Ο Εντ Μίλιμπαντ νέος πρόεδρος των Εργατικών στη Βρετανία

Μετά από μακρά διαμάχη, η κούρσα για την ηγεσία του κόμματος των Εργατικών στη Βρετανία έφτασε στο τέλος της με την ανάδειξη του Εντ Μίλιμπαντ ως νέου προέδρου έναντι του αδελφού του Ντείβιντ.

Ο Εντ απέσπασε το 50,65% των ψήφων έναντι του 49,35% του Ντέιβιντ στο τελικό γύρο• οι συνυποψήφιοί τους είχαν αποκλειστεί με μικρότερα ποσοστά από προηγούμενους γύρους.

Στην ομιλία του μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, ο Εντ Μίλιμπαντ υπογράμμισε ότι ο πόλεμος στο Ιράκ το 2003 υπέσκαψε την εμπιστοσύνη στους Εργατικούς και υποσχέθηκε ότι θα εργαστεί για την αποκατάστασή της ανάμεσα στους πολίτες.

«Ποτέ δεν πίστευα ότι μία ημέρα θα γινόμουν αρχηγός του κόμματος» πρόσθεσε στην ομιλία του. Δεν παρέλειψε να εκφραστεί με θερμά λόγια για τον αδελφό του: «Ντείβιντ, σε αγαπώ τόσο πολύ σαν αδελφός, εκτιμώ απεριόριστα την εκστρατεία που έκανες».

Και υπογράμμισε: «Σήμερα, μία νέα γενιά παίρνει την ηγεσία των Εργατικών, μία νέα γενιά που καταλαβαίνει το κάλεσμα για αλλαγή».

Στη ψηφοφορία έλαβαν μέρος οι βουλευτές, τα μέλη του κόμματος και των συνδικάτων που πρόσκειται στο κόμμα.

* Την Κυριακή θα συνεχιστούν οι εργασίες του συνεδρίου για να κλείσουν την Τρίτη με ομιλία του νέου ηγέτη.

Οικογενειακή διαμάχη

Η κούρσα για την ηγεσία του κόμματος γρήγορα εξελίχτηκε σε αναμέτρηση ανάμεσα στον 45χρονο Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, υπουργό Εξωτερικών της κυβέρνησης του Γκόρντον Μπράουν και τον 40χρονο Εντ, υπουργού υπεύθυνου για ζητήματα κλιματικής αλλαγής. Άλλοι τρεις υποψήφιοι που εξέφρασαν τη πρόθεσή τους να ηγηθούν του κόμματος, η Νταϊάν Άμποτ, ο Εντ Μπολς και ο Αντντι Μπέρναμ, υπολείπονταν σημαντικά σε προτιμήσεις.

Οι Μίλιμπαντ εξέφρασαν διαφορετικές απόψεις για το μέλλον του κόμμτος, με τον Ντέιβιντ να επιθυμεί τη διατήρηση στη γραμμή της πολιτικής του Τόνι Μπελρ. Αντίθετα, ο Εντ υιοθετούσε μία ευρύτερη κεντροαριστερή πλατφόρμα με πρόνοιες για ελάχιστο μισθό, υψηλότερη φορολογία για τα μεγαλύτερα εισοδήματα.

Προκλήσεις ενόψει

Το πρώτο ίσως μεγάλο πολιτικό ζήτημα στο οποίο θα κληθεί να πάρει θέση ο νέος ηγέτης των Εργατικών θα είναι το πρόγραμμα λιτότητας της κυβέρνησης το οποίο θα ανακοινωθεί μέσα στο Νοέμβριο. Το πενταετές πρόγραμμα ύψους 30 δισεκατομμυρίων λιρών, όπως εκτιμούν αναλυτές, θα επηρεάσει τις εκλογές του 2015 καθώς μάλιστα θα αλλάξει και η διαδικασία προσφυγής στις κάλπες με την υιοθέτηση σταθερών πενταετών θητειών.

Ένα άλλο στοίχημα είναι διατήρηση της μικρής απόστασης από το κυβερνών κόμμα: οι δημοσκοπήσεις φέρνουν τη διαφορά από τους Συντηρητικούς μόλις στις δύο μονάδες (37 έναντι 35) με ταυτόχρονη υποχώρηση των Φιλελευθέρων στο 15%.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=41&nid=1231060566

Μίλιμπαντ ο νεότερος, ο νέος αρχηγός των Εργατικών

Αριστερή στροφή πραγματοποίησε το Εργατικό Κόμμα της Βρετανίας, με την εκλογή στην ηγεσία του Εντ Μίλιμπαντ, πρώην υπουργού Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, που επικράτησε του πρώην υπουργού Εξωτερικών και μεγαλύτερου αδελφού του Ντέιβιντ και τριών ακόμη προβεβλημένων στελεχών του κόμματος. Η νίκη του Εντ θεωρείται επιτυχία της προσκείμενης στον τέως πρωθυπουργό της χώρας, Γκόρντον Μπράουν, αριστερής πτέρυγας του Εργατικού Κόμματος, ενώ ο νέος αρχηγός έχει δεσμευθεί να αυξήσει τον κατώτατο μισθό και να επιβάλει αυξημένη φορολογία στα μεγάλα εισοδήματα και στις τράπεζες. Ο ηττηθείς αδελφός του Εντ, Ντέιβιντ, συγγενεύει ιδεολογικά με τον πρώην πρωθυπουργό Τόνι Μπλερ, εμπνευστή της αμφισβητούμενης πλέον ιδεολογικής τάσης των Νέων Εργατικών.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_26/09/2010_416441

Μίλιμπαντ: «Η εποχή των Νέων Εργατικών ανήκει στο παρελθόν»

Ο νέος ηγέτης του Εργατικού Κόμματος στη Βρετανία Εν Μίλιμπαντ επανέλαβε πως «η εποχή των Νέων Εργατικών ανήκει στο παρελθόν» και υπεραμύνθηκε της κατηγορίας ότι με την εκλογή του «επιχειρείται μία επιστροφή στην αριστερά» στην κεφαλή του κόμματος.
Στην πρώτη του συνέντευξη ως ηγέτης των Εργατικών στο BBC1, ο 40χρονος Μίλιμπαντ -που επικράτησε στις χθεσινές εσωκομματικές εκλογές του αδελφού του Ντέιβιντ, παλαιού στενού συνεργάτη του πρώην πρωθυπουργού Τόνι Μπλερ-τόνισε πως η νίκη του ήταν ο θρίαμβος «μίας νέας γενιάς».
«Η εποχή των Νέων Εργατικών (New Labour, που εγκαινίασε ο Μπλερ) ανήκει στο παρελθόν, τόνισε, διαβεβαιώνοντας συνάμα πως «η πόρτα του είναι ανοικτή» στα μέλη του κόμματος, ιδίως στους προσκείμενους στον πρώην πρωθυπουργό, οι οποίοι δεν τον υποστήριξαν.
Επίσης αρνήθηκε κατηγορηματικά πως η εκλογή του συνεπάγεται «μία στροφή του κόμματος προς τα αριστερά». Ερωτηθείς σχετικά με τη μαζική υποστήριξη που του προσέφεραν τα μεγάλα βρετανικά εργατικά συνδικάτα, ο Εντ Μίλιμπαντ κράτησε αποστάσεις δηλώνοντας : «δεν είμαι άνθρωπος κανενός. Εγώ είμαι αυτός που είμαι».
«Ειλικρινώς, οι εικόνες που μου προσκολλού, όπως <ο Κόκκινος Εντ> είναι εξίσου κουραστικές, όσο και ανόητες», ξεσπάθωσε ο Μίλιμπαντ κατά των συντηρητικών μέσων ενημέρωσης που τον αποκαλούν έτσι.
Ερωτηθείς για τη θέση που φυλάσσει για τον αδελφό του Ντέιβιντ στη ‘σκιώδη κυβέρνησή του’, ο Εντ Μίλιμπαντ τόνισε πως «ακόμη είναι πρόωρο» να πει ο,τιδήποτε. «Ο Ντέιβιντ μπορεί να προσφέρει πολλά στη βρετανική πολιτική», επιφυλάχθηκε να απαντήσει.
«Είχαμε χθες μία σύντομη συνομιλία», μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, δήλωσε, χαιρετίζοντας την «αξιομνημόνευτη γενναιοδωρία», που επέδειξε ο αδελφός του, ο οποίος σηκώθηκε αυθόρμητα μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων και τον φίλησε θερμά.
kathimerini.gr με πληροφορίες ΑΠΕ-ΜΠΕ

Επιστροφή στις ιδεολογικές ρίζες προαναγγέλλει ο Εντ Μίλιμπαντ

Αλλαγή σελίδας για τους Εργατικούς συνιστά η εκλογή του Εντ Μίλιμπαντ στην ηγεσία του κόμματος. Μέχρι και την τελευταία στιγμή οι περισσότεροι θεωρούσαν βέβαιη την επικράτηση του μεγαλύτερου αδελφού του, Ντέιβιντ

Η νίκη του Εντ Μίλιμπαντ δεν οφείλεται μόνο στα μέλη των συνδικάτων που του έδωσαν μεγάλη πλειοψηφία, αλλά και στις ξεκάθαρες απόψεις του και την μη συμμετοχή του στις κυβερνήσεις του Τόνι Μπλέρ που κυρίως συνδέθηκαν με τους αποκαλούμενους ηθικούς πολέμους και ειδικά εκείνον στο Ιράκ.

Είναι ακόμα άγνωστο τι ακριβώς θα κάνει ο μεγάλος ηττημένος, ο Ντέιβιντ Μίλιμπαντ. Το πιθανότερο, σύμφωνα με στενούς κύκλους του πρώην υπουργού Εξωτερικών, είναι να αναλάβει υψηλό πόστο στην νέα σκιώδη κυβέρνηση, που θα ανακοινωθεί σε δέκα ημέρες, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που εκτιμούν πως βραχυπρόθεσμα θα επιχειρήσει να αναλάβει ένα διεθνή ρόλο.

«Θα αγωνιστώ για τις μεσαίες τάξεις»

Κατάφερε να συσπειρώσει το σκληρό πυρήνα του κόμματοςΠρος το παρόν τα φώτα είναι στραμμένα στον βενιαμίν Μίλιμπαντ, τον νέο αρχηγό των Εργατικών, που απεδείχθη πολύ πιο σκληροτράχηλος απ ότι όλοι πίστευαν. Παρόλο δε που οι εφημερίδες της δεξιάς αλλά και ανώνυμες πηγές από το Συντηρητικό Κόμμα προσπάθησαν να τον υποτιμίσουν, εκτιμώντας πως αντιπροσωπεύει ελάσσονα απειλή για τον Ντέιβιντ Κάμερον, το επίτευγμα του Εντ Μίλιμπαντ είναι ότι πέτυχε να συσπειρώσει το σκληρό πυρήνα του κόμματος, τους παραδοσιακούς του ψηφοφόρους, που είχαν απομακρυνθεί απ΄αυτό εξ αιτίας των πολιτικών επιλογών του Τόνι Μπλέρ.

Στην πρώτη του συνέντευξη σήμερα στο BBC αλλά και σε άρθρο του στην κυριακάτικη Telegraph, ο Εντ Μίλιμπαντ διακηρύττει πως θα αγωνιστεί για τις μεσαίες τάξεις που αναμένεται να πληγούν σκληρά από τις δραστικές περικοπές δημοσίων δαπανών που έχει δρομολογήσει η κυβέρνηση Συνασπισμού, η οποία φιλοδοξεί να μηδενίσει το έλλειμα μέχρι το τέλος της θητείας της το 2015. Οι προκλήσεις για τον νέο ηγέτη των Εργατικών είναι πολλές, γι αυτό και η προσοχή όλων είναι στραμμένη στην ομιλία του την Τρίτη από το βήμα του συνεδρίου του κόμματος στο Μάντσεστερ.

http://www.dw-world.de/dw/article/0,,6046554,00.html

Υστερα από σχεδόν τέσσερις μήνες σκληρής ενδοοικογενειακής μάχης, το ερώτημα πλέον δεν είναι ποιος από τους δύο, Ντέιβιντ ή Εντ, αλλά εάν υπάρχει μέλλον για τους Εργατικούς με έναν από τους δύο. Ποιος, δηλαδή, είναι ικανός ώστε να αναζωογονήσει και να δώσει νέα πνοή σε ένα κόμμα που μετά την ταπεινωτική ήττα του περασμένου Μαΐου βιώνει την χειρότερη απαξίωσή του από το 1918. Ποιος μπορεί να ζητήσει από τους Βρετανούς να αγνοήσουν το κυβερνητικό παρελθόν ενός κόμματος που μετά από 13 χρόνια διακυβέρνησης φεύγει με τη «ρετσινιά» του διεφθαρμένου.
Και το κυριότερο, ποιος θα πείσει τους ψηφοφόρους ότι μπορεί να εφαρμόσει οικονομική πολιτική τέτοια ώστε να λυθούν τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα της χώρας, όταν οι ίδιοι ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό γι' αυτά. Με άλλα λόγια, ποιος μπορεί να φέρει ξανά τους Εργατικούς στην εξουσία ενάντια στην «κακή παράδοση» που θέλει το κόμμα να μένει για μεγάλο διάστημα στην αντιπολίτευση (13 χρόνια μετά το 1951 και 18 μετά το 1979) ύστερα από εκλογική ήττα.
Ο νέος αρχηγός θα έρθει αντιμέτωπος με σοβαρά προβλήματα που πνίγουν τη βρετανική κοινωνία, όπως η ανεργία, η μείωση του ελλείμματος και η αναδιανομή του εισοδήματος. Ζητήματα που πρέπει να τα αντιμετωπίσει με διαφορετική πολιτική φιλοσοφία απ' αυτήν του συγκεντρωτισμού που ακολούθησαν επί χρόνια ο Τόνι Μπλερ και ο Γκόρντον Μπράουν.
«Οι Εργατικοί χρειάζονται νέες ιδέες, όμως κανένας από τους πέντε υποψηφίους δεν έπεισε τους Βρετανούς ότι πήρε το "μάθημά του" από την κατάσταση της οικονομίας ή αντιλήφθηκε την μοιραία στάση των επί 13 χρόνια κυβερνήσεων των Εργατικών στην κατάρρευση του μοντέλου της νεοφιλελεύθερης οικονομίας» υποστηρίζουν πολιτικοί αναλυτές. «Εχουν μάθει άραγε από τα λάθη του παρελθόντος τους; Εχουν άλλη ιστορία να μας πουν;» αναρωτιέται ο βρετανικός τύπος, υποστηρίζοντας ότι οι Εργατικοί δεν είναι σε θέση να εφαρμόσουν τις απαραίτητες εκλογικές και συνταγματικές αλλαγές ώστε να επαναφέρουν την χαμένη αξιοπιστία της πολιτικής για την οποία ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό.
Παρ' όλα αυτά, το θετικό που αποκόμισαν οι Εργατικοί από την πολύμηνη προεκλογική περίοδο είναι ότι έδωσαν το περιθώριο στην κυβέρνηση συνεργασίας των Ντέιβιντ Κάμερον και Νικ Κλεγκ να δυσαρεστήσει τόσο σύντομα τους Βρετανούς, ώστε οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν τα δυο κόμματα σε απόσταση αναπνοής. Κι αυτό πριν ακόμη η κυβέρνηση εφαρμόσει την οικονομική ατζέντα της που περιλαμβάνει σκληρές περικοπές. Ετσι, ο Μίλιμπαντ θα ξεκινήσει την θητεία του με το πλεονέκτημα ότι η κυβέρνηση συνεργασίας εκτός από τα εσωτερικά ιδεολογικά ζητήματα που θα κληθεί σύντομα να αντιμετωπίσει στο κοινοβούλιο, θα έρθει αντιμέτωπη με το πολιτικό κόστος των οικονομικών της επιλογών.
Και εάν εκτός από «όμορφος» (όπως έχουν χαρακτηρίσει τον Ντέιβιντ Μίλιμπαντ) φανεί και τυχερός, ίσως επαναφέρει τους Εργατικούς στην εξουσία. Αλλωστε, όπως είναι γνωστό, η αντιπολίτευση δεν κερδίζει τις εκλογές. Η κυβέρνηση τις χάνει.

http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=206911

________________________

Σχόλιο/αναδημοσίευση από wiki μιας και θα γραφούν πολλά:

Born in London, Miliband is the son of Jewish immigrants, Belgian-born Marxist Ralph Miliband and Marion Kozak from Poland. Both his Polish Jewish paternal grandparents lived in the Jewish quarter of Warsaw.

πρόκειται δηλαδή για παιδιά ενός πολωνού εβραίου μαρξιστή

Επίσης, σύμφωνα με τα νέα, πέτυχε να συσπειρώσει το σκληρό πυρήνα του κόμματος, τους παραδοσιακούς του ψηφοφόρους, που είχαν απομακρυνθεί απ΄αυτό εξ αιτίας των πολιτικών επιλογών του Τόνι Μπλέρ.

Όπως και να το δει κάποιος, τέτοια πολιτικά γεγονότα ΣΙΓΟΥΡΑ επηρεάζουν χώρες-μπανάνεν όπως εδώ. Μερικά, ήδη ΕΧΟΥΝ εφαρμοστεί, μερικά θα δοκιμαστούν, πχ είμαι βέβαιος ότι κάμποσοι εγχωρίως ΗΔΗ θα έχουν ψάξει για γιους και θυγατέρες μαρξιστών..!

Θα έχουν ενδιαφέρον οι αναλύσεις επί του θέματος.

υ.γ. όπως κανένα εμπορικό προϊόν δεν λανσάρεται χωρίς την ένδειξη "νέο/new/nouveau", έτσι και καμία εκλογή αναμέτρηση δεν κερδίζεται χωρίς την ..αλλαγή!