ZZ
Η δραματική προειδοποίηση στα όρια πολιτικού «εκβιασμού» από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) ότι θα σταματήσει να δέχεται ως εγγύηση τα ελληνικά ομόλογα σε περίπτωση αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους... κρύβει την αγωνία της για τις συνέπειες στις «διαλυμένες» τράπεζες της Ελλάδας και αλλού. «Στη χειρότερη περίπτωση, η αναδιάρθρωση του χρέους μιας χώρας-μέλους της Ευρωζώνης θα μπορούσε να επιφέρει επιπτώσεις στο χρηματοπιστωτικό σύστημα ικανές να επισκιάσουν εκείνες από την πτώχευση της Lehman Brothers». Με τη διάσημη πλέον αυτή δήλωση, ο Γιούργκεν Σταρκ, επικεφαλής οικονομολόγος και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ, τα έχει πει όλα. Μόλις προχθές, ο Σταρκ επισήμανε ότι μια οποιαδήποτε μορφής αναδιάρθρωση θα ήταν καταστροφική για τον ελληνικό τραπεζικό τομέα.
Το θρίλερ συνεχίζεται, με την ΕΚΤ να αντεπιτίθεται πλέον με εκβιαστικές προειδοποιήσεις προς το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες σε κάθε μορφή αναδιάρθρωσης. Βεβαίως, έχει δίκαιο καθώς είναι φαιδρή η διάκριση σε ήπια - καλή ή κακή αναδιάρθρωση. «Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αρνείται να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας», είχε τίτλο χθεσινό άρθρο της οικονομικής βελγικής εφημερίδας «ECHO», σχετικά με τις διάφορες απόψεις που επικρατούν στην Ε.Ε. για την επίλυση της κρίσης χρέους της Ελλάδας. Το άρθρο παρατηρεί ότι «τα επιτόκια στα ελληνικά δεκαετή ομόλογα ξεπερνούν το 15,5 %, δηλαδή δύο φορές πιο πάνω από ό,τι τον περασμένο Μάιο, όταν παρενέβη το πρώτο σχέδιο διάσωσης, γεγονός που καθιστά πολύ απίθανη την επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές το 2012, όπως αυτό προβλεπόταν, ώστε να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της. Καταλήγει επομένως στο συμπέρασμα ότι για την Ελλάδα διερευνάται η λύση της αναδιάρθρωσης, λύση με την οποία οι αγορές έχουν εξοικειωθεί και βρίσκει όλο και περισσότερους υποστηρικτές».
Ωστόσο, στο άρθρο επισημαίνεται, ότι η ΕΚΤ συνεχίζει να αντιτίθεται σε κάθε μορφή αναδιάρθρωσης, καθώς ο Λορέντζο Μπίνι Σμάγκι, μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της ΕΚΤ, απέκλεισε κάθε πρόταση περί «ήπιας αναδιάρθρωσης», χαρακτηρίζοντάς την ως «μαγική φόρμουλα», υπερβολικά ασαφή αλλά ικανή να αποσταθεροποιήσει τις αγορές και το τραπεζικό σύστημα. Η ΕΚΤ φοβάται, κατά κύριο λόγο, ότι μία αναδιάταξη του ελληνικού χρέους ενδέχεται να μην αρκεί και να αποτελέσει το πρώτο βήμα για μία βαριά αναδιάρθρωση. Τότε, οι αγορές θα άρχιζαν να κερδοσκοπούν πάνω στην προοπτική αναδιάρθρωσης του ιρλανδικού και πορτογαλικού χρέους, με καταστροφικές συνέπειες για τις ευρωπαϊκές τράπεζες. Οι τελευταίες θα έπρεπε να υποστούν ένα νέο γύρο ανακεφαλαίωσης, τη στιγμή που δεν έχουν ακόμα συνέλθει από τις επιπτώσεις της κρίσης του 2007-2008 και θα αναγκάζονταν να μειώσουν τη χορήγηση πιστώσεων, εις βάρος της οικονομίας. «Δεν μένει παρά να δούμε πόσο καιρό η ΕΚΤ θα μπορέσει να καθυστερήσει το άνοιγμα του Ασκού του Αιόλου», καταλήγει το άρθρο.
Τα χειρότερα της κρίσης που διέλυσε το τραπεζικό σύστημα των ΗΠΑ και των δορυφόρων τους έχουν περάσει, αλλά τα εφιαλτικά προβλήματα που έχουν προκληθεί από την κρίση χρεών στην Ευρώπη έχουν σύρει σε δεινή θέση τις τράπεζες. Αυτό συμβαίνει με την Ελλάδα και την Ιρλανδία κυρίως, την Ισπανία, την Πορτογαλία και όχι μόνο... καθώς ο κίνδυνος μετακύλισης των συνεπειών από τον δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα υπήρχε και θα υπάρχει πάντα σε περιόδους κρίσεων.
Οι αποφάσεις που λαμβάνονται πλέον από την ΕΚΤ έχουν πολιτικό χαρακτήρα, καθώς εξαρτάται εν πολλοίς η επιβίωση των τραπεζών και των οικονομιών. Ομως, για πόσο καιρό ακόμη είναι διατεθειμένη η ΕΚΤ να βάζει το χέρι «βαθιά στην τσέπη» τροφοδοτώντας τις τράπεζες της Ευρωζώνης με τη -ζωτικής σημασίας- ρευστότητα; Οχι για πολύ... καθώς η σύγκρουση απόψεων που έχει ξεσπάσει παίρνει διαστάσεις. Αρκετοί ζητούν να δοθεί σύντομα τέλος στο πάρτι ρευστότητας. Ο Ιταλός τραπεζίτης και επίσημος διάδοχος του Τρισέ, Μάριο Ντράγκι, επανέφερε την απαίτηση να δοθεί σύντομα τέλος στις αγορές κρατικών ομολόγων.
Ομως, η χρηματοπιστωτική κρίση αντέστρεψε ολοσχερώς αυτήν την πραγματικότητα. Ο οικονομικός κύκλος υποτίθεται ότι έχει νικηθεί, αλλά το χρέος έχει καταστεί μεγαλύτερος εχθρός απ’ ό,τι η ανεργία. Τα επιτόκια στις περισσότερες χώρες βρίσκονται σε χαμηλό επίπεδο, ωστόσο οι κεντρικές τράπεζες χρησιμοποιούν ακόμη τα γνωστά εργαλεία.
Η δραματική προειδοποίηση στα όρια πολιτικού «εκβιασμού» από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) ότι θα σταματήσει να δέχεται ως εγγύηση τα ελληνικά ομόλογα σε περίπτωση αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους... κρύβει την αγωνία της για τις συνέπειες στις «διαλυμένες» τράπεζες της Ελλάδας και αλλού. «Στη χειρότερη περίπτωση, η αναδιάρθρωση του χρέους μιας χώρας-μέλους της Ευρωζώνης θα μπορούσε να επιφέρει επιπτώσεις στο χρηματοπιστωτικό σύστημα ικανές να επισκιάσουν εκείνες από την πτώχευση της Lehman Brothers». Με τη διάσημη πλέον αυτή δήλωση, ο Γιούργκεν Σταρκ, επικεφαλής οικονομολόγος και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ, τα έχει πει όλα. Μόλις προχθές, ο Σταρκ επισήμανε ότι μια οποιαδήποτε μορφής αναδιάρθρωση θα ήταν καταστροφική για τον ελληνικό τραπεζικό τομέα.
Το θρίλερ συνεχίζεται, με την ΕΚΤ να αντεπιτίθεται πλέον με εκβιαστικές προειδοποιήσεις προς το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες σε κάθε μορφή αναδιάρθρωσης. Βεβαίως, έχει δίκαιο καθώς είναι φαιδρή η διάκριση σε ήπια - καλή ή κακή αναδιάρθρωση. «Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αρνείται να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας», είχε τίτλο χθεσινό άρθρο της οικονομικής βελγικής εφημερίδας «ECHO», σχετικά με τις διάφορες απόψεις που επικρατούν στην Ε.Ε. για την επίλυση της κρίσης χρέους της Ελλάδας. Το άρθρο παρατηρεί ότι «τα επιτόκια στα ελληνικά δεκαετή ομόλογα ξεπερνούν το 15,5 %, δηλαδή δύο φορές πιο πάνω από ό,τι τον περασμένο Μάιο, όταν παρενέβη το πρώτο σχέδιο διάσωσης, γεγονός που καθιστά πολύ απίθανη την επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές το 2012, όπως αυτό προβλεπόταν, ώστε να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της. Καταλήγει επομένως στο συμπέρασμα ότι για την Ελλάδα διερευνάται η λύση της αναδιάρθρωσης, λύση με την οποία οι αγορές έχουν εξοικειωθεί και βρίσκει όλο και περισσότερους υποστηρικτές».
Ωστόσο, στο άρθρο επισημαίνεται, ότι η ΕΚΤ συνεχίζει να αντιτίθεται σε κάθε μορφή αναδιάρθρωσης, καθώς ο Λορέντζο Μπίνι Σμάγκι, μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της ΕΚΤ, απέκλεισε κάθε πρόταση περί «ήπιας αναδιάρθρωσης», χαρακτηρίζοντάς την ως «μαγική φόρμουλα», υπερβολικά ασαφή αλλά ικανή να αποσταθεροποιήσει τις αγορές και το τραπεζικό σύστημα. Η ΕΚΤ φοβάται, κατά κύριο λόγο, ότι μία αναδιάταξη του ελληνικού χρέους ενδέχεται να μην αρκεί και να αποτελέσει το πρώτο βήμα για μία βαριά αναδιάρθρωση. Τότε, οι αγορές θα άρχιζαν να κερδοσκοπούν πάνω στην προοπτική αναδιάρθρωσης του ιρλανδικού και πορτογαλικού χρέους, με καταστροφικές συνέπειες για τις ευρωπαϊκές τράπεζες. Οι τελευταίες θα έπρεπε να υποστούν ένα νέο γύρο ανακεφαλαίωσης, τη στιγμή που δεν έχουν ακόμα συνέλθει από τις επιπτώσεις της κρίσης του 2007-2008 και θα αναγκάζονταν να μειώσουν τη χορήγηση πιστώσεων, εις βάρος της οικονομίας. «Δεν μένει παρά να δούμε πόσο καιρό η ΕΚΤ θα μπορέσει να καθυστερήσει το άνοιγμα του Ασκού του Αιόλου», καταλήγει το άρθρο.
Τα χειρότερα της κρίσης που διέλυσε το τραπεζικό σύστημα των ΗΠΑ και των δορυφόρων τους έχουν περάσει, αλλά τα εφιαλτικά προβλήματα που έχουν προκληθεί από την κρίση χρεών στην Ευρώπη έχουν σύρει σε δεινή θέση τις τράπεζες. Αυτό συμβαίνει με την Ελλάδα και την Ιρλανδία κυρίως, την Ισπανία, την Πορτογαλία και όχι μόνο... καθώς ο κίνδυνος μετακύλισης των συνεπειών από τον δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα υπήρχε και θα υπάρχει πάντα σε περιόδους κρίσεων.
Οι αποφάσεις που λαμβάνονται πλέον από την ΕΚΤ έχουν πολιτικό χαρακτήρα, καθώς εξαρτάται εν πολλοίς η επιβίωση των τραπεζών και των οικονομιών. Ομως, για πόσο καιρό ακόμη είναι διατεθειμένη η ΕΚΤ να βάζει το χέρι «βαθιά στην τσέπη» τροφοδοτώντας τις τράπεζες της Ευρωζώνης με τη -ζωτικής σημασίας- ρευστότητα; Οχι για πολύ... καθώς η σύγκρουση απόψεων που έχει ξεσπάσει παίρνει διαστάσεις. Αρκετοί ζητούν να δοθεί σύντομα τέλος στο πάρτι ρευστότητας. Ο Ιταλός τραπεζίτης και επίσημος διάδοχος του Τρισέ, Μάριο Ντράγκι, επανέφερε την απαίτηση να δοθεί σύντομα τέλος στις αγορές κρατικών ομολόγων.
Ομως, η χρηματοπιστωτική κρίση αντέστρεψε ολοσχερώς αυτήν την πραγματικότητα. Ο οικονομικός κύκλος υποτίθεται ότι έχει νικηθεί, αλλά το χρέος έχει καταστεί μεγαλύτερος εχθρός απ’ ό,τι η ανεργία. Τα επιτόκια στις περισσότερες χώρες βρίσκονται σε χαμηλό επίπεδο, ωστόσο οι κεντρικές τράπεζες χρησιμοποιούν ακόμη τα γνωστά εργαλεία.
No comments:
Post a Comment