Στις αρχές του 2008 -υπενθυμίζει η Wall Street Journal- το κρατικό επενδυτικό κεφάλαιο της Λιβύης, υπό τον συνταγματάρχη Μουαμάρ Καντάφι, έδωσε 1,3 δισ. δολάρια στην Goldman Sachs για να στοιχηματίσει σε νομίσματα και άλλες περίπλοκες επενδύσεις. Οι τοποθετήσεις έχασαν το 98% της αξίας τους. Το επόμενο στάδιο ίσως είναι από τις πλέον αλλόκοτες «υποσημειώσεις» στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση: σε μια προσπάθεια να αντισταθμίσει τις απώλειες, η Goldman πρόσφερε στη Λιβύη την ευκαιρία να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους μετόχους της, σύμφωνα με έγγραφα και κύκλους προσκείμενους στην υπόθεση.
Οι διαπραγματεύσεις διήρκεσαν ώς το καλοκαίρι του 2009, κατέρρευσαν και καμία ενέργεια δεν έγινε για τα απολεσθέντα κεφάλαια. Ομως, σύμφωνα με την ίδια εφημερίδα, η εξέταση του παράξενου επεισοδίου ρίχνει φως στην πολυετή περίοδο κατά την οποία η Goldman και άλλες δυτικές τράπεζες αγωνίζονταν να συναλλαγούν με την πλούσια σε πετρέλαια χώρα, τον σημερινό παρία της υφηλίου.
Η Λιβύη φέρεται να είχε τόσο εξοργισθεί με την Goldman για τη σχεδόν ολοκληρωτική απώλεια της επένδυσής της σε εννέα συναλλαγές σε μετοχές και μία σε νομίσματα, ώστε σε κάποιο στάδιο η τράπεζα χρειάστηκε να προσλάβει σωματοφύλακες να προστατεύουν τα στελέχη της στη χώρα, πριν αυτά αποχωρήσουν από εκεί. Η Goldman πρόσφερε στη Λιβύη ευκαιρία να επενδύσει 3,7 δισ. δολάρια στην ίδια την τράπεζα. Την περίοδο Μαΐου-Ιουλίου 2009, στελέχη της κατέθεσαν τρεις προτάσεις που θα εκχωρούσαν στη χώρα προνομιούχες μετοχές ή ομόλογα προτεραιότητας χαμηλής εξασφάλισης (unsecured debt), με κάθε πρόταση να υπόσχεται αποδόσεις που σιγά σιγά θα αντιστάθμιζαν τις απώλειες.
Εκείνη την εποχή, υπενθυμίζει η Wall Street Journal, οι αμερικανικές τράπεζες δέχονταν πιέσεις από την κυβέρνηση των ΗΠΑ για τα επίπεδα της κεφαλαιακής επάρκειάς τους. Τον Μάιο, η Goldman ειδοποιήθηκε ότι είχε περάσει το τεστ αντοχής, κάτι που σημαίνει ότι δεν θα ήταν υποχρεωμένη να αυξήσει την κεφαλαιακή επάρκειά της. Υπενθυμίζεται επίσης ότι το 2004 η αμερικανική κυβέρνηση είχε άρει πακέτο κυρώσεων που απαγόρευε στις εγχώριες επιχειρήσεις να δραστηριοποιούνται ή να επενδύουν στη Λιβύη. Ετσι, δεκάδες τράπεζες, επενδυτικά κεφάλαια και άλλες εταιρείες έσπευσαν στη βορειοαφρικανική χώρα. Τον Ιούνιο του 2007 ήταν που άνοιξε γραφεία το κρατικό επενδυτικό κεφάλαιο της Λιβύης, με περιουσιακά στοιχεία 40 δισ. δολαρίων. Η Τρίπολη προσέγγισε 25 χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, προσφέροντάς τους ευκαιρία να διαχειρισθούν τουλάχιστον 150 εκατ. δολάρια. Δεν άργησε να αρχίσει να μοιράζει τα κεφάλαια σε εταιρείες ανά τον κόσμο. Εκτός της Goldman, στις Societe Generale, HSBC, Carlyle Group, JP Morgan Chase, Och-Ziff Capital Management και Lehman Brothers.
Η Goldman άδραξε την ευκαιρία. Τον Μάιο του 2007, εταίροι της συναντήθηκαν με τους Λίβυους στα γραφεία της στο Λονδίνο. Μεταξύ αυτών, ο Μουσταφά Ζάρτι, τότε αναπληρωτής πρόεδρος του επενδυτικού κεφαλαίου, στενός συνεργάτης ενός από τους γιους του συνταγματάρχη, του Σαΐφ αλ Ισλάμ, και φερόμενος ως παλιός φίλος του ίδιου του Λίβυου ηγέτη.
Για τα επόμενα δύο χρόνια, η Goldman κατέθεσε μεταξύ άλλων έξι διαφορετικές προτάσεις προς αντιστάθμιση των απωλειών. Τον Μάιο του 2006, σύμφωνα με έγγραφα, πρότεινε στη Λιβύη να λάβει προνομιούχες μετοχές αξίας 5 δισ. δολαρίων καταβάλλοντας 3,7 δισ. δολάρια στην εταιρεία. Προσφέρθηκε μάλιστα να πληρώσει στο επενδυτικό κεφάλαιο μέρισμα 4%-9,25% ετησίως για περισσότερα από 40 χρόνια. Το μέρισμα θα αντιστοιχούσε σε δισεκατομμύρια δολάρια. Οι Λίβυοι ζητούσαν ταχύτερη αποζημίωση. Δεν γνώριζαν άλλωστε αν ήταν συνετό να επενδύσουν στην Goldman δεδομένης της κατάρρευσης της Lehman και του επακόλουθου πανικού. Μετά τετραήμερες συνομιλίες, τον Ιούλιο του 2009, οι δύο πλευρές κατέληξαν σε συμφωνία που θα αντιστάθμιζε τις απώλειες σε 10 χρόνια. Ομως, για κάτι τέτοιο χρειαζόταν συναίνεση από τη Fed. Η Goldman άλλαξε γνώμη μία εβδομάδα αργότερα και τον Αύγουστο πρότεινε άλλες εναλλακτικές λύσεις, τις οποίες η Τρίπολη θεώρησε υπερβολικά ριψοκίνδυνες. Φέτος, οι ΗΠΑ πάγωσαν λιβυκά περιουσιακά στοιχεία αξίας 37 δισ. δολαρίων, συμπεριλαμβανομένων κάποιων επενδυτικών κεφαλαίων που ακόμα διαχειριζόταν η Goldman...
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_04/06/2011_444552
Οι διαπραγματεύσεις διήρκεσαν ώς το καλοκαίρι του 2009, κατέρρευσαν και καμία ενέργεια δεν έγινε για τα απολεσθέντα κεφάλαια. Ομως, σύμφωνα με την ίδια εφημερίδα, η εξέταση του παράξενου επεισοδίου ρίχνει φως στην πολυετή περίοδο κατά την οποία η Goldman και άλλες δυτικές τράπεζες αγωνίζονταν να συναλλαγούν με την πλούσια σε πετρέλαια χώρα, τον σημερινό παρία της υφηλίου.
Η Λιβύη φέρεται να είχε τόσο εξοργισθεί με την Goldman για τη σχεδόν ολοκληρωτική απώλεια της επένδυσής της σε εννέα συναλλαγές σε μετοχές και μία σε νομίσματα, ώστε σε κάποιο στάδιο η τράπεζα χρειάστηκε να προσλάβει σωματοφύλακες να προστατεύουν τα στελέχη της στη χώρα, πριν αυτά αποχωρήσουν από εκεί. Η Goldman πρόσφερε στη Λιβύη ευκαιρία να επενδύσει 3,7 δισ. δολάρια στην ίδια την τράπεζα. Την περίοδο Μαΐου-Ιουλίου 2009, στελέχη της κατέθεσαν τρεις προτάσεις που θα εκχωρούσαν στη χώρα προνομιούχες μετοχές ή ομόλογα προτεραιότητας χαμηλής εξασφάλισης (unsecured debt), με κάθε πρόταση να υπόσχεται αποδόσεις που σιγά σιγά θα αντιστάθμιζαν τις απώλειες.
Εκείνη την εποχή, υπενθυμίζει η Wall Street Journal, οι αμερικανικές τράπεζες δέχονταν πιέσεις από την κυβέρνηση των ΗΠΑ για τα επίπεδα της κεφαλαιακής επάρκειάς τους. Τον Μάιο, η Goldman ειδοποιήθηκε ότι είχε περάσει το τεστ αντοχής, κάτι που σημαίνει ότι δεν θα ήταν υποχρεωμένη να αυξήσει την κεφαλαιακή επάρκειά της. Υπενθυμίζεται επίσης ότι το 2004 η αμερικανική κυβέρνηση είχε άρει πακέτο κυρώσεων που απαγόρευε στις εγχώριες επιχειρήσεις να δραστηριοποιούνται ή να επενδύουν στη Λιβύη. Ετσι, δεκάδες τράπεζες, επενδυτικά κεφάλαια και άλλες εταιρείες έσπευσαν στη βορειοαφρικανική χώρα. Τον Ιούνιο του 2007 ήταν που άνοιξε γραφεία το κρατικό επενδυτικό κεφάλαιο της Λιβύης, με περιουσιακά στοιχεία 40 δισ. δολαρίων. Η Τρίπολη προσέγγισε 25 χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, προσφέροντάς τους ευκαιρία να διαχειρισθούν τουλάχιστον 150 εκατ. δολάρια. Δεν άργησε να αρχίσει να μοιράζει τα κεφάλαια σε εταιρείες ανά τον κόσμο. Εκτός της Goldman, στις Societe Generale, HSBC, Carlyle Group, JP Morgan Chase, Och-Ziff Capital Management και Lehman Brothers.
Η Goldman άδραξε την ευκαιρία. Τον Μάιο του 2007, εταίροι της συναντήθηκαν με τους Λίβυους στα γραφεία της στο Λονδίνο. Μεταξύ αυτών, ο Μουσταφά Ζάρτι, τότε αναπληρωτής πρόεδρος του επενδυτικού κεφαλαίου, στενός συνεργάτης ενός από τους γιους του συνταγματάρχη, του Σαΐφ αλ Ισλάμ, και φερόμενος ως παλιός φίλος του ίδιου του Λίβυου ηγέτη.
Για τα επόμενα δύο χρόνια, η Goldman κατέθεσε μεταξύ άλλων έξι διαφορετικές προτάσεις προς αντιστάθμιση των απωλειών. Τον Μάιο του 2006, σύμφωνα με έγγραφα, πρότεινε στη Λιβύη να λάβει προνομιούχες μετοχές αξίας 5 δισ. δολαρίων καταβάλλοντας 3,7 δισ. δολάρια στην εταιρεία. Προσφέρθηκε μάλιστα να πληρώσει στο επενδυτικό κεφάλαιο μέρισμα 4%-9,25% ετησίως για περισσότερα από 40 χρόνια. Το μέρισμα θα αντιστοιχούσε σε δισεκατομμύρια δολάρια. Οι Λίβυοι ζητούσαν ταχύτερη αποζημίωση. Δεν γνώριζαν άλλωστε αν ήταν συνετό να επενδύσουν στην Goldman δεδομένης της κατάρρευσης της Lehman και του επακόλουθου πανικού. Μετά τετραήμερες συνομιλίες, τον Ιούλιο του 2009, οι δύο πλευρές κατέληξαν σε συμφωνία που θα αντιστάθμιζε τις απώλειες σε 10 χρόνια. Ομως, για κάτι τέτοιο χρειαζόταν συναίνεση από τη Fed. Η Goldman άλλαξε γνώμη μία εβδομάδα αργότερα και τον Αύγουστο πρότεινε άλλες εναλλακτικές λύσεις, τις οποίες η Τρίπολη θεώρησε υπερβολικά ριψοκίνδυνες. Φέτος, οι ΗΠΑ πάγωσαν λιβυκά περιουσιακά στοιχεία αξίας 37 δισ. δολαρίων, συμπεριλαμβανομένων κάποιων επενδυτικών κεφαλαίων που ακόμα διαχειριζόταν η Goldman...
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_04/06/2011_444552
No comments:
Post a Comment