Ο Σεπτέμβριος εγκαινιάζει ένα νέο γύρο κρίσης με πολύπλοκα διλήμματα, λέει ο Δ.Λαζόπουλος, καθηγητής χρηματοοικονομικής. Γιατί δεν αντιδρούν οι οικονομίες παρά τις απανωτές «ενέσεις» από τα κράτη και τις κεντρικές τράπεζες; Είναι άχρηστες οι κλασσικές οικονομικές θεωρίες;
Ο Σεπτέμβριος κουβαλάει μαζί του τα σημάδια ενός νέου γύρου κάμψης στις αγορές και τις οικονομίες. Η νέα αστάθεια είναι κομμάτι της κρίσης που ξέσπασε το καλοκαίρι του 2007, ανοίγοντας τις πύλες της οικονομικής ύφεσης που δεν έχει ξεπεραστεί ακόμα.
Η πρόσφατη δέσμευση της FED για διατήρηση της νομισματικής χαλαρότητας για όσο χρόνο ακόμα χρειασθεί και η πρόταση του μέλους της ΕΚΤ, Α. Βέμπερ για επέκταση του δανεισμού προς τις Ευρωπαϊκές τράπεζες πέραν του έτους, φανέρωσαν την δραματική κατάσταση των οικονομιών των ΗΠΑ και της Ευρώπης και απέδειξαν κάτι που όλοι γνωρίζουν αλλά κανείς δεν θέλει να το παραδεχθεί ευθέως δημοσίως: Oτι η κρίση στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα που ξέσπασε πριν 3 χρόνια ουσιαστικά ποτέ δεν έφυγε.
Είναι μαζί μας συνεχώς παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες των κεντρικών τραπεζών και των δυτικών κυβερνήσεων που κατέβασαν τα επιτόκια σχεδόν στο μηδέν και τράβηξαν όλους τους άσους από τα μανίκια της οικονομικής επιστήμης, μάταια όμως.
Ο φόβος επιστρέφει στις παγκόσμιες αγορές συμπιέζοντας τις αποδόσεις ομολόγων σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα, κρατώντας την τιμή του χρυσού σε δυσθεώρητα ύψη και ρίχνοντας τα χρηματιστήρια και το ευρώ.
Ασυνάρτητες τάσεις στις παγκόσμιες αγορές αξιών που αλληλοδιαψεύδουν ακρογωνιαία αξιώματα της οικονομικής θεωρίας. Δείγμα του αλαλούμ των καιρών;
Η κρίση χρέους πλήττει κυρίως την Ευρώπη όπου οι προγραμματισμένες νέες εκδόσεις κρατικών ομολόγων από την Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία ύψους 30 δις ευρώ τον Σεπτέμβριο μπορεί να επιδεινώσουν το κλίμα στην ευρωζώνη και να πιέσουν την ισοτιμία ευρώ δολαρίου πάλι προς το φράγμα του 1,20.
Όταν επι 3 σχεδόν χρόνια έχεις τα επιτόκια στο μηδέν, τυπώνεις μαζικά χρήμα και αγοράζεις οποιοδήποτε μη εμπορεύσιμο χρεόγραφο σου προσφέρουν, αυξάνοντας ιλιγγιωδώς την νομισματική ρευστότητα στην αγορά σαν Κεντρική Τράπεζα και παράλληλα η πραγματική οικονομία δεν αντιδρά ουσιαστικά, τότε κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει που όλοι το ξέρουν άλλα και το κρύβουν σαν επτασφράγιστο μυστικό:
Είτε η οικονομία της χώρας ή της ζώνης επιρροής είναι τελείως σάπια, υπό κατάρρευση, ένα νεκρό σύστημα η διάλυση του οποίου είναι ζήτημα χρόνου είτε η οικονομική θεωρία την οποία διδάσκουν τα πανεπιστήμια και εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις δεν ισχύει, είναι ένα μεγάλο ψεύτικο κατασκεύασμα ιδεών το οποίο δημιουργήθηκε για να ντύσει μια ουτοπία όταν όλα πάνε καλά αλλά που δεν μπορεί να προσφέρει λύσεις.
Οι σχεδόν 30 εκατ. άνεργοι στις ΗΠΑ και οι 1 εκ. άνεργοι στην Ελλάδα όμως ζητούν λύσεις.
Πότε θα τελειώσουν επιτέλους τα ψέματα; Οι κυβερνήσεις σήμερα μοιράζουν ομπρέλες για το «τσουνάμι» του Φθινοπώρου.
Για πόσο καιρό όμως ο κόσμος θα ανέχεται αυτή την κατάσταση;
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=13903&subid=2&pubid=54523147
_______________________________
Υπάρχει σοβαρή περίπτωση να ισχύουν και τα δύο: και οι οικονομίες να είναι νεκρές και η εφαρμοζόμενη πολιτική να είναι ουτοπία...
(έχω την εντύπωση ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική χαλάρωσης απέχει κάπως από τη θεωρητική, η οποία μάλλον θα έπρεπε να διαχέει χαμηλότερα προς τη βάση της πυραμίδας τα ..χαρτάκια)
No comments:
Post a Comment