Ήξεραν για το ντιλ του 2001

Το 2001, η Ελλάδα έχει ικανοποιήσει τα κριτήρια του Μάαστριχτ και έχει εισέλθει στην ευρωζώνη. Το δημόσιο χρέος της είχε εκτιμηθεί από το υπουργείο Οικονομικών σε 99,7% του ΑΕΠ (από 104% το 1999) και η χώρα έχει την υποχρέωση να διατηρεί το χρέος σε πτωτική τροχιά προκειμένου σταδιακά να προσεγγίσει το 60% του ΑΕΠ. Στο πλαίσιο των προσπαθειών μείωσης του χρέους, η Ελλάδα χρησιμοποίησε και τα γνωστά σε όλες τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης currency swaps. Το συγκεκριμένο «εργαλείο» δούλεψε στην Ελλάδα ως εξής: Χρέος ύψους 10 δισ. σε δολάρια και γιεν μετατράπηκε σε ευρώ, με διαμεσολαβητή την Goldman Sachs. Το «κλειδί» για τη μείωση του χρέους- ή την εξαφάνιση χρέους όπως κατηγορεί την Ελλάδα ο διεθνής Τύπος- ήταν η ισοτιμία. Τότε, η ισοτιμία ευρώ δολαρίου ήταν στα 0,85 δολάρια. Όμως, η Goldman Sachs «αγόρασε» αυτό το χρέος με ισοτιμία ευρώ- δολαρίου στα 1,30 δολάρια. Με τον τρόπο αυτό, το χρέος μίκρυνε κατά περίπου 2,8 δισ. ευρώ. Η Ελλάδα θα άρχιζε να ξεπληρώνει το συγκεκριμένο ποσό χρέους από το 2004 έως και το 2019, με ετήσια επιβάρυνση για το έλλειμμα της τάξεως του 0,15% του ΑΕΠ. Όμως, με παρέμβαση του τότε υπουργού Γ. Αλογοσκούφη, το 2005, η σύμβαση με την επενδυτική τράπεζα επεκτάθηκε έως το 2039.

Αυτή την υπόθεση, η οποία συζητήθηκε στην ελληνική Βουλή το 2003, στο πλαίσιο σχετικής επερώτησης που είχε κατατεθεί από τον τότε βουλευτή της Ν.Δ. Γ. Αλογοσκούφη, έφερε εκ νέου στην επικαιρότητα η εφημερίδα «Νew Υork Τimes», προσθέτοντας στην ιστορία ότι η Goldman Sachs έκρουσε εκ νέου την πόρτα των Αθηνών, προσφέροντας τις υπηρεσίες της τον Νοέμβριο του 2009. Ο πρόεδρος της Goldman Sachs, Γκάρι Κοχ, επικεφαλής μιας ομάδας τραπεζιτών, πρότεινε, σύμφωνα με την εφημερίδα, ένα σύγχρονο εργαλείο με το οποίο θα μπορούσαν «να σταλούν στο μέλλον τα χρέη των νοσοκομείων» (εκτιμώνται σε 5,2 δισ. ευρώ). Την πρόταση αυτή απέρριψε η κυβέρνηση Παπανδρέου.
Και η Ιταλία
Τραπεζικές πηγές υποστηρίζουν πάντως πως αυτές οι πρακτικές δεν είναι καθόλου «ξένες» σε όλες τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης, αναδεικνύοντας κυρίως τις περιπτώσεις της Ιταλίας και του Βελγίου που έκαναν εκτεταμένη χρήση αυτών των εργαλείων για να μπουν στην ευρωζώνη. Οι ίδιες πηγές εκφράζουν απορία για τη σκοπιμότητα επαναφοράς στο προσκήνιο μιας γνωστής υπόθεσης, σε αυτήν την τόσο δύσκολη χρονική συγκυρία για την Ελλάδα και την ευρωζώνη.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4560564