H απόφαση της Fed να ξεκινήσει έναν νέο γύρο ποσοτικής χαλάρωσης (Q3)
εγείρει, σύμφωνα με τον Nouriel Roubini, τρία σημαντικά ερωτήματα:
Πρώτον, αν το Q3 θα επιτύχει να δώσει ώθηση στην ασθενική οικονομική ανάπτυξη των ΗΠΑ. Δεύτερον, αν θα οδηγήσει σε μια σταθερή άνοδο τα στοιχεία ενεργητικού με ρίσκο, ειδικά στις ΗΠΑ και σε άλλες παγκόσμιες χρηματιστηριακές αγορές.
Τρίτον, αν η επίδραση στις χρηματιστηριακές αγορές θα είναι παρόμοια με την επίδρασή του στην ανάπτυξη του ΑΕΠ.
Ο διάσημος οικονομολόγος εκτιμά ότι παρά τη δέσμευση της Fed σε επιθετική ποσοτική χαλάρωση η επίδραση του Q3 στην πραγματική οικονομία και στις αμερικανικές μετοχές μπορεί να είναι πολύ πιο περιορισμένη και πρόσκαιρη από ό,τι του Q1 και του Q2.
Όπως υπογραμμίζει, οι προηγούμενοι γύροι ξεκίνησαν σε μια περίοδο όπου οι τιμές των μετοχών και τα κέρδη των εταιρειών βρίσκονταν σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα.
Τον Μάρτιο του 2009, ο S&P 500 κυμαινόταν στις 660 μονάδες, τα κέρδη ανά μετοχή των εταιρειών κατέγραφαν αρνητικά ρεκόρ για τη μετά Lehman εποχή και ο λόγος τιμής προς κέρδη ανά μετοχή (P/E) είχε υποχωρήσει σε μονοψήφια νούμερα.
Αυτήν τη στιγμή ο S&P βρίσκεται περίπου 100% υψηλότερα (γύρω στις 1.430 μονάδες), τα κέρδη ανά μετοχή κοντά στα 100 δολάρια και ο λόγος P/E πάνω από το 14.
Αν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις ότι παρά το Q3 η οικονομική ανάπτυξη θα παραμείνει υποτονική, τότε τα έσοδα και τα κέρδη των εταιρειών θα υποχωρήσουν, με αρνητικό αντίκτυπο στην αποτίμηση των μετοχών.
Μία ακόμη σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο πρώτων γύρων ποσοτικής χαλάρωσης και του Q3 είναι, σύμφωνα με τον Ν. Roubini, η δημοσιονομική πολιτική.
To Q1 και το Q2 συνέβαλαν στην αποτροπή βαθύτερης ύφεσης και ενός double dip γιατί συνδυάστηκαν με σημαντικές δημοσιονομικές ενέσεις.
Το Q3, αντίθετα, θα συνδυαστεί με μια δημοσιονομική συρρίκνωση, ενδεχομένως και με ένα μεγάλο δημοσιονομικό κενό (fiscal cliff).
Τόσο το 2010 όσο και το 2011, πριν από την ανακοίνωση της ποσοτικής χαλάρωσης, οι βασικοί οικονομικοί δείκτες έδειχναν ότι η οικονομία είχε αρχίσει να επιταχύνεται σε σχέση με το πρώτο δημοσιονομικό εξάμηνο. Για τον λόγο αυτόν, το Q1 και το Q2 οδήγησαν σε ανατίμηση των στοιχείων ενεργητικού.
Τα τελευταία στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι η αμερικανική οικονομία παραμένει το ίδιο υποτονική, όσο και το πρώτο εξάμηνο του έτους.
Επιπλέον, επισημαίνει ο Ν. Roubini, τα βασικά κανάλια μετάδοσης της νομισματικής τόνωσης στην πραγματική οικονομία -τα ομόλογα, το νόμισμα, η πίστωση και οι χρηματιστηριακές αγορές- παραμένουν αδύναμα, αν όχι διαρρηγμένα.
Οι αποδόσεις των μακροπρόθεσμων ομολόγων είναι πολύ χαμηλές και δύσκολα θα υποχωρήσουν περισσότερο, οι τράπεζες είναι απρόθυμες να δανείσουν, ενώ ακόμα και ένα πιο υποτιμημένο δολάριο δύσκολα θα οδηγήσει σε βελτίωση του εμπορικού ισοζυγίου.
Εμπειρικές μελέτες υπολογίζουν ότι ο συνολικός αντίκτυπος ενός πιο αδύναμου δολαρίου στο εμπορικό ισοζύγιο είναι σχεδόν μηδαμινός, υπογραμμίζει ο Ν. Roubini.
Η άνοδος στις χρηματιστηριακές αγορές είναι το μόνο διαφορετικό κανάλι μετάδοσης της ποσοτικής χαλάρωσης στην πραγματική οικονομία, μέσα από το σύνδρομο του πλούτου. Η άνοδος των μετοχών κάνει τους επενδυτές να αισθάνονται πλουσιότεροι και να δαπανούν περισσότερο, γεγονός που οδηγεί σε τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας.
Όμως, όπως υποστηρίζει ο Ν. Roubini, αν τα υπόλοιπα κανάλια μετάδοσης είναι σπασμένα, κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος ότι μια αύξηση στην τιμή των μετοχών θα έχει ένα τέτοιο αποτέλεσμα.
Όσον αφορά, τέλος, το κανάλι της εμπιστοσύνης, μέσα από το οποίο η δέσμευση της Fed να διατηρήσει την ποσοτική χαλάρωση μέχρι να βελτιωθεί η αγορά εργασίας ενισχύει την ιδιωτική κατανάλωση, ο Ν. Roubini εκτιμά ότι δύσκολα θα διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο.
Σε ένα περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από μακροοικονομικές ανησυχίες, διαρκή απομόχλευση και αδύναμη αγορά εργασίας, η εμπιστοσύνη είναι πάντοτε εύθραυστη.
Εν κατακλείδι, ο Ν. Roubini εκτιμά ότι το Q3 μειώνει τον κίνδυνο άμεσης οικονομικής συρρίκνωσης, παρ' όλα αυτά είναι δύσκολο να οδηγήσει σε σταθερή ανάκαμψη. Βραχυπρόθεσμα, το Q3 θα παροτρύνει τους επενδυτές να αναλάβουν μεγαλύτερο ρίσκο και θα πυροδοτήσει μια ήπια ανατίμηση των στοιχείων ενεργητικού, όμως η αύξηση στις τιμές των μετοχών δεν θα διαρκέσει πολύ αν απογοητεύσει η ανάπτυξη.
http://www.euro2day.gr/specials/opinions/132/articles/732831/Article.aspx
Πρώτον, αν το Q3 θα επιτύχει να δώσει ώθηση στην ασθενική οικονομική ανάπτυξη των ΗΠΑ. Δεύτερον, αν θα οδηγήσει σε μια σταθερή άνοδο τα στοιχεία ενεργητικού με ρίσκο, ειδικά στις ΗΠΑ και σε άλλες παγκόσμιες χρηματιστηριακές αγορές.
Τρίτον, αν η επίδραση στις χρηματιστηριακές αγορές θα είναι παρόμοια με την επίδρασή του στην ανάπτυξη του ΑΕΠ.
Ο διάσημος οικονομολόγος εκτιμά ότι παρά τη δέσμευση της Fed σε επιθετική ποσοτική χαλάρωση η επίδραση του Q3 στην πραγματική οικονομία και στις αμερικανικές μετοχές μπορεί να είναι πολύ πιο περιορισμένη και πρόσκαιρη από ό,τι του Q1 και του Q2.
Όπως υπογραμμίζει, οι προηγούμενοι γύροι ξεκίνησαν σε μια περίοδο όπου οι τιμές των μετοχών και τα κέρδη των εταιρειών βρίσκονταν σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα.
Τον Μάρτιο του 2009, ο S&P 500 κυμαινόταν στις 660 μονάδες, τα κέρδη ανά μετοχή των εταιρειών κατέγραφαν αρνητικά ρεκόρ για τη μετά Lehman εποχή και ο λόγος τιμής προς κέρδη ανά μετοχή (P/E) είχε υποχωρήσει σε μονοψήφια νούμερα.
Αυτήν τη στιγμή ο S&P βρίσκεται περίπου 100% υψηλότερα (γύρω στις 1.430 μονάδες), τα κέρδη ανά μετοχή κοντά στα 100 δολάρια και ο λόγος P/E πάνω από το 14.
Αν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις ότι παρά το Q3 η οικονομική ανάπτυξη θα παραμείνει υποτονική, τότε τα έσοδα και τα κέρδη των εταιρειών θα υποχωρήσουν, με αρνητικό αντίκτυπο στην αποτίμηση των μετοχών.
Μία ακόμη σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο πρώτων γύρων ποσοτικής χαλάρωσης και του Q3 είναι, σύμφωνα με τον Ν. Roubini, η δημοσιονομική πολιτική.
To Q1 και το Q2 συνέβαλαν στην αποτροπή βαθύτερης ύφεσης και ενός double dip γιατί συνδυάστηκαν με σημαντικές δημοσιονομικές ενέσεις.
Το Q3, αντίθετα, θα συνδυαστεί με μια δημοσιονομική συρρίκνωση, ενδεχομένως και με ένα μεγάλο δημοσιονομικό κενό (fiscal cliff).
Τόσο το 2010 όσο και το 2011, πριν από την ανακοίνωση της ποσοτικής χαλάρωσης, οι βασικοί οικονομικοί δείκτες έδειχναν ότι η οικονομία είχε αρχίσει να επιταχύνεται σε σχέση με το πρώτο δημοσιονομικό εξάμηνο. Για τον λόγο αυτόν, το Q1 και το Q2 οδήγησαν σε ανατίμηση των στοιχείων ενεργητικού.
Τα τελευταία στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι η αμερικανική οικονομία παραμένει το ίδιο υποτονική, όσο και το πρώτο εξάμηνο του έτους.
Επιπλέον, επισημαίνει ο Ν. Roubini, τα βασικά κανάλια μετάδοσης της νομισματικής τόνωσης στην πραγματική οικονομία -τα ομόλογα, το νόμισμα, η πίστωση και οι χρηματιστηριακές αγορές- παραμένουν αδύναμα, αν όχι διαρρηγμένα.
Οι αποδόσεις των μακροπρόθεσμων ομολόγων είναι πολύ χαμηλές και δύσκολα θα υποχωρήσουν περισσότερο, οι τράπεζες είναι απρόθυμες να δανείσουν, ενώ ακόμα και ένα πιο υποτιμημένο δολάριο δύσκολα θα οδηγήσει σε βελτίωση του εμπορικού ισοζυγίου.
Εμπειρικές μελέτες υπολογίζουν ότι ο συνολικός αντίκτυπος ενός πιο αδύναμου δολαρίου στο εμπορικό ισοζύγιο είναι σχεδόν μηδαμινός, υπογραμμίζει ο Ν. Roubini.
Η άνοδος στις χρηματιστηριακές αγορές είναι το μόνο διαφορετικό κανάλι μετάδοσης της ποσοτικής χαλάρωσης στην πραγματική οικονομία, μέσα από το σύνδρομο του πλούτου. Η άνοδος των μετοχών κάνει τους επενδυτές να αισθάνονται πλουσιότεροι και να δαπανούν περισσότερο, γεγονός που οδηγεί σε τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας.
Όμως, όπως υποστηρίζει ο Ν. Roubini, αν τα υπόλοιπα κανάλια μετάδοσης είναι σπασμένα, κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος ότι μια αύξηση στην τιμή των μετοχών θα έχει ένα τέτοιο αποτέλεσμα.
Όσον αφορά, τέλος, το κανάλι της εμπιστοσύνης, μέσα από το οποίο η δέσμευση της Fed να διατηρήσει την ποσοτική χαλάρωση μέχρι να βελτιωθεί η αγορά εργασίας ενισχύει την ιδιωτική κατανάλωση, ο Ν. Roubini εκτιμά ότι δύσκολα θα διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο.
Σε ένα περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από μακροοικονομικές ανησυχίες, διαρκή απομόχλευση και αδύναμη αγορά εργασίας, η εμπιστοσύνη είναι πάντοτε εύθραυστη.
Εν κατακλείδι, ο Ν. Roubini εκτιμά ότι το Q3 μειώνει τον κίνδυνο άμεσης οικονομικής συρρίκνωσης, παρ' όλα αυτά είναι δύσκολο να οδηγήσει σε σταθερή ανάκαμψη. Βραχυπρόθεσμα, το Q3 θα παροτρύνει τους επενδυτές να αναλάβουν μεγαλύτερο ρίσκο και θα πυροδοτήσει μια ήπια ανατίμηση των στοιχείων ενεργητικού, όμως η αύξηση στις τιμές των μετοχών δεν θα διαρκέσει πολύ αν απογοητεύσει η ανάπτυξη.
http://www.euro2day.gr/specials/opinions/132/articles/732831/Article.aspx
No comments:
Post a Comment