Μπορεί στο υπουργείο Οικονομικών να προετοιμάζουν με μεγάλη προσοχή την επόμενη ομολογιακή έκδοση του ελληνικού Δημοσίου, στις τράπεζες, όμως, την περιμένουν με εξίσου μεγάλη αγωνία και ανάλογο άγχος. Ο λόγος; Η νέα αιμορραγία που εκτιμάται ότι θα έχουν από το κομμάτι της καταθετικής τους ρευστότητας. Τα πράγματα είναι απλά: στην Ελλάδα, η ρευστότητα των πιστωτικών ιδρυμάτων, σε ποσοστό που υπολογίζεται κοντά στο 90%, προέρχεται από την ανεξάντλητη -έως πρόσφατα τουλάχιστον- δεξαμενή των καταθέσεων (όλων των ειδών και όλων των κατηγοριών). Γι' αυτό και παρά την κρίση και την έλλειψη νέων «ενέσεων» (από αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου και όχι μόνο), το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας μας δείχνει μια αξιοπρόσεκτη ανθεκτικότητα.
Φυγή καταθέσεων
Τελευταία, όμως, κάτι η διαρροή κεφαλαίων στο εξωτερικό, λόγω του ενδεχόμενου αναδρομικού πόθεν έσχες στην αρχή, κάτι οι φημολογίες για την επόμενη μέρα της ελληνικής οικονομίας και κάτι η αναζήτηση καλύτερων και αποδοτικότερων τοποθετήσεων, είχαν ως αποτέλεσμα, αρχικά, περί τα 3,5 με 4 δισ. ευρώ, να αναληφθούν από τις καταθέσεις. Ακολούθησε η φυγή καταθέσεων σε θυγατρικές ελληνικών τραπεζών στο εξωτερικό (Κύπρος, Βουλγαρία κ. λπ.), που είναι άγνωστο αν «μετριούνται» από τα επίσημα στατιστικά της Τραπέζης της Ελλάδος, και τώρα στο φαινόμενο έρχεται να προστεθεί η σημαντική διαρροή κεφαλαίων προς τις ομολογιακές εκδόσεις. Υπολογίζεται ότι στην προηγούμενη έκδοση, των 5ετών ομολόγων, «βγήκε» από τις τράπεζες για να τοποθετηθεί εκεί περί το 1 δισ. ευρώ. Ποσό καθόλου ευκαταφρόνητο, υπό τις παρούσες συνθήκες ρευστότητας της αγοράς. Το «κακό» όμως δεν τελειώνει εδώ. Σε αυτό το 1 δισ. θα πρέπει να προστεθεί άλλο 1 δισ., το οποίο υπολογίζεται ότι έχει απορροφηθεί από τη δευτερογενή αγορά ομολόγων, κατά το τελευταίο διάστημα. Αρα, το σύνολο πλησιάζει και ξεπερνάει ενδεχομένως τα 2 δισ. ευρώ. Και συνεχίζουμε. Αν το ελληνικό Δημόσιο προχωρήσει, όντως, μέσα στο προσεχές διάστημα στην έκδοση και νέου ομολόγου, 10ετούς όπως λέγεται αυτή τη φορά, τότε η αιμορραγία όχι μόνο θα συνεχιστεί, αλλά ενδεχομένως και να κορυφωθεί, εφόσον το επιτόκιο της έκδοσης φτάσει εκεί που υπολογίζεται από τις αγορές: στο 7% ή ενδεχομένως και λίγο παραπάνω. «Ποιος δεν θα επιδιώξει να αποκτήσει μια άμεση ή έμμεση συμμετοχή σε αυτό το προϊόν, από τη στιγμή που προσφέρει τέτοια απόδοση;» αναρωτιούνται πλέον και οι ίδιοι οι τραπεζίτες. Οταν μάλιστα η απόδοση που δίνουν οι ίδιοι, με τα προϊόντα που προσφέρουν, για τα ίδια ποσά, κυμαίνεται μεταξύ 2% και 3% το πολύ (σ. σ. αλλά αυτό προτιμούν να μην το λένε). Αρα, άλλο ένα ή και παραπάνω δισ. αναμένεται ότι θα ακολουθήσει την πορεία των προηγούμενων 2 δισ. κι έτσι, αργά αλλά σταθερά, το «τούβλο» των συνολικών τραπεζικών καταθέσεων από τα ελληνικά πιστωτικά ιδρύματα θα συνεχίσει να «αδυνατίζει». Σήμερα, υπολογίζεται σε περίπου 250 δισ. ευρώ, τα οποία ήταν και παραμένουν οι... στυλοβάτες του όλου συστήματος. Κανείς και για κανέναν λόγο δεν θα ήθελε να το δει μειούμενο. Κάπου εκεί βρίσκεται σήμερα η κατάσταση, σε ένα μάλλον κρίσιμο, αλλά σε καμία περίπτωση οριακό -τουλάχιστον ακόμα- επίπεδο. Απλώς, οι τραπεζίτες, που για πρώτη φορά στη σταδιοδρομία τους έχουν να διαχειρισθούν μια κρίση αυτού του μεγέθους, σιγά σιγά, αρχίζουν να αντιλαμβάνονται το πολυεπίπεδο του πράγματος, καθώς και το τι ακριβώς σημαίνει μια πληγή να επουλώνεις και άλλες 10 να σου προκύπτουν την επόμενη στιγμή.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_100018_28/02/2010_392360
No comments:
Post a Comment