Tου Γ. Μιχαηλιδη*
Το ότι είμαστε υποχρεωμένοι να εφαρμόσουμε δρακόντεια μέτρα σταθεροποίησης και λιτότητας το κατανοούμε όλοι, ασχέτως του αν μας θίγουν ατομικά, έστω και αν διαφωνούμε πολιτικά και παρόλο που είναι βέβαιο ότι θα μας βυθίσουν σε μια μακρόχρονη ύφεση ίσως και ανεπίστρεπτη. Το ότι οι διεθνείς οικονομικοί «παίκτες» παίζουν με τα δικά μας δημοσιονομικά σήμερα επειδή «έσκασαν» οι φούσκες της ενέργειας, του Ιντερνετ και των subrprimes και τους έμειναν μόνο τα κρατικά δάνεια για να αξιοποιήσουν τη (δανεική) ρευστότητά τους, είναι κατανοητό, ήταν προβλέψιμο και θα ενταθεί: Σήμερα οι PIIGS, στο τέλος οι ΗΠΑ.
Το ότι οι Ευρωπαίοι οικονομικοί «ταγοί» επιστρέφουν στη σταθεροποιητική λογική, ρισκάρουν την ευρωπαϊκή ύφεση, επιτείνουν το δημοσιονομικό πρόβλημα και «διώχνουν» την ανάκαμψη στις ΗΠΑ και στην Ασία, είναι κατανοητό, ήταν προβλέψιμο και εξηγείται: τριάντα χρόνια πολιτικών «οικονομικών της προσφοράς» και «απελευθέρωσης» δεν δημιούργησαν μόνο οικονομικούς συσχετισμούς και επιχειρηματικά μεγαθήρια που πολύ δύσκολα μεταρρυθμίζονται, αλλά διαμόρφωσαν και μυαλά που ταυτίζουν την αμφισβήτηση της «ενιαίας» οικονομικής σκέψης με την ανευθυνότητα και τον κεϊνσιανισμό με τον κομμουνισμό.
Αυτούς όμως που είναι δύσκολο να ανεχθεί κανείς είναι:
Τους αναλυτές έγκυρων καθημερινών εφημερίδων και τηλεοπτικών σταθμών που μέχρι την πτώση της προηγούμενης κυβέρνησης ωρύονταν για το παραγωγικό έλλειμμα της χώρας, αλλά σήμερα και με την πρώτη έξωθεν «πίεση» επιστρέφουν στην ορθοδοξία και προσπαθούν να μας πείσουν (με κάποια χαιρεκακία επιπλέον) ότι αν θίξουμε τις τράπεζες για να σώσουμε τις επενδύσεις θα στερέψει η ρευστότητα, αν φορολογήσουμε τα επιχειρηματικά κέρδη με ενιαία κλίμακα θα σταματήσουν οι επενδύσεις, αν επισημάνουμε στους κοινοτικούς τη δική τους διετή μυωπία απέναντι στην κρίση θα «μας πάρουν μέτρα», αν αναζητήσουμε δανεικούς πόρους έξω από τον στενό κύκλο των συνήθων κερδοσκόπων θα «πέσει το ευρώ» και άρα απομένει μόνο η συμπίεση του εισοδήματος του οκνηρού, σπάταλου και υπερχρεωμένου μέσου Ελληνα.
Τους απόστρατους υπουργούς και υφυπουργούς Οικονομίας της τελευταίας δεκαπενταετίας, που δηλώνουν προβληματισμένοι για τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας (αν όχι και… δικαιωμένοι για προεκλογικές τους «σκληρότητες») παρόλο που σήμερα δεν μπορούμε να φορολογήσουμε τους έχοντες και κατέχοντες γιατί οι ίδιοι ενσωμάτωσαν στο ελληνικό δίκαιο τη δυνατότητα για offshore δραστηριότητα, δεν μπορούμε να πείσουμε τους μεσαίους για την αναγκαιότητα αύξησης της άμεσης φορολογίας γιατί οι ίδιοι τη μείωσαν συστηματικά, εθίζοντας τους πάντες στη δική τους ιδεοληψία των «λιγότερων φόρων», δεν έχουμε ούτε μία τράπεζα ή μία μεγάλη επιχείρηση που να ελέγχεται από το Δημόσιο και να μπορεί να ασκήσει «κινητήριο» αναπτυξιακό ρόλο επειδή οι ίδιοι τις εκποιούσαν για βραχυπρόθεσμο ταμειακό όφελος χωρίς καμιά μακροπρόθεσμη πρόβλεψη, δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε τους δωρεάν κοινοτικούς πόρους επειδή οι ίδιοι ανέχθηκαν ή γνώριζαν μόνο τη λογική «ανάπτυξη = έργα = εργολαβίες = real estate» και αντιστοίχως διαμόρφωσαν μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων διαχειριστών, υπαλλήλων, συμβούλων, δημάρχων και ακαδημαϊκών.
Τους εκ περιτροπής καθηγητές - εμπειρογνώμονες - γενικούς γραμματείς - διοικητές τραπεζών - προέδρους Οργανισμών - στελέχη think tanks, που ανακαλύπτουν εν έτει 2010 ότι η Ελλάδα είναι η «τελευταία σοβιετική οικονομία της Ευρώπης» όταν οι ίδιοι διαμόρφωναν τη δημοσιονομική, την πιστωτική αλλά και την «αναπτυξιακή» πολιτική της χώρας την τελευταία δεκαπενταετία, που αρκούνται σε ποσοστιαία μείωση των αποδοχών τους ως ένδειξη ευαισθησίας σε καιρό κρίσης όταν αυτές οι αποδοχές είναι εικοσαπλάσιες ή τριακονταπλάσιες του μέσου μισθού, που επισημαίνουν στις Εκθέσεις τους «με αγωνία» το 2009 τους κινδύνους που ελλοχεύουν από παράγοντες που οι ίδιοι είτε θεοποιούσαν στις εκθέσεις τους του 2007 είτε πιστά υπηρετούσαν είτε προέβαλαν ως το άπαν της επιτυχίας, που μας προτείνουν και πάλι (!) «ολίγη» από Ιρλανδία, ως να μη διαψεύσθηκαν και για την Ιρλανδία (χθες) και για την Πορτογαλία (προχθές) και για τη Φινλανδία (σήμερα-αύριο…).
Και καλά, η «περίσκεψη» έλειψε. Η «αιδώς»;
* Επ. καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_1_27/02/2010_392214
__________
Η εισαγωγική παράγραφος με κέντρισε.
No comments:
Post a Comment