The Economist
Πρώτος είναι οι αποκλίσεις στο χρονοδιάγραμμα επικύρωσης της απόφασης.
Δεύτερος παράγοντας είναι η εντεινόμενη σύγχυση, η οποία αφορά το έργο του αναθεωρημένου μηχανισμού, καθώς οι κεντρικοί τραπεζίτες της Ευρώπης ζητούν απεγνωσμένα να αναλάβει το καθήκον αγοράς κρατικών ομολόγων, εάν οι αγορές δείξουν δειλία στην περίπτωση της Ιταλίας και της Ισπανίας. Από μέρους της η κυρία Λαγκάρντ θέτει μια άλλη προτεραιότητα, τονίζοντας ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες χρειάζονται επειγόντως και υποχρεωτικά νέα κεφαλαιοποίηση ακόμα και με δημόσια κεφάλαια. Οι ευρωπαϊκές αντιδράσεις ήταν έντονες, ενώ ειδικά ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Ζαν-Κλοντ Τρισέ, τόνισε πως οι τράπεζες μπορούν να εξασφαλίσουν απεριόριστη ρευστότητα από την ΕΚΤ και ότι έχουν άφθονες εγγυήσεις να προσφέρουν. Ο κ. Τρισέ έχει δίκιο, αλλά μόνο μέχρι ενός ορίου. Tο μέγεθος και μόνο της χρηματοδότησης των ευρωπαϊκών τραπεζών είναι αποθαρρυντικό. Θα χρειαστούν την προσεχή τριετία 1,7 τρισ. ευρώ.
Ο τρίτος παράγοντας έχει να κάνει με το ότι ο ίδιος ο ΕΜΧΣ είναι πολύ μικρός με τα 440 δισ. ευρώ. Αφαιρώντας τα όσα είναι υπεσχημένα, ίσως να απομείνουν μόνον 200 δισ. ευρώ. Μια εναλλακτική λύση είναι ο μηχανισμός TALF, τον οποίο χρησιμοποίησαν οι ΗΠΑ στην κρίση. Στην ευρωπαϊκή εκδοχή του, τα φθηνά δάνεια θα έδιναν κίνητρα στους επενδυτές να αγοράσουν ομόλογα και συνεπώς να μειωθούν οι αποδόσεις τους. Η ΕΚΤ θα προσέφερε τα δάνεια, αλλά οι εγγυήσεις θα δίνονταν από τον EΜΧΣ. Οι πόροι του θα μεγιστοποιούνταν, οι ιδιώτες επενδυτές θα τον προσέγγιζαν και οι τιμές των ομολόγων θα διαμορφώνονταν και πάλι από την αγορά.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_06/09/2011_455028
Πρώτος είναι οι αποκλίσεις στο χρονοδιάγραμμα επικύρωσης της απόφασης.
Δεύτερος παράγοντας είναι η εντεινόμενη σύγχυση, η οποία αφορά το έργο του αναθεωρημένου μηχανισμού, καθώς οι κεντρικοί τραπεζίτες της Ευρώπης ζητούν απεγνωσμένα να αναλάβει το καθήκον αγοράς κρατικών ομολόγων, εάν οι αγορές δείξουν δειλία στην περίπτωση της Ιταλίας και της Ισπανίας. Από μέρους της η κυρία Λαγκάρντ θέτει μια άλλη προτεραιότητα, τονίζοντας ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες χρειάζονται επειγόντως και υποχρεωτικά νέα κεφαλαιοποίηση ακόμα και με δημόσια κεφάλαια. Οι ευρωπαϊκές αντιδράσεις ήταν έντονες, ενώ ειδικά ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Ζαν-Κλοντ Τρισέ, τόνισε πως οι τράπεζες μπορούν να εξασφαλίσουν απεριόριστη ρευστότητα από την ΕΚΤ και ότι έχουν άφθονες εγγυήσεις να προσφέρουν. Ο κ. Τρισέ έχει δίκιο, αλλά μόνο μέχρι ενός ορίου. Tο μέγεθος και μόνο της χρηματοδότησης των ευρωπαϊκών τραπεζών είναι αποθαρρυντικό. Θα χρειαστούν την προσεχή τριετία 1,7 τρισ. ευρώ.
Ο τρίτος παράγοντας έχει να κάνει με το ότι ο ίδιος ο ΕΜΧΣ είναι πολύ μικρός με τα 440 δισ. ευρώ. Αφαιρώντας τα όσα είναι υπεσχημένα, ίσως να απομείνουν μόνον 200 δισ. ευρώ. Μια εναλλακτική λύση είναι ο μηχανισμός TALF, τον οποίο χρησιμοποίησαν οι ΗΠΑ στην κρίση. Στην ευρωπαϊκή εκδοχή του, τα φθηνά δάνεια θα έδιναν κίνητρα στους επενδυτές να αγοράσουν ομόλογα και συνεπώς να μειωθούν οι αποδόσεις τους. Η ΕΚΤ θα προσέφερε τα δάνεια, αλλά οι εγγυήσεις θα δίνονταν από τον EΜΧΣ. Οι πόροι του θα μεγιστοποιούνταν, οι ιδιώτες επενδυτές θα τον προσέγγιζαν και οι τιμές των ομολόγων θα διαμορφώνονταν και πάλι από την αγορά.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_06/09/2011_455028
No comments:
Post a Comment