Πιστωτική βιομηχανία

Χρεωμένος Ως Το Κόκκαλο: Δύσκολοι Καιροί, Εύκολη Πίστωση και η Εποχή Των Επιθετικών Δανειστών.
Αυτή είναι μια ελεύθερη μετάφραση του τίτλου μιας ταινίας που δεν νομίζω ότι έχει προβληθεί ακόμα στην Ελλάδα. Ίσως να μην υπάρχει λόγος και να γίνει (ακόμα).
Η ταινία - στα δικά μου μάτια - έρχεται να συμπληρώσει σε κάποια βαθμό το Sicko, ειδικά εκεί που μιλάει ο Tony Benn.

Λίστα με όσα εντυπωσιακά συμβαίνουν στην Αμερική - κι έρχονται... (όσα θυμάμαι)

1. Απληστία, αφθονία, λανθασμένα πρότυπα, εκμετάλλευση, άγνοια, βιομηχανία, είναι μόνο μερικά από αυτά που υποβόσκουν.
2. Η ταινία πραγματεύεται κυρίως τα προβλήματα που προκύπτουν απο τη χρήση πιστωτικών καρτών και τις δυσκολίες αποπληρωμής συσσωρευμένων χρεών.
3. Το πρόβλημα έχει εισχωρήσει και στη μεσαία τάξη.
4. Η βιομηχανία πίστωσης και είσπραξης είναι από εκείνες με τη μεγαλύτερη "ανάπτυξη" τα τελευταία χρόνια: "νόμιμη σκλαβιά"
5. Οι εταιρείες πιστωτικών καρτών κερδίζουν περισσότερα από τους φτωχούς και αυτούς που δεν έχουν την δυνατότητα να πληρώσουν παρά από αυτούς που έχουν... (μου φαίνεται ακόμα δύσκολο να το πιστέψω...)
(ανάπηροι, κατάκοιτοι, αναλφάβητοι, μαύροι είναι μερικοί από τους αγαπημένους τους - μπορούμε να τους πούμε και subprime)
Ειδικά για τις πιστωτικές κάρτες, οι δανειζόμενοι, εφόσον δεν έχουν την δυνατότητα αποπληρωμής κάποια στιγμή, προστατεύονται από χρεώσεις και τόκους 180 μέρες από τη στιγμή της αδυναμίας τους σύμφωνα με τους ομοσπονδιακούς νόμους. Οι εταιρείες (τράπεζες) εκμεταλλεύονται αυτό το περιθώριο και χρεώνουν - εντός αυτού - ότι θέλουν...
6. Οι μόνοι τρόποι για να σταματήσουν να σε κυνηγούν οι εταιρείες είσπραξης (debt collectors = εταιρείες που αγοράζουν το χρέος σου, π.χ. μιας πιστωτικής, χαμηλότερα και προσπαθούν να το εισπράξουν) είναι
α. χρεωκοπία
β. θάνατος
7. Ένα έυκολο target group είναι οι πρωτοετείς φοιτητές: δωρεάν πιστωτική κάρτα...
Σε περίπτωση που είσαι 18 και δουλεύεις από το πρωϊ μέχρι το βράδυ, η αίτησή σου για πιστωτική κάρτα μάλλον δεν θα εγκριθεί...
Μιας και έγραψα "εγκρίσεις", είναι δυνατόν να χρωστάς στη τράπεζα €20,000 από πιστωτικές κάρτες και η ίδια τράπεζα να σου εκδίδει κι άλλες πιστωτικές κάρτες;
Επίσης, ίσως ο δημοφιλέστερος τρόπος χρηματοδότησης κάποιου που τον κυνηγούν οι τράπεζες είναι τα ενεχυροδανειστήρια... (που τα έβλεπα μικρός στα γουέστερν...) ή τα μπαζάρ στο γκαράζ του σπιτιού σου (όλα $0.5)
8. Προκειμένου να χρεωθείς από μια τράπεζα, οι αναλυτές της ετοιμάζουν το πιστωτικό σου προφίλ, μέσω διάφορων software, τα οποία είναι σε θέση να λάβουν υπόψη τους ότι προσωπικά δεδομένα μπορείς να φανταστείς: τις πληρωμές του κινητού σου τηλεφώνου, άλλα δάνεια, την ηλικία σου... Ένα από τα πλέον γνωστά - το FICO - αναφέρθηκε ότι έχει ποσοστό αστοχίας 90%...
Ακόμα, στο θέμα των προσωπικών δεδομένων, κάποιος ανέλυσε την κατάσταση ως εξής:
"Στα software αυτά μπορούν να συλλέξουν ότι προσωπικά δεδομένα μπορείς να φανταστείς. Αν προσπαθήσεις να το εξηγήσεις αυτό στο κόσμο, οι περισσότεροι θα σου πουν ότι τους προστατεύει το Σύνταγμα. Το Σύνταγμα όμως δεν σε προστατεύει (αφού τα βρίσκουν οι εταιρείες) από αυτούς, σε προστατεύει μόνο από τη χρήση προσωπικών δεδομένων από το Κράτος..."
9. Το κράτος παίρνει τη σκυτάλη.
Το αμερικάνικο κράτος χρηματοδοτεί το εμπορικό του έλλειμμα με την έκδοση ομολόγων.
Το χρέος αποτυπώνεται συνέχεια στο "ρολόι του δημόσιου χρέους" που βρίσκεται στην ΝΥ.
Κάποιες φορές (1996) και το κράτος βρίσκεται σε αδυναμία αποπληρωμής του δικού του χρέους.
Η εύκολη λύση είναι να μεταφερθούν τα χρήματα από τις "κοινωνικές δαπάνες" προς την πληρωμή του χρέους.Κάποιος μπορεί να το πει κι αλλιώς: σμίκρυνση κοινωνικού κράτους, ιδιωτικοποίηση κοινωφελών επιχειρήσεων/κρατικών παροχών, ώστε να μην ξοδεύει γι' αυτά και να δίνει τα χρήματα στην αποπληρωμή του χρέους.
10. Νόμιζα ότι το 19%/χρόνο που με χρεώνει η πιστωτική μου κάρτα ήταν πολύ...
Εκεί, κατάλαβα ότι είναι ακόμα περισσότερο: 29%, 39%, 49%...
(αν και συνήθως το γράφουν κάπως έτσι: 28.9%, 38.9%, 48.9%...)
Σε περίπτωση καθυστέρησης πληρωμών και για ένα χρέος της τάξης των $20-50,000, πάντοτε ο τρόπος πληρωμής που επιλέγουν οι εταιρείες πιστωτικών καρτών, ώστε αυτό να αποπληρωθεί από τους δανειζόμενους, τους οδηγεί σε δόσεις, που εάν έχουν ξεπεράσει τα 50 χρόνια ζωής, δεν πρόκειται να αποπληρώσουν το κεφάλαιο ποτέ...
Συνήθως, στο διάστημα 0-180 μέρες (βλέπε Νο.5) οι τόκοι και οι χρεώσεις γίνονται διπλάσιοι από το κεφάλαιο: για κάθε $1 κεφαλαίου έχουμε $2 τόκων+χρεώσεων...

Συμπεράσματα:
Α. Η πιστωτική βιομηχανία είναι μια πολύ επικερδής επιχείρηση, καθώς (γενικά) τα επιτόκια χορηγήσεων βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα επιτόκια αναφοράς των κεντρικών τραπεζών, ενώ όταν και "κρυφές" χρεώσεις ενεργοποιούνται, πολλαπλασιάζονται τα κέρδη.
Β. Αναμένω ο κλάδος των debt collectors να αναπτυχθεί ταχύτερα τα επόμενα χρόνια (και στη χώρα μας). Νομίζω ότι είναι ένας τομέας όπου μπορεί να σταθεί αξιόλογα η ιδιωτική πρωτοβουλία εκτός των υφιστάμενων θυγατρικών των τραπεζών.
Γ. Θα πρέπει να θεωρείται αναμενόμενη, από πλευράς τραπεζών, μια αισθητή κάμψη κερδών λόγω του ότι κάποια στιγμή οι καλύτεροι πελάτες τους πτωχεύουν (ως κλασσικοί φτωχοί) και δεν είναι δυνατόν να τους προσφέρουν επιπλέον κέρδη. Βέβαια, αυτά είναι κύκλοι..
Δ. Παρά το γεγονός ότι η μεγάλη πιστωτική επέκταση μέσω πιστωτικών καρτών ξεκίνησε πριν τουλάχιστον 20 χρόνια, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού δεν έχει διδαχθεί από τα λάθη του σταδίου εξοικείωσης με το νέο προϊόν. Επιπλέον, σημαντικότερα προβλήματα εμφανίζονται στο σημερινό στάδιο παρά στο πρώτο, και έχει ως αποτέλεσμα πλέον και την διάρρηξη της μεσαίας τάξης.

Επιπλέον ματιές:
Maxed Out - original movie site - πάρα πολύ υλικό - όλο στα αγγλικά (δυστυχώς)
Maxed Out by Wiki - με όλο το κεντρικό νόημα