Eurobank: Η προσφυγή στο μηχανισμό η μόνη λύση

Η προσφυγή στην μηχανισμό ήταν πλέον η μόνη διαθέσιμη λύση για τη χώρα προκειμένου να αποφύγει τη χρεοκοπία και τις δυσβάσταχτες επιπτώσεις της αναφέρει η διεύθυνση οικονομικών μελετών της Eurobank στο «Οικονομία και αγορές».

Σύμφωνα με την ανάλυση το ΔΝΤ όταν παρενέβη σε χώρες της Ευρώπης ουδέποτε εισηγήθηκε μέτρα βλαπτικά για τους καταθέτες τονίζεται στην ανάλυση. Αντιθέτως, πάντα θέτει ως υψηλή προτεραιότητα την σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος, ακριβώς επειδή αναγνωρίζει ότι αυτό είναι μία κρίσιμη προϋπόθεση για την επιτυχία των προσπαθειών οικονομικής ανατάξεως.

Αναλυτικότερα η Διεύθυνση Οικονομικών Μελετών και Προβλέψεων της Eurobank EFG, εξέδωσε σήμερα το δεύτερο τεύχος του πέμπτου τόμου της περιοδικής έκδοσης Οικονομία και Αγορές. Στο τεύχος αυτό φιλοξενείται άρθρο του Δρα Τάσου Αναστασάτου, Senior Economist της Διεύθυνσης Οικονομικών Μελετών της Eurobank EFG με τίτλο «Οι Επιπτώσεις στο Ελληνικό Τραπεζικό Σύστημα από την Υπαγωγή της Ελλάδας στον Μηχανισμό Στήριξης ΕΕ / ΔΝΤ».

Η ανακοίνωση από την ελληνική κυβέρνηση στις 23/4/2010 ότι προσφεύγει στον κοινό μηχανισμό στήριξης ΕΕ / ΔΝΤ για τη διασφάλιση της χρηματοδότησης του δημόσιου χρέους, πυροδότησε εκ νέου μία συζήτηση για τις επιπτώσεις αυτής της κίνησης στην πραγματική οικονομία εν γένει και στο ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα ειδικότερα. Η συζήτηση απέκτησε πιο συγκεκριμένο περιεχόμενο με την ανακοίνωση της 2/5/2010 των δύσκολων μέτρων τα οποία συνοδεύουν ως όροι την παροχή της χρηματοδότησης.

Η παρούσα ανάλυση συγκρίνει τις οικονομικές και στρατηγικές επιπτώσεις της προσφυγής στο μηχανισμό στήριξης με τις επιπτώσεις ενός σεναρίου κήρυξης στάσης πληρωμών. Περαιτέρω, διερευνάται η επίδραση της προσφυγής στο μηχανισμό στήριξης για τις ελληνικές τράπεζες και τους καταθέτες. Καταρχήν, αναλύονται οι γραμμές άμυνας τις οποίες έχει στη διάθεσή του το χρηματοπιστωτικό σύστημα για να αντιμετωπίσει ζητήματα ρευστότητας ή κεφαλαιακής επάρκειας, τα οποία θα μπορούσαν να προκύψουν ως αποτέλεσμα της κρίσεως.

Το οπλοστάσιο περιλαμβάνει ίδιες πρωτοβουλίες, καθώς και χρήση εργαλείων τα οποία παρέχει το ελληνικό πλαίσιο στήριξης και –κυρίως- το Ευρωσύστημα και οι αποφάσεις της ΕΚΤ για την αποδοχή των ελληνικών ομολόγων ως εχεγγύων για την παροχή ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες. Χθες, 9/5/2010 η ΕΕ ανακοίνωσε τη διάθεση €750 δις στις χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα και επίσης την «αποστειρωμένη» αγορά από την ΕΚΤ δημόσιου και ιδιωτικού χρέους.

Τα μέτρα αυτά επιβεβαιώνουν πλήρως την εκτίμηση η οποία διατυπώνεται στο άρθρο ότι διάφοροι εθνικοί και ευρωπαϊκοί θεσμοί έχουν τη δυνατότητα να παρέμβουν αγοράζοντας ελληνικά ομόλογα στη δευτερογενή αγορά και να πιέσουν όσους στοιχηματίζουν στη χρεοκοπία της Ελλάδας και την πτώση του ευρώ υποχρεώνοντάς τους σε απώλειες.

Η υπαγωγή στο μηχανισμό στήριξης όμως παρέχει ένα ακόμα ισχυρότατο εργαλείο, τη δημιουργία του Ταμείου Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας (ΤΧΣ). Πρόκειται για μία δράση η οποία θωρακίζει την κεφαλαιακή επάρκεια των ελληνικών τραπεζών και η οποία θα λειτουργήσει συμπληρωματικά ως προς τα υπάρχοντα εργαλεία ενίσχυσης της ρευστότητας.

Η παρέμβαση της δημιουργίας του ΤΧΣ ακολουθεί πιστά τις προτεραιότητες τις οποίες παγίως θέτει το ΔΝΤ για την προάσπιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας. Η μελέτη επιχειρεί μία συστηματική διερεύνηση των περιπτώσεων των ευρωπαϊκών χωρών στις οποίες παρενέβη το ΔΝΤ την τελευταία δεκαετία. Περιγράφονται τα προβλήματα που ώθησαν τις χώρες στην προσφυγή στο ΔΝΤ, καθώς και τα μέτρα μακροοικονομικής πολιτικής τα οποία συνόδευσαν την χρηματοοικονομική στήριξη. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στις δράσεις οι οποίες αφορούσαν τον χρηματοπιστωτικό τομέα (βλ. πίνακα 2).

Καταρχήν, η στρατηγική του ΔΝΤ τα τελευταία έτη περιλαμβάνει τη διαφοροποίηση των όρων των προγραμμάτων του ανά χώρα, ώστε αυτοί να προσαρμόζονται με μεγαλύτερη ευελιξία στη φύση και τις αιτίες των προβλημάτων που καθεμία αντιμετωπίζει. Επίσης, το ΔΝΤ έχει επαυξήσει τη μέριμνα την οποία αποδίδει στις προοπτικές ανάπτυξης των υπερχρεωμένων χωρών ώστε η αποπληρωμή χρεών να καθίσταται μεσοπρόθεσμα εφικτή χωρίς κήρυξη χρεοκοπίας.

Στη συνέχεια, η μελέτη εξηγεί γιατί η σύγκριση της Ελλάδας με την Αργεντινή είναι αδόκιμη και ότι το κοντινότερο μέτρο σύγκρισης αποτελούν οι ευρωπαϊκές χώρες. Τα προβλήματα τα οποία οδήγησαν αυτές τις χώρες σε προσφυγή στο ΔΝΤ είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Παρά ταύτα, η αναλυτική παρουσίαση αυτών των περιπτώσεων τεκμηριώνει ότι το ΔΝΤ ουδέποτε εισηγήθηκε μέτρα βλαπτικά για τους καταθέτες (πχ. δέσμευση ή απαλλοτρίωση καταθέσεων). Αντιθέτως, το ΔΝΤ επιμένει σε όλες τις περιπτώσεις στη στενή παρακολούθηση και βελτίωση της κεφαλαιακής επάρκειας και της ρευστότητας των τραπεζικών ιδρυμάτων.

Αυτό συμβαίνει ακριβώς επειδή αναγνωρίζεται ότι η προάσπιση της υγείας του χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι μία κρίσιμη προϋπόθεση για την επιτυχία των προσπαθειών οικονομικής ανάταξης. Το αυτό συμβαίνει και στην ελληνική περίπτωση, αναφέρει η Eurobank.

http://www.euro2day.gr/news/economy/124/articles/582564/Article.aspx