Το μόνο που μπορούμε να αναμένουμε είναι ένα «μέτριο ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης για το επόμενο έτος - όσο χρειάζεται για τη μείωση του ποσοστού ανεργίας, αλλά με ένα βραδύτερο του επιθυμητού ρυθμού», τόνιζε με ένα σχετικά απαισιόδοξο τόνο ο πρόεδρος της Fed, Μπεν Μπερνάνκι, σε πρόσφατες δηλώσεις του.
Στην πραγματικότητα, ίσως και να ήταν υπερβολικά αισιόδοξος, καθώς υπάρχει μία καλή πιθανότητα για άνοδο της ανεργίας, και όχι πτώση, κατά το επόμενο έτος. Ακόμα και αν επιτευχθεί οριακή πτώση, τίθεται το ερώτημα: Γιατί δεν προσπαθεί η Fed να τη μειώσει ταχύτερα;
Δεν νομίζω να αντιλαμβάνεται ο κόσμος πόσες πολλές θέσεις απασχόλησης πρέπει να δημιουργηθούν για να βγούμε από την τρύπα που βρισκόμαστε. Δεν είναι μόνο οι 8 εκατ. θέσεις που χάθηκαν στις ΗΠΑ από την έναρξη της ύφεσης, καθώς η χώρα πρέπει να συνεχίσει να προσθέτει θέσεις -περισσότερες από 100.000 τον μήνα- για να συμβαδίσει με τον αυξανόμενο πληθυσμό. Σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς πρέπει να προστεθούν 18 εκατ. θέσεις εργασίας στα επόμενα πέντε χρόνια, ή 300 χιλιάδες θέσεις ανά μήνα.
Κάποιος πρέπει να αναλάβει αυτήν την ευθύνη, και σε αυτό το σημείο πλέον, αυτός ο κάποιος είναι η Fed.
Και δεν εννοώ να απαλλαγεί η κυβέρνηση Ομπάμα από κάθε ευθύνη. Το πρόγραμμα στήριξης που προτάθηκε ήταν εξαρχής πολύ μικρό και έγινε ακόμα μικρότερο από τους «κεντρώους» της Γερουσίας, ενώ και οι προτάσεις της προηγούμενης εβδομάδας, παρόλο που θα δημιουργήσουν ένα σημαντικό αριθμό θέσεων, υπολείπονται κατά πολύ των αναγκών της οικονομίας. Και ας λέει η οικονομική ανάλυση ότι χρειαζόμαστε ένα δεύτερο πακέτο κινήτρων, η πολιτική πραγματικότητα είναι ότι ο πρόεδρος, αντιμετωπίζοντας την πλήρη αντίσταση των Ρεπουμπλικανών και μόλις τη χλιαρή στήριξη από το κόμμα του, δεν μπορεί να συγκεντρώσει αρκετές ψήφους στο Κογκρέσο. Η Fed όμως μπορεί να κάνει περισσότερα.
Οι πρόσφατες πράξεις της Fed, αλλά και τα λόγια του επικεφαλής της δίνουν την εντύπωση ενός περίεργου μείγματος εφησυχασμού και μοιρολατρίας, ότι η Fed δηλαδή έχει κάνει ήδη αρκετά.
Το πιο πειστικό επιχείρημα που έχω ακούσει για περισσότερη δράση από τη Fed, προέρχεται από τον πρώην υπάλληλό της και νυν μέλος του Peterson Institute for International Economics, Τζόσεφ Γκάγκνον. Βασίζοντας την ανάλυσή του στην προγενέστερη δουλειά του κ. Μπερνάνκι, όταν ήταν ακόμα οικονομικός ερευνητής, ο κ. Γκάγκνον καλεί τη Fed να προχωρήσει σε περαιτέρω πιστωτική επέκταση 2 τρισ. δολαρ ων.
Και γιατί δεν το κάνει λοιπόν η Fed; Μέρος της απάντησης είναι πολιτικό. Οι ιδεολογικοί αντίπαλοι του κυβερνητικού ακτιβισμού είναι το ίδιο σκληροί με την πιστωτική επέκταση της Fed, όσο και με το πρόγραμμα τόνωσης της κυβέρνησης Oμπάμα. Εκτός αυτού, ένας σημαντικός αριθμός υπαλλήλων της Fed, έχουν εμμονή με τον φόβο ενός πληθωρισμού του στυλ της δεκαετίας του ’70, παρόλο που δεν υπάρχει κάτι για να το στηρίξει.
Η συνεχιζόμενη υψηλή ανεργία αποτελεί συνταγή για μεγάλο ανθρώπινο πόνο με εκατ. οικογένειες να χάνουν τις περιουσίες τους και τις κατοικίες τους και εκατ. νεαρούς Αμερικανούς να μην ξεκινάνε σωστά την επαγγελματική τους ζωή. Ηρθε η ώρα για τη Fed να απαλλαγεί από τον εφησυχασμό και τη μοιρολατρία και να στηρίξει τη δημιουργία θέσεων εργασίας.
No comments:
Post a Comment