Η Ελλάδα οδηγείται σε κρίση διαρκείας

Ο διακεκριμένος γερμανός οικονομολόγος εκτιμά ότι η χώρα μας βαδίζει προς βαθύτατη ύφεση, θεωρεί σκόπιμο να δίνονται μικρές αυξήσεις και πιστεύει ότι η Γερμανία είναι συνυπεύθυνη για το ελληνικό έλλειμμα

ΤΗΝ ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΤΟΥ για την πορεία που παίρνει η Ελλάδα στη μετά τρόικας εποχήεκφράζει ο διευθυντής του Ινστιτούτου Μακροοικονομίας και Οικονομικής Ανάπτυξης του Ιδρύματος Ηans-Βοcklerκαθηγητής Γκούσταβ Χορν. Μάλιστα,ο διακεκριμένος γερμανός οικονομολόγος επισημαίνει ότι η χώρα μας βαδίζει προς μια βαθύτατη ύφεση, η οποία θα λάβει χαρακτήρα κρίσεως διαρκείας. O
κ. Χορν, μιλώντας στο «Βήμα», επισημαίνει ότι προέχει η λήψη μεσοπρόθεσμων μέτρων για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας και τη συρρίκνωση του ελλείμματος, όπως η μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος και η δημιουργία ενός οδικού χάρτη για τα δημόσια έξοδα, ενώ αναφέρεται στην ανάγκη για αξιόπιστα στατιστικά και για μικρές αυξήσεις στους μισθούς ανεξαρτήτως πληθωρισμού.Επίσης,υποστηρίζει ότι η Γερμανία είναι συνυπεύθυνη για το έλλειμμα
της χώρας μας, δηλώνει απαισιόδοξος για τον ρόλο του ιδιωτικού τομέα στην ανάκαμψη της Ελλάδας, χαρακτηρίζει λάθος τη δαιμονοποίηση του κράτους πρόνοιας και υπογραμμίζει ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας της ΕΕέχει πάψει πλέον να λειτουργεί αποτελεσματικά.Ακόμη,ο γερμανός οικονομολόγος υπογραμμίζει ότι αν περάσει ο έλεγχος των προϋπολογισμών των κρατών-μελών στις Βρυξέλλες,η υποστήριξη των λαών της Ευρώπης στο κοινό νόμισμα θα πληγεί θανάσιμα.

- Θεωρείτε ότι τα μέτρα της τρόικας που εφαρμόζονται στην Ελλάδα είναι ικανά να βγάλουν τη χώρα από την κρίση;

«Πέραν πάσης αμφιβολίας, η Ελλάδα θα μπορούσε να κάνει πολλά για να επαναφέρει τον κρατικό προϋπολογισμό της σε φυσιολογικά επίπεδα. Αυτά θα ήταν μεσοπρόθεσμα μέτρα, όπως η εγκαθίδρυση ενός συνετού φορολογικού συστήματος, αλλά και η μεταρρύθμιση σε ό,τι αφορά την εξεύρεση πόρων για την καταβολή των μισθών. Τα μέτρα σκληρής λιτότητας που εφαρμόζονται σήμερα θα οδηγήσουν την Ελλάδα σε μια βαθύτατη ύφεση, αν όχι κρίση διαρκείας. Και αυτό δεν θα βοηθήσει καν στην εξισορρόπηση του κρατικού προϋπολογισμού, εφόσον τα φορολογικά έσοδα σταματήσουν». - Τότε τι πρέπει να γίνει; «Κατ΄ αρχάς, η Ελλάδα θα έπρεπε να ανακτήσει την αξιοπιστία της, παρέχοντας σοβαρές και αληθινές στατιστικές μετρήσεις, διότι αυτό είναι κάτι που θα ηρεμούσε αισθητά τις διεθνείς αγορές. Στη συνέχεια θα έπρεπε να εφαρμοστεί μια μεσοπρόθεσμη στρατηγική με στόχο τη δημιουργία ενός κατάλληλου φορολογικού συστήματος, που δεν θα επιτρέπει σε όσους διαθέτουν υψηλά εισοδήματα να φοροδιαφεύγουν. Κατά τρίτον, θα πρέπει τα συνδικάτα να συμφωνήσουν ότι θα επιτραπούν για τα επόμενα τρία χρόνια μικρές αυξήσεις στους μισθούς της τάξης του 2%, ανεξαρτήτως του ρυθμού του πληθωρισμού. Και αυτό διότι έτσι θα βελτιωνόταν η ελληνική ανταγωνιστικότητα στις ευρωπαϊκές αγορές. Τέλος, η κυβέρνηση θα πρέπει να δεσμευθεί για έναν προκαθορισμένο “οδικό χάρτη” δημοσίων εξόδων που θα κρατήσει την αύξηση των δαπανών σε επίπεδα αρκετά χαμηλότερα από τον ρυθμό του πληθωρισμού. Αυτή η δέσμη μέτρων θα προκαλέσει τη συρρίκνωση του ελλείμματος σε εύλογο χρονικό διάστημα».

- Τελικά είναι η Γερμανία ένοχη για τη δημιουργία του ελληνικού ελλείμματος;

«Εν μέρει ναι. Η Γερμανία έχει αποκτήσει ένα σημαντικό τρέχον πλεόνασμα όχι λόγω της καινοτομίας ή των ιδιαίτερα ανταγωνιστικών προϊόντων της, αλλά λόγω του ντάμπιγκ των μισθών. Αυτό το ντάμπιγκ παραβιάζει τη σταθερότητα της ευρωζώνης, κατά τρόπο αντίστοιχο του πληθωρισμού των μισθών, αυτό δηλαδή που συνέβη στην Ελλάδα. Ετσι, όντως, υπάρχει μια συνυπευθυνότητα για αυτό το ελληνικό έλλειμμα».

- Το δημόσιο χρέος έχει δαιμονοποιηθεί πλέον σε ολόκληρη την ΕΕκαι τα κράτη-μέλη οδηγούνται σε περικοπές. Τελικώςείναι ο ιδιωτικός τομέας ικανός να πυροδοτήσει την ανάπτυξη;

«Δυστυχώς, οι οικονομικές δραστηριότητες του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα αλληλοσυνδέονται σε πολύ μεγάλο βαθμό. Η δημόσια δαπάνη αποτελεί ιδιωτικό έσοδο. Ως εκ τούτου, οι μεγάλες περικοπές στους προϋπολογισμούς θα συμπιέσουν και τον ιδιωτικό τομέα. Αυτή η εξέλιξη μπορεί μονάχα να εξισορροπηθεί, αν υπάρχουν και άλλες πηγές μεγέθυνσης της οικονομίας. Οπως π.χ. μια εξωγενής παγκόσμια ή τουλάχιστον ευρωπαϊκή οικονομική βελτίωση. Ομως η ανάκαμψη των οικονομικών είναι ακόμη ιδιαίτερα ασταθής. Ετσι, δηλώνω λίαν απαισιόδοξος για το ότι ο ιδιωτικός τομέας θα μπορέσει να αντισταθμίσει τη δημοσιονομική λιτότητα».

Οικονομολόγος στο ίδρυμα των συνδικάτων
Ο Γκούσταβ Χορν γεννήθηκε το 1954 στην τότε Δυτική Γερμανία. Σπούδασε Οικονομικά στη Βόννη και στο LSΕ και πέρασε από διάφορες πανεπιστημιακές βαθμίδες.Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 υποστηρίζει επιστημονικά νεοκεϊνσιανές θεωρίες στη Μακροοικονομία και στη συνέχεια περνάει από το διάσημο Γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών.Δίδαξε στο ΜΙΤ και στο Βερολίνο και έγινε οικονομικός σύμβουλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.Επίσης, συμμετείχε στο Ιδρυμα Αναπτυξιακής Πολιτικής της Γερμανίας και από το 2005 κατέστη επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Μακροοικονομίας και Οικονομικής Ανάπτυξης του Ιδρύματος Ηans-Βοckler. Το εν λόγω ίδρυμα,το οποίο φέρει το όνομα του συνδικαλιστή και πολιτικού των Σοσιαλδημοκρατών,Χανς Μπόκλερ, προέκυψε από τη συνένωση των ερευνητικών φορέων της Συνομοσπονδίας των Γερμανικών Συνδικάτων και χρηματοδοτείται από τις εισφορές των συνδικάτων και το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Παιδείας της Γερμανίας.

«ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ»

- Πιστεύετε ότι έχει φτάσει το τέλος του παραδοσιακού κράτους πρόνοιας; «Ελπίζω πως όχι. Προκαλεί ενδιαφέρον το γεγονός ότι κράτη όπως τα σκανδιναβικά, όπου λειτουργούν εξελιγμένα συστήματα του κράτους πρόνοιας, αντιμετώπισαν πολύ καλύτερα την οικονομική κρίση. Είναι τραγικό ότι στην περίπτωση της Ελλάδας και άλλων χωρών, το κράτος πρόνοιας κατηγορείται ότι ευθύνεται για τα προβλήματα. Αυτό είναι, απλά, λάθος».

- Το Σύμφωνο Σταθερότητας έχει πια μέλλον στην Ευρώπη;

«Οχι στην τρέχουσα μορφή του. Το Σύμφωνο παρουσιάζει ανισορροπίες διότι εστιάζει μόνο στο δημόσιο χρέος. Εκεί πρέπει να προσθέσουμε και τα ιδιωτικά χρέη. Οπως έδειξαν τα παραδείγματα της Ισπανίας και της Ιρλανδίας, η διογκωμένη ύπαρξη χρεών στον ιδιωτικό τομέα είναι εξίσου επικίνδυνη με τα χρέη του Δημοσίου. Για αυτόν τον λόγο τα τρέχοντα ελλείμματα όπως και τα πλεονάσματα πρέπει να παρακολουθούνται πολύ περισσότερο στην ευρωζώνη από ό,τι γινόταν στο παρελθόν».

- Βρισκόμαστε προ των θυρών της δημιουργίας μιας Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Δημοσιονομικής Εποπτείας, η οποία φαίνεται ότι αργά ή γρήγορα θα πάρει τον έλεγχο των εθνικών προϋπολογισμών. Είναι σωστή αυτή η κίνηση;

«Αυτή η πρωτοβουλία απλώς θα συνεχίσει την εσφαλμένη αποκλειστική εστίαση αυστηρά και μόνο στα δημοσιονομικά. Συν τοις άλλοις δεν πρόκειται για ιδιαίτερα δημοκρατική διαδικασία. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο το ευρώ θα απολέσει την υποστήριξη των ευρωπαϊκών λαών».

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artid=355325&dt=19/09/2010