Αλληλούια! Το νομοσχέδιο για την μεταρρύθμιση υγείας των ΗΠΑ πέρασε την Κυριακή από τη Βουλή των Αντιπροσώπων και, όπως έγραψε χθες η «Καθημερινή», ο Μπαράκ Ομπάμα γιορτάζει τον πρώτο θρίαμβο της θητείας του. Με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, 32 εκατομμύρια ανασφάλιστοι Αμερικανοί θα έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, αλλά εμείς ως Ελληνες, για να είμαστε συνεπείς, πρέπει να επισημάνουμε μερικά πράγματα.
1) Αργησε πολύ. Πάρα πολύ. Το νομοσχέδιο βρισκόταν πάνω από ένα χρόνο σε διαβούλευση. Αυτό για τα ελληνικά πολιτικά πράγματα είναι αντίστοιχο της αιωνιότητας. Στην Ελλάδα οι μεταρρυθμίσεις γίνονται γρήγορα: «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε» και μετά τρέξτε με τροπολογίες να διορθώσετε. Μην πει κανείς ότι δεν είναι σημαντικό που άργησε ένα χρόνο. Ξέρετε πόσοι ανασφάλιστοι πέθαναν χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ενώ το πολιτικό σύστημα διαβουλευόταν για κάθε λέξη του νομοσχεδίου; Πώς μπορεί ένας πρόεδρος να είναι τόσο ανάλγητος και να απαντά στα περί καθυστερήσεων «αυτό είναι η ισχύς της δημοκρατίας», όταν τόσοι άνθρωποι πεθαίνουν γύρω του; Αφήστε δε το γεγονός ότι τον Φεβρουάριο του 2009, ο Ομπάμα υποσχέθηκε πως το νομοσχέδιο θα περάσει μέχρι το τέλος του έτους. Φτάσαμε στα τέλη Μαρτίου κι ακόμη απομένουν εκκρεμότητες. Η Βουλή πέρασε με 220 ψήφους έναντι 211, μια σειρά τροπολογιών στο νομοσχέδιο που είχε εγκρίνει η Γερουσία και τώρα ξανά-μανά το νομοσχέδιο θα πάει για επανέγκριση με τις τροποποιήσεις στη Γερουσία.
2) Δεν φτάνει μόνο που άργησε, αλλά κατά την διαδικασία της διαβούλευσης, άλλαξε. Ο νόμος είναι πολύ πιο μετριοπαθής απ’ ό,τι υποσχόταν ο Ομπάμα στην προεκλογική του εκστρατεία, καθώς δεν προβλέπει την ίδρυση Εθνικού Συστήματος Υγείας. Ο πλανητάρχης οδηγήθηκε σε ανεπίτρεπτους συμβιβασμούς με όλο τον κόσμο: με κοινωνικές ομάδες, με λόμπι, με συντεχνίες, με ρεπουμπλικανούς γερουσιαστές, ακόμη και με γερουσιαστές του δικού του κόμματος. Στην Ελλάδα, οι συμβιβασμοί είναι ιδεολογικά ποινικοποιημένοι. Δείχνουν «έλλειψη αποφασιστικότητας».
3) Δεν φτάνει που άλλαξε, είναι και γεμάτο μερεμέτια της τελευταίας στιγμής. Οπως έγραψε και ο Economist: «Το μεγαλύτερο εμπόδιο ήταν μια ομάδα (Δημοκρατικών) βουλευτών, με επικεφαλής τον Μπαρτ Στούπακ από το Μίσιγκαν, πολέμιων των αμβλώσεων, οι οποίοι επείσθησαν μόνον όταν ο Ομπάμα δεσμεύτηκε ότι θα υπογράψει διάταγμα που θα απαγορεύει τη χρηματοδότηση αμβλώσεων με ομοσπονδιακούς πόρους».
4) Υπήρξαν πολλές αστοχίες, προχειρότητες και αβλεψίες. Μεγαλύτερη ήταν η απόσυρση από την υποψηφιότητα για το κρίσιμο υπουργείο Υγείας του Γερουσιαστή Tom Daschle, όταν αποκαλύφθηκε ότι καθυστέρησε να τακτοποιήσει φορολογικές του εκκρεμότητες.
5) Το νομοσχέδιο κατέληξε κάτι σαν το Σχέδιο Ανάν. Πολύπλοκο και μεγάλο. Αυτά τα δημοκρατικά τερτίπια –η διαβούλευση, οι συμβιβασμοί, οι αλλαγές και τα μερεμέτια– έφτιαξαν ένα κείμενο 1.017 σελίδων.
6) Δεν είναι τέλειο. Καλύπτει μόνο το 95% των Αμερικανών και καθόλου τους λαθρομετανάστες.
Το τελικό συμπέρασμα είναι ένα: ο Ομπάμα είναι τυχερός. Διότι αν ζούσε σε μια χώρα σαν την Ελλάδα δεν θα τολμούσε να θριαμβολογεί. Κι αν πανηγύριζε, κάποια τηλεοπτική κεφαλή θα βρισκόταν για να του εξηγήσει τι εστί μεταρρύθμιση.
No comments:
Post a Comment