Το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ μπορεί να προκαλέσει ατυχήματα...

The Economist
Πέρυσι το καλοκαίρι, όταν η ανάκαμψη των ΗΠΑ έμεινε στάσιμη, η Ουάσιγκτον ανέλαβε δράση. Η Κεντρική Τράπεζα ανακοίνωσε ότι θα αγοράσει κρατικά ομόλογα 600 δισ. δολαρίων με νεόκοπο χρήμα, ωθώντας πτωτικά τα μακροπρόθεσμα επιτόκια. Επειτα, στα τέλη του έτους, ο Μπαράκ Ομπάμα κατέληξε σε συμφωνία με τους Ρεπουμπλικανούς για μείωση των εργοδοτικών εισφορών και επέκταση των επιδομάτων ανεργίας.
Η οικονομική ιστορία φαίνεται εν μέρει να επαναλαμβάνεται. Μια υποσχόμενη ανάκαμψη αρχίζει ξανά να παραπαίει, καθώς η αύξηση των θέσεων εργασίας, στις 220.000 κατά μέσο όρο την περίοδο Φεβρουαρίου-Απριλίου, βυθίστηκε στις 54.000 τον Μάιο. Ο δείκτης ανεργίας αυξήθηκε στο 9,1%, για δεύτερο συναπτό μήνα. Η οικονομία αναπτύχθηκε μόλις κατά 1,8% σε ετήσια βάση το πρώτο τρίμηνο και πιθανόν ελάχιστα ταχύτερα το δεύτερο. Παρότι δεν είναι διπλή ύφεση, τίποτα δεν την κάνει ανάκαμψη.
Η απάντηση της Ουάσιγκτον είναι ωστόσο διαφορετική από πέρυσι. Σε ομιλία του στις 7 Ιουνίου, ο επικεφαλής της Fed, Μπεν Μπερνάνκι, παραδέχθηκε ότι η ανάπτυξη υπήρξε «άνιση και απελπιστικά αργή». Παρότι όμως ολοκληρώνεται ο δεύτερος γύρος «ποσοτικής χαλάρωσης» της Fed αυτό τον μήνα, δεν πρόσφερε ενδείξεις ότι επίκειται τρίτος.
Προφανώς ο κ. Μπερνάνκι πιστεύει πως η οικονομία θα ανακάμψει μόνη της όσο θα αποτινάζει τα προσωρινά βάρη, τα προβλήματα που δημιούργησε η κρίση στην Ιαπωνία στην αλυσίδα προμηθειών και την αύξηση των τιμών του πετρελαίου. Αν, όμως, η κατάσταση διατηρηθεί ως έχει, η Fed παραδόξως δεν φαίνεται να πιστεύει πως μπορεί να βοηθήσει. «Η νομισματική πολιτική δεν μπορεί να είναι πανάκεια», δήλωσε ο κ. Μπερνάνκι.
Αν η νομισματική πολιτική μοιάζει αδιάφορη για την οικονομία, τότε η δημοσιονομική είναι σίγουρα εναντίον της. Η στήριξη που δόθηκε τον Δεκέμβριο είναι διαρκείας μόλις ενός έτους: αυτό ουσιαστικά εγγυάται πιο σφιχτό προϋπολογισμό από τον Ιανουάριο, αντίστοιχο με ό,τι συμβαίνει τώρα στις Πολιτείες με την εκπνοή της βοήθειας από τον προηγούμενο γύρο στήριξης. Ακόμα και πριν από τότε, ο κ. Ομπάμα μπορεί να έχει συμφωνήσει σε επιπλέον περικοπές δαπανών για να κερδίσει τη συνεργασία των Ρεπουμπλικανών στην αύξηση του ορίου του εθνικού χρέους, που σήμερα ανέρχεται στα 14,3 τρισ. δολάρια.
Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι επίκειται σύμφωνία. Ο αντιπρόεδρος, Τζο Μπάιντεν, διαπραγματεύεται με μέλη του Κογκρέσου, Ρεπουμπλικανούς και Δημοκρατικούς, αλλά οι συναντήσεις δύσκολα προγραμματίζονται καθώς Βουλή και Γερουσία συνεδριάζουν διαφορετικές ώρες. Φαίνεται ότι η συζήτηση θα σοβαρέψει μόνο στα τέλη Ιουλίου, καθώς θα πλησιάζει η προθεσμία της 2ας Αυγούστου.
Οι Ρεπουμπλικανοί εν γένει υποτιμούν τον κίνδυνο πτώχευσης. Κάποιοι υποστηρίζουν μάλιστα ότι θα την προτιμούσαν από τις άλογες δαπάνες. Πολλοί επιμένουν ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα μπορούσε να αποφύγει την πτώχευση αν έθετε προτεραιότητες στις πληρωμές της: πρώτα τους τόκους του χρέους και έπειτα τα υπόλοιπα.
Ολα αυτά φοβίζουν την κυβέρνηση. Η Μαίρη Μίλερ, που διαχειρίζεται το εθνικό χρέος για λογαριασμό του υπουργείου Οικονομικών, χαρακτηρίζει «λειτουργικό εφιάλτη» την επιλογή των λογαριασμών προς πληρωμή. Εκτιμά δε ότι κάτι τέτοιο θα έστελνε τόσο αρνητικό μήνυμα για την οικονομική διακυβέρνηση των ΗΠΑ που θα έκανε τις αγορές αφιλόξενες για τα αμερικανικά ομόλογα.
Το αδιέξοδο δεν έχει ακόμα επηρεάσει τα τελευταία. Ωστόσο, οι αποδόσεις τους έχουν υποχωρήσει με την επιδείνωση της οικονομικής προοπτικής. Σε τέτοιες συνθήκες -το γνωρίζουν οι ιστορικοί- μπορεί να συμβούν και ατυχήματα...
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_2_10/06/2011_445234