Ο ΣΚΑΪ βρέθηκε χθες, με τον ανταποκριτή του στην Αμερική Θάνο Δημάδη, στην πρώτη μέρα του ετήσιου συνεδρίου του Economist (Buttonwood Gathering) που διεξάγεται στη Νέα Υόρκη. Κεντρικό θέμα των αλλεπάλληλων πάνελς στα οποία συμμετείχαν κορυφαίοι οικονομολόγοι, κεντρικοί τραπεζίτες, οικονομικοί αναλυτές και εκπρόσωποι επενδυτικών σχημάτων και τραπεζών ήταν η Ελλάδα, η ευρωπαϊκή κρίση χρέους και οι αποφάσεις των Ευρωπαίων για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους που αναμένονταν μέχρι αργά χθες το βράδυ ώρα Αμερικής.
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το σε αυτήν την "σύναξη" του Economist κατά τη χθεσινή πρώτη μέρα συμμετείχαν οι David Bonderman (Founding Partner, TPG Capital), Adam Posen (Monetary Policy Committee Member, Bank of England), Min Zhu (Deputy Managing Director, IMF), Nathan Sheets (Global Head of International Economics, Citigroup), Mark Carney (Governor, Bank of Canada), Alan Greenspan (Former President of Fed), Alex Weber (Visiting Professor of Economics, University of Chicago Booth School of Business) κ.α.
Ο ανταποκριτής του ΣΚΑΪ, Θάνος Δημάδης θέτοντας ερωτήσεις κατά τη διάρκεια των πάνελς και συζητώντας με αρκετούς από τους καλεσμένους καθώς και δημοσιογράφους του περιοδικού Economist κατέγραψε για την ιστοσελίδα του skai.gr τις εξής βασικές τοποθετήσεις, θέσεις και απόψεις αναφορικά με την αξιολόγηση της Ελλάδας:
Πρώτον: Υπάρχει πλέον εδραιωμένη μεταξύ των περισσοτέρων διεθνών αναλυτών η άποψη ότι η Ελλάδα όχι μόνο κακώς έγινε μέλος της ευρωζώνης αλλά και ότι είναι μία ειδική περίπτωση που χρήζει ειδικής μεταχείρισης. Η Ελλάδα έχει καταστεί πλέον ένα διαίτερο και ξεχωριστό case study που πρέπει να προσεγγιστεί ανεξάρτητα από τα προβλήματα άλλων χωρών μελών της ευρωζώνης, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την μελλοντική αντιμετώπιση της χώρας μας.
Δεύτερον: Το σύνολο των αναλυτών οικονομολόγων και συμμετεχόντων στο συνέδριο του Economist επιμένουν να μην χρησιμοποιούν τη λέξη "αναδιάρθρωση" του ελληνικού χρέους- όπως κάνουν οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ- αλλά να μιλούν για "ανοιχτή χρεοκοπία της Ελλάδας. Οι συγκρίσεις της χώρας μας με το παράδειγμα της πτώχευσης που κήρυξε η Αργεντινή πριν μία δεκαετία περίπου, είναι συχνές στις συζητήσεις που κυριαρχεί το ελληνικό ζήτημα. Πολλοί εξ αυτών των αναλυτών λένε ότι "η πτώχευση της Ελλάδας με τις αποφάσεις των Ευρωπαίων είναι πλέον μονόδρομος από τη στιγμή που είναι προφανές ότι η χώρα δε μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της".
Τρίτον: Κανείς δεν προδιαγράφει με βεβαιότητα τι θα σημάνει αυτό το "κούρεμα" (κατά τους Ευρωπαίους),"ελάφρυνση" (κατά την ελληνική κυβέρνηση) και "πτώχευση" (κατά πολλούς Αμερικανούς αναλυτές), γεγονός που προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία τόσο για τις μακροπρόθεσμες αντιδράσεις των αγορών όσο και για την τελική αξιολόγηση αυτής της εξέλιξης που θα γίνει από τους οίκους αξιολόγησης. Εκτιμάται ότι αυτή η εξέλιξη έπρεπε να είχε αποφευχθεί ή κατ' άλλους να είχε συνομολογηθεί πολύ νωρίτερα, δηλαδή να μη χαθεί ο χρόνος που χάθηκε- σύμφωνα με τις επικρίσεις που εκφράζονται- όταν ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκές αρχές "επέμεναν κόντρα στις ρεαλιστικές προβλέψεις ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι βιώσιμο".
Τέταρτον: Ουδείς- και έχει σημασία αυτό- παίρνει το ρίσκο να ισχυριστεί ότι η Ελλάδα, μετά και τις ευρωπαϊκές αποφάσεις, δε θα χρειαστεί να εγκαταλείψει την ευρωζώνη στο άμεσο ή απώτατο μέλλον. Οι προβλέψεις πάνω στο θέμα αυτό αποφεύγονται από πολλούς οικονομολόγους σε κατ' ιδίαν συζητήσεις, οι οποίοι εκτιμούν ότι είναι κάτι που δεν μπορεί να αποκλειστεί. Άλλωστε είναι προφανές ότι όλες μέχρι σήμερα οι εξελίξεις που εκτυλίσσονται μπροστά μας, είχαν πρωτύτερα διαψευστεί μετ' επιτάσεως από επίσημα χείλη ανωτάτων εγχώριων και Ευρωπαίων αξιωματούχων.
Πέμπτον: Η Ελλάδα εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται σαν το "ατίθασο" παιδί της ευρωζώνης που κατ' επανάληψη παραβίασε τις αρχές του Συμφωνούν Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Ωστόσο καταγράφεται από όλο και περισσότερους αναλυτές η άποψη ότι η Ευρωζώνη πρέπει όχι μόνο να προχωρήσει ταχύτατα στην επιζητούμενη δημοσιονομική ενοποίηση αλλά και να τεθεί ανώτατο πλαφόν δημόσιου χρέους όπου δε θα επιτρέπεται καμία χώρα μέλος αυτής της ένωσης να το υπερβαίνει στο μέλλον.
Οι αντιφάσεις όμως μεταξύ της ανάγκης δημοσιονομικής προσαρμογής και της αναγκαίας αναπτυξιακής δυναμικής στις οικονομίες των ευρωπαϊκών χωρών παραμένουν, Πολλοί εκ των αναλυτών μιλούν θεωρητικά για ανάπτυξη ως άρρηκτη προϋπόθεση για τη δημιουργία θέσεων εργασίας, αλλά πέρα από ευχολόγια ελάχιστοι προβαίνουν σε συγκεκριμένες προτάσεις για το πώς μπορεί με συλλογικό τρόπο η παρούσα κρίση χρέους να αντιμετωπιστεί με ένα μείγμα πολιτικής που θα έχει ισχυρές αναπτυξιακές δόσεις. Και αυτό παραμένει ζητούμενο για τη χώρα μας, που κρίνεται ότι η ύφεση έχει γονατίσει την ικανότητά της να αποπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις και να πετύχει πρωτογενή πλεονάσματα σύντομα και αποτελεσματικά.
http://www.skai.gr/news/finance/article/184551/-analusi-pede-apopseis-gia-tin-ellada/
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το σε αυτήν την "σύναξη" του Economist κατά τη χθεσινή πρώτη μέρα συμμετείχαν οι David Bonderman (Founding Partner, TPG Capital), Adam Posen (Monetary Policy Committee Member, Bank of England), Min Zhu (Deputy Managing Director, IMF), Nathan Sheets (Global Head of International Economics, Citigroup), Mark Carney (Governor, Bank of Canada), Alan Greenspan (Former President of Fed), Alex Weber (Visiting Professor of Economics, University of Chicago Booth School of Business) κ.α.
Ο ανταποκριτής του ΣΚΑΪ, Θάνος Δημάδης θέτοντας ερωτήσεις κατά τη διάρκεια των πάνελς και συζητώντας με αρκετούς από τους καλεσμένους καθώς και δημοσιογράφους του περιοδικού Economist κατέγραψε για την ιστοσελίδα του skai.gr τις εξής βασικές τοποθετήσεις, θέσεις και απόψεις αναφορικά με την αξιολόγηση της Ελλάδας:
Πρώτον: Υπάρχει πλέον εδραιωμένη μεταξύ των περισσοτέρων διεθνών αναλυτών η άποψη ότι η Ελλάδα όχι μόνο κακώς έγινε μέλος της ευρωζώνης αλλά και ότι είναι μία ειδική περίπτωση που χρήζει ειδικής μεταχείρισης. Η Ελλάδα έχει καταστεί πλέον ένα διαίτερο και ξεχωριστό case study που πρέπει να προσεγγιστεί ανεξάρτητα από τα προβλήματα άλλων χωρών μελών της ευρωζώνης, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την μελλοντική αντιμετώπιση της χώρας μας.
Δεύτερον: Το σύνολο των αναλυτών οικονομολόγων και συμμετεχόντων στο συνέδριο του Economist επιμένουν να μην χρησιμοποιούν τη λέξη "αναδιάρθρωση" του ελληνικού χρέους- όπως κάνουν οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ- αλλά να μιλούν για "ανοιχτή χρεοκοπία της Ελλάδας. Οι συγκρίσεις της χώρας μας με το παράδειγμα της πτώχευσης που κήρυξε η Αργεντινή πριν μία δεκαετία περίπου, είναι συχνές στις συζητήσεις που κυριαρχεί το ελληνικό ζήτημα. Πολλοί εξ αυτών των αναλυτών λένε ότι "η πτώχευση της Ελλάδας με τις αποφάσεις των Ευρωπαίων είναι πλέον μονόδρομος από τη στιγμή που είναι προφανές ότι η χώρα δε μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της".
Τρίτον: Κανείς δεν προδιαγράφει με βεβαιότητα τι θα σημάνει αυτό το "κούρεμα" (κατά τους Ευρωπαίους),"ελάφρυνση" (κατά την ελληνική κυβέρνηση) και "πτώχευση" (κατά πολλούς Αμερικανούς αναλυτές), γεγονός που προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία τόσο για τις μακροπρόθεσμες αντιδράσεις των αγορών όσο και για την τελική αξιολόγηση αυτής της εξέλιξης που θα γίνει από τους οίκους αξιολόγησης. Εκτιμάται ότι αυτή η εξέλιξη έπρεπε να είχε αποφευχθεί ή κατ' άλλους να είχε συνομολογηθεί πολύ νωρίτερα, δηλαδή να μη χαθεί ο χρόνος που χάθηκε- σύμφωνα με τις επικρίσεις που εκφράζονται- όταν ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκές αρχές "επέμεναν κόντρα στις ρεαλιστικές προβλέψεις ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι βιώσιμο".
Τέταρτον: Ουδείς- και έχει σημασία αυτό- παίρνει το ρίσκο να ισχυριστεί ότι η Ελλάδα, μετά και τις ευρωπαϊκές αποφάσεις, δε θα χρειαστεί να εγκαταλείψει την ευρωζώνη στο άμεσο ή απώτατο μέλλον. Οι προβλέψεις πάνω στο θέμα αυτό αποφεύγονται από πολλούς οικονομολόγους σε κατ' ιδίαν συζητήσεις, οι οποίοι εκτιμούν ότι είναι κάτι που δεν μπορεί να αποκλειστεί. Άλλωστε είναι προφανές ότι όλες μέχρι σήμερα οι εξελίξεις που εκτυλίσσονται μπροστά μας, είχαν πρωτύτερα διαψευστεί μετ' επιτάσεως από επίσημα χείλη ανωτάτων εγχώριων και Ευρωπαίων αξιωματούχων.
Πέμπτον: Η Ελλάδα εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται σαν το "ατίθασο" παιδί της ευρωζώνης που κατ' επανάληψη παραβίασε τις αρχές του Συμφωνούν Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Ωστόσο καταγράφεται από όλο και περισσότερους αναλυτές η άποψη ότι η Ευρωζώνη πρέπει όχι μόνο να προχωρήσει ταχύτατα στην επιζητούμενη δημοσιονομική ενοποίηση αλλά και να τεθεί ανώτατο πλαφόν δημόσιου χρέους όπου δε θα επιτρέπεται καμία χώρα μέλος αυτής της ένωσης να το υπερβαίνει στο μέλλον.
Οι αντιφάσεις όμως μεταξύ της ανάγκης δημοσιονομικής προσαρμογής και της αναγκαίας αναπτυξιακής δυναμικής στις οικονομίες των ευρωπαϊκών χωρών παραμένουν, Πολλοί εκ των αναλυτών μιλούν θεωρητικά για ανάπτυξη ως άρρηκτη προϋπόθεση για τη δημιουργία θέσεων εργασίας, αλλά πέρα από ευχολόγια ελάχιστοι προβαίνουν σε συγκεκριμένες προτάσεις για το πώς μπορεί με συλλογικό τρόπο η παρούσα κρίση χρέους να αντιμετωπιστεί με ένα μείγμα πολιτικής που θα έχει ισχυρές αναπτυξιακές δόσεις. Και αυτό παραμένει ζητούμενο για τη χώρα μας, που κρίνεται ότι η ύφεση έχει γονατίσει την ικανότητά της να αποπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις και να πετύχει πρωτογενή πλεονάσματα σύντομα και αποτελεσματικά.
http://www.skai.gr/news/finance/article/184551/-analusi-pede-apopseis-gia-tin-ellada/
No comments:
Post a Comment