27.2.10

Ενας «προαναγγελθείς» πόλεμος κατά της Κίνας; Μπορεί

ZZ

Επί χρόνια, οι Αμερικανοί πρόεδροι προσπαθούν να επιλύσουν έναν γρίφο σχετικό με την Κίνα. Πώς να αντιμετωπίσουν μια χώρα που ασκεί επιθετική πολιτική εμπορικών εξαγωγών χωρίς να απελευθερώσουν τις δυνάμεις του προστατευτισμού; Η οργή προς την Κίνα οξύνεται και ο νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν δικαιώνει όσους θα θωρακιστούν από τις πολιτικές της χώρας με μέτρα προστατευτισμού.

Χθες, 10 γερουσιαστές του Δημοκρατικού Κόμματος -οι κ.κ. Charles Schumer, Robert Byrd, Carl Levin, Barbara Mikulski, Russ Feingold, Debbie Stabenow, Ben Cardin, Sherrod Brown, Bob Casey και Arlen Specter- καθώς και 5 Ρεπουμπλικανοί -οι κ.κ. Lindsey Graham, Susan Collins, Sam Brownback, Jim Bunning και η Ελληνοαμερικανίδα Ολυμπία Σνόου- ζήτησαν από κοινού «σκληρή γραμμή» κατά του Πεκίνου στο κρίσιμο θέμα της συναλλαγματικής πολιτικής. Καταγγέλλουν ότι η Kίνα «χειραγωγεί» την υποτιμημένη ισοτιμία του νομίσματός της ως επιδότηση, παραβιάζοντας την αμερικανική νομοθεσία, και ζητούν από τον υπουργό Εμπορίου να λάβει μέτρα κατά των κινεζικών εισαγωγών.

Oι φωνές οργής κατά της Kίνας έχουν πάρει ξανά διαστάσεις τεράστιες στις HΠA. Συνδικαλιστικές ενώσεις, βιομήχανοι και βιοτέχνες και μια ομάδα μελών του αμερικανικού Kογκρέσου, που αυτοαποκαλούνται «Συμμαχία Δράσης κατά του Kινεζικού Nομίσματος», επικρίνουν το Πεκίνο ότι εξακολουθεί να εκμεταλλεύεται αθέμιτα το συγκριτικό πλεονέκτημα του υποτιμημένου έως και 40%(!) γουάν έναντι του δολαρίου. Προεκλογικά ο Μπαράκ Ομπάμα είχε υιοθετήσει την άποψη ότι πρέπει να προστατευτούν οι αμερικανικές επιχειρήσεις με την επιβολή υψηλότερων δασμών (αντιντάμπιγκ) στις εισαγωγές κινεζικών προϊόντων στις ΗΠΑ, για να αντισταθμιστεί η επίδραση στην ανταγωνιστικότητά τους από το «χειραγωγούμενο» κινεζικό νόμισμα. Φυσικά, οι πιέσεις εντείνονται ενόψει της εξαμηνιαίας έκθεσης του αμερικανικού υπουργείου Oικονομικών προς το Kογκρέσο στις 15 Απριλίου, ώστε επισήμως να καταγγελθεί πως το Πεκίνο «χειραγωγεί» την ισοτιμία γουάν / δολαρίου.

Βεβαίως, η «χειραγώγηση» του νομίσματός της από την Κίνα είναι μια πρακτική πολλών χρόνων, που έχει καταδικαστεί εντόνως επί σειρά ετών από το αμερικανικό Κογκρέσο καθώς και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ωστόσο καμία κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν τόλμησε ποτέ επισήμως να διατυπώσει αυτή την άποψη για να μην εξοργίσει το Πεκίνο. Τα περισσότερα από τα διεθνή νομίσματα έχουν μεταξύ τους σχέσεις ελεύθερης διακύμανσης. Ενίοτε, πάντως, οι χώρες περιορίζουν τις εκροές κεφαλαίου όταν γίνονται μαζικές πωλήσεις του νομίσματός τους ή παίρνουν μέτρα για να αποθαρρύνουν τις μαζικές εισροές όταν φοβούνται πως οι κερδοσκόποι αγαπούν υπερβολικά τις οικονομίες τους.

Η μεγάλη εξαίρεση είναι η Κίνα. Παρά τα τεράστια εμπορικά πλεονάσματα, οι κινεζικές αρχές έχουν διατηρήσει την ισοτιμία του νομίσματος επίμονα αδύναμη. Από τον Ιούλιο του 2008, το κινεζικό νόμισμα παραμένει στα 6,83 γουάν ανά δολάριο. Δίνουν, έτσι, στους Κινέζους εξαγωγείς ισχυρό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών τους. Η πολιτική αυτή επιτείνει το πρόβλημα, εκτροχιάζοντας τη ζήτηση από τον υπόλοιπο κόσμο και κατευθύνοντάς την τεχνηέντως στις τσέπες των Κινέζων εξαγωγέων. Δεν είναι τυχαίο ότι η Κίνα αναδείχθηκε το 2009 σε πρώτη εξαγωγική δύναμη του κόσμου, ξεπερνώντας τη Γερμανία που κατείχε το ρεκόρ από το 2000 μέχρι και το 2008. Το ίδιο έτος, η Κίνα ξεπέρασε τη Γερμανία και ως προς το μέγεθος της οικονομίας της, παραγκωνίζοντάς την από την τρίτη θέση.

No comments: