Οι τρεις προτάσεις του Μ. Μπαρόζο για το ευρωομόλογο

Η υιοθέτηση των ευρωομολόγων, ιδίως αν βασίζονται σε κοινές εγγυήσεις, θα αντιμετωπίσει πολύ αποτελεσματικά την ευρωπαϊκή κρίση δημοσίου χρέους, θα μειώσει το επιτόκιο δανεισμού ανακουφίζοντας πολλά κράτη-μέλη και θα ενισχύσει το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα που θα έχει στη διάθεσή του υψηλής ποιότητας ομόλογα, υποστηρίζει η Κομισιόν στην πρότασή της για τη χρησιμότητα των ευρωομολόγων. Στις ιδέες για το ευρωομόλογο που δημοσιοποίησε χθες η Κομισιόν αναλύονται τρεις βασικές προτάσεις για τις δύο από τις οποίες απαιτείται η αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισσαβώνας, ενώ διαφέρουν σημαντικά ως προς τα θετικά και αρνητικά στοιχεία που έχει η κάθε μία.
Η πρώτη πρόταση αφορά την πλήρη αντικατάσταση των κρατικών ομολόγων από ευρωομόλογα, τα οποία θα εγγυώνται από κοινού και πλήρως όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης. Σ’ αυτήν την περίπτωση η νέα μεγάλη αγορά ομολόγων που θα δημιουργηθεί, χάρη στην υψηλή ρευστότητά της θα έχει ως αποτέλεσμα να μειωθεί το κόστος χρηματοδότησης κατά μέσο όρο. Για την ακρίβεια τα περισσότερα οφέλη θα τα έχουν κράτη-μέλη που σήμερα δεν έχουν υψηλή πιστοληπτική αξιολόγηση, ενώ κράτη-μέλη όπως η Γερμανία αναμένεται να πληρώνουν ακριβότερα τον δανεισμό τους. Τα νέα ομόλογα θα είναι ελκυστικά σε παγκόσμιο επίπεδο, θα ενισχύσουν την οικονομική ολοκλήρωση της Ευρωζώνης και θα σταθεροποιήσουν τον χρηματοπιστωτικό τομέα. Το αρνητικό στοιχείο αυτής της πρότασης, σύμφωνα με την Κομισιόν, είναι ότι θα μειωθούν σημαντικά τα κίνητρα που έχουν τα κράτη-μέλη να εφαρμόσουν λιτότητα και μεταρρυθμίσεις προκειμένου να βελτιώσουν τα δημόσια οικονομικά τους και να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητά τους.

Η δεύτερη πρόταση αφορά την έκδοση ευρωομολόγων που ναι μεν θα έχουν την εγγύηση όλων των κρατών-μελών, αλλά δεν θα αντικαταστήσουν πλήρως τα κρατικά ομόλογα. Πιθανότατα θα καλύπτουν το δημόσιο χρέος μέχρι το 60% του ΑΕΠ και από αυτό το όριο και μετά τα κράτη-μέλη θα χρηματοδοτούν τις ανάγκες τους μέσω δικών τους εγγυήσεων. Πρόκειται για την πιο ισορροπημένη πρόταση από τις τρεις, αφού μειώνεται ο «ηθικός κίνδυνος», ωστόσο τα κράτη-μέλη θα εξακολουθήσουν να πιέζονται σε σημαντικό βαθμό από τις αγορές. Το κόστος δανεισμού θα μειωθεί, αλλά όχι τόσο σημαντικά όσο στην πρώτη περίπτωση, αφού η νέα αγορά ομολόγων θα έχει μικρότερο μέγεθος. Το κόστος δανεισμού για κράτη-μέλη με χαμηλή πιστοληπτική αξιολόγηση θα μειωθεί, αλλά ένα ποσοστό του χρέους θα εξυπηρετείται με υψηλό επιτόκιο.

Η τρίτη πρόταση είναι η μόνη για την οποία δεν απαιτείται αλλαγή της Συνθήκης και θα μπορούσε να εφαρμοστεί πρακτικά πολύ γρηγορότερα, ωστόσο δεν προσφέρει σημαντικά οφέλη. Σε αυτήν την περίπτωση τα ευρωομόλογα θα εγγυώνται από τα κράτη-μέλη αλλά όχι από κοινού, ουσιαστικά το κάθε κράτος θα εγγυάται το δικό του ποσοστό. Τα οφέλη όσον αφορά το κόστος δανεισμού θα είναι περιορισμένα σε σχέση με τις δύο προηγούμενες προτάσεις. Σε κάθε περίπτωση το θέμα των ευρωομολόγων επιστρέφει για τα καλά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και στη δημόσια συζήτηση. Η ενίσχυση της δημοσιονομικής επιτήρησης που πρότεινε η Κομισιόν αναμένεται να μην ικανοποιήσει τη Γερμανία σε τέτοιο βαθμό ώστε να αποδεχτεί τη χρήση ευρωομολόγων. Ωστόσο δεν είναι απίθανο, καθώς η κρίση χρέους βαθαίνει, το Βερολίνο να αναγκαστεί να δεχτεί κάποιας μορφής ευρωομόλογο με αντάλλαγμα ακόμη μεγαλύτερο έλεγχο των οικονομιών της Ευρωζώνης.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_24/11/2011_463895

______________________________________

Η ενίσχυση της δημοσιονομικής επιτήρησης που πρότεινε η Κομισιόν αναμένεται να μην ικανοποιήσει τη Γερμανία σε τέτοιο βαθμό ώστε να αποδεχτεί τη χρήση ευρωομολόγων. Ωστόσο δεν είναι απίθανο, καθώς η κρίση χρέους βαθαίνει, το Βερολίνο να αναγκαστεί να δεχτεί κάποιας μορφής ευρωομόλογο με αντάλλαγμα ακόμη μεγαλύτερο έλεγχο των οικονομιών της Ευρωζώνης