Το σημείο καμπής στην προσπάθεια να βάλουμε σε τάξη τα του οίκου μας ήταν η 3η Μαρτίου, όταν ανακοινώθηκαν τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής, με τα οποία το φιλόδοξο 3ετές Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης κατέστη «πειστικό» – για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του κ. Ζαν-Κλοντ Τρισέ. Ωστόσο, αυτά τα μέτρα δεν αξιοποιήθηκαν με τρόπο πειστικό προς τις διεθνείς αγορές, με αποτέλεσμα τα spreads μετ’ ολίγον να κινηθούν πάλι ανοδικά και, μέχρι την περασμένη Πέμπτη, να διατηρούνται σε υψηλά επίπεδα. Μετά την απόφαση της συνόδου κορυφής και, κυρίως, εξαιτίας της απόφασης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), το τοπίο αλλάζει. Μειώνονται τα spreads, το κοντέρ μηδενίζει, ο χρόνος μετράει (πάλι) από την αρχή.
Η απόφαση της ΕΚΤ, να δέχεται και το 2011 (αλλά και μετά από αυτό…) ομόλογα μειωμένης αξιολόγησης αίρει μια μεγάλη αβεβαιότητα με τέσσερις θετικές συνέπειες: (α) Οι ελληνικές τράπεζες θα μπορούν να συνεχίσουν να αντλούν ρευστότητα καταθέτοντας στην ΕΚΤ ελληνικούς τίτλους, (β) θα μπορέσουν να αντλήσουν ρευστότητα από την αγορά repo με μικρότερο κόστος, (γ) οι ξένες τράπεζες θα αγοράζουν ελληνικούς τίτλους, βέβαιες ότι θα μπορούν να τους χρησιμοποιούν ως ενέχυρο για ρευστότητα, ώστε τελικά (δ) σταδιακά θα αποκλιμακωθούν τα spreads και θα βελτιωθούν οι συνθήκες ρευστότητας. Η απόφαση της συνόδου κορυφής βοηθά, στο μέτρο που αποσείει τον κίνδυνο πτώχευσης της Ελλάδας – έστω με την απειλή να μας στείλει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο με δικό της συνυποσχετικό.
Ο, τι ήταν να γίνει «έξω» έγινε. Τώρα, η έκβαση του πολέμου θα κριθεί «μέσα», σε δύο μέτωπα: στην επιτυχή δημοσιονομική προσαρμογή και στην ικανότητα παραγωγής νέου κοινωνικού πλούτου.
Οσον αφορά το πρώτο, κλειδί είναι η ανασυγκρότηση του φοροεισπρακτικού και των ελεγκτικών μηχανισμών (έχουν τα ίδια χάλια που είχαν πριν από πέντε μήνες). Αν αυτό επιτευχθεί, έσοδα θα εισπραχθούν παρά τη μείωση της κατανάλωσης. Με δεδομένο ότι στα 240 δισ. (επισήμου) ΑΕΠ αντιστοιχούν άλλα 70 δισ. ευρώ παραοικονομίας, είναι φανερά τα μεγάλα περιθώρια που υπάρχουν. Αν, επίσης, αντιμετωπιστεί , η σπατάλη στα νοσοκομεία εξοικονομείται μία μονάδα του ΑΕΠ. Και αν αντιμετωπιστεί η σπατάλη στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στην ΕΡΤ, στον ΟΣΕ και σε λοιπά ευαγή ιδρύματα, εξοικονομούνται άλλα τόσα.
Οσον αφορά το δεύτερο, είναι παραμύθι ότι η Ελλάδα είναι μια φτωχή χώρα, «καταδικασμένη από τον Θεό» σε βαθιά ύφεση. Η Ελλάδα έχει μεγάλες δυνατότητες παραγωγής νέου πλούτου, προσέλκυσης κεφαλαίων και επενδύσεων.
Μέχρι τα τέλη της 10ετίας, για να ανταποκριθούμε σε πραγματικές ανάγκες ή στις συμβατικές υποχρεώσεις μας προς την Ευρωπαϊκή Ενωση, πρέπει να γίνουν επενδύσεις περί τα 15 δισ. ευρώ στην ενέργεια, περί τα 12 δισ. στις ανανεώσιμες πηγές και άλλα 12 δισ. στην επεξεργασία των απορριμμάτων. Εφόσον επιταχυνθούν οι σχετικές διαδικασίες, η (βεβαία) εισροή ξένων κεφαλαίων μπορεί να δημιουργήσει μια πρωτοφανή αναπτυξιακή δυναμική – λεφτά θα έρθουν και θα παράγουν ακόμη περισσότερα.
Το ελληνικό κράτος έχει μια τεράστια ακίνητη περιουσία, ως επί το πλείστον δομημένη –71.000 ακίνητα. Με αντικειμενικές τιμές, η αξία αυτής της περιουσίας υπολογίζεται στα 300 δισ. ευρώ – όσο είναι το δημόσιο χρέος. Αλλά, το δημόσιο χρέος κοστίζει 5 - 6% – όσο είναι το επιτόκιο που κάθε φορά πληρώνουμε στους δανειστές μας. Ενώ η ακίνητη δημόσια περιουσία ετησίως μας αποδίδει 0,01% μόνον! Εφόσον υπάρξει μια στοιχειωδώς άξια διαχείρισή της, η απόδοσή της θα πολλαπλασιαστεί – λεφτά υπάρχουν, αλλά «κοιμούνται».
Θα πείτε: Σωστά αυτά, αλλά χρειάζεται χρόνος, δεν γίνονται αύριο. Το θέμα είναι, πρώτον, ότι αυτά δεν θα γίνουν ποτέ με τους συνήθεις ρυθμούς. Δεύτερον, ότι πρέπει να τρέξουμε, να γίνουν σύντομα, για να απομακρυνθεί ο κίνδυνος παρατεταμένης ύφεσης – α λα Μπαρόζο. Και τρίτον, υπάρχουν και πολλά άλλα, που μπορούν να απελευθερώσουν επιχειρηματικές κινήσεις και να παραγάγουν πλούτο «εδώ και τώρα». Υπολογίζεται ότι το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων μπορεί να προσφέρει μία μονάδα αύξηση του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ), η άρση του καμποτάζ και η απελευθέρωση του ανταγωνισμού δύο μονάδες αύξηση του ΑΕΠ, η μείωση της γραφειοκρατίας άλλες 2,5 μονάδες αύξηση του ΑΕΠ. Αντί αυτά να παραπέμπονται στις ελληνικές καλένδες κάποιου φθινοπώρου, πρέπει να γίνουν «χθες». Και οπωσδήποτε, να μην έχουν την ατυχία του ΕΣΠΑ και του αναπτυξιακού νόμου…
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_28/03/2010_395727
No comments:
Post a Comment