«Προειδοποίηση», «Απαξίωση», «Χαστούκι» είναι οι λέξεις που κυριαρχούν στα πρωτοσέλιδα του γαλλικού Τύπου την επομένη του πρώτου γύρου των περιφερειακών εκλογών. Νίκη της Αριστεράς κόντρα στον Σαρκοζί, άνοδος-έκπληξη για Λεπέν και αποχή-ρεκόρ... Σαφής υποχώρηση της εκλογικής απήχησης των κομμάτων του κυβερνώντος συνασπισμού στη Γαλλία ήταν το «δώρο» των εκλογέων στον πρόεδρο της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί. Αραγε οι εκλογείς έστειλαν ένα μήνυμα στον πρόεδρο Σαρκοζί ότι δεν εμπιστεύονται πλέον την οικονομική του πολιτική;
Αυτές οι εκλογές έχουν προσλάβει χαρακτήρα δημοψηφίσματος για τα δυόμισι χρόνια της προεδρικής θητείας του Νικολά Σαρκοζί και είναι η τελευταία αναμέτρηση προτού διεκδικήσει ο Γάλλος πρόεδρος την επανεκλογή του το 2012. Ο πρώτος γύρος, προχθές Κυριακή, έδειξε νίκη των συνδυασμών της Αριστεράς απέναντι στη Δεξιά και ρεκόρ αποχής των ψηφοφόρων. Οι Σοσιαλιστές έπειτα από χρόνια εσωκομματικών τριβών, εξήλθαν απρόσμενα νικητές. Την ερχόμενη Κυριακή διεξάγεται ο δεύτερος γύρος. Στις κάλπες κλήθηκαν 44,2 εκατομμύρια ψηφοφόροι για να εκλέξουν τους εκπροσώπους τους σε 26 περιοχές της Γαλλίας. Με ένα επιφώνημα ανακούφισης, «Ουφ, η Αριστερά επιστρέφει», στο πρωτοσέλιδό της η Liberation παρουσιάζει σε σκίτσο την αρχηγό των Σοσιαλιστών Μαρτίν Ομπρί, υπερφυσικά μυώδη, δίπλα σε έναν ασθενικό Νικολά Σαρκοζί.
Πρόκειται, επίσης, για τις πρώτες εκλογές που διεξάγονται στη Γαλλία μετά ένα χρόνο σοβαρής ύφεσης που οδήγησε την ανεργία στο ανώτερο επίπεδο της τελευταίας δεκαετίας - με τρία εκατομμύρια ανέργους σήμερα σε όλη τη χώρα. Ο Νικολά Σαρκοζί επιχείρησε να υποβαθμίσει τη σημασία της ψηφοφορίας, λέγοντας ότι δεν πρόκειται να έχει αντίκτυπο στις μεταρρυθμίσεις που προωθεί. Αλλά η αποτυχία της κυβερνητικής παράταξης καταγράφεται επίσης και από το γεγονός ότι κανένα από τα οκτώ μέλη της κυβέρνησης (ανάμεσά τους σημαντικοί υπουργοί) που ήταν επικεφαλής σε λίστες δεν κατόρθωσαν να κερδίσουν.
Ολα αυτά επιβεβαίωσαν τη λαϊκή δυσφορία για την πολιτική του Σαρκοζί λόγω της μεγαλύτερης μεταπολεμικής ύφεσης και της ανεργίας σε διψήφιο αριθμό. Η δημοτικότητα του προέδρου έχει πέσει κάτω από το 40%. Ο Σαρκοζί είχε δηλώσει ότι «δεν θα ακολουθήσει πολιτική λιτότητας και πως δεν θα αυξήσω τους φόρους»! Και είχε εξαγγείλει στον ανασχηματισμό του περσινού Αυγούστου ένα «ημερολόγιο εργασίας» με στόχο εντός 12 μηνών μέτρα στήριξης της γαλλικής οικονομίας και της κοινωνίας για να ξεπεράσουν την κρίση, χωρίς «θυσίες» από τους πολίτες. Αντίθετα, είχε να ανακοινώσει δημόσιες επενδύσεις, εσωτερικό δανεισμό με την έκδοση ενός «λαϊκού δανείου» και με μια μεγάλη δέσμευση: την αναμόρφωση του συνταξιοδοτικού συστήματος.
Είναι προφανές ότι στο μέσον της προεδρικής θητείας του ο Σαρκοζί αποφάσισε να ανακατέψει την τράπουλα, τόσο σε επίπεδο προσώπων όσο και σε επίπεδο πολιτικής. Αλλά απέτυχε να πείσει του Γάλλους. Σε ό,τι αφορά την πολιτική, αίσθηση είχε πυροδοτήσει η επαναφορά του «λαϊκού δανείου» - κατά το ιστορικό πρότυπο των δανείων Πινέ (1958), Ζισκάρ (1973) και Μπαλαντίρ (1993)- που έχει ήδη προκαλέσει μια τεράστια συζήτηση για τα ελλείμματα και εν γένει για τη «χρηματοδότηση του μέλλοντος». Αυτή ήταν άλλωστε και η κύρια επιδίωξη, όπως είχε δηλώσει τότε η υπουργός Οικονομικών Κριστίν Λαγκάρντ: «Υπάρχει μια μεγάλη πολιτική διάσταση σε αυτό, διότι το να συσπειρώσουμε τους Γάλλους γύρω από μερικά μεγάλα εθνικά σχέδια και χρησιμοποιώντας τις δικές τους αποταμιεύσεις σημαίνει μια πραγματική στράτευση, είναι μια στράτευση για τη χώρα, μια στράτευση για την οικονομία, μια στράτευση για το μέλλον». Αλλά δεν προχώρησε.
Η τριμερής διάκριση των δημόσιων ελλειμμάτων που έκανε ο Νικολά Σαρκοζί, δηλαδή ανάμεσα σε διαρθρωτικό έλλειμμα, σε έλλειμμα λόγω κρίσης και σε έλλειμμα που χρηματοδοτεί τις δαπάνες του μέλλοντος, όμως δεν έγινε κατανοητή. Ο Ντανιέλ Κοέν, καθηγητής στην Εcole Νormale Superieure, εξηγεί: «Η συζήτηση για τις διαφορές ανάμεσα στα ελλείμματα είναι παλιά. Ξεκίνησε πριν από την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ, αν και γρήγορα σταμάτησε, καθώς το θέμα περιορίστηκε στον καθορισμό μιας διαχωριστικής γραμμής ανάμεσα στις επενδύσεις και στις τρέχουσες δαπάνες».
No comments:
Post a Comment