Η παταγώδης αποτυχία των stress test στην περίπτωση της Dexia (κρίθηκε ότι έχει επαρκή κεφάλαια, τρεις μήνες προτού χρειαστεί να κρατικοποιηθεί για να μην χρεοκοπήσει) δημιουργεί αμφιβολίες στους επενδυτές για τις αντοχές του συνόλου του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος. Επιχειρώντας να απαντήσουν στα ερωτηματικά που ανακύπτουν, αναλυτές του Reuters υιοθέτησαν τη μεθοδολογία των stress test, μεταβάλλοντας ελαφρώς τις βασικές υποθέσεις.
Αν η αξία των κρατικών ομολόγων της Ευρωπεριφέρειας (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ιταλία, Ισπανία) αποτιμηθεί βάσει των αγοραίων τιμών, τότε 18 ευρωπαϊκές τράπεζες (και όχι μόνο 8 που εντόπισαν τα stress test) χρειάζονται 40 δισ. ευρώ σε πρόσθετα κεφάλαια (μόλις 2,5 δισ. ευρώ σύμφωνα με τα stress test).Αν, μάλιστα, ο δείκτης ελάχιστης κεφαλαιακής επάρκειας (core Tier-1) αυξηθεί στο 7% από το 5% (υπόθεση των stress tests), τότε οι προβληματικές τράπεζες αυξάνονται σε 47 και τα απαιτούμενα κεφάλαια «αγγίζουν» τα 100 δισ. ευρώ. Στην ειδική περίπτωση που τα ελληνικά ομόλογα υποστούν «κούρεμα» 50%, αντίστοιχος αριθμός τραπεζών (45) θα χρειαστεί περί τα 75 δισ. ευρώ.
Στην περίπτωση αυτή, βέβαια, τα κεφάλαια που θα χρειαστούν οι τράπεζες είναι ελαφρώς υψηλότερα, με τις ελληνικές να χρειάζονται 36 δισ. ευρώ (η αγοραία τιμή των ελληνικών ομολόγων συνεπάγεται «κούρεμα» 72%). Αν υπάρξει «κούρεμα» 50% για τα πορτογαλικά ή τα ιρλανδικά ομολόγα, οι κεφαλαιακές ανάγκες δεν ξεπερνούν τα 50 δισ. ευρώ. Αρκεί, όμως, να μειωθεί η αξία των ισπανικών ή των ιταλικών τίτλων κατά 35%-40% για να εκτοξευτεί το κόστος διάσωσης πάνω από τα 100 δισ. ευρώ.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&pubid=112279182
Το καλό και το κακό σενάριο για το «ελληνικό ζήτημα»
Για ύφεση μακράς διαρκείας και αποκλεισμό της Ελλάδας από τις αγορές ίσως και για μια δεκαετία προειδοποιούν την ελληνική κυβέρνηση διεθνείς και εγχώριοι τραπεζίτες, σε μια επιχείρηση στάθμισης των συνεπειών μιας νέας αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Αυτό είναι το καλό σενάριο. Στην άσχημη εκδοχή του, η οποία δυστυχώς πλέον δεν μπορεί να μην εξετάζεται, η Ελλάδα θα καταστεί μια εντελώς χαμένη υπόθεση για την Ε.Ε., ένα γενναίο «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων ακόμη και κατά 50% - 60% θα είναι το πρώτο στάδιο για την -ανήκουστη μέχρι πρότινος- χρεοκοπία της χώρας, με ό,τι αυτό σημάνει τελικά. Η κυβέρνηση παρακολουθεί «μουδιασμένη» το αδιέξοδο που διαμορφώνουν, η πλήρης εξάρτηση από τα χρήματα του πλούσιου ευρωπαϊκού βορρά, η αδυναμία, με τα σημερινά δεδομένα, να καταστεί βιώσιμο το ελληνικό χρέος και οι σοβαρές πολιτικές και κοινωνικές εντάσεις, που συνοδεύουν την κρίση που απειλεί να γυρίσει τη χώρα πολλές δεκαετίες πίσω.
Προς παραδειγματισμό
Η ελληνική πλευρά, φέρεται να αντιτίθεται στους σχεδιασμούς για ένα γενναίο «κούρεμα» της αξίας των ελληνικών ομολόγων, μέσω των ιδιωτών. Η αντιπρόταση, όμως, σε μια τέτοια ριζοσπαστική λύση, που προωθείται έντονα από τη γερμανική πλευρά δεν είναι μια εύκολη υπόθεση, αφού σε όλες τις άλλες περιπτώσεις βασική προϋπόθεση είναι η Ελλάδα να αντιμετωπιστεί, για μια ακόμη φορά, με επιείκεια. Ενα τέτοιο πλαίσιο όμως, δυστυχώς για εμάς, αποτελεί πλέον παρελθόν. Το κλίμα για την Ελλάδα είναι το χειρότερο δυνατό και όπως μάλιστα εκτιμούν σε κατ' ιδίαν συναντήσεις ξένοι τεχνοκράτες που παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς τις δραματικές εξελίξεις των τελευταίων μηνών, η νομισματική ένωση στη σημερινή της μορφή διατηρείται για καθαρά «εγωιστικούς λόγους». Απλώς, δηλαδή, επειδή η Ελλάδα συνιστά ακόμη απειλή για το ευρώ, στο οποίο οι μεγάλες χώρες έχουν επενδύσει χρήμα και χρόνο, και κατ' επέκταση στην ευημερία τους.
Οπως δε χαρακτηριστικά λένε ορισμένοι το ζήτημα πια δεν είναι να σωθεί η Ελλάδα, αλλά να σωθεί η Ευρωζώνη και στο πλαίσιο αυτό πάνω στην Ελλάδα θα μπορούσε να εξαντληθεί όλη η αυστηρότητα, ώστε να «παραδειγματιστούν» μεγάλες οικονομίες, όπως η Ιταλία και η Ισπανία. Οικονομίες, δηλαδή, που εάν δεν συμμορφωθούν δημοσιονομικά θα οδηγήσουν σε μία κατάσταση που η Ε.Ε. ενδεχομένως να μην έχει καν τα μέσα να την αντιμετωπίσει. Σωρευτικά το χρέος Ιταλίας - Ισπανίας στο ιλιγγιώδες ποσό των 2,5 τρισ. ευρώ, αντί των 340 δισ. ευρώ του ελληνικού χρέους. Επί ελληνικού εδάφους, ασαφές παραμένει τουλάχιστον για τον επιχειρηματικό κόσμο της χώρας και την αγορά, το κατά πόσον με τα σημερινά δεδομένα, είμαστε ικανοί να διαμορφώσουμε μια στρατηγική που θα περιορίζει το κόστος για την Ελλάδα.
Το δύσκολο έργο όχι μόνο για την ελληνική κυβέρνηση αλλά για το σύνολο του πολιτικού συστήματος της χώρας είναι να φερθεί πρακτικά απαντώντας καταρχήν στο ερώτημα τι δεν θέλει να συμβεί και λαμβάνοντας σοβαρά υπόψιν ότι ο χρόνος που έχουμε στη διάθεσή μας ίσως αποδειχθεί δραματικά περιορισμένος.
Σε όλα τα σενάρια είναι σαφές ότι η χώρα θα παραμείνει επί σειρά ετών εκτός αγορών και εντός ενός δραματικού σπιράλ ύφεσης - υψηλής ανεργίας. Είναι επίσης σαφές ότι τίθεται σειρά ηθικών ζητημάτων, που κινούνται στις παρυφές της κυριαρχίας, με επίκεντρο τη δημόσια περιουσία της Ελλάδας και το εάν τελικά η όποια κυβέρνηση μπορεί να αντισταθεί σε μέτρα που πλήττουν δραματικά τα εισοδήματα των Ελλήνων, καταδικάζοντας παράλληλα τη χώρα σε πρωτοφανή επίπεδα ανεργίας.
Κινητοποίηση
Πλην αυτών όμως υπάρχουν και χειρότερα, δηλαδή το ενδεχόμενο οι εξελίξεις που δρομολογούνται στο επόμενο διάστημα να αποτελέσουν τον προθάλαμο για «απομόνωση», με δραματικές επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο της χώρας, εν μια νυκτί. Από την ευρωπαϊκή δηλαδή σκοπιά, η επίλυση της ελληνικής υπόθεσης ίσως αποδειχθεί τελικά το εύκολο κομμάτι. Οι κινήσεις των τελευταίων ημερών δείχνουν μια πρωτοφανή για τα ευρωπαϊκά δεδομένα κινητοποίηση για την εύρεση κοινής γραμμής, εν μέσω συγκρούσεων κορυφής, με κεντρικό ζητούμενο το πώς θα ενισχυθούν κεφαλαιακά οι τράπεζες, στο πλαίσιο μόχλευσης του EFSF ή από τα κράτη.
Παράλληλα φαίνεται να επισπεύδονται οι διαδικασίες για την έναρξη λειτουργίας του μόνιμου μηχανισμού ESM, που ανοίγει πρακτικά το δρόμο για μια ελεγχόμενη χρεοκοπία κράτους - μέλους εφόσον το χρέος του κριθεί μη βιώσιμο.
Ο φόβος εξάπλωσης
Εκείνο που φοβίζει τους ηγέτες ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού, είναι τελικά ο «ελληνικός ιός» να μην ελεγχθεί και με μεγάλη ταχύτητα να κτυπήσει καταρχήν την Ιταλία, και κατόπιν, ενδεχομένως, την καρδιά του άξονα, τη Γαλλία. Η δυναμική που αναπτύσσεται πλέον με ραγδαίους ρυθμούς είναι εκείνη ενός παγκόσμιου κραχ, υπό το βάρος της αδυναμίας του τραπεζικού συστήματος να χρηματοδοτεί τις πραγματικές οικονομίες, σε μια περίοδο που ακόμη και οι μεγάλοι παίκτες της Ε.Ε., είναι ευάλωτες στις πιέσεις των αγορών. Αυτό που είναι βέβαιο είναι πως πλέον κινούμαστε σε αχαρτογράφητα ύδατα και οι αντοχές όλων δοκιμάζονται, πολιτικών, του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος και καταρχήν των λαών. Το ερώτημα που μένει πλέον να απαντηθεί στην πράξη είναι τελικά πώς θα επιμεριστεί το κόστος που αναπόφευκτα θα πληρώσουν όλοι, εξαιτίας μιας κακής διαχείρισης κινδύνων επί σειρά δεκαετιών, στο βωμό του εύκολου κέρδους και της επίπλαστης ευημερίας. Μια διαδικασία στην οποία, δυστυχώς για την Ελλάδα, οι αποφάσεις μάλλον θα ληφθούν ερήμην της.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&pubid=112275329
________________________________________________
οπως φίνεται απόλυτα κατανοητό, η Ελλάς δεν έχει τη πολυτέλεια να περιμένει περισσότερο από το Μάρτιο 2012...
No comments:
Post a Comment