Ολα τα σημάδια, όλα τα μηνύματα από τις Βρυξέλλες, από τη Φραγκφούρτη και τα άλλα διεθνή οικονομικά κέντρα, βεβαιώνουν ότι είμαστε ξανά σε οριακό σημείο.
Η ελληνική οικονομία ξαναμπήκε στο μικροσκόπιο, οι πολλοί εμπλεκόμενοι θεωρούν την περίοδο αποφασιστική και κρίσιμη και όλοι τους μοιάζουν έτοιμοι για όλα.
Το γεγονός δε ότι μας περιτριγυρίζουν και πάλι οι κυρίαρχοι της διεθνούς κερδοσκοπίας, όπως οι κ. Σόρος και Ρουμπινί, φανερώνει ότι όντως κάτι δεν πάει καλά.
Αν μάλιστα προστεθεί σε αυτούς η συγχορδία του αγγλοσαξωνικού Τύπου, που προεξοφλεί την αναδιάρθρωση και μας ετοιμάζει τη χρεοκοπία, με προφανή σκοπό να αδυνατίσει το κεντροευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα και να επικρατήσει το αγγλοσαξωνικής επιρροής και κουλτούρας, τότε τα πράγματα γίνονται σοβαρότερα.
Με όλα αυτά εδραιώνεται διεθνώς η πεποίθηση ότι η Ελλάδα δεν καταφέρνει να καταστήσει διαχειρίσιμο το δημόσιο χρέος και άρα οφείλει να οδηγηθεί σε άλλες λύσεις και επιλογές.
Ωστόσο, η ευκαιρία προσφέρεται από εδώ. Πηγάζει από τις αδυναμίες της κρατικής μηχανής να φέρει τα αναμενόμενα δημοσιονομικά αποτελέσματα, αλλά και από την εμφανιζόμενη αναβλητικότητα και αναποφασιστικότητα της κυβέρνησης, η οποία μοιάζει ταλαιπωρημένη και αδύναμη, χωρίς πίστη, χωρίς αυτοπεποίθηση και διάθεση να πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα.
Γι' αυτό και οι διευκολύνσεις που προσφέρθηκαν στις συνόδους κορυφής στις 11 και 25 Μαρτίου δεν είχαν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, δεν επηρέσαν τις αγορές, οι οποίες παρέμειναν δύσπιστες και έτοιμες να αντιδράσουν επιθετικά στο πρώτο κακό νέο.
Ορισμένοι μας δίνουν τρείς έως έξη μήνες και πως αν δεν αντιδράσουμε στο διάστημα αυτό, θα επισυμβεί το μοιραίο.
Οπότε, το δίλημμα για την κυβέρνηση και τον κ. Παπανδρέου είναι αν θα επιχειρήσει το άλμα, αν θα τολμήσει να αντιδράσει με δυναμικό τρόπο και να μεταδώσει προς όλες τις κατευθύνσεις ότι είναι αποφασισμένη να λύσει το πρόβλημα και να θέσει την ελληνική οικονομία σε τροχιά δυναμικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων.
Τυχόν υιοθέτηση δυναμικής λύσης θα προσφέρει, κατά τα φαινόμενα, τον χρόνο που χρειάζεται η κυβέρνηση και το επιχείρημα που διεκδικεί η Κομισιόν και η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα για ακόμη πιο σημαντικές διευκολύνσεις στη διαχείριση του συνόλου του ελληνικού χρέους.
Αν η Ελλάδα δείξει ότι κινείται πραγματικά προς την κατεύθυνση των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων τότε είναι βέβαιο ότι οι ευρωπαϊκές αρχές θα προσφέρουν λύση μακράς διαρκείας στο ελληνικό χρέος.
Το ερώτημα που τίθεται είναι αν η κυβέρνηση και συνολικά η ελληνική πολιτική τάξη δύνανται να σηκώσουν στην παρούσα φάση το βάρος των μέτρων που απαιτούνται για την ομαλή διαχείριση της κρίσης χρέους.
Το μπαλάκι πλέον έχει περάσει στην πολιτική. Απ' τις αντοχές του πολιτικού συστήματος εξαρτάται πλέον η διάσωση της ελληνικής οικονομίας και της χώρας από την επαπειλούμενη επαχθή χρεοκοπία. Και προφανώς η πρόκληση αυτή δεν αφορά μόνο τον κ. Παπανδρέου...
akarakousis@dolnet.gr
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=393802&h1=true
Η ελληνική οικονομία ξαναμπήκε στο μικροσκόπιο, οι πολλοί εμπλεκόμενοι θεωρούν την περίοδο αποφασιστική και κρίσιμη και όλοι τους μοιάζουν έτοιμοι για όλα.
Το γεγονός δε ότι μας περιτριγυρίζουν και πάλι οι κυρίαρχοι της διεθνούς κερδοσκοπίας, όπως οι κ. Σόρος και Ρουμπινί, φανερώνει ότι όντως κάτι δεν πάει καλά.
Αν μάλιστα προστεθεί σε αυτούς η συγχορδία του αγγλοσαξωνικού Τύπου, που προεξοφλεί την αναδιάρθρωση και μας ετοιμάζει τη χρεοκοπία, με προφανή σκοπό να αδυνατίσει το κεντροευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα και να επικρατήσει το αγγλοσαξωνικής επιρροής και κουλτούρας, τότε τα πράγματα γίνονται σοβαρότερα.
Με όλα αυτά εδραιώνεται διεθνώς η πεποίθηση ότι η Ελλάδα δεν καταφέρνει να καταστήσει διαχειρίσιμο το δημόσιο χρέος και άρα οφείλει να οδηγηθεί σε άλλες λύσεις και επιλογές.
Ωστόσο, η ευκαιρία προσφέρεται από εδώ. Πηγάζει από τις αδυναμίες της κρατικής μηχανής να φέρει τα αναμενόμενα δημοσιονομικά αποτελέσματα, αλλά και από την εμφανιζόμενη αναβλητικότητα και αναποφασιστικότητα της κυβέρνησης, η οποία μοιάζει ταλαιπωρημένη και αδύναμη, χωρίς πίστη, χωρίς αυτοπεποίθηση και διάθεση να πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα.
Γι' αυτό και οι διευκολύνσεις που προσφέρθηκαν στις συνόδους κορυφής στις 11 και 25 Μαρτίου δεν είχαν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, δεν επηρέσαν τις αγορές, οι οποίες παρέμειναν δύσπιστες και έτοιμες να αντιδράσουν επιθετικά στο πρώτο κακό νέο.
Ορισμένοι μας δίνουν τρείς έως έξη μήνες και πως αν δεν αντιδράσουμε στο διάστημα αυτό, θα επισυμβεί το μοιραίο.
Οπότε, το δίλημμα για την κυβέρνηση και τον κ. Παπανδρέου είναι αν θα επιχειρήσει το άλμα, αν θα τολμήσει να αντιδράσει με δυναμικό τρόπο και να μεταδώσει προς όλες τις κατευθύνσεις ότι είναι αποφασισμένη να λύσει το πρόβλημα και να θέσει την ελληνική οικονομία σε τροχιά δυναμικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων.
Τυχόν υιοθέτηση δυναμικής λύσης θα προσφέρει, κατά τα φαινόμενα, τον χρόνο που χρειάζεται η κυβέρνηση και το επιχείρημα που διεκδικεί η Κομισιόν και η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα για ακόμη πιο σημαντικές διευκολύνσεις στη διαχείριση του συνόλου του ελληνικού χρέους.
Αν η Ελλάδα δείξει ότι κινείται πραγματικά προς την κατεύθυνση των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων τότε είναι βέβαιο ότι οι ευρωπαϊκές αρχές θα προσφέρουν λύση μακράς διαρκείας στο ελληνικό χρέος.
Το ερώτημα που τίθεται είναι αν η κυβέρνηση και συνολικά η ελληνική πολιτική τάξη δύνανται να σηκώσουν στην παρούσα φάση το βάρος των μέτρων που απαιτούνται για την ομαλή διαχείριση της κρίσης χρέους.
Το μπαλάκι πλέον έχει περάσει στην πολιτική. Απ' τις αντοχές του πολιτικού συστήματος εξαρτάται πλέον η διάσωση της ελληνικής οικονομίας και της χώρας από την επαπειλούμενη επαχθή χρεοκοπία. Και προφανώς η πρόκληση αυτή δεν αφορά μόνο τον κ. Παπανδρέου...
akarakousis@dolnet.gr
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=393802&h1=true
No comments:
Post a Comment