Δυσοίωνες είναι οι προβλέψεις του επικεφαλής αναλυτή της Saxo Bank, Νικ Μπίκροφτ, για την επόμενη φάση της πιστωτικής κρίσης. Ειδικά για την Ελλάδα, δεν αποκλείεται η διάσωσή της από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή η οικονομική βοήθεια από πλουσιότερα κράτη.
Η μεγέθυνση των ΑΕΠ των ΗΠΑ και της Ευρωζώνης υποκινούνταν σε μεγάλο βαθμό από την κατανάλωση και το δανεισμό κατά τις περασμένες δύο με τρεις δεκαετίες, ενώ κάθε φορά που η οικονομία προσπάθησε να εξυγιάνει τις υπερβολές και τα λάθη που οφείλονταν στην υπερβολική μεγέθυνση του χρέους, τα επιτόκια μειώνονταν και τα χρέη αυξάνονταν ακόμα περισσότερο. Το πρόβλημα με αυτήν την προσέγγιση είναι ότι, ενώ βραχυπρόθεσμα λειτουργεί, απαιτεί ραγδαία αυξανόμενα κίνητρα για να αποφύγει την κατάρρευση (η οποία στην πραγματικότητα δεν είναι παρά η επιστροφή στην ισορροπία). Ετσι τα επιτόκια έπρεπε να μειωθούν ολοένα και περισσότερο, για να μπορέσει να συνεχιστεί το «πάρτι».
«Εξαιρετικά δυσοίωνη»
Ο Νικ Μπίκροφτ χαρακτηρίζει τη μακροπρόθεσμη άποψή του, αναφορικά με την επόμενη φάση της πιστωτικής κρίσης του 2007-2010, «εξαιρετικά δυσοίωνη». Οπως χαρακτηριστικά αναφέρει, «είναι πολύ απλοϊκό και αφελές να πιστεύει ο δυτικός κόσμος ότι μπορεί να αποτινάξει το υπερβολικό χρέος και τις αμαρτίες των τελευταίων 20 χρόνων τόσο εύκολα». Η μετατροπή του ιδιωτικού χρέους σε κυβερνητικό φαινόταν να είναι η πανάκεια, όμως οι ρωγμές σε αυτό το οικοδόμημα έχουν αρχίσει πια να φαίνονται, όπως τονίζουν και οι πρόσφατοι ελληνικοί «πονοκέφαλοι».
Η άποψη του κ. Μπίκροφτ είναι πως αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στην κόψη του ξυραφιού, η ισορροπία είναι ασταθής και ο «γκρεμός» δεν θα είναι η δραματική κατάληξη των πιστωτικών κρίσεων των αναδυόμενων αγορών (όπως για παράδειγμα τις τελευταίες δύο δεκαετίες στην Αργεντινή, στην Ινδονησία, στο Πακιστάν, στη Ρωσία κ. α.) που συνήθως χαρακτηρίζεται από έναν συνδυασμό υποτίμησης και ξεκάθαρης πτώχευσης. Αντίθετα, ο «γκρεμός» θα είναι στην πλευρά του ανεπτυγμένου κόσμου, ο οποίος θα συνεχίσει να βρίσκεται το επίκεντρο της κρίσης και θα συρθεί αναπόφευκτα προς μια αργοκίνητη αποπληθωριστική πορεία, ενώ θα εφαρμόζονται μέτρα για τη μείωση των ελλειμμάτων.
Αριστο παράδειγμα
Η ελληνική εμπειρία αποτελεί άριστο παράδειγμα. Η πρόσφατη «αποκάλυψη» πως ορισμένες μεγάλες χώρες της Ευρωζώνης θα καλοδέχονταν την εμπλοκή του ΔΝΤ διέλυσε το φαινομενικά ομόφωνο μήνυμα στήριξης του Eurogroup που δόθηκε την προηγούμενη εβδομάδα. Γεγονός είναι ότι τα πλουσιότερα κράτη, μην έχοντας καμία επιθυμία να βάλουν το χέρι βαθιά στην τσέπη τους για να διευκολύνουν την Ελλάδα, τάσσονται βέβαια πολιτικά υπέρ της, εκφράζοντας ολοένα και πιο αυστηρά την υποστήριξή τους, ελπίζοντας ότι αυτή η «ανέξοδη επιλογή» θα οδηγήσει την Ελλάδα στην αντιμετώπιση της επικείμενης πρόκλησης για αναχρηματοδότηση του χρέους της τον Απρίλιο - Μάιο. Αυτό καθησύχασε κάπως τις αγορές, προσωρινά ίσως, με τις ελληνικές τιμές των Credit Default Swaps (CDS) και των spread των ομολόγων να μειώνονται σε μικρό βαθμό έναντι των γερμανικών ομολόγων, γεγονός που ενδέχεται να αποδειχθεί αρκετό για να τα βγάλει πέρα η Ελλάδα βραχυπρόθεσμα. Αν όχι, τότε είτε το ΔΝΤ θα σπεύσει να τη σώσει ή τα πλουσιότερα κράτη θα αναγκαστούν να πληρώσουν.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_24/03/2010_395228
No comments:
Post a Comment