Συνταγματική και νόμιμη κρίθηκε από το ΣΤ' Τμήμα του ΣτΕ η διάταξη που προβλέπει ότι το Δημόσιο για τις οφειλές του πρέπει να καταβάλει τόκο υπερημερίας 6%, ενώ οι ιδιώτες που οφείλουν στο Δημόσιο πρέπει να πληρώνουν επιτόκιο από 8,75% έως 12,25%,
Οι δικαστές έκριναν ομόφωνα ότι το Δημόσιο εισπράττει συνταγματικά και νόμιμα από όσους του οφείλουν υψηλό επιτόκιο, ενώ εκείνο καταβάλει πολύ χαμηλότερο, επικαλούμενοι το Μνημόνιο, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την πρωτοφανή δεινή, όπως τη χαρακτηρίζουν, δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, αλλά και ερχόμενοι κόντρα με προηγούμενη απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου.
Πάντως, το ζήτημα, λόγω μείζονος σπουδαιότητος, θα απασχολήσει και πάλι, για δεύτερη φορά, την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας τον ερχόμενο Οκτώβριο.
Υπενθυμίζεται ότι πριν δύο χρόνια η Ολομέλεια του ΣτΕ με την υπ' αριθμ. 1663/2009 απόφασή της, επικαλούμενη και τις αποφάσεις (νομολογία) του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου είχε κρίνει ότι η διάταξη 21 του Κώδικα Νόμων περί Δικών του Δημοσίου που καθορίζει ότι το επιτόκιο (υπερημερίας και νόμιμο) για τις οφειλές του Δημοσίου ανέρχεται στο 6% είναι αντίθετη στο άρθρο 4 του Συντάγματος περί ισότητας και στο άρθρο 1 του πρώτου πρόσθετου πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ.
Επιπρόσθετα η Ολομέλεια έκρινε το 2009 ότι η διαφοροποίηση αυτή στους τόκους σε βάρος των ιδιωτών είναι αντισυνταγματική, καθώς το Δημόσιο δεν επικαλείται ούτε αποδεικνύει την ύπαρξη κάποιου λόγου δημοσίου συμφέροντος που να δικαιολογεί τη διαφοροποίηση του ύψους του επιτοκίου, που αφορά τις οφειλές του Δημοσίου και του αντίστοιχου επιτοκίου που αφορά τις οφειλές των ιδιωτών.
Στη νέα του απόφαση, το ΣΤ' Τμήμα (πρόεδρος, ο αντιπρόεδρος Δ. Πετρούλιας και εισηγήτρια η Βαρβάρα Ραφτοπούλου), αναφέρει ότι το ύψος του τόκου ευλόγως διαμορφώνεται ανάλογα και προς τον κίνδυνο της ενδεχόμενης αδυναμίας καταβολής του χρέους, δημοσίου ή ιδιωτικού και, συνεπώς, δικαιολογημένα το ύψος του τόκου διαφοροποιείται ανάλογα με τη φερεγγυότητα (πιστοληπτική ικανότητα) του οφειλέτη.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2000806
__________________________________________
Πολύ θα ήθελα να ήξερα τι θα έγραφε ο elawyer
σε κάθε περίπτωση βλέπουμε τη χυδαιότητα (λόγω των ημερών "ΠΑΡΑΓΚΑ") της δικαιοσύνης:
οι πιθανότητες στάσης πληρωμών, το Μνημόσυνο και το ΔΝΤ είναι λόγοι ώστε το δημόσιο να αποδίδει μικρότερο τόκο από εκείνον που αξιώνει, όταν μόλις δύο χρόνια πριν η απόφαση ήταν να υπάρχει ισότητα...
βλέπουμε με περίτρανο τρόπο πως η δικαιοσύνη μεροληπτεί υπερ του εργοδότη της - το κράτος τη πληρώνει, τη συντηρεί και εάν δεν κάνω λάθος την χειροτονεί
αύριο, στο ίδιο σκεπτικό, θα γνωμοδοτήσει ότι η επίταξη αυτοκινήτων με κυλινδρισμό μικρότερο των 1,000κ.ε. (των φθηνών ντε! των πολλών ντε!) είναι σύννομη και σε πλήρη αντιστοιχία με την δεινή δημοσιονομική κατάσταση της χώρας
Οι δικαστές έκριναν ομόφωνα ότι το Δημόσιο εισπράττει συνταγματικά και νόμιμα από όσους του οφείλουν υψηλό επιτόκιο, ενώ εκείνο καταβάλει πολύ χαμηλότερο, επικαλούμενοι το Μνημόνιο, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την πρωτοφανή δεινή, όπως τη χαρακτηρίζουν, δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, αλλά και ερχόμενοι κόντρα με προηγούμενη απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου.
Πάντως, το ζήτημα, λόγω μείζονος σπουδαιότητος, θα απασχολήσει και πάλι, για δεύτερη φορά, την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας τον ερχόμενο Οκτώβριο.
Υπενθυμίζεται ότι πριν δύο χρόνια η Ολομέλεια του ΣτΕ με την υπ' αριθμ. 1663/2009 απόφασή της, επικαλούμενη και τις αποφάσεις (νομολογία) του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου είχε κρίνει ότι η διάταξη 21 του Κώδικα Νόμων περί Δικών του Δημοσίου που καθορίζει ότι το επιτόκιο (υπερημερίας και νόμιμο) για τις οφειλές του Δημοσίου ανέρχεται στο 6% είναι αντίθετη στο άρθρο 4 του Συντάγματος περί ισότητας και στο άρθρο 1 του πρώτου πρόσθετου πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ.
Επιπρόσθετα η Ολομέλεια έκρινε το 2009 ότι η διαφοροποίηση αυτή στους τόκους σε βάρος των ιδιωτών είναι αντισυνταγματική, καθώς το Δημόσιο δεν επικαλείται ούτε αποδεικνύει την ύπαρξη κάποιου λόγου δημοσίου συμφέροντος που να δικαιολογεί τη διαφοροποίηση του ύψους του επιτοκίου, που αφορά τις οφειλές του Δημοσίου και του αντίστοιχου επιτοκίου που αφορά τις οφειλές των ιδιωτών.
Στη νέα του απόφαση, το ΣΤ' Τμήμα (πρόεδρος, ο αντιπρόεδρος Δ. Πετρούλιας και εισηγήτρια η Βαρβάρα Ραφτοπούλου), αναφέρει ότι το ύψος του τόκου ευλόγως διαμορφώνεται ανάλογα και προς τον κίνδυνο της ενδεχόμενης αδυναμίας καταβολής του χρέους, δημοσίου ή ιδιωτικού και, συνεπώς, δικαιολογημένα το ύψος του τόκου διαφοροποιείται ανάλογα με τη φερεγγυότητα (πιστοληπτική ικανότητα) του οφειλέτη.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2000806
__________________________________________
Πολύ θα ήθελα να ήξερα τι θα έγραφε ο elawyer
σε κάθε περίπτωση βλέπουμε τη χυδαιότητα (λόγω των ημερών "ΠΑΡΑΓΚΑ") της δικαιοσύνης:
οι πιθανότητες στάσης πληρωμών, το Μνημόσυνο και το ΔΝΤ είναι λόγοι ώστε το δημόσιο να αποδίδει μικρότερο τόκο από εκείνον που αξιώνει, όταν μόλις δύο χρόνια πριν η απόφαση ήταν να υπάρχει ισότητα...
βλέπουμε με περίτρανο τρόπο πως η δικαιοσύνη μεροληπτεί υπερ του εργοδότη της - το κράτος τη πληρώνει, τη συντηρεί και εάν δεν κάνω λάθος την χειροτονεί
αύριο, στο ίδιο σκεπτικό, θα γνωμοδοτήσει ότι η επίταξη αυτοκινήτων με κυλινδρισμό μικρότερο των 1,000κ.ε. (των φθηνών ντε! των πολλών ντε!) είναι σύννομη και σε πλήρη αντιστοιχία με την δεινή δημοσιονομική κατάσταση της χώρας
4 comments:
Σχετικά με την άλλη απόφαση του ΣΤΕ έχω 2 απορίες
1. Το μεγάλο πρόβλημα είναι η δανειακή σύμβαση , όχι το μνημόνιο που είναι ένα μέρος της. Με τη Σύμβαση παραχωρήθηκε η εθνική κυριαρχία, όχι με το μνημόνιο. Για το θέμα αυτό γιατί δεν μιλάει κανείς ;
" Διαβάστε εδώ :
Η δανειακή σύμβαση του ξεπουλήματος και της υποτέλειας: http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2011/06/blog-post_336.html
Και να έλεγε το ΣΤΕ ότι είναι αντισυνταγματικό το μνημόνιο (πράγμα που δεν μπορούσε να γίνει έτσι όπως ήταν διατυπωμένη η αγωγή) η προδοτική σύμβαση θα παρέμενε εν ισχύει !
Αυτή μπορεί να ακυρωθεί μόνο από το δικαστήριο της ΕΕ, δεν έχει άμεση σχέση με το μνημόνιο και δεν πέρασε από τη Βουλή.
Όσο για το Μνημόνιο το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι εσκεμμένα, εφαρμόζονται επιλεκτικά μόνο τα βλαβερά αντιλαϊκά μέτρα του, τα οποία οδηγούν τη χώρα στον φαύλο κύκλο της κατάρρευσης.
Στο σύνολο του, μαζί με τα αντισταθμιστικά μέτρα για την ανάπτυξη, απορρόφηση κονδυλίων από ΕΕ κλπ και με σωστή σειρά στην εφαρμογή των μέτρων, το μνημόνιο θα μπορούσε να φέρει αποτελέσματα.
Αυτό είπε και ο Προεδρεύων του ΔΝΤ, Τζον Λίπτσκι " η Κυβέρνηση έπρεπε να είχε πάρει πρώτα τα μέτρα περιστολής της δημόσιας δαπάνης και αποκρατικοποίησεων (23.5.11) και μετά να προχωρούσε –αν ήταν ανάγκη- σε οριζόντιες, άδικες και υφεσιακές περικοπές μισθών και συντάξεων, που έχουν οδηγήσει την αγορά σε κώμα και τον λαό σε απόγνωση. "
ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ : ΑΛΛΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΑΛΛΟ Η ΣΥΜΒΑΣΗ ! http://skeftomasteellhnika.blogspot.com/2011/06/blog-post_2034.html
2. Από που ως που έφτασε το ΣτΕ στο συμπέρασμα ότι "ήταν αναγκαίο για την αποφυγή της χρεωκοπίας της χώρας" ;;;
Όταν η Ελλάδα προσέφυγε στο μηχανισμό στήριξης δεν υπήρχε κίνδυνος χρεωκοπίας. Η Ελλάδα είχε ένα από τα μικρότερα εξωτερικά χρέη παγκοσμίως και σωρεία άλλων πλεονεκτημάτων Δείτε εδώ : http://greki-gr.blogspot.com/2011/06/blog-post_3847.html
" … ο εγκαλούμενος μηνυόμενος ( ΓΑΠ) προκάλεσε κρίση εμπιστοσύνης διαμορφώνοντας μια αρνητικότατη εικόνα τόσο της Ελλάδας και των Ελλήνων όσο και της οικονομικής κατάστασης της χώρας. Γι΄αυτό, είπε στις αγορές ότι η Ελλάδα είναι μια χρεοκοπημένη, αναξιόπιστη και διεφθαρμένη χώρα, με διαλυμένους εισπρακτικούς μηχανισμούς και παρασιτική οικονομία, η οποία σκοπεύει να αυξάνει συνεχώς τα χρέη και συνεπώς τις δανειακές ανάγκες της. Με άλλα λόγια, είπε στους εν δυνάμει δανειστές ότι είμαστε κλέφτες, απατεώνες και χαραμοφάηδες και ότι δεν έχουμε μία. Ποιος θα μας δάνειζε φτηνά, υπό αυτές τις συνθήκες ; "
" … Στην περίπτωσή μας, μετά την ηθελημένη πρόκληση του ράλι ανόδου των επιτοκίων, ο εγκαλούμενος μηνυόμενος ( ΓΑΠ) ισχυρίστηκε ότι βρισκόμαστε σε μια τέτοια έκτακτη ανάγκη, επειδή η αγορές δε μας δανείζουν και δεν του δίνουν τον απαραίτητο χρόνο για την αναδιάρθρωση της οικονομίας και έξοδου από την οικονομική κρίση (λες ότι αυτή είναι η δουλιά των αγορών) με συνέπεια να υπάρχει αδυναμία πληρωμής μισθών και συντάξεων και άμεσος κίνδυνος χρεοκοπίας της χώρας. Προσέφυγε έτσι άρον άρον στη Τρόικα (ΕΕ, ΚΤΕ και ΔΝΤ), χωρίς να εξετάσει άλλο ενδεχόμενο, χωρίς να βγει καν στις αγορές ή να δοκιμασει να δανειστεί από το εσωτερικό και από ότι φαίνεται, αρνούμενος κιόλας να δεχτεί χαμηλότοκα δάνεια από αλλού ( δηλώσεις Καμμένου και έγγραφα που διέρρευσαν στο διαδίκτυο, - εγγρ.13 και σχετικό βίντεο ). Μόνο που οι αγορές μας δανείζαν, αλλά εξαιτίας του, μας δανείζαν ακριβά και ο ισχυρισμός ότι δεν υπήρχαν χρήματα για την πληρωμή μισθών και συντάξεων δε στέκει σε καμία περίπτωση, αφού τα συνολικά έσοδα της Γενικής Κυβέρνησης (Κεντρ. Δημ. Διοίκ., ΟΤΑ, ΝΠΔΔ και Κοινωνική Ασφάλιση) ήταν, σε όλη τη διάρκεια της ενδεκαετίας 2000 -2010, υψηλότερα από τις δαπάνες που απαιτήθηκαν για την πληρωμή μισθών των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα και πάσης φύσεως συντάξεων (εγγρ 20). Έπειτα, επειδή δεν υπήρχε αδυναμία δανεισμού, δεν υπήρχε πραγματικός κίνδυνος χρεοκοπίας, που εμφανίζεται, όταν μια χώρα δεν μπορεί να δανειστεί για να καλύψει τις ληξιπρόθεσμες οφειλές της, δηλαδή όταν δεν μπορεί να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της. Έχοντας υπόψιν ότι η άνοδος των επιτοκίων ήταν τεχνητή, ανά πάσα στιγμή μπορούσε να διακοπεί με αλλαγή συμπεριφοράς και πολιτικής, όπως σαφέστατα προκύπτει άλλωστε και από την έκθεση της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών και σωρεία δημοσιευμάτων. Τέλος, ούτως ή άλλως η Ελλάδα δεν μπορούσε να χρεοκοπήσει, επειδή δεν τηρούσε της απαραίτητες προϋποθέσεις. Δεν είχε δηλαδή εκείνα τα τεράστια χρέη που να δικαιολογήσουν τη χρεοκοπια και περαν τουτου, η Ελλάδα είναι και μία από τις ελάχιστες δυτικές χώρες, οι οποίες διαθέτουν μεγάλη δημόσια περιουσία, ανεκμετάλλευτο, ενδεχομένως πλούσιο υπέδαφος, πολύ κερδοφόρες κοινωφελείς εταιρείες στην ιδιοκτησία του κράτους (ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΔΕΗ κλπ) και έχει σημαντικούς τομείς στην Οικονομία της (τουρισμός, ναυτιλία, ποιοτικά γεωργικά προϊόντα), οι οποίοι δεν έχουν ουσιαστικά το φόβο του μισθολογικού ανταγωνισμού, εκ μέρους των αναπτυσσόμενων χωρών (Κίνα, Ινδία, Ρωσία κλπ) – όπως συμβαίνει με τις γερμανικές και άλλες βιομηχανίες. Συνεπώς, εύκολα μπορεί κανείς να κάνει θαύματα εκμεταλλευόμενος αυτά και όλα τα άλλα πλεονεκτήματα της χώρας, τα οποία μάλιστα ενισχύονται περαιτέρω και από τα προνόμια που η ΕΕ παρέχει (ελεύθερη διακίνηση προσώπων και εμπορευμάτων, κοινό νόμισμα, κονδύλια από τα διαρθρωτικά κοινοτικά ταμεία κλπ) και όχι να χρεοκοπήσει, όπως έλεγε και λέει συνεχώς ο εγκαλούμενος μηνυόμενος εδώ και 20 μήνες."
Για να στέκει ο ισχυρισμός ότι το Μνημόνιο "ήταν αναγκαίο για την αποφυγή της χρεωκοπίας της χώρας" και ότι τηρήθηκε η αρχή της αναλογικότητας η οποία το ΔΣΑ ισχυρίστηκε ότι παραβιάστηκε, πρέπει να αποδειχτούν τα εξής :
- ο κίνδυνος χρωκοπίας ήταν δεδομένος και αναπόφευκτος,
- ότι η μόνη λύση ήταν η προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης και η σύνταξη του συγκεκριμένου Μνημόνιου και
- ότι οι συνέπειες της χρεωκοπίας θα ήταν πολύ χειρότερες για τους πολίτες και τα δικαιώματα τους από τις συνέπειες του Μνημονίου.
Αποδείχτηκαν άραγε ;
"πράγμα που δεν μπορούσε να γίνει έτσι όπως ήταν διατυπωμένη η αγωγή"
δεν την έχω διαβάσει - σε πιστεύω
εκεί νομίζω ότι κρύβονται όλα
Post a Comment