"Είναι το μέλλον μας!.."

τo ελληνικό ζήτημα
δυστυχώς οι παράμετροι είναι πολλοί (χωρίς ιεράρχηση):
1α. δημόσιο χρέος (το ιδιωτικό χρέος είναι χαμηλό), συσσωρευμένο λόγω "πολιτικών προσλήψεων", λόγω Ολυμπιάδας αλλά και λόγω κρίσης [πακέτο €15δισ.(/28) σε τραπεζικό σύστημα]
1β. αναμένεται μικρότερη ανάπτυξη (στασιμότητα) τα επόμενα χρόνια
1γ. ανελαστικός/σπάταλος δημόσιος τομέας (υπερβολικό προσωπικό, μη χρησιμοποίηση "λογικών" ιδιωτικού τομέα, "επενδύσεις που πήγαν χαράμι", γραφειοκρατική θεώρηση)
2. διαφθορά/πολιτικό κόστος/αδύναμο πολιτικό σύστημα [υποκύπτει στις πιέσεις των ψηφοφόρων για ρουσφέτι/των ιδιωτών επιχειρηματιών (κρατικοδίαιτων εγχώριων και μιζαδόρων ξένων (Μίζενς) για τις δημόσιες συμβάσεις, νόμοι μόνο για τα μάτια των έξω, πχ καπνίσματος]
3α. κρατικοδίαιτος ιδιωτικός τομέας (κρατικός καπιταλισμός)
3β. μη ανταγωνιστικός ιδιωτικός τομέας (πχ κλειστά επαγγέλματα, κόστη για γρηγορόσημα, επιδοτήσεις για επενδύσεις, ιδιωτικοποίησεις για επενδύσεις)
4. πλέον πιο αδύναμο τραπεζικό σύστημα (απόσυρση καταθέσεων προς το εξωτερικό, μειωμένη ζήτηση δανείων λόγω ύφεσης, αύξηση επισφαλειών λόγω ύφεσης, έλλειψη ρευστότητας γενικότερα)
5α. γενικευμένη παραοικονομία λόγω μεγάλου αριθμού αυτοαπασχολουμένων και ελλ. επαγγελματιών (υπολογίζεται σε 25-30% του ΑΕΠ ενώ στα τέλη του '80 ήταν περί το 40-45%), οι κρατικοί οργανισμοί δεν εισπράττουν φόρους
5β. απίστευτες φοροαπαλλαγές συντεχνιών, κλάδων [πχ εφοπλιστές (λόγω εμβασμάτων από το εξωτερικό), χαμηλή φορολόγηση τραπεζικού κλάδου (φορολογικός συντελεστής 2009 πχ Γιουρομπανκ, στο 5.4%, ήτοι φόροι/(έσοδα-έξοδα)], κλάδοι άνευ φορολογικών επιβαρρύνσεων (πχ ταξιτζήδες, λαϊκατζήδες) αλλά και οργανισμοί άνευ επιβαλλόμενης φορολογίας, όπως η Εκκλησία της Ελλάδας
5γ. απασχόληση υπαλλήλων χωρίς απόδοση ασφαλιστικών κρατήσεων, τόσο μεταναστών όσο και Έλ. (τουλάχιστον παλιά οι εργοδότες ρώταγαν ¨το ΙΚΑ να στο κολλάω ή να στο δίνω στο χέρι;")
5δ. ασφαλιστικό σύστημα σε αδιέξοδο (το αεροπλανάκι έχει ήδη σπάσει, χρειάζεται σερβις) αλλά και προβλήματα στην εξυπηρέτηση των κοινωνικών παροχών
(ότι βασικό και μεγάλο ξεχνάω, παρακαλώ να μου το υπενθυμίσετε να το συμπληρώσω)

η συμφωνία της 11ης Φεβρουαρίου 2010 (link / λινκ)
"Η Επιτροπή θα παρακολουθεί στενά την εφαρμογή των συστάσεων σε συνεννόηση με την ΕΚΤ και θα προτείνει τυχόν απαραίτητα πρόσθετα μέτρα, στηριζόμενη στην εμπειρία του ΔΝΤ. Μία πρώτη αξιολόγηση θα γίνει τον Μάρτιο."
Η Επιτροπή και η ΕΚΤ προβλέπονται από τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες (το κοινοτικό δίκαιο) ενώ οι όποιες αντιρρήσεις για τη χρησιμοποίηση του ΔΝΤ - κάτι που ΔΕΝ προβλέπεται από πουθενά και μόνο ο Χουντής επερώτησε σχετικά το ..κενό - πήγαν περιπατο χωρίς συζήτηση.
Γιατί το από το παράθυρο ΔΝΤ αποτελεί πλέον ευρωπαϊκό βραχίονα ας ΜΗΝ απορήσει κανείς: το ΝΑΤΟ αποτελεί έναν ευρωπαϊκό βραχίονα και φαντάζομαι ότι για την χρησιμοποίηση του ΔΝΤ λειτούργησε η ίδια λογική {σήμερα δεν έχουμε στρατό, μέχρι να φτιάξουμε, που μάλλον δεν χρειάζεται να φτιάξουμε [Ευρώπη πολλαπλών ταχυτήτων, υπέρ των ισχυρών (Γερμανίας)], ας επιτεθεί το ΝΑΤΟ στην Σερβία}

η μοιρασιά (πλιάτσικο ανά υπεύθυνο τομέα)
όποτε συνεδριάζει σχετικά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, είτε σε επίπεδο υπουργών είτε σε επίπεδο αρχηγών κρατών/κυβερνήσεων, θα βρισκόμαστε πιο κοντά στη λύση.
Με τα μέχρι τώρα δεδομένα, και ειδικά τη φανερή συμφωνία της 11/2/2010, έχουμε την εξής λύση, η οποία είναι τριαδική και σε επίπεδο "μεταρρυθμίσεων":
α. η Επιτροπή (Κομισιόν/το μόνιμο μη-εκλεγμένο αλλά από τα κράτη διορισμένο υπουργικό συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης) θα είναι υπεύθυνη για τα όσα χρειάζονται να γίνουν σχετικά με τον οργανισμό που αποκαλείται Ελληνικό Δημόσιο, όπως είναι οι περικοπές αμοιβών/επιδομάτων/προσωπικού, η αλλαγή της διοικητικής δομής, το πλαίσιο της υπαλληλικής απασχόλησης και του σχετικού συνταξιοδοτικού συστήματος, το ενιαίο μισθολόγιο, κλπ
β. η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα συνεισφέρει στην ρευστότητα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος καθώς ανεξαρτήτου τι θα έχουν πιστοποιήσει ή τι θα πιστοποιήσουν οι 3-4-5 αξιολογητικοί οίκοι, αυτοί θα συνεχίσει να δέχεται ως ενέχυρο τους ελληνικούς τίτλους, τόσο της κυβέρνησης όσο και των τραπεζών, ακόμα και αν θεωρούνται junk.
γ. το ΔΝΤ, καθώς δεν προβλέπεται συγκεκριμένος ρόλος, θα είναι κάτι σα ..μπαλαντέρ: λίγο από όλα! Όμως εκεί που θα δώσει έμφαση θα είναι η ανάκτηση μέρους της χαμένης ελληνικής ανταγωνιστικότητας, κάτι που συνεπάγεται κυρίως αλλαγές στις συνθήκες που επικρατούν για τους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα: απελευθέρωση απολύσεων, ελαχιστοποίηση αποζημιώσεων, μείωση εργατικού κόστους, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων και λοιπών περιορισμών ανοίγματος/κλεισίματος επιχειρήσεων, μείωση των επιδομάτων ανεργίας

Το ΔΝΤ θα προσφέρει βέβαια το τέλειο άλλοθι για οποιοδήποτε μέτρο (έχει ήδη) κριθεί αναγκαίο αλλά προσέκρουε στο ..πολιτικό κόστος.

τα φράγκα
το τολμηρό είναι ο μοναχικός δρόμος της Ιρλανδίας, η οποία από spread@3.5% πριν μερικούς μήνες έχει πέσει στο απόλυτο νούμερο του 4.6% για δεκαετές ομόλογο της προηγούμενης εβδομάδας, η πολιτική συμφωνία εντός της Κοινότητας (ο θεός να τη κάνει κοινότητα όταν ο καθείς φυλάει μόνο το κώλο του) περιέχει είτε διμερή βοήθεια προς την Ελλάδα με επιτόκιο κοντά στο 5% (έγραψαν 4.4% αλλά δεν το πιστεύω) είτε ευρωομόλογο, για το ΔΝΤ δειλά-δειλα μαθαίνουμε ότι δεν είναι σε θέση άμεσα να δώσει πάνω από €10δισ. καθώς δεν υφίσταται περίπτωση στάσης πληρωμών (χρεοκοπίας, μια περίπτωση που θα σήμαινε επαναδιαπραγμάτευση του ελληνικού δημοσίου χρέους, κάτι που στη περίπτωση της Αργεντινής συμφωνήθηκε να χρωστάει μόνο το 30% από τα όσα χρώσταγε πριν τη στάση πληρωμών - για ένα τέτοιο σενάριο δεν μιλάει κανείς).
Κατά συνέπεια, ένας συνδυασμός όλων των επιλογών νομίζω ότι θα ακολουθηθεί, αν και τίποτα δεν είναι βέβαιο πριν του Ευαγγελισμού.

πειραματόζωα
δεν πρόκειται για του Αρκά τη γνωστή σειρά αλλά για τη λέξη που μάλλον χαρακτηρίζει καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη την κατάσταση του ελληνικού ζητήματος και τις επιλογές που υπάρχουν στο τραπέζι.
Δυστυχώς δεν βρήκα με βεβαιότητα ποιος ήταν ο πρώτος που τη χρησιμοποίησε, ίσως να ήταν ο Τσίπρας τον Νοέμβριο 2009.
Αυτός πάντως που πρώτος δήλωσε δημόσια ότι η Ελλάδα κατευθύνεται με μαθηματική ακρίβεια στο ΔΝΤ - καθώς κανείς δεν θα δανείζει την ελληνική κυβέρνηση αφού είχε αθετήσει (της ΝΔ) κάθε υπόσχεση που είχε δώσει - ήταν ο πρωθυπουργός του ευρώ, ο "κινέζος" Σημίτης. Ήταν τέλη Δεκεμβρίου 2008.