Έγραψα δύο λόγια για την Αμερική, τις επόμενες μέρες ανέβασα κάμποσα που λένε πάνω κάτω τα ίδια. Στη τελική, ήταν απλά θέμα timing καθώς σχεδόν τίποτε από όλα όσα έγραψα δεν ήταν κάτι νέο ή πρωτοποριακό.
Αλλά ο (διπλός) πάτος δε δείχνει να είναι υπόθεση μόνο των αμερικανικών μάκρο μεγεθών, είναι υπόθεση και των δημοσίων υπηρετών της, των πολιτικών τους.
Κάντε μια προσπάθεια να μάθετε δύο πράγματα για το αμερικάνικο δημοσιονομικό πρόβλημα, όχι τόσο στα νούμερα (δεν βγαίνουν! - White House Says Shutdown Would Harm the Economy: 800,000 federal workers would probably be told to stop working if a deal was not reached in the next two days - μπορεί να κλείσουν οι ..ομοσπονδιακές υπηρεσίες όπως το ..μακρινό 1994) αλλά στις προτάσεις που πέφτουν στο τραπέζι.
Στην Αμερική το κοινωνικό κράτος είναι μόνο όσο αντέχει η τσέπη σου να πληρώνεις. Για τα μάτια του κόσμου έχουν 1-2 προγράμματα, όπως το Medicaid και το Medicare (έχουν και το επίδομα ανεργίας) για τα οποία η πρόταση των Ρεπουμπλικάνων (Paul Ryan budget plan), προκειμένου να μειωθεί το εκεί δημόσιο χρέος, είναι να είτε να μειωθούν έστω και λίγο είτε να αλλάξουν μορφή και να εξυπηρετούνται μέσω κουπονιών που θα μπορούν να εξαργυρωθούν στον ..ιδιωτικό τομέα.
Η μεταρρύθμιση δεν θα είναι αυτόματη αλλά θα υλοποιηθεί σε βάθος χρόνου, που σημαίνει ότι οι σημερινοί "άνω των 55 ετών" δεν θα υποστούν καμιά αλλαγή ενώ, αντίθετα, οι επόμενες γενιές θα ζήσουν με ακόμη λιγότερο (υποτυπώδες) κοινωνικό κράτος - κάτι σα τους "παλαιούς" και "νέους" εργαζόμενους του 1993 εγχωρίως - λινκ.
Εννοείται πως η γαρνιτούρα της μεταρρύθμισης είναι η μείωση του εταιρικού φόρου, από 35% σε 25% - λες και σήμερα πληρώνουν φόρους οι μεγάλες εταιρείες των ΗΠΑ... αμέ!
Εννοείται πως και το πλουσιότερο 1% των αμερικανών θα απολαύσει μειώσεις φόρου - αυτοί γιατί να έχαναν - με το σχέδιο αυτό.
Είναι καραμπινάτο ότι η λογική της "μεταρρύθμισης" διέπεται από το πολυθρύλητο "πολιτικό κόστος" καθώς οι μεγαλυτέρης ηλικίας αμερικάνοι ψηφίζουν δαγκωτό Ρεπ'ς.
Θα έλεγα ότι τους ψηφίζει και το πλουσιότερο 1%...
Το τρομερό αστείο όμως είναι ότι σύμφωνα με το Paul Ryan budget plan, το δημόσιο χρέος τα επόμενα χρόνια ..αυξάνει! Και μειώνουμε το "και καλά" κοινωνικό κράτος και το χρέος αυξάνει... Μιλάμε για παρωδία! Προφανώς και δικαίως ο χαρακτηρισμός "τσαρλατάνοι" του Krugman το περασμένο καλοκαίρι, για όσους ακούνε (και δεν καταλαβαίνουν τι ακούνε ή διαβάζουν), όπως αυτές οι προτάσεις.
Αλλά ο (διπλός) πάτος δε δείχνει να είναι υπόθεση μόνο των αμερικανικών μάκρο μεγεθών, είναι υπόθεση και των δημοσίων υπηρετών της, των πολιτικών τους.
Κάντε μια προσπάθεια να μάθετε δύο πράγματα για το αμερικάνικο δημοσιονομικό πρόβλημα, όχι τόσο στα νούμερα (δεν βγαίνουν! - White House Says Shutdown Would Harm the Economy: 800,000 federal workers would probably be told to stop working if a deal was not reached in the next two days - μπορεί να κλείσουν οι ..ομοσπονδιακές υπηρεσίες όπως το ..μακρινό 1994) αλλά στις προτάσεις που πέφτουν στο τραπέζι.
Στην Αμερική το κοινωνικό κράτος είναι μόνο όσο αντέχει η τσέπη σου να πληρώνεις. Για τα μάτια του κόσμου έχουν 1-2 προγράμματα, όπως το Medicaid και το Medicare (έχουν και το επίδομα ανεργίας) για τα οποία η πρόταση των Ρεπουμπλικάνων (Paul Ryan budget plan), προκειμένου να μειωθεί το εκεί δημόσιο χρέος, είναι να είτε να μειωθούν έστω και λίγο είτε να αλλάξουν μορφή και να εξυπηρετούνται μέσω κουπονιών που θα μπορούν να εξαργυρωθούν στον ..ιδιωτικό τομέα.
Η μεταρρύθμιση δεν θα είναι αυτόματη αλλά θα υλοποιηθεί σε βάθος χρόνου, που σημαίνει ότι οι σημερινοί "άνω των 55 ετών" δεν θα υποστούν καμιά αλλαγή ενώ, αντίθετα, οι επόμενες γενιές θα ζήσουν με ακόμη λιγότερο (υποτυπώδες) κοινωνικό κράτος - κάτι σα τους "παλαιούς" και "νέους" εργαζόμενους του 1993 εγχωρίως - λινκ.
Εννοείται πως η γαρνιτούρα της μεταρρύθμισης είναι η μείωση του εταιρικού φόρου, από 35% σε 25% - λες και σήμερα πληρώνουν φόρους οι μεγάλες εταιρείες των ΗΠΑ... αμέ!
Εννοείται πως και το πλουσιότερο 1% των αμερικανών θα απολαύσει μειώσεις φόρου - αυτοί γιατί να έχαναν - με το σχέδιο αυτό.
Είναι καραμπινάτο ότι η λογική της "μεταρρύθμισης" διέπεται από το πολυθρύλητο "πολιτικό κόστος" καθώς οι μεγαλυτέρης ηλικίας αμερικάνοι ψηφίζουν δαγκωτό Ρεπ'ς.
Θα έλεγα ότι τους ψηφίζει και το πλουσιότερο 1%...
Το τρομερό αστείο όμως είναι ότι σύμφωνα με το Paul Ryan budget plan, το δημόσιο χρέος τα επόμενα χρόνια ..αυξάνει! Και μειώνουμε το "και καλά" κοινωνικό κράτος και το χρέος αυξάνει... Μιλάμε για παρωδία! Προφανώς και δικαίως ο χαρακτηρισμός "τσαρλατάνοι" του Krugman το περασμένο καλοκαίρι, για όσους ακούνε (και δεν καταλαβαίνουν τι ακούνε ή διαβάζουν), όπως αυτές οι προτάσεις.
2 comments:
Καταρχήν ο Κρουγκμαν έχει χάσει κάθε αξιοπιστία ως οικονομολόγος απο την στιγμή που αφού είχε πάρει το Νόμπελ για την δουλεία του στην μελέτη του διεθνούς εμπορίου κάλεσε τον Ομπάμα να επιβάλλει δασμούς στα ξένα προϊόντα για να "στηρίξει" την οικονομία.
Γενικά στην Ευρώπη κυκλοφορούν πολλοί μύθοι για τις ΗΠΑ έχουν να κάνουν κυρίως με το υποτιθέμενο ανύπαρκτο "κοινωνικό κράτος" την εκτεταμένη φτώχεια, τις τρομακτικές ανισότητες και άλλα συναφή που αν και δεν υποστηρίζονται απο στοιχεία είναι χρήσιμοι στο να εξυπηρετούν συγκεκριμένα "προοδευτικά" ιδεολογικά κίνητρα. Για παράδειγμα οι κρατικές δαπάνες για την ανώτερη εκπαίδευση είναι περίπου στο 3% του ΑΕΠ πολύ υψηλότερες απο όλες τις τα Ευρωπαικά κράτη. Η συνολική δαπάνη για τα δύο μεγάλα προγράμματα παροχής υγείας είναι περίπου 5% του ΑΕΠ και αυξάνεται, σε καμία περίπτωση για τα μάτια του κόσμου όπως λες.
Οσο για το περίφημο 1% δες στο παρακάτω βίντεο.
http://www.youtube.com/watch?v=661pi6K-8WQ&feature=player_embedded
ανώνυμε (θα εκτιμούσα ένα ψευδώνυμο)
http://en.wikipedia.org/wiki/Medicaid#Budget
μπορεί η δαπάνη να είναι περί το <5%ΑΕΠ αλλά η ερώτηση, περί κοιωνικού κράτους, είναι απλή:
σου κόπηκαν 3 δάκτυλα γιατί έκανες μια γκάφα, πόσο θα είναι το έξοδό σου για την αποκατάσταση του ατυχήματος;
δωρεάν (πχ Ελλάδα €3-5) ή $40,000;
εάν μάλιστα δεις το διάγραμμα (http://en.wikipedia.org/wiki/File:Medicare_and_Medicaid_GDP_Chart.png)
θα διαπιστώσεις την "αναγκαιότητα" της "μεταρρύθμισης"...
Post a Comment