The Economist
Μια από τις αποφάσεις που έλαβε ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα με την έναρξη του νέου έτους ήταν να ενοχλήσει τη Γουόλ Στριτ. Μια εβδομάδα αφού ανακοίνωσε προτάσεις για την επιβολή φόρου «υπευθυνότητας» στις μεγαλύτερες εταιρείες του χρηματοπιστωτικού κλάδου, ο κ. Ομπάμα δημοσιοποίησε σχέδιο για να περιορίσει τις ριψοκίνδυνες τακτικές των τραπεζικών κολοσσών. «Ποτέ ξανά δεν θα είναι ο Αμερικανός φορολογούμενος όμηρος τραπεζών που η χρεοκοπία τους είναι απαγορευτική λόγω του μεγάλου μεγέθους τους». Γνωστό ως ο «κανόνας Βόλκερ», μπορεί να μην είναι η επαναφορά της νομοθεσίας Γκλας - Στίγκαλ που διαχώριζε αυστηρά τα όρια επενδυτικής και εμπορικής τραπεζικής, αλλά το σχέδιο εντάσσεται παρά ταύτα σε αυτό το «πνεύμα». Το πρώτο σκέλος αφορά τη λειτουργία των τραπεζών. Οι τράπεζες που έχουν καταθέσεις τις οποίες εγγυάται το αμερικανικό κράτος δεν θα έχουν το δικαίωμα δημιουργίας κεφαλαίων αντιστάθμισης κινδύνου (hedge funds) ή ιδιωτικών επενδυτικών κεφαλαίων (private equity funds). Δεν θα μπορούν, επιπροσθέτως, να επενδύουν δικά τους κεφάλαια στις αγορές, αν και θα διατηρήσουν το δικαίωμα παροχής υπηρεσιών επενδυτικής τραπεζικής. Το δεύτερο σκέλος αφορά την επιβολή ενός πλαφόν, ανάλογου με το 10% που ήδη ισχύει για τις καταθέσεις μιας τράπεζας, στη χονδρική τραπεζική. Αναμφισβήτητα, το σχέδιο αυτό είναι πολύ πιο ριζοσπαστικό από τις διαβουλεύσεις της Βασιλείας ΙΙ για την επιβολή αυστηρότερων κανόνων κεφαλαιακής επάρκειας. Το σχετικό νομοσχέδιο παραμένει αβέβαιο εάν χτυπάει τη ρίζα του προβλήματος. Ας μη λησμονούμε ότι η Lehman Brothers δεν ήταν παραδοσιακή τράπεζα με καταθέσεις, αλλά η κατάρρευσή της αποτέλεσε κομβικό σημείο για την κλιμάκωση της χρηματοπιστωτικής κρίσης.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_24/01/2010_388004
No comments:
Post a Comment