Το τελευταίο διάστημα αναφέρεται κατά κόρον ότι στην Ελλάδα από την καθιέρωση του ευρώ, δηλαδή στο διάστημα 2002-2009, οι αποδοχές των Ελλήνων αυξήθηκαν σωρευτικά κατά 45% ενώ στο σύνολο της Ευρωζώνης κατά 21%, με αποτέλεσμα τη μείωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Συνεπώς, για την αποκατάστασή της πρέπει, τώρα, να μειωθούν οι αποδοχές σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα κατά 24% και στο μέλλον οι αμοιβές να συνδεθούν με την παραγωγικότητα.
Το πρώτο που μπορεί κάποιος να αμφισβητήσει είναι το διαφορετικό ποσοστό πληθωρισμού στην Ελλάδα και στον μέσο όρο της Ευρωζώνης, που την ίδια περίοδο ήταν διπλάσιο. Ετσι εξανεμίζεται η διαφορά του 24%. Το ίδιο ισχύει εάν συγκρίνουμε την αύξηση του ΑΕΠ στην Ελλάδα με τον μέσο όρο της Ευρωζώνης. Η σημαντική βέβαια διαφορά είναι ότι η αύξηση του ΑΕΠ στην Ελλάδα βασίστηκε στην κατανάλωση, ενώ σε αρκετές χώρες της Ευρωζώνης στην παραγωγή.
Είναι γεγονός ότι παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα, ενώ είναι παράλληλες έννοιες, συναντώνται στο κέρδος για την επιχείρηση, στον μισθό για τον εργαζόμενο, στο ΑΕΠ για την οικονομία. Οι έρευνες που έχουν γίνει δείχνουν ότι οι παράγοντες που επηρεάζουν την παραγωγικότητα της εργασίας, δηλαδή τη λειτουργία του κάθε εργαζόμενου, είναι ταυτόσημοι με αυτούς που επηρεάζουν τη λειτουργία των επιχειρήσεων και τελικά της οικονομίας ως συνόλου. Αλήθεια, σε ποιο βαθμό ευθύνεται η μεγάλη μάζα των εργαζόμενων στο Δημόσιο για την έλλειψη συστημάτων διασταύρωσης σύλληψης της φοροδιαφυγής, για την καθυστέρηση της έκδοσης των συντάξεων, για τη γραφειοκρατία στην έγκριση επενδυτικών σχεδίων, την έλλειψη μέσων παρακολούθησης των προμηθειών στα νοσοκομεία; Και σε ποιο βαθμό ευθύνεται ο εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα για τον κατακερματισμό της επιχειρηματικότητας, τη μη επιχορήγηση ή την εμπλοκή στη γραφειοκρατία καινοτόμων πρωτοβουλιών; Το πρόβλημα παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας στην ελληνική οικονομία είναι καθαρά πολιτικό.
* Οικονομολόγος, ανώτατο στέλεχος τράπεζας.
No comments:
Post a Comment