Παρασκήνιο (?) Λουξεμβούργου

Ο Ελληνας υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου είχε το δικό του γολγοθά στη μυστική σύσκεψη που διεξήχθη στο Chateau de Vianden στο Λουξεμβούργο. Κατάφερε να «εξοργίσει» τον Γερμανό ομόλογό του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σε τέτοιο βαθμό που, αν αυτός στεκόταν στα πόδια του, «σίγουρα θα τον πέταγε έξω», όπως περιέγραψε άκρως παραστατικά στην «Ε» ενημερωμένη πηγή.

Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε «Μας δίνεις συνεχώς ψεύτικες διαβεβαιώσεις», είπε ο Σόιμπλε απευθυνόμενος προς τον υπουργό Οικονομικών σε έντονο ύφος. «Δώστε μου περισσότερο χρόνο», φέρεται ότι απάντησε ο κ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος δέχθηκε σφοδρή κριτική από τον Γερμανό ομόλογό του διότι «δεν προχωρούν σε περικοπές επιδομάτων και κλείσιμο δημόσιων υπηρεσιών».
Το Βερολίνο θεωρεί το δημόσιο τομέα το πιο σημαντικό τεστ για τις πολιτικές σκοπιμότητες της κυβέρνησης Παπανδρέου. Ο κ. Σόιμπλε, επίσης, θεωρεί τον εαυτό του «εκτεθειμένο» στο εσωτερικό της χώρας του, αφού διαβεβαίωνε κάθε τόσο με δηλώσεις του την κοινή γνώμη πως το πρόγραμμα της Ελλάδας θα αποδώσει. Από την άλλη, προκειμένου να διασωθεί πολιτικά, επιχειρεί να βρει μια «λύση» στα μέτρα του Βερολίνου για να μην εκτεθεί και χρεωθεί την αποτυχία του Μνημονίου.
Νέο περίστροφο
Καλά πληροφορημένες πηγές επιμένουν ότι ο πρωθυπουργός Γ.Α. Παπανδρέου πήγε να βάλει και πάλι το... «περίστροφο» στο τραπέζι, αλλά αυτό εκπυρσοκρότησε πριν καν προλάβει να το ακουμπήσει κάτω και, για άλλη μια φορά, οι σφαίρες πήραν τον ίδιον. Δηλαδή, όπως λέμε, «πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος» και παρ' ολίγον, μάλιστα, να οδηγήσει τη χώρα σε σοβαρές περιπέτειες...
Κατά μία βαρύνουσα άποψη, ο κ. Παπανδρέου «ή δεν έχει βάλει μυαλό ή εξακολουθούν να του το ξεσηκώνουν οι Αμερικανοί» και, για άλλη μια φορά, πήγε να τα βάλει με τους Γερμανούς. Αυτοί «διέγνωσαν» την μπλόφα του και, μέσω του γερμανικού περιοδικού «Σπίγκελ», τον «έριξαν στο καναβάτσο». Κατόπιν, ο ίδιος και οι επιτελείς του έτρεχαν να τα μαζεύουν με διαψεύσεις πως η Ελλάδα δεν έχει πρόθεση να βγει από την ευρωζώνη και κατηγορούσαν για «προβοκάτσια» το περιοδικό, αλλά κατά βάθος ήξεραν πως έπεσαν στο λάκκο που οι ίδιοι έσκαψαν...
Συνομιλητής της «Ε» περιέγραψε το θρίλερ της περασμένης Παρασκευής σε μια φράση: «Σας ρεζίλεψαν. Προσπαθήσατε αρχικά να μπλοφάρετε ότι θα επιστρέψετε στη δραχμή και μετά η Καγκελαρία, με μια κίνηση τακτικής, έκανε τη διαρροή, υπογραμμίζοντας ότι η Ελλάδα εκβιάζει την ευρωζώνη. Βρεθήκατε στη θέση να διαψεύδετε τους πάντες...».
«Αραγε, ο Παπανδρέου θέλησε να το παίξει κορόνα-γράμματα;», αναρωτιούνται οι συνομιλητές της «Ε» και προσθέτουν ότι «προφανώς αυτός δεν διδάχθηκε κάτι από την προηγούμενη εμπειρία του, όταν απειλούσε τους Γερμανούς ότι θα πάει στο ΔΝΤ αν δεν δώσουν λεφτά στην Ελλάδα». Ηταν η εποχή του περίφημου περίστροφου πάνω στο τραπέζι. «Τότε και τώρα οι απειλές του έπεσαν στο κενό» κατά τους ίδιους κύκλους, και «επιπλέον, αν ο κ. Παπανδρέου δεν καταλαβαίνει την ευρωπαϊκή δυναμική των πραγμάτων, τότε οι συνθήκες δυσκολεύουν έτι περαιτέρω».
«Εχουν πέσει έξω»
Η μυστική συνάντηση του Λουξεμβούργου, όπως μεταφέρθηκε στην «Ε», ήταν προγραμματισμένη να γίνει ούτως ή άλλως, γιατί όλοι γνώριζαν τη «δεινή θέση» της χώρας και ότι «η Ελλάδα δεν πρόκειται να τηρήσει τους στόχους της». Στους συμμετασχόντες στη σύσκεψη (οι υπουργοί Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, της Γαλλίας Κριστίν Λαγκάρντ, της Ιταλίας και της Ισπανίας, ο πρόεδρος της ευρωζώνης και πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ) ήταν γνωστό το ζοφερό στίγμα που έδωσε το τεχνικό κλιμάκιο της τρόικας, το οποίο επισκέφθηκε την Αθήνα την περασμένη εβδομάδα για έλεγχο: «Εχουν πέσει έξω στους στόχους τους. Η κατάσταση επιδεινώνεται».
Το πραγματικό αποτέλεσμα της σύσκεψης του Λουξεμβούργου θα γίνει γνωστό σε τρεις χρονικές περιόδους. «Υπάρχει χρόνος ακόμη», είπε ο συνομιλητής της «Ε», φωτογραφίζοντας τον «οδικό χάρτη», ο οποίος περιλαμβάνει τη σύνοδο του Ecofin στις 16-17 Μαΐου, τη σύνοδο κορυφής στις 24 Ιουνίου στις Βρυξέλλες και μετά τον Οκτώβριο, όταν και θα αποχωρήσει -λόγω ολοκλήρωσης θητείας- ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Σύμφωνα με ασφαλείς πηγές στην παρ' ολίγον εν κρυπτώ συνάντηση του Λουξεμβούργου, η συζήτηση επικεντρώθηκε στο πώς θα «ανακουφιστεί» η Ελλάδα, ένας επαναπροσδιορισμός των όρων του Μνημονίου.
Πέντε διαπιστώσεις
Οι πρωταγωνιστές της μυστικής σύσκεψης φαίνεται ότι για το «ελληνικό πρόβλημα» έκαναν τις κάτωθι διαπιστώσεις και συμφωνίες:
1) η Ελλάδα δεν μπορεί να τηρήσει επ' ουδενί τους στόχους της,
2) θα υπάρξει σίγουρα προσφυγή της χώρας στο μηχανισμό στήριξης (EFSF) για την άντληση των 27 δισ. ευρώ που χρειάζεται το 2012,
3) ο «αυστηρός» στόχος για έλλειμμα στο 3% θα μετακυληθεί πιθανότατα για το 2016,
4) το ζήτημα της επιμήκυνσης και ενός νέου δανείου είναι προς εξέταση και προς διαπραγμάτευση,
5) τα «ανταλλάγματα» της Αθήνας για όλες τις παραπάνω διευκολύνσεις με στόχο τη «διόρθωση» του προγράμματος βοήθειας προς την Ελλάδα θα είναι ένα σύστημα «εποπτείας» του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων των 50 δισ. ευρώ, το οποίο πιθανά να συζητηθεί στις 16-17 Μαΐου στο Ecofin.
Σχολιάζοντας την «μπλόφα» της ελληνικής κυβέρνησης, Αμερικανός παράγων είπε χαρακτηριστικά:

«Είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι η Ελλάδα έχει πρόθεση να βγει από το ευρώ, αλλά την ίδια στιγμή μού είναι εξίσου δύσκολο να πιστέψω ότι το καθ' όλα σοβαρό "Σπίγκελ" έγραψε κάτι, έτσι ξεκάρφωτα και δίχως κάποιες πληροφορίες».
«Μπορεί επί της ουσίας να μην ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα (το δημοσίευμα)», αλλά «προφανώς υπήρξαν -έστω και υπό μορφή απειλής- τέτοιες ανταλλαγές», κατά Αμερικανό παράγοντα. Κατά τον ίδιο παράγοντα, η Ουάσιγκτον, με μια επιφανειακή «ένδειξη ανησυχίας» για τα όσα φέρεται να διημείφθησαν, θέλει να τηρήσει αποστάσεις για να μην κατηγορηθεί πως συμμετέχει και καθοδηγεί τις ελληνικές ενέργειες. Μάλιστα, κατ' εντολήν προφανώς του επιτελείου του υπουργού Οικονομικών Τίμοθι Γκάιτνερ, αντανακλώντας τις προθέσεις του, Αμερικανοί διπλωμάτες, που ασχολούνται με οικονομικά σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, λένε επιδεικτικά πως «ό,τι και να γίνει, η Ελλάδα θα τα καταφέρει», παραλείποντας τα οποιαδήποτε σχόλια περί αναγκαίων μεταρρυθμίσεων και στέλνοντας, έτσι, τα λάθος μηνύματα στους παραλήπτες τους.
Υπόγειες διαβουλεύσεις
Επί τη ευκαιρία αυτών των σχετικών παρατηρήσεων, τίθεται ευλόγως και εγκύρως το ερώτημα κατά πόσον οι κινήσεις Παπανδρέου είναι αυτόφωτες ή ετερόφωτες, οπότε λογικά η σκέψη πηγαίνει στις υπόγειες διαβουλεύσεις που διατηρεί με τους Αμερικανούς αξιωματούχους, οι οποίοι, όπως έχει επισημανθεί στο παρελθόν από την «Ε», έχουν «δει» την Ελλάδα, επί των ημερών του σημερινού πρωθυπουργού, ως «σημαία ευκαιρίας» για να διεμβολίσουν την Ευρώπη και δη τους Γερμανούς.
Η «φωναχτή» στήριξη του Μπαράκ Ομπάμα, αλλά και του υπουργού Οικονομικών, Τίμοθι Γκάιτνερ, για τη μέσω του ελεγχόμενου από αυτούς ΔΝΤ στήριξη της Ελλάδας, είναι άκρως ενδεικτική και είναι αξιοσημείωτο το πόσον ο Γκάιτνερ και οι παρ' αυτώ έχουν καταστεί «προσβάσιμοι» στους επιτελικούς παπανδρεϊκούς κύκλους, μέσω του γνωστού πλέον... Black Berry.

http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=273736

_______________________________________

Διαβάζοντας αυτό, το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν όσα έγραψε ο Σημίτης πριν μερικές εβδομάδες

Η άποψη των Βρυξελλών:
1. Θεωρεί ότι η αγορά ελληνικών ομολόγων από τον υπάρχοντα ή τον μελλοντικό Μηχανισμό Στήριξης θα είναι δυνατή «μόνο ως εξαίρεση». Δεν θα μπορέσει να καταστεί μόνιμη πρακτική και εάν ακόμη οι αγορές διατηρήσουν τα επιτόκια σε υψηλά επίπεδα

2. οι εταίροι δεν είναι υποχρεωμένοι να περιορισθούν στο πλαίσιο του Μνημονίου. Μπορούν να επιβάλλουν άλλες λύσεις. π.χ. να ζητήσουν την αποτίμηση της βιωσιμότητας του χρέους και την αναδιάρθρωσή του σε περίπτωση που δεν κριθεί βιώσιμο. Είναι ρύθμιση που προβλέπεται στους όρους λειτουργίας του ΕΜΣ που εγκρίθηκαν την 25η Μαρτίου και αφορά την παροχή δανείων. 

3. Στο εξωτερικό όλο και περισσότεροι αναλυτές υποστηρίζουν ότι η αναδιάρθρωση, η περικοπή δηλαδή του διαπραγματεύσιμου χρέους (αυτού που ανήκει σε ιδιώτες) κατά 30%, είναι η ενδεδειγμένη λύση. Η κυβέρνηση και η Τράπεζα της Ελλάδος έχουν σθεναρά αρνηθεί την ανάγκη της αναδιάρθρωσης. Η αναδιάρθρωση καθιερώθηκε όμως από την απόφαση της 25ης Μαρτίου ως μέσο για τον περιορισμό του υπερβολικού χρέους μιας χώρας. Μπορεί να τεθεί ως προϋπόθεση της χορήγησης βοήθειας από τον νέο Μηχανισμό και έτσι να επιβληθεί σε μια χώρα.


Η κυβέρνηση ακολουθεί μια πολιτική που μπορεί να περιγραφεί με τις λέξεις «βλέποντας και κάνοντας»