Tου Neil M. Barofsky* / International herald tribune
Δυόμισι χρόνια πριν, το Κογκρέσο των ΗΠΑ ενέκρινε τη διάσωση των τραπεζών της χώρας. Η κυβέρνηση θεώρησε ότι η αποστολή εξετελέσθη. Την τελευταία μου ημέρα ως γενικός διευθυντής του προγράμματος στήριξης, μετά λύπης μου παραδέχομαι ότι διαφωνώ βαθιά. Το πρόγραμμα απέτυχε σε κάποιους από τους σημαντικότερους στόχους.
Παρ’ ότι αναμφισβήτητα η χώρα ωφελήθηκε αποφεύγοντας μια τήξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αυτό δεν μπορεί να είναι το μοναδικό μέτρο επιτυχίας του πακέτου στήριξης των τραπεζών, TARP. Η νομοθεσία που δημιούργησε το TARP είχε πολύ ευρύτερους στόχους, μεταξύ των οποίων η προστασία της αξίας των κατοικιών και της ιδιοκτησίας. Οι στόχοι αυτοί δεν ήταν μόνο «γαρνιτούρα», όπως αφήνει τώρα να εννοηθεί το υπουργείο Οικονομικών. Αντιθέτως, ήταν κεντρικό σημείο του συμβιβασμού με τα απρόθυμα μέλη του Κογκρέσου. Τα οποία διαβεβαιώθηκαν ότι το TARP θα χρησιμοποιόταν για την αγορά στεγαστικών δανείων ύψους έως και 700 δισ. δολαρίων. Το υπουργείο Οικονομικών δεσμεύθηκε, μάλιστα, να τροποποιήσει αυτά τα δάνεια για να βοηθήσει τους ιδιοκτήτες. Ο σχετικός νόμος είναι σαφής ως προς αυτό.
Ωστόσο, ελάχιστα έπραξε για να τηρήσει τη δέσμευση. Το υπουργείο Οικονομικών πρόσφερε χρήματα στις τράπεζες χωρίς καμιά σθεναρή πολιτική ή προσπάθεια να προωθήσει την παράταση των δανείων. Δεν υπήρξαν όροι ούτε απαιτήσεις ούτε καν κίνητρα αύξησης του δανεισμού στους ιδιοκτήτες. Και παρά τις ισχυρές συστάσεις μας, ούτε καν αίτημα να λογοδοτούν οι τράπεζες για τους τρόπους χρήσης των κεφαλαίων του TARP. Μόλις πέρυσι τον Απρίλιο, ως απάντηση στις συστάσεις μας, το υπουργείο ζήτησε από τις τράπεζες να παράσχουν τέτοιες πληροφορίες, πολύ καιρό αφότου οι μεγαλύτερες εξ αυτών είχαν ήδη εξοφλήσει τα χρέη τους. Καθόλου παράξενο, λοιπόν, που ο δανεισμός όχι μόνο δεν αυξήθηκε, αλλά συνέχισε να μειώνεται παρά την ανάκαμψη.
Στο μεταξύ, ο στόχος της παροχής βοήθειας στους ιδιοκτήτες κατοικιών μπήκε στο ψυγείο ώς τον Φεβρουάριο του 2009, όταν εξαγγέλθηκε το πρόγραμμα HAMP με την υπόσχεση της αρωγής προς 4 εκατομμύρια οικογένειες. Το πρόγραμμα εκείνο υπήρξε μια τεράστια αποτυχία, λόγω της βιασύνης να τεθεί σε ισχύ. Και σήμερα, οι κατασχέσεις συνεχίζουν να αυξάνονται, με 8-13 εκατομμύρια αιτήσεις να προβλέπονται για όσο καιρό διαρκέσει.
Τέλος, παρασχέθηκαν διαβεβαιώσεις ότι η ρυθμιστική μεταρρύθμιση θα αντιμετώπιζε την απειλή προς το χρηματοπιστωτικό σύστημα, την οποία αποτελούσαν οι μεγάλες τράπεζες που ουσιαστικά τελούσαν υπό την προστασία της κυβέρνησης, ανεξαρτήτως του πόση αμέλεια είχαν επιδείξει. Και αυτή η υπόσχεση φαίνεται πως δεν θα τηρηθεί. Οι μεγαλύτερες τράπεζες είναι 20% πιο μεγάλες απ’ όσο πριν και ελέγχουν μεγαλύτερο μέρος της οικονομίας από ποτέ.
Το υπουργείο Οικονομικών προφανώς επέλεξε να αγνοήσει τις πραγματικές προσπάθειες μεταρρύθμισης. Σε τελική ανάλυση, οι μη τηρηθείσες δεσμεύσεις του ήταν εκείνες που μετέτρεψαν το TARP από σωτήρα του τραπεζικού συστήματος με σχετικώς μέτριο κόστος για τους φορολογουμένους σε κάτι ελάχιστα περισσότερο από «δώρο» για τα στελέχη της Γουόλ Στριτ. Η κακοδιαχείριση εκ μέρους του υπουργείου Οικονομικών και η περιφρόνηση των στόχων ίσως έβλαψαν τόσο την αξιοπιστία της κυβέρνησης, ώστε οι πολιτικοί του μέλλοντος να μη μπορέσουν να κάνουν τα απαραίτητα βήματα για τη σωτηρία του συστήματος σε μία επόμενη κρίση.
* Ο συγγραφέας ήταν γενικός επιθεωρητής του TARP από το 2008 έως την περασμένη Τετάρτη.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_01/04/2011_437656
________________________________
Ας γράψουμε λοιπόν μια καλή κουβέντα για τον ΥΠΟΙΚ Παπακωνσταντίνου. Ο "κυριούλης" που γραφει τα παραπάνω την επιβεβαιώνει απόλυτα.
Δυόμισι χρόνια πριν, το Κογκρέσο των ΗΠΑ ενέκρινε τη διάσωση των τραπεζών της χώρας. Η κυβέρνηση θεώρησε ότι η αποστολή εξετελέσθη. Την τελευταία μου ημέρα ως γενικός διευθυντής του προγράμματος στήριξης, μετά λύπης μου παραδέχομαι ότι διαφωνώ βαθιά. Το πρόγραμμα απέτυχε σε κάποιους από τους σημαντικότερους στόχους.
Παρ’ ότι αναμφισβήτητα η χώρα ωφελήθηκε αποφεύγοντας μια τήξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αυτό δεν μπορεί να είναι το μοναδικό μέτρο επιτυχίας του πακέτου στήριξης των τραπεζών, TARP. Η νομοθεσία που δημιούργησε το TARP είχε πολύ ευρύτερους στόχους, μεταξύ των οποίων η προστασία της αξίας των κατοικιών και της ιδιοκτησίας. Οι στόχοι αυτοί δεν ήταν μόνο «γαρνιτούρα», όπως αφήνει τώρα να εννοηθεί το υπουργείο Οικονομικών. Αντιθέτως, ήταν κεντρικό σημείο του συμβιβασμού με τα απρόθυμα μέλη του Κογκρέσου. Τα οποία διαβεβαιώθηκαν ότι το TARP θα χρησιμοποιόταν για την αγορά στεγαστικών δανείων ύψους έως και 700 δισ. δολαρίων. Το υπουργείο Οικονομικών δεσμεύθηκε, μάλιστα, να τροποποιήσει αυτά τα δάνεια για να βοηθήσει τους ιδιοκτήτες. Ο σχετικός νόμος είναι σαφής ως προς αυτό.
Ωστόσο, ελάχιστα έπραξε για να τηρήσει τη δέσμευση. Το υπουργείο Οικονομικών πρόσφερε χρήματα στις τράπεζες χωρίς καμιά σθεναρή πολιτική ή προσπάθεια να προωθήσει την παράταση των δανείων. Δεν υπήρξαν όροι ούτε απαιτήσεις ούτε καν κίνητρα αύξησης του δανεισμού στους ιδιοκτήτες. Και παρά τις ισχυρές συστάσεις μας, ούτε καν αίτημα να λογοδοτούν οι τράπεζες για τους τρόπους χρήσης των κεφαλαίων του TARP. Μόλις πέρυσι τον Απρίλιο, ως απάντηση στις συστάσεις μας, το υπουργείο ζήτησε από τις τράπεζες να παράσχουν τέτοιες πληροφορίες, πολύ καιρό αφότου οι μεγαλύτερες εξ αυτών είχαν ήδη εξοφλήσει τα χρέη τους. Καθόλου παράξενο, λοιπόν, που ο δανεισμός όχι μόνο δεν αυξήθηκε, αλλά συνέχισε να μειώνεται παρά την ανάκαμψη.
Στο μεταξύ, ο στόχος της παροχής βοήθειας στους ιδιοκτήτες κατοικιών μπήκε στο ψυγείο ώς τον Φεβρουάριο του 2009, όταν εξαγγέλθηκε το πρόγραμμα HAMP με την υπόσχεση της αρωγής προς 4 εκατομμύρια οικογένειες. Το πρόγραμμα εκείνο υπήρξε μια τεράστια αποτυχία, λόγω της βιασύνης να τεθεί σε ισχύ. Και σήμερα, οι κατασχέσεις συνεχίζουν να αυξάνονται, με 8-13 εκατομμύρια αιτήσεις να προβλέπονται για όσο καιρό διαρκέσει.
Τέλος, παρασχέθηκαν διαβεβαιώσεις ότι η ρυθμιστική μεταρρύθμιση θα αντιμετώπιζε την απειλή προς το χρηματοπιστωτικό σύστημα, την οποία αποτελούσαν οι μεγάλες τράπεζες που ουσιαστικά τελούσαν υπό την προστασία της κυβέρνησης, ανεξαρτήτως του πόση αμέλεια είχαν επιδείξει. Και αυτή η υπόσχεση φαίνεται πως δεν θα τηρηθεί. Οι μεγαλύτερες τράπεζες είναι 20% πιο μεγάλες απ’ όσο πριν και ελέγχουν μεγαλύτερο μέρος της οικονομίας από ποτέ.
Το υπουργείο Οικονομικών προφανώς επέλεξε να αγνοήσει τις πραγματικές προσπάθειες μεταρρύθμισης. Σε τελική ανάλυση, οι μη τηρηθείσες δεσμεύσεις του ήταν εκείνες που μετέτρεψαν το TARP από σωτήρα του τραπεζικού συστήματος με σχετικώς μέτριο κόστος για τους φορολογουμένους σε κάτι ελάχιστα περισσότερο από «δώρο» για τα στελέχη της Γουόλ Στριτ. Η κακοδιαχείριση εκ μέρους του υπουργείου Οικονομικών και η περιφρόνηση των στόχων ίσως έβλαψαν τόσο την αξιοπιστία της κυβέρνησης, ώστε οι πολιτικοί του μέλλοντος να μη μπορέσουν να κάνουν τα απαραίτητα βήματα για τη σωτηρία του συστήματος σε μία επόμενη κρίση.
* Ο συγγραφέας ήταν γενικός επιθεωρητής του TARP από το 2008 έως την περασμένη Τετάρτη.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_01/04/2011_437656
________________________________
Ας γράψουμε λοιπόν μια καλή κουβέντα για τον ΥΠΟΙΚ Παπακωνσταντίνου. Ο "κυριούλης" που γραφει τα παραπάνω την επιβεβαιώνει απόλυτα.
Φανταστείτε τι πέρασε ο άνθρωπος για να γράφει τέτοια!!!
No comments:
Post a Comment