Αυτή η τραγωδία δεν έχει λύση...

ZZ

Πήρε το ύφος Τσώρτσιλ και υποσχέθηκε ιδρώτα, αίμα και δάκρυα, για να βγούμε από μια κρίση - από την οποία, εν τούτοις, ισχυρίστηκε ότι μας έχει ο ίδιος σώσει, με τις «πολιτικές» του, και η οποία, όπως μας βεβαίωσε, δεν μας απειλεί δα και με καταστροφή αφού δεν κινδυνεύουμε και να πτωχεύσουμε! Το δεύτερο μέρος της παράστασης, φυσικά, έγινε από τη Θεσσαλονίκη εν μέσω ενός θιάσου που φρόντισε να τους αλλάξει υπουργεία και τίτλους, αλλά δεν είχε επιτυχία. Προφανώς, γλιτώνει - προς το παρόν, η Ελλάδα τη χρεοκοπία. Την «έσωσαν» οι άγριες περικοπές στις συντάξεις και τα εισοδήματα μαζί με την κατεδάφιση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Ομως, αυτή η δραματική μείωση εισοδημάτων για μισθωτούς -συνταξιούχους έως 30%, σε συνδυασμό με την αύξηση των άμεσων και έμμεσων φόρων με περαιτέρω επιπτώσεις στα εισοδήματα θα φέρει την κοινωνική έκρηξη.

Ομως, «είναι αδύνατο να περικοπούν οι μισθοί κατά 30%, χωρίς να εξεγερθεί η κοινωνία», προειδοποίησε ο επιφανής οικονομολόγος Hans Werner Sinn, επικεφαλής του πανίσχυρου γερμανικού οικονομικού ινστιτούτου «IFO» από το πολιτικό και επιχειρηματικό φόρουμ που πραγματοποιήθηκε στο Cernobio της Ιταλίας. Ο κ. Sin σημείωσε πως η πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου που υπαγορεύει αναγκαστικά το Μνημόνιο μέσω της εσωτερικής υποτίμησης, του αποπληθωρισμού και της ύφεσης, θα μπορούσε να οδηγήσει την Ελλάδα στο χείλος «του εμφυλίου πολέμου» και πως η «λιγότερο κακή επιλογή» της Αθήνας θα είναι η έξοδος από το κοινό νόμισμα, «ακόμη και αν αυτό σκοτώσει τις ελληνικές τράπεζες». «Αυτή η τραγωδία δεν έχει λύση...» κατέληξε ο Γερμανός.

Αυτό που δεν μας είπε ο κ. Παπανδρέου από τη Θεσσαλονίκη είναι η διαδρομή εξόδου από την κόλαση της τραγωδίας. Τώρα, πλέον, φαίνεται περισσότερο πιθανό παρά ποτέ το ενδεχόμενο της επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους να καταστεί αναπόδραστο. Ποιοι, όμως, θα το επαναδιαπραγματευτούν; Ο κ. Παπακωνσταντίνου που έχει ήδη οδηγήσει την οικονομία στον φαύλο κύκλο του αργού θανάτου; Ή ο κ. Παπανδρέου, που μέσα στον πανικό του μετέτρεψε την κρίση του χρέους σε κρίση δανεισμού και - έτσι όπως πάει- σε κρίση εθνικής κυριαρχίας; Η κυβέρνηση Παπανδρέου είχε τις δυνατότητες να διαπραγματευθεί αλλά απέτυχε οικτρώς. Και το Βερολίνο προετοιμάζεται, ώστε να μην κληθούν ξανά οι Γερμανοί φορολογούμενοι να πληρώσουν τις ατασθαλίες άλλων. Η πρόταση έχει διατυπωθεί στο πλαίσιο της αναζήτησης «ρεαλιστικών» στόχων από τη γερμανική κυβέρνηση και η εναλλακτική λύση της ρήτρας πολιτικής εξόδου των «αμαρτωλών» χωρών από την Ευρωζώνη αρχίζει να μορφοποιείται. Μας το είπε χθες ο Τρισέ μέσω της πολλαπλώς προβαλλόμενης συνέντευξής του στους Financial Times. Παράλληλα, το «κούρεμα» των ομολόγων ευρωπαϊκών χωρών που θα εκδοθούν μετά τα μέσα του 2013, όταν θα εκπνεύσει ο ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης των 750 δισ. ευρώ, για τις χώρες που τυχόν χρεοκοπήσουν, έχει ζητήσει ο Γερμανός βουλευτής των κυβερνώντων Χριστιανοδημοκρατών. Ο Νόρμπερτ Μπάρτλε, εκπρόσωπος προϋπολογισμού της Γερμανίδας καγκελαρίου Αγκελα Μέρκελ, δήλωσε ότι η συγκεκριμένη δικλίδα ασφαλείας, που μεταφέρει τον κίνδυνο της χρεοκοπίας στους επενδυτές, είναι ζωτική ώστε οι χώρες της Ευρωζώνης να μην απολέσουν στο εξής τον έλεγχο των οικονομικών τους, θέτοντας και πάλι σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη του ευρώ.

H Ευρώπη βυθίζεται στη δίνη της δημοσιονομικής κρίσης, αλλά το Βερολίνο είναι ο μεγαλύτερος κερδισμένος. Το έχει ήδη επισημάνει ο γερμανικός Τύπος και τώρα αναπαράγεται από τις διάσημες και μη πένες. Η αβεβαιότητα για τα ομόλογα της υπόλοιπης Ευρωζώνης σταματά στα γερμανικά σύνορα, χαμηλώνοντας το κόστος του κρατικού δανεισμού, το είπαμε.

Σε αντίθεση με την κυρίαρχη αντίληψη ότι για τη δημοσιονομική κρίση της Ευρωζώνης ευθύνονται κυρίως οι «ανεύθυνες» χώρες του Νότου, ερευνητές του πανεπιστημίου του Λονδίνου ενοχοποιούν τις μητροπολιτικές χώρες και κυρίως τη Γερμανία. Το μείζον αυτό πρόβλημα είχε ήδη διερευνηθεί σε σχετική πολυσέλιδη έκθεση πολυεθνικής ερευνητικής ομάδας του ινστιτούτου RMF με επικεφαλής τον καθηγητή Κώστα Λαπαβίτσα, έχοντας υποστηρίξει ότι το σημερινό δημοσιονομικό πρόβλημα απορρέει από την ίδια την αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης, η οποία επιτρέπει τη ληστεία των περιφερειακών οικονομιών από τις μητροπόλεις.

«Ο αγώνας δρόμου κερδήθηκε από τη Γερμανία, η οποία συμπίεσε σκληρά τα εργατικά εισοδήματα μετά την ενοποίηση. Η Ευρωζώνη έγινε μια περιοχή με θωρακισμένα γερμανικά πλεονάσματα, τα οποία χρηματοδοτούνται από τα ελλείμματα των περιφερειών. Τελικά, η νομισματική ένωση λειτουργεί για τη Γερμανία ως μια πολιτική “εξαγωγής της κρίσης στον γείτονα”, στο έδαφος της οικονομικής υποβάθμισης των δικών της εργαζομένων».

____________________

Συμφωνώ με μια κάπως διαφορετική έννοια: εφόσον πλέον είναι γνωστή η κερκόπορτα, η οποία δεν μπορεί να κλείσει, οι πάντες είναι εκτεθιμένοι...

Εκτός εάν κάτι αλλάξει...