Μπερνάνκι : Επαναστάτης με αιτία

Για να καταλάβουμε τον Ben Μπερνάνκι, πρέπει να ξεχάσουμε την εικόνα του συνηθισμένου  59-χρόνου: την ελεγχόμενη γενειάδα, τα βαρετά πουκάμισα, το φθαρμένο κουρασμένο βλέμμα. Αντ 'αυτού, ψάξτε για έναν πρόσφατα απόφοιτο πανεπιστημίου ο οποίος ατενίζει από τις σελίδες της επετηρίδας του Χάρβαρντ του 1975. Σε αντίθεση με τους άλλους νέους άνδρες που απεικονίζονται στο πλευρό του, ο κ. Μπερνάνκι δεν έχει γραβάτα και σακάκι. Έχει πουκάμισο, μακριά μαλλιά και ένα τεράστιο, επαναστατικά τσιγκελωτό μουστάκι.

Το μουστάκι μπορεί να έφυγε, αλλά ο πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ παραμένει ένας επαναστάτης - και ο κόσμος είναι σε καλύτερη θέση για αυτό το λόγο. Ο Mario Draghi, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας έχει ήδη στεφθεί άνθρωπος της χρονιάς από τους Financial Times. Αλλά ο κ. Μπερνάνκ ήταν πολύ κοντά. Το γεγονός ότι μερικές φορές διαπομπεύτηκε υπογραμμίζει το σθένος του.

Το πρώτο στοίχημα του κ. Μπερνάνκι ως πρόεδρος της Fed ήταν να εισφέρει $ 1.5 τρις στις παγωμένες χρηματοπιστωτικές αγορές στα τέλη του 2008. Εκ των υστέρων, αυτός ο δανεισμός έσχατης ανάγκης μοιάζει απλή κίνηση: η Fed απέτρεψε μια κατάρρευση τύπου 1930 και έβγαλε και κέρδος.

Το δεύτερο στοίχημα του κ. Μπερνάνκι ήταν να οδηγήσει το πραγματικό επιτόκιο της Fed κάτω από το μηδέν με την αγορά μακροπρόθεσμων τίτλων. Και πάλι, αυτό προκάλεσε σάλο: η ποσοτική χαλάρωση της Fed δεν θα προκαλούσε πληθωρισμό; O Newt Gingrich, ο πρώην Δημοκρατικός προεδρικός υποψήφιος, αποκάλεσε τον κ. Μπερνάνκι «τον πιο επικίνδυνο, πληθωριστικό πρόεδρο της Fed στην ιστορία».

Τώρα, ο κ. Μπερνάνκι έχει ξεκινήσει ένα τρίτο στοίχημα. Σε ότι αφορά την επόμενη φάση αγοράς ομολόγων της Fed, ο ίδιος δεν αρκείται απλά σε μίαδέσμευση για αγορά ενός συγκεκριμένου ποσού για μια συγκεκριμένη περίοδο. Αντ 'αυτού, ο ίδιος τόνισε ότι η Fed θα αγοράει όσα ομόλογα απαιτούνται, για την επίτευξη των στόχων της. Δεν υπάρχει όριο και χωρίς όριο δεν υπάρχει χρονική διάρκεια. Η ποσοτική χαλάρωση δεν έχει πλέον ποσόν.

Αυτή η ‘επανάσταση’ μας θυμίζει τη δεκαετία του 1990, όταν η προηγούμενη εμμονή με την προσφορά χρήματος αντικαταστάθηκε (σιωπηρά στις ΗΠΑ, ρητά σε άλλες προηγμένες οικονομίες) από ένα πληθωριστικό στόχο. Τότε και τώρα, η εστίαση σε δείκτες που να μαρτυρούν τις πληθωριστικές πιέσεις - η ποσότητα του χρήματος που κυκλοφορεί στην οικονομία, ή η ποσότητα των ομολόγων στον ισολογισμό της κεντρικής τράπεζας - δίνει τη θέση της σε μια εστίαση στο αποτέλεσμα για το οποίο νοιάζονται πραγματικά οι φορείς χάραξης πολιτικής, τη μη-πληθωριστική ανάπτυξη.

Αυτός είναι απλή λογική για πολλούς. Γιατί να κοιτάμε τους δείκτες, όταν μπορούμε να παρακαλουθούμε το πραγματικό γεγονός; Αλλά η αληθινή ιδιοφυΐα του είναι ότι χτίζει ένα αυτόματο σταθεροποιητή στην οικονομία. Εάν η Fed καθορίζει πόσα ομόλογα θα αγοράσει μηνιαία, μια ξαφνική επιβράδυνση δεν θα αλλάξει αυτά που οι πολίτες αναμένουν από τη νομισματική πολιτική? Οι επενδυτές και οι καταναλωτές θα αντιδράσουν στην επιβράδυνση της ανάπτυξης με μείωση των δαπανών, δημιουργώντας ένα φαινόμενο χιονοστιβάδας.

Αλλά αυτό είναι μόνο το μισό της πρόσφατης αλλαγής του κ. Μπερνάνκι. Κατά τη μετακίνηση του κέντρου βάρους από το μέγεθος του ισολογισμού της Fed στην επίτευξη των στόχων της για την οικονομία, ο ίδιος εξήγησε ότι οι στόχοι αυτοί περιλαμβάνουν μείωση της ανεργίας, ακόμη και αν αυτό σημαίνει προσωρινά υψηλότερο πληθωρισμό. Αυτό είναι πραγματικά ριζοσπαστικό: για περισσότερο από τρεις δεκαετίες, οι ηγέτες της Fed είχαν αποφύγει κάθε τέτοια δήλωση. Μακροπρόθεσμα, οι κεντρικές τράπεζες προσδιορίζουν το επίπεδο του πληθωρισμού, ενώ η μακροχρόνια απασχόληση καθορίζεται από την ευελιξία της αγοράς εργασίας και άλλους διαρθρωτικούς παράγοντες.

Στην ακαδημαϊκή σταδιοδρομία του, ο κ. Μπερνάνκι συνέβαλε στην ομοφωνία υπέρ της στόχευσης του πληθωρισμού. Είναι πάντα ο στόχος που θα πρέπει να επιδιωχθεί με ευελιξία, έλεγε, πράγμα που σημαίνει ότι οι προσωρινές αποκλίσεις μπορεί να είναι αποδεκτές. Ωστόσο, αυτό που αποτελούσε υποσημείωση είναι πια επικεφαλίδα. Δηλώνοντας ανοιχτός σε μια προσωρινή ραγδαία αύξηση των τιμών, στοιχηματίζει ότι οι μακροπρόθεσμες προσδοκίες για τον πληθωρισμό είναι στέρεες, σε βαθμό που οι μισθολογικές διεκδικήσεις παραμένουν μέτριες και ο πληθωριστικός κίνδυνος είναι μακριά.  Η Janet Yellen, αντιπρόεδρος της Fed, έχει διερευνήσει πόσο πιο χαλαρή θα πρέπει να είναι η πολιτική της Fed κάτω από αυτές τις υποθέσεις. Η απάντηση είναι: πολύ.

Υπάρχουν όμως και σαφείς κίνδυνοι. Η Fed 'τζογάρει' με τις προσδοκίες σχετικά με τις τιμές, οι οποίες μπορεί να αποδειχθούν αβάσιμες. Ελπίζει ότι οι πολιτικές τόνωσης βραχυπρόθεσμα δεν θα πρέπει να συγχέονται με την απώλεια θέλησης για την καταπολέμηση του πληθωρισμού μακροπρόθεσμα. Όμως, η Fed αντιμετωπίζει μια οικονομία στην οποία 5 εκατ. Αμερικανοί ήταν άνεργοι για έξι μήνες ή περισσότερο. Οι κίνδυνοι της αδράνειας υπερτερούν των κινδύνων της δράσης. Ο κ. Μπερνάνκι έχει επαναστατήσει εναντίον μιας νομισματικής συναίνεσης στην οποία ο ίδιος συνέβαλε. Αλλά αυτός είναι ένας επαναστάτης με αιτία.

http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2012-12-20-22-16-52-2012122083884/

________________________________________________

ο διορισμός του μου είχε κινήσει τη περιέργεια για το άτομό του

η φώτο από σχετική (ενδιαφέρουσα) ανάρτηση προ ετών

βαριέμαι να εξηγώ πράγματα στον αρθρογράφο προκειμένου να συμπληρώσει τη πολύ καλή ανάρτησή του

καλύτερα να κοιτάξει προς τη μεριά της Ιαπωνίας: ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΤΟΝΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟ (=ανάπτυξη), ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ
μιλάμε για ..20 χρόνια!
[εντάξει, δεν είναι ακριβώς τα ίδια με τις ΗΠΑ, όμως η Ιαπωνία προπορεύεται]

εννοείται πως ο Μπεν κάτι προσπαθεί να κάνει, στα πλαίσια του εφικτού (=αυτού που μπορούν να ανεχούν οι παραπάνω από αυτόν) 
η (επιπλέον) σύνδεση πολιτικής FED και ανεργίας είναι κάτι πολύ σημαντικό
[ενώ, πχ η ΕΚΤ έχει στόχο μόνο τον πληθωρισμό, για ανεργία δε μιλάνε ποτέ οι της ΕΚΤ, λες και θα πληρώσουν ..πρόστιμο]

κλείνω με μια παλαιότερη απορία μου 
Ο Bernanke είναι ο καλύτερος εν ζωή γνώστης της κατάστασης του '29. Ο άνθρωπος έχει αφιερώσει τη ζωή του στη έρευνα για το τι έγινε λάθος τότε και πως μια τέτοια κατάσταση μπορεί να αποτραπεί στο μέλλον.
Πως και βρέθηκε ο ένας και μοναδικός ειδικός στη θέση του Προέδρου της FED σε μια εποχή που ξανά-ακούγεται η λέξη απο-πληθωρισμός;