ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ, τα κράτη-μέλη αντιμετωπίζονται σαν να ήταν ανώνυμες εταιρείες. Οι κυβερνήσεις τους σαν να ήταν διοικητικά συμβούλια. Ευθύνονται για την πτώχευση, τις επιπτώσεις της οποίας υφίστανται οι μέτοχοι - δηλαδή οι λαοί. Προσέξτε την ορολογία: χρεοκοπία (ποινικό αδίκημα συνδεόμενο με την πτώχευση), στάση πληρωμών, default, σχέδια διάσωσης, bail-out, όπως για τις τραπεζικές επιχειρήσεις. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Συμβούλιο Υπουργών, σε περίπτωση επιτήρησης, ενεργούν σαν αναγκαστικοί διαχειριστές ή σύνδικοι πτώχευσης. Εκπροσωπούν τους δανειστές και επιβάλλουν τους όρους τους.
ΣΕ ΑΡΘΡΟ του στη «Le Monde Diplomatique», που δημοσιεύσαμε στο φύλλο της 7ης Μαρτίου, ο οικονομολόγος Laurent Cordonnier έθετε, στον τίτλο του, το ερώτημα, με αφορμή την Ελλάδα, «Μπορεί ένα κράτος να χρεοκοπήσει;». Απαντούσε: όχι βέβαια. Δεν μπορεί σ' ένα κράτος να επέλθουν οι συνέπειες της πτώχευσης. Η διάλυσή του, η απόλυση των εργαζομένων, η εκποίηση του ενεργητικού του, η μερική πληρωμή των δανειστών του. Μπορεί, ωστόσο, να κάνει στάση πληρωμών και να μην πληρώσει τα χρέη του...
ΟΙ ΟΙΚΟΙ αξιολόγησης, αφού απέτυχαν τόσο παταγωδώς στην εκτίμηση των επιχειρήσεων (βαθμολογούσαν με άριστα τη Lehman Brothers μία μέρα πριν από την κατάρρευσή της), έστρεψαν το ενδιαφέρον τους και τον κύκλο εργασιών τους στα κράτη. Ο κίνδυνος υποβάθμισης ανέβαζε τα επιτόκια και τα ασφάλιστρα του κινδύνου. Στοιχημάτιζαν και οι ίδιοι οι εκτιμητές. Σ' αυτές τις αξιολογήσεις στηρίζεται η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι αρχές της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Η ΤΑΥΤΙΣΗ του κράτους με επιχείρηση είναι παραλογισμός. Απορρέει από το δημοκρατικό έλλειμμα (ή, καλύτερα, κενό κατά τον Ερικ Χόμπσμπαουμ) που βρίσκεται στη θεμελίωση της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στην ευρωομάδα, όμως, τα κράτη δεν μπορούν να κάνουν και στάση πληρωμών. Δεν μπορούν να τυπώσουν νόμισμα και περιέρχονται σε αδυναμία να καλύψουν ακόμη και τις άμεσες στοιχειώδεις ανάγκες του πληθυσμού τους. Υποχρεώνονται να πληρώσουν μεγαλύτερα επιτόκια, αυξάνοντας έλλειμμα και χρέος - που δεν είναι προς θάνατον. Αλλά κινδυνεύουν να μην μπορούν να δανειστούν καν. Και αυτός είναι ο εμπορικός εκβιασμός των εκτιμητών, των παικτών (σε ομόλογα, spreads, νομίσματα), των τραπεζών, των λεγόμενων κερδοσκόπων...
ΣΤΟΝ ΕΜΠΟΡΙΚΟ αυτόν εκβιασμό εξακολουθούν να συμμετέχουν οι εταίροι μας ή τουλάχιστον κάποιοι από αυτούς. Κι όμως. Στα κελεύσματα της Ενωσης υπήκουσε πειθήνια, μη μπορώντας να κάνει αλλιώς η ελληνική κυβέρνηση. (Γι' αυτό και τα αντιλαϊκά, αντιδημοκρατικά και, σε τελευταία ανάλυση, αντιοικονομικά μέτρα χαρακτηρίζονται αναγκαία.) Ο ξένος Τύπος μιλούσε για το σταυροδρόμι στο οποίο βρίσκεται η Ελλάδα. Η Ενωση, όμως, είναι σε σταυροδρόμι. Στη Σύνοδο της 25ης Μαρτίου θα αποφασίσει ποιον δρόμο θα ακολουθήσει, του παραλογισμού, της ταύτισης των μελών της με επιχειρήσεις, ή της λογικής μιας Ενωσης Κρατών.
No comments:
Post a Comment