτών δημοσκοπήσεων και προσθέτουν τα επιμέρους κουκιά, ενόσω ο τόπος βυθίζεται.

Η κοντόφθαλμη και ανιστόρητη θεώρηση των πραγμάτων και η ουτοπιστική πολιτική που επιβλήθηκε βίαια από την πλευρά των δανειστών, έχει οδηγήσει σήμερα τους ίδιους σ’ ένα απόλυτο αδιέξοδο : -Από τη μία πλευρά βλέπουν τώρα με τρόμο την λαϊκή δυσαρέσκεια να μεταφράζεται σε μαζική καταδίκη των συνυπαίτιων της καταστροφής κομμάτων (ρεύμα που έντεχνα βαπτίζεται «στροφή προς τα άκρα»), από την άλλη διαπιστώνουν ότι ακόμη και η τυχόν συνέργεια των δύο τελευταίων δεν αρκεί, στην πράξη, για τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής, τουλάχιστον όχι σ’ αυτόν εδώ τον τόπο. Οι καταστροφικοί χειρισμοί μικρών –για τις περιστάσεις- Ευρωπαίων ηγετών, μετέτρεψαν το υπογάστριο της ηπείρου σε μια πυριτιδαποθήκη, που μπορεί ανά πάσα στιγμή ν’ ανατιναχθεί. Το φάσμα ενός φλεγόμενου ντόμινο, που θα ξεκινά από την άκρη των Βαλκανίων, ορθώνεται πιά απειλητικό.

Είναι η πρώτη φορά που οι δανειστές φοβούνται,  καθώς πλέον αντιλαμβάνονται τον αυτεγκλωβισμό τους, σ’ ένα εξαιρετικά επικίνδυνο αδιέξοδο. Στον βαθμό που η ευρωπαϊκή πορεία συνδέεται με τις μελλοντικές εξελίξεις στην Ελλάδα, μόνος τρόπος συγκάλυψης του ελληνικού προβλήματος απομένει η κατατρομοκράτηση του ελληνικού πληθυσμού, προκειμένου για την επιβολή ενός εξαμβλωματικού κυβερνητικού μηχανισμού, που θα συνεχίσει να υπηρετεί σταθερά την ίδια ακριβώς πολιτική.

Το διαβόητο "πιστόλι στο τραπέζι" δεν βγήκε ποτέ, όταν έπρεπε. Αντιθέτως, τότε προσεφέρθησαν ανθοδέσμες, προφανώς για λόγους αβροφροσύνης.  Έχει γούστο τώρα, μέσ' από τις κάλπες να ξεπροβάλουν κάνες πολυβόλων.

marketzone.gr

___________________________________________________

είναι πολύ καλό

στέκεται σε κάτι πολύ βασικό που το σημείωσα κι εγώ, στα λόγια του Πάγκιλου:
"«τα δύο μεγάλα κόμματα αποδεικνύουν ότι δεν μπορούν να κυβερνήσουν από κοινού ακόμη κι αν ένα μεγάλο μέρος των αποφάσεων που πρέπει να ληφθούν είναι προδιαγεγραμμένο»"

τα όσα διαβάζετε από Μέρκελ-Σοϊμπλε-Γιούνκερ τις τελευταίες ημέρες (ΛΕΝΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΣΕΤΑ) σχετικά με "καταστροφική η ενδεχόμενη έξοδο από το ευρώ" αποσκοπούν στη κλασσική ελληνική λογική προεκλογικής περιόδου προ συσπείρωσης μεγάλων κομμάτων που υπαγορεύει το πρόγκηγμα των ψηφοφόρων εντός των μαντριών
και ο Σόϊμπλε είναι από αυτούς που οι Έλληνες ψηφοφόροι όχι απλά ακούνε, κατουριούνται επάνω τους όταν τον ακούνε
αλλά τρέμουν και τη Μέρκελ που ..δανείζει -  ο Γιουνκέρ είναι αναλώσιμος όπως ήταν και ο Ρεν

σημειώνω την εκτίμηση του Παναγόπουλου της ALCO που άκουσα τη περασμένη Παρασκευή και σημείωσα:
τα δύο (2) ελληνικά κόμματα εξουσίας αναμένει/εκτιμά ότι θα λάβουν στις επόμενες εκλογές ποσοστά περί το 50-55% αθροιστικά


οπότε είμαστε κοντά να πιστεύουμε ότι οι δημοσκοπήσεις είναι αρκετά κοντά στη πραγματικότητα
η οποία πραγματικότητα πρέπει να ανασχεθεί πάση θυσια ώστε τα δύο μεγάλα κόμματα να εξασφαλίσουν:
1. ικανοποιητικό αριθμό βουλευτών ώστε να ..συνεργαστούν (ελεγχόμενο και ..αναιρείται - δείτε Πάγκιλο)
2. ΟΙ ΜΑΓΙΚΕΣ 180+ ΕΔΡΕΣ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΝΕΑΣ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ, ΕΚΛΟΓΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κλπ κλπ κλπ

Γιατί το Νο.1 των εκλογών είναι οι 180 έδρες - άλλο που δείχνει εντελώς, μα εντελώς, πιθανό η θητεία της επόμενης βουλής να διαρκέσει max 24-30 μήνες (σε σχόλιο που άφησα στις 20/3 εκτίμησα: λογικά πάμε σε 2ες εκλογές εντός διετίας από 6/5 - βαρία φθινόπωρο 2 14 )

Όμως, επειδή είναι εξαιρετικά δύσκολες οι όποιες προβλέψεις σε τόσο ρευστό σκηνικό οικονομικό-πολιτικό-γεωπολιτικό-γεωστρατηγικό-ευρωπαϊκό και παγκόσμιο, ενδέχεται να είναι μια από τις λίγες ευκαιρίες που θα έχει κάποιος να ασκήσει τα δημοκρατικά του δικαιώματα... ότι κι αν παράγουν αυτά - αναφέρομαι κυρίως σε αδαείς που αγνοούν τη βασική εγχώρια εκλογική εξίσωση ΑΠΟΧΗ=ΛΕΥΚΟ=ΑΚΥΡΟ=ΨΗΦΟ ΣΕ ΚΟΜΜΑ ΠΟΥ ΔΕ ΘΑ ΜΠΕΙ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ=ΨΗΦΟ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΟΜΜΑ
[τελευταίο: Ο γραμματέας της ΝΔ Ανδρέας Λυκουρέντζος είπε και... φωναχτά αυτό που ψιθυρίζουν εδώ και μήνες στην Λ. Συγγρού: Ότι σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας ο Αντώνης Σαμαράς δεν θα ζητήσει επαναληπτικές εκλογές.]

Βλέπουμε ότι οι εκλογές γίνονται κάπως νωρίτερα από τότε που η λογική τις τοποθετούσε (εκτιμήσεις μου για τις ημερομηνίες διεξαγωγής των εκλογών τις ημέρες που ορκίστηκε η κυβέρνηση Παπαδήμου), ήτοι Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2012, όμως έχει ληφθεί μέριμνα για την αυξανόμενη κοινωνική δυσαρέσκεια, η οποία ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ να συγκρατηθεί μέχρι τότε
Πλέον, οι προσευχές γίνονται για να εξαερωθεί πριν ξαναφουντώσει



Και κλείνω με το μεγάλο ερώτημα: οι ευρωπαίοι είχαν 3-4-5 ευκαιρίες να μας στείλουν αδιάβαστους, ειδικά όταν βαρέθηκαν να ακούν υποσχέσεις, γιατί τελικά μας κρατάνε;


υ.γ. ψάχνοντας να βρω κάτι έπεσα σε δημοσίευμα του περασμένου Νοεμβρίου 2011 που ανέφερε: Μετά τις εκλογές τα νέα μέτρα ύψους 8,2 δισ. ευρώ για το 2013 και 2014 
πλέον, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα δημοσιεύματα έχουμε: Από πού θα κοπούν 11 δισ. ευρώ; και Eurogroup: 16 δισ. ευρώ μέτρα και για το 2013-2014 και... αυγατίζουν
αυτοί νομίζουν ότι είναι ..στραγάλια!

υ.γ.2 εάν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες για εκλογική Κυριακή 6/5/2012, σημειώνω ότι συμπίπτει με ..πανσέληνο (αρέσει στον thrasso!) - πανσέληνο είχαμε και στις προηγούμενες εκλογές του 2009... ... ...