Οι σκανδαλώδεις αποκαλύψεις για την πειρατική πρακτική της Goldman Sachs σε περίοδο μαζικής ανεργίας εξαγρίωσαν την κοινή γνώμη και εξανάγκασαν τους Αμερικανούς γερουσιαστές να «υποκύψουν», ψηφίζοντας το νομοσχέδιο του Μπαράκ Ομπάμα που βάζει χαλινάρι στη Wall Street. Εν όψει των κρίσιμων εκλογών για την ανανέωση του Κογκρέσου τον προσεχή Νοέμβριο, ελάχιστοι ήταν οι κυνικοί γερουσιαστές που τόλμησαν να υποστηρίξουν τους τραπεζίτες της Wall Street. Οι περισσότεροι άντεξαν στις πιέσεις του πανίσχυρου λόμπι, με συνέπεια η Γερουσία -με ψήφους 59 υπέρ (και με τη βοήθεια τεσσάρων Ρεπουμπλικανών) και 39 κατά- να εγκρίνει το νομοσχέδιο «ρύθμισης» του παντελώς ανεξέλεγκτου ώς σήμερα χρηματοπιστωτικού συστήματος και ιδιαίτερα της σούπερ κερδοσκοπικής αγοράς παραγώγων (OTC derivatives).
Σε μια Αμερική όπου πάνω από τριάντα εκατομμύρια άνθρωποι -ανάμεσά τους και πολλοί νεόπτωχοι της κρίσης- ζουν με κουπόνια σίτισης... ο Λευκός Οίκος εκμεταλλεύτηκε τη δίωξη κατά της Goldman Sachs, για να εκτονώσει τη λαϊκή πίεση για πολύ σκληρότερα μέτρα σε βάρος της Wall Street εν μέσω σκληρότατου παρασκηνιακού «παζαριού» στη Γερουσία. Παρόμοιο νομοσχέδιο έχει ήδη εγκριθεί από τη Βουλή των Αντιπροσώπων τον περασμένο Δεκέμβριο. Τα δύο εγκριθέντα νομοσχέδια, αφού «γεφυρωθούν» οι διαφορές τους, θα συγχωνευτούν σε ένα, το οποίο θα ψηφιστεί στην ολομέλεια του Κογκρέσου ώστε να υπογραφεί σε νόμο από τον πρόεδρο Ομπάμα μέχρι την 4η Ιουλίου που γιορτάζεται η «Ημέρα της Ανεξαρτησίας» στις ΗΠΑ.
Δεν είναι η πρώτη φορά που μια μεγάλη οικονομική κρίση ενοχοποιεί τους άρχοντες του παγκόσμιου χρήματος. Στη Μεγάλη Υφεση (1929-33) έφερε στην εξουσία τον Φρανκλίνο Ρούζβελτ, ο οποίος έλαβε δραστικά μέτρα ελέγχου των τραπεζών και χαλιναγώγησης του Χρηματιστηρίου, στο πλαίσιο του περίφημου «Νέου Κοινωνικού Συμβολαίου» (New Deal). Στο ζενίθ της παγκόσμιας κρίσης, ο Μπαράκ Ομπάμα εμφανίστηκε αποφασισμένος να τα βάλει με τους δεινόσαυρους της Wall Street, που είχαν προκαλέσει με την απληστία τους την κατάρρευση της αμερικανικής αγοράς ακινήτων που κλόνισε τράπεζες και οικονομία.
Παρά τις φρενήρεις προσπάθειες του τραπεζιτικού λόμπι να τορπιλίσει τη μεταρρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, το νομοσχέδιο δίνει τη δυνατότητα στις εποπτικές αρχές της κεντρικής εξουσίας να παρεμβαίνουν πρακτικά σε όλες τις δραστηριότητες της Wall Street και να περιορίζουν την κερδοσκοπία της.
Ωστόσο, ο αυστηρός διαχωρισμός μεταξύ των εμπορικών και των (ακραία κερδοσκοπικών) επενδυτικών τραπεζών, δηλαδή των προτάσεων του Πολ Βόλκερ, πρώην προέδρου της Fed και νυν οικονομικού συμβούλου του Λευκού Οίκου, παραμένει ασαφής και θα καθαρογραφεί στο τελικό κείμενο. Πρόκειται, ουσιαστικά, για την επαναφορά της περίφημης νομοθεσίας «Glass-Steagall», τον οποία υπέγραψε, στο πλαίσιο των μεταρρυθμίσεων του New Deal, της δεκαετίας του 1930, ο Αμερικανός πρόεδρος Φρανκλίνος Ρούζβελτ και που διαχώριζε τις επενδυτικές από τις εμπορικές τράπεζες και ίσχυσε επί 70 περίπου χρόνια για να καταργηθεί το 1999 επί προεδρίας Μπιλ Κλίντον!
Αντίθετα περιλαμβάνεται διάταξη που δεν υπάρχει στα νομοσχέδιο της Βουλής, η οποία εξαναγκάζει τις μεγάλες τράπεζες να μεταφέρουν σε θυγατρικές μονάδες τις συναλλαγές τους στα διαβόητα παράγωγα swaps ή να παραιτηθούν από το δικαίωμα προσφυγής στην παροχή κατ’ επειγόντως δανεισμού της Fed. Στόχος να περιοριστεί η «δημιουργική ασυδοσία» των τραπεζιτών, εντάσσοντας με κανόνες στο πλέγμα της χρηματοοικονομικής εξουσίας των ΗΠΑ τις OTC derivatives. Ωστόσο οι «ορδές των λόμπιστ» έχουν την τελευταία ευκαιρία να δράσουν... καθώς οι τράπεζες είναι σφόδρα αντίθετες με τη διάταξη αυτή.
No comments:
Post a Comment