Τους βασικούς άξονες της πολιτικής του νέου προέδρου της Γαλλίας, του Σοσιαλιστή Φρανσουά Ολάντ, ανέπτυξε στη βρετανική εφημερίδα The Financial Times ο σύμβουλός του, Φιλίπ Αγκιόν, καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. Την ίδια στιγμή, ο νέος υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, Πιερ Μοσκοβισί, επέμεινε στη θέση της κυβέρνησης να προωθήσει με νομοθετικό διάταγμα ρύθμιση, σύμφωνα με την οποία, όσοι έχουν αρχίσει νωρίς τον εργασιακό τους βίο και έχουν εργαστεί επί 41 χρόνια θα έχουν δικαίωμα να συνταξιοδοτούνται στα 60 έτη. Παράλληλα, ο νέος υπουργός Βιομηχανίας, Αρνό Μοντεμπούρ, προερχόμενος από την αριστερή πτέρυγα του Σοσιαλιστικού Κόμματος, ζήτησε από τους Γάλλους επιχειρηματίες να απευθύνονται για βοήθεια στην κυβέρνηση, προτού βρεθούν σε θέση που θα πρέπει να κάνουν απολύσεις. «Δουλειά μας είναι να περισώσουμε όσες θέσεις εργασίας μπορούμε. Γι’ αυτό πρέπει να προλαβαίνουμε τις εξελίξεις», πρόσθεσε ο Μοντεμπούρ.
Σύμφωνα τώρα με τον Φιλίπ Αγκιόν, η στρατηγική του Φρανσουά Ολάντ δομείται γύρω από τους εξής άξονες. Ο πρώτος αφορά την ιδέα ότι το μέλλον της Γαλλίας εξαρτάται από την επιτυχή εφαρμογή της ανάπτυξης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Κανένα από τα τρία αυτά στοιχεία δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς τα άλλα δύο. Αν δεν πιστέψουν οι Γάλλοι ότι πρέπει να μοιραστούν τα βάρη, δεν μπορεί να γίνουν οι αναγκαίες θυσίες για να επιτευχθεί δημοσιονομική πειθαρχία, η οποία θα δώσει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να ακολουθήσει πιο επεκτατική φορολογική πολιτική, ώστε να τονωθεί η ανάπτυξη, σε περίπτωση που η ζήτηση μειωθεί. Η δημοσιονομική μεταρρύθμιση και οι περικοπές των δαπανών θα επιτρέψουν επίσης στη Γαλλία να χρηματοδοτήσει επενδύσεις που θα συμβάλουν στην ανάπτυξη.
Ο δεύτερος άξονας της στρατηγικής του Ολάντ σχετίζεται με την ιδέα πως ό,τι ισχύει για κάθε μεμονωμένη χώρα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης ισχύει και για την Ε.Ε. συνολικά. Κοντολογίς, και η Ε.Ε. θα πρέπει να ακολουθήσει τόσο δημοσιονομική πειθαρχία όσο και πολιτική που θα βοηθά την ανάπτυξη. Πολλοί ξένοι αναλυτές ανησυχούν για τον όρο «επαναδιαπραγμάτευση», που χρησιμοποιεί ο Φρανσουά Ολάντ, αναφορικά με το δημοσιονομικό σύμφωνο το οποίο προωθεί η Γερμανία. Ο όρος αυτός ωστόσο παραπέμπει στη συμπλήρωση του υπάρχοντος συμφώνου, με ένα πακέτο μέτρων για την ενίσχυση της ανάπτυξης και όχι την επαναδιαπραγμάτευση του δημοσιονομικού μέρους του προγράμματος. Στα μέτρα αυτά περιλαμβάνονται η αξιοποίηση των διαρθρωτικών ταμείων για τη χρηματοδότηση των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας, τα περίφημα «ομόλογα έργου» και ένα ενιαίο σύστημα εποπτείας τραπεζών και εγγύησης καταθέσεων.
Οσον αφορά την περίφημη εξαγγελία του Ολάντ για φορολόγηση με 75% των εισοδημάτων που υπερβαίνουν το ένα εκατομμύριο ευρώ ετησίως, ο Αγκιόν υποστηρίζει ότι η εξαγγελία αυτή ήταν προϊόν της ανάγκης να κινητοποιηθεί η γαλλική Αριστερά, προκειμένου να αποφευχθεί το φιάσκο των προεδρικών εκλογών του Απριλίου του 2002, όταν ο ακροδεξιός Ζαν Μαρί Λεπέν πέρασε στον δεύτερο γύρο των εκλογών εκτοπίζοντας από την προεδρική κούρσα τον υποψήφιο των Σοσιαλιστών, πρώην πρωθυπουργό Λιονέλ Ζοσπέν. Αν εφαρμοστεί ο φόρος αυτός, τόνισε ο Αγκιόν, θα είναι προσωρινός.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_01/06/2012_484049
Σύμφωνα τώρα με τον Φιλίπ Αγκιόν, η στρατηγική του Φρανσουά Ολάντ δομείται γύρω από τους εξής άξονες. Ο πρώτος αφορά την ιδέα ότι το μέλλον της Γαλλίας εξαρτάται από την επιτυχή εφαρμογή της ανάπτυξης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Κανένα από τα τρία αυτά στοιχεία δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς τα άλλα δύο. Αν δεν πιστέψουν οι Γάλλοι ότι πρέπει να μοιραστούν τα βάρη, δεν μπορεί να γίνουν οι αναγκαίες θυσίες για να επιτευχθεί δημοσιονομική πειθαρχία, η οποία θα δώσει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να ακολουθήσει πιο επεκτατική φορολογική πολιτική, ώστε να τονωθεί η ανάπτυξη, σε περίπτωση που η ζήτηση μειωθεί. Η δημοσιονομική μεταρρύθμιση και οι περικοπές των δαπανών θα επιτρέψουν επίσης στη Γαλλία να χρηματοδοτήσει επενδύσεις που θα συμβάλουν στην ανάπτυξη.
Ο δεύτερος άξονας της στρατηγικής του Ολάντ σχετίζεται με την ιδέα πως ό,τι ισχύει για κάθε μεμονωμένη χώρα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης ισχύει και για την Ε.Ε. συνολικά. Κοντολογίς, και η Ε.Ε. θα πρέπει να ακολουθήσει τόσο δημοσιονομική πειθαρχία όσο και πολιτική που θα βοηθά την ανάπτυξη. Πολλοί ξένοι αναλυτές ανησυχούν για τον όρο «επαναδιαπραγμάτευση», που χρησιμοποιεί ο Φρανσουά Ολάντ, αναφορικά με το δημοσιονομικό σύμφωνο το οποίο προωθεί η Γερμανία. Ο όρος αυτός ωστόσο παραπέμπει στη συμπλήρωση του υπάρχοντος συμφώνου, με ένα πακέτο μέτρων για την ενίσχυση της ανάπτυξης και όχι την επαναδιαπραγμάτευση του δημοσιονομικού μέρους του προγράμματος. Στα μέτρα αυτά περιλαμβάνονται η αξιοποίηση των διαρθρωτικών ταμείων για τη χρηματοδότηση των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας, τα περίφημα «ομόλογα έργου» και ένα ενιαίο σύστημα εποπτείας τραπεζών και εγγύησης καταθέσεων.
Οσον αφορά την περίφημη εξαγγελία του Ολάντ για φορολόγηση με 75% των εισοδημάτων που υπερβαίνουν το ένα εκατομμύριο ευρώ ετησίως, ο Αγκιόν υποστηρίζει ότι η εξαγγελία αυτή ήταν προϊόν της ανάγκης να κινητοποιηθεί η γαλλική Αριστερά, προκειμένου να αποφευχθεί το φιάσκο των προεδρικών εκλογών του Απριλίου του 2002, όταν ο ακροδεξιός Ζαν Μαρί Λεπέν πέρασε στον δεύτερο γύρο των εκλογών εκτοπίζοντας από την προεδρική κούρσα τον υποψήφιο των Σοσιαλιστών, πρώην πρωθυπουργό Λιονέλ Ζοσπέν. Αν εφαρμοστεί ο φόρος αυτός, τόνισε ο Αγκιόν, θα είναι προσωρινός.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_01/06/2012_484049
No comments:
Post a Comment